''ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ'' ΚΑΙ ''ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΙ'' - ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Του Κ.Μ.

Αναδημοσιεύεται παρακατω  ένα άρθρο του «Ρ» που, με αφορμή κάποια σχόλια του γνωστού δημοσιογράφου Πρετεντέρη, ασχολείται με τη διείσδυση προβοκατόρων στο αριστερίστικο κίνημα στην Ιταλία (και ειδικότερα στις «Ερυθρές Ταξιαρχίες»). Η τακτική αυτή διάφορων αστυνομιών και μυστικών υπηρεσιών δεν είναι φυσικά καινούργια και ειδικά στην Ιταλία, όπου αρκετά από τα παρασκήνια της δολοφονίας του Άλντο Μόρο είναι πλέον γνωστά, υπάρχουν και αποδείξεις όσων ήταν ήδη προφανή από πολιτική άποψη.

Εκτός όμως από τους φυσικούς αυτουργούς μιας προβοκάτσιας, εκείνους δηλαδή που αναλαμβάνουν να καθοδηγήσουν τις ενέργειες και να προκαλέσουν τα υλικά αποτελέσματά τους, η αστική τάξη πάντοτε επιστράτευε και τους ιδεολογικούς εκπροσώπους της, τους «αναλυτές», τους «δημοσιογράφους», τα ΜΜΕ, που αναλαμβάνουν να καλύψουν ιδεολογικά την προβοκάτσια, να παραμορφώσουν την επικαιρότητα, να βρουν επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουν οι φυσικοί αυτουργοί, να καλλιεργήσουν το κλίμα στο οποίο αποσκοπεί η προβοκάτσια. Πίσω από τα τάγματα εφόδου που καίνε τα Ράιχσταγκ ακολουθούνε πάντα οι Γκαίμπελς, οι προετοιμασμένοι κατ' επάγγελμα χειραγωγοί της κοινής γνώμης.

Γι' αυτό έχει ξεχωριστή σημασία η ωμότητα και η ευθύτητα της συνέντευξης που παρουσιάζω εδώ. Πρόκειται για μια, ίσως λιγότερο γνωστή, συνέντευξη του Φρανσέσκο Κοσσίγκα, δεξιού Ιταλού γερουσιαστή, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός εσωτερικών, πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. Σημαντικό πρόσωπο δηλαδή...

Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα "Quotidiano Νazionale" και στο δημοσιογράφο Andrea Cangini στις 23 Οκτωβρίου του 2008, πριν δύο χρόνια, όταν η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι συνταρασσόταν από φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις λόγω της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του υπουργού παιδείας Gelmini. Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε στα Ιταλικά στο http://rassegna.governo.it/testo.asp?d=32976406 και στα Αγγλικά στο http://www.anarkismo.net/article/10457, που σημειώνω εδώ ότι πρόκειται για σοβαρό αναρχικό site. Αξίζει να προσθέσω ότι αυτά που είπε εδώ ο Κοσσίγκα έχουν καταχωρηθεί στην wikipedia κάτω από το άρθρο Agent Provocateur (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Agent_provocateur).

Το απόσπασμα της συνέντευξης που παραθέτω εδώ στα Ελληνικά είναι από το blog http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/10/blog-post_18.html. Κράτησα τα σχόλια και έλεγξα τη μετάφραση από το Αγγλικό κείμενο, η οποία είναι ηπιότερη της ορθής (π.χ. το «ματώστε τους» το μεταφράζει «ξυλοφορτώστε τους»), αλλά γενικά σωστή. Η συνέντευξη, στο ελληνικό site, περικόπτεται στην αρχή και στο τέλος, από όσο φαίνεται για λόγους συνάφειας με την επικαιρότητα της περιόδου δημοσίευσης της εκεί. Την επικαιρότητα αυτή αξίζει να δούμε αναλυτικά.

Στις 16-10-2011, ημέρα Κυριακή, και ενώ για την επόμενη Πέμπτη 20-10-2011 έχει ανακοινωθεί η διοργάνωση παλλαϊκού συλλαλητηρίου για τα μνημονιακά μέτρα, εμφανίζεται το κείμενο που έγινε γνωστό ως «Μανιφέστο Μίσους» της τρόικα Λοβέρδου-Διαμαντοπούλου-Ραγκούση, όπου εκεί διακηρυσσόταν ότι «ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό, πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει». Το κείμενο αυτών των τριών φωστήρων εμφανίζεται επομένως τέσσερις μέρες πριν την επίθεση παρακρατικών εναντίον των μπλοκ του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος, επίθεση που προφανή στόχο είχε το να οδηγήσει το ΚΚΕ σε εκ νέου αναδίπλωσή, μακριά από τα συλλαλητήρια των υπόλοιπων λαϊκών δυνάμεων και του αυθόρμητα διαμαρτυρόμενου λαού, όπου για πρώτη φορά είχε εκδηλώσει την πρόθεση να συμμετάσχει από κοινού.

Ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της τότε επικαιρότητας είναι ότι και πάλι την ιδεολογική κάλυψη της προβοκάτσιας είχε αναλάβει εργολαβικά το ίδιο συγκρότημα. Έτσι, το «Βήμα της Κυριακής» προανάγγειλε στις 16-10-2011 τα μετά από παρέλευση τεσσάρων ημερών «επιχειρήματα» των προβοκατόρων, σε ύφος ΚΥΠατζή της κακιάς ώρας. Διαβάζουμε σε άρθρο με υπότιτλο «Η Αλέκα διασώζει το Κοινοβούλιο» τα εξής: «Θα γίνουμε Αργεντινή. Θα µπουν μέσα και θα µας σκοτώσουν» φώναξε ο κ. Θ. Πάγκαλος όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο των τριών υπαλλήλων. Βρισκόταν στη Βουλή και δίπλα του οι βουλευτές που τον άκουσαν πάγωσαν, πιστεύοντας ότι ο όχλος θα εισβάλει και θα τους λιντσάρει. Είχαν υπολογίσει χωρίς την... κυρία Αλέκα Παπαρήγα! Η γενική γραµµατέας του ΚΚΕ, µονίµως καχύποπτη και προνοητική, είχε δώσει αυστηρές εντολές στην ομάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Οι γεροδεμένοι κοµµουνιστές, αντί να καταλάβουν τα (πρώην) Ανάκτορα, υπάκουσαν και τα προφύλαξαν εμποδίζοντας τον «συνασπισμό» ακροαριστερών και παρακρατικών να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό από την πλευρά του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη. Για µία ακόμη φορά το ΚΚΕ έσωσε την αστική δημοκρατία...».

Θα προσέξατε ότι το σχόλιο αναφέρεται σε άλλο συλλαλητήριο, εκείνο στο οποίο οι ίδιοι παρακρατικοί έκαψαν τους τρεις ανθρώπους στη Marfin-Εγνατία Τράπεζα. Το ότι το ρεπορτάζ είναι παντελώς ψευδές όσο αφορά το ΚΚΕ (για τον Πάγκαλο, δεν ξέρω...), αφού τη μέρα εκείνη το ΠΑΜΕ πέρασε από την Πλατεία με ταχύ βηματισμό και διαλύθηκε αμέσως προς τις στήλες του Ολυμπίου Διός, εδώ ΔΕΝ ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η λειτουργία του σε σχέση με τα μετά τέσσερις μέρες (20-10-2011) δραματικά περιστατικά. Διότι εδώ, σε τρεις γλαφυρές αράδες γραμμένες με ασφαλίτικη κουτοπονηριά, προσφέρεται όλη η ιδεολογική κάλυψη που επικαλούνται οι αυτοαποκαλούμενοι "αναρχικοί", ότι δηλαδή η τότε επίθεση κατά του ΠΑΜΕ οφείλεται στη δήθεν περιφρούρηση από το ΚΚΕ της Βουλής από τη λαϊκή οργή.

Την ίδια λειτουργία της ιδεολογικής κάλυψης και εκμετάλλευσης της φυσικής προβοκάτσιας, όπως στο παραπάνω άρθρο στο «Βήμα», επαναλαμβάνει σήμερα ακολουθώντας την πεπατημένη ο γνωστός Πρετεντέρης, με τα περί «οικογενειακού άλμπουμ της αριστεράς».

Η πρακτική, λοιπόν, της προβοκάτσιας και στη συνέχεια της πολιτικής και ιδεολογικής της αξιοποίησης αποτελεί δοκιμασμένο όπλο της οικονομικο-πολιτικής ελίτ, όπως καθαρά και με ευθύτητα λέει ο πρώην πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, στον οποίο επιστρέφουμε ευθύς.

Αρχικά (στο μέρος της συνέντευξης που δεν παραθέτουμε) ο Κοσσίγκα προτρέπει τις αρχές να διαφοροποιήσουν τη στάση τους μεταξύ μαθητών αφενός και φοιτητών-δασκάλων-καθηγητών από την άλλη, και τους καλεί να μη χτυπήσουν μικρούς μαθητές λόγω των αντιδράσεων που θα προκληθούν. Και ο δημοσιογράφος τον ρωτά:

Αντρέα Κανίνι: Ενώ οι φοιτητές;

Φραντσέσκο Κοσίγκα: Αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Αποσύρετε την αστυνομία από τους δρόμους και τα πανεπιστήμια, διαβρώστε το κίνημα βάζοντας προβοκάτορες έτοιμους για τα πάντα και αφήστε τους διαδηλωτές για καμιά βδομάδα να σπάνε καταστήματα, να καίνε αυτοκίνητα και να δημιουργούν χαμό στους δρόμους.

Αντρέα Κανίνι: Και μετά;

Φραντσέσκο Κοσίγκα: Τότε, με την κοινή γνώμη στο πλευρό σας, ο ήχος των σειρήνων των ασθενοφόρων θα πνίξει τις σειρήνες της αστυνομίας και των καραμπινιέρων.

Αντρέα Κανίνι: Με ποια έννοια;

Φραντσέσκο Κοσίγκα: Με την έννοια ότι οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης δεν θα δείξουν οίκτο και θα τους στείλουν όλους στο νοσοκομείο. Μην τους συλλάβετε - οι δικαστές θα τους απελευθερώσουν αμέσως σε κάθε περίπτωση... βαράτε τους αλύπητα και ξυλοφορτώστε και τους δασκάλους τους που τους ξεσηκώνουν μαζί.

Αντρέα Κανίνι: Και τους δασκάλους;

Φραντσέσκο Κοσίγκα: Πάνω απ' όλα τους δασκάλους. Όχι τους γηραιότερους βέβαια, τα νέα κορίτσια όμως ναι, και αυτά. Έχετε ιδέα της σοβαρότητας αυτού που συμβαίνει; Υπάρχουν δάσκαλοι που προσηλυτίζουν τα παιδιά και τα ενθαρρύνουν να διαδηλώνουν - αυτό είναι εγκληματική συμπεριφορά!

Αντρέα Κανίνι: Αλλά συνειδητοποιείτε τι θα πουν στην Ευρώπη αν γίνει κάτι σαν αυτό που προτείνετε; "Ο φασισμός επιστρέφει στην Ιταλία", θα πουν.

Φραντσέσκο Κοσίγκα: Τρίχες, αυτός είναι ο δημοκρατικός δρόμος - να σβηστεί η φλόγα πριν απλωθεί η πυρκαγιά.
..........

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι καθώς το κίνημα στην Ελλάδα μαζικοποιείται και η κρίση διαπερνά τα αστικά κόμματα, η δοκιμασμένη συνταγή Κοσσίγκα μπαίνει και πάλι στην ημερήσια διάταξη με στόχο τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

iskra

Το μόνο που δεν έγραψε ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στα χτεσινά «ΝΕΑ» είναι ότι τελικά για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ το 1933 στη Γερμανία ευθύνονταν οι κομμουνιστές. Οτι δεν ήταν προβοκάτσια των χιτλερικών (που με κοινοβουλευτικές διαδικασίες και με τη στήριξη του γερμανικού κεφαλαίου, των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν στην κυβέρνηση), γιατί τέτοιοι μηχανισμοί μυστικών κρατικών υπηρεσιών, κέντρων και μηχανισμών δεν υπήρξαν ούτε υπάρχουν. Κατά τα γραφόμενά του, αυτό που υπάρχει είναι μόνο «εξτρεμιστές» οργανωμένοι, που μπορεί «να μην είναι απαραιτήτως μέλη του ΚΚΕ» (πώς μας κάνατε τέτοια χάρη, κ. Πρετεντέρη; Στην περίοδο εκπτώσεων οφείλεται;) που όμως «παίρνουν στα σοβαρά ότι ο καπιταλισμός καταστρέφει τη χώρα» που λέει το ΚΚΕ... Αυτοί, λοιπόν, κάψανε την Αθήνα την Κυριακή του 2ου μνημονίου!

Ως απόδειξη για τα παραπάνω επικαλείται την «υπέροχη» γι' αυτόν φράση της ευρωαριστερής Ροσάνα Ροσάντα ότι οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανήκαν «στο οικογενειακό άλμπουμ της αριστεράς»!!! Ομως, η αξία αυτής της δήλωσης είναι ανάλογη με των άλλων της συγκεκριμένης κυρίας, όπως ότι η ΕΕ είναι ο δρόμος της ευημερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης των λαών. Μα καλά, κ. Πρετεντέρη, την Ιταλία βρήκατε ως παράδειγμα μη ύπαρξης κρατικών προβοκατόρικων μηχανισμών; Δεν έχετε ακούσει τίποτα για την «κόκκινη προβιά», την πολυπλόκαμη και ένοπλη ΝΑΤΟική μυστική οργάνωση που δρούσε επί δεκαετίες; Ούτε για τις ομολογίες και μαρτυρίες πρωθυπουργών και υπουργών ότι χρησιμοποίησαν κατά κόρον μυστικές υπηρεσίες και πράκτορες για να κατευθύνουν τη δράση διάφορων αριστερίστικων, αντιεξουσιαστικών και φασιστικών ομάδων για να οργανώσουν τις πάσης φύσεως προβοκάτσιες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό της Ιταλίας, να διαμορφώσουν πολιτικό κλίμα, συσχετισμούς, να υποτάξουν το εργατικό κίνημα της γειτονικής χώρας;

Το ερώτημα είναι γιατί γράφει αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Προφανώς για να χρεώσει τη δράση των προβοκατόρων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στο ΚΚΕ, που καλεί σε ένταση της ταξικής πάλης. Και, κυρίως, για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, θέτοντας απειλή εμφυλίου.

«Το δραματικό ερώτημα, λέει ο αρθρογράφος, δεν είναι ούτε το ευρώ, ούτε το μνημόνιο, ούτε ο καπιταλισμός. Είναι αν θα αφήσουμε τη χώρα να βυθιστεί σε έναν άτυπο εμφύλιο». Αυτή είναι η ουσία. Αυτή ήταν και η κύρια απειλή που εκτόξευαν διαρκώς ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων και πριν, αλλά και κατά την ψήφιση του νέου μνημονίου στη Βουλή. Και καθώς απειλούσαν το λαό στις οθόνες των τηλεοράσεων συνυπήρχαν με τις φλόγες. Ούτε παραγγελία!

Αυτοί που «κάψανε την Αθήνα» με οργανωμένο τρόπο και με σαφή στόχο υπηρετούν αυτούς που καίνε τη ζωή των εργαζομένων. Είναι τόσο κραυγαλέα προβοκατόρικοι μηχανισμοί που η δράση τους ξεπερνά και ακυρώνει στοιχεία της προβοκάτσιας και αποτελεί πια ανοιχτή πρόκληση και απειλή προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ωμά τους λένε: Υποταχθείτε στον ταξικό πόλεμο, στην εξαθλίωση, στα μνημόνια. Μη σηκώνετε κεφάλι, δε θα κάψουμε μόνο τη ζωή σας, θα κάψουμε και το σπίτι σας. «Να διακρίνετε τα όρια στην αμφισβήτηση και στην αναμέτρηση», γράφει ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Με άλλα λόγια, μπορείτε να εκφράσετε τη διαφωνία σας, αλλά ως εκεί. Μην αντιπαλεύετε τη σφαγή σας. Μην παλεύετε για το δίκιο σας. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Τα δικαιώματα των εργαζομένων σταματούν εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους και σε καμία περίπτωση απαγορεύεται να θίξουν τα ιερά και τα όσιά τους: Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εξουσία τους, το κράτος τους. Αυτό, κ. Πρετεντέρη, είναι υποταγή στον μονομερή πόλεμο που διεξάγει η τάξη και το σύστημα που υπερασπίζεστε ενάντια στο λαό.

Αφήστε την Ιστορία και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, γιατί αυτή διδάσκει ότι, όταν η εργατική τάξη και ο λαός υποκύπτουν στους εκβιασμούς και τις απειλές της αστικής τάξης, όταν ξεγελιούνται από τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις της, όταν έχουν αυταπάτες, τότε οι μηχανισμοί του συστήματός της τούς οδηγούν στον όλεθρο. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πουθενά δεν ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ένοπλη σύγκρουση. Τη βία των όπλων, των κρατικών μηχανισμών τη χρησιμοποίησε σε όλες τις περιπτώσεις η εξουσία της αστικής τάξης, οι ιμπεριαλιστικοί της οργανισμοί. Αυτό έγινε και το Δεκέμβρη του 1944, αυτό έγινε και πριν απ' αυτόν με τα Τάγματα Ασφαλείας και μετά απ' αυτόν έως το 1946 που πήρε τα όπλα ο ΔΣΕ.

Αλίμονο στους λαούς που εμπιστεύονται τις διακηρύξεις των υπερασπιστών του καπιταλισμού. Αλίμονο στο εργατικό λαϊκό κίνημα που δεν είναι προετοιμασμένο για όλα. Αλλωστε, την ανοιχτή βία, την προβοκάτσια, τις δικτατορίες δεν τις χρησιμοποιεί η αστική τάξη μόνο ενάντια στο επαναστατικό κίνημα, αλλά και για να λύσει τις μεταξύ της διαφορές. Γιατί «τα κάνετε γαργάρα» αυτά; Να σας θυμίσουμε μόνο την εμφύλια σύγκρουση του 1916. Τότε κι αργότερα που τα αστικά κόμματα χώρισαν την Ελλάδα στα δύο, τότε που η Αντάντ, οι σύμμαχοι του εθνάρχη σας Ελευθέριου Βενιζέλου βομβάρδιζαν την Αθήνα και τα γαλλικά στρατεύματα έφτασαν ως το Ζάππειο, ενώ οι άλλοι παρέδιδαν τη Μακεδονία στους Γερμανοβούλγαρους και την Ηπειρο στους Ιταλούς. Για να μην ξεχνιόμαστε...

Ακόμα και ενδοεπιχειρηματικοί ανταγωνισμοί στον καπιταλισμό (και στην Ελλάδα και παντού) λύνονται με τη βία, την προβοκάτσια, την εγκληματική, ποινική δράση. Οταν μιλάμε για σήψη, εννοούμε σήψη.

Ο οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει και να κατακτήσει το δίκιο του λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Μπορεί να αντιμετωπίσει, να αφοπλίσει και να εξουδετερώσει κάθε αντιδραστικό σχέδιο και μηχανισμό. Αυτό έδειξαν οι χιλιάδες διαδηλωτών που συμμετείχαν στις πορείες του ΠΑΜΕ στην Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου παρέμειναν εκεί για ώρες, αψηφώντας τις απειλές και την τρομοκρατία των ΜΑΤ και των κουκουλοφόρων. Το κλειδί και η προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αυτό το γνωρίζει καλά η πλουτοκρατία και οι μηχανισμοί που την υπηρετούν. Κι αυτό έχουν αρχίσει και το αντιλαμβάνονται πολλοί εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα, που έως τώρα ψήφιζαν ή ανέχονταν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αυτούς θέλετε να τρομοκρατήσετε και να εμποδίσετε να προσεγγίσουν το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα. Και αυτό δεν πρέπει να το καταφέρετε.

ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
*Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ