Η άρχουσα τάξη γενικά, αλλά και το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση ειδικά τα παίζουν "όλα για όλα".
Ο λόγος είναι πως πλέον δεν έχουν ουδεμία πολιτική νομιμοποίηση για να προχωρήσουν στα σχέδια τους για (α) διάσωση των τραπεζών με αμύθητα ποσά ως "πακέτα σωτηρίας" και (β) εξαθλίωσης των κατώτερων τάξεων, ειδικά των εργατών, προκειμένου να δεχτούν να εργάζονται με πολύ χαμηλότερους μισθούς.
Σε παλιότερο ποστ μας, που το είχαμε γράψει στις 11 Οκτωβρίου 2011 είχαμε αναφερθεί στο σενάριο ενός δημοψηφίσματος, γράφοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
Καθώς το "κούρεμα", η "ελεγχόμενη χρεωκοπια", η υποθήκευση των "ασημικών", η φτωχοποίηση του λαού θεωρούνται δεδομένα, το μεγάλο ερώτημα στη "δημόσια συζήτηση" είναι πλέον η παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ.
Πριν δούμε το τι σχεδιάζουν αυτοί, ας δούμε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, όπου η πλειοψηφία του κόσμου εξακολουθεί να προτιμά την παραμονή στην ευρωζώνη. Αυτή η συμπεριφορά μοιάζει βέβαια με τη συμπεριφορά ενός "ξεπεσμένου ευγενή", που εξακολουθεί να κυκλοφορεί με ωραία ρούχα και ακριβά αρώματα, παρότι έχει χρεωκοπήσει, ώστε να δείχνει προς τα έξω ότι τάχα είναι πλούσιος. Αυτό βέβαια δε μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, και αργή ή γρήγορα η υποστήριξη προς το ευρώ θα εξαντληθεί.
Γι' αυτό και μια -έστω πολύ ριψοκίνδυνη- επιλογή της κυβέρνησης θα ήταν να κάνει το περιβόητοδημοψήφισμα που προανήγγειλε ο Καστανίδης στη Βουλή με θέμα το ευρώ. Αν το κάνει τώρα, πιθανότατα θα το κερδίσει (διότι ναι μεν οι περισσότεροι βρίζουν την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο υπάρχουν θέματα -όπως το ευρώ- που ξεπερνούν τα στενά κομματικά όρια και σε αυτά ο λαός δεν φαίνεται σήμερα να είναι έτοιμος να σπάσει πλήρως τους δεσμούς τους με τις βαθύτερες στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης).
Τα πράγματα με το ευρώ τα έχουμε ξαναδεί εδώ και καιρό - ωστόσο θεωρώ ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία του κόσμου θα ταχθεί τελικά εναντίον του. Απλά θα αργήσει να το συνειδητοποιήσει, και άρα θα είναι "πολύ αργά", καθώς οι "εταίροι" μας φέρουν τη δική τους "λύση" για την Ελλάδα, με το ευρώ δύο ταχυτήτων. Έτσι κι αλλιώς, οι "εταίροι" πλέον αποφασίζουν μόνοι τους, χωρίς καν να συνδιαλέγονται ιδιαίτερα με την κυβέρνηση ανδρείκελων που υπάρχει στην Ελλάδα, και άρα όσο ο λαός δεν ανατρέπει αυτή την κυβέρνηση, θα βρίσκεται στο έλεος τους. Μόνο που αυτοί δεν έχουν σκοπό να δείξουν καν έλεος.
- Ο λόγος για τον οποίο ισχυρίζομαι ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία να στραφεί εναντίον του ευρώ είναι ο εξής: Το ευρώ το έχουμε ξαναπεί ότι είναι ένα "υπερβολικά σκληρό" νόμισμα για την Ελλάδα, έχει δηλαδή μια "υπερβολικά υψηλή" ισοτιμία, που δεν επιτρέπει στις βιομηχανικές/αγροτικές εξαγωγές να είναι "ανταγωνιστικές".
Για την ακρίβεια, μόνο η Γερμανία μπορεί να αντέξει τις σημερινές ισοτιμίες του ευρώ, λόγω της ανώτερης ποιότητας/τεχνογνωσίας που διαθέτουν οι εξαγωγές της (τα made in Germany προϊόντα είναι τα ακριβότερα, αλλά έχουν και την καλύτερη ποιότητα οπότε πουλιούνται). Όλες οι υπόλοιπες χώρες έχουν πρόβλημα, και έτσι πολύ θα ήθελαν να υποτιμήσουν το νόμισμα, να μειώσουν έτσι εμμέσως το εργατικό κόστος + τα λοιπά λειτουργικά κόστη, και έτσι να γίνουν "ανταγωνιστικές".
Βέβαια, σε όλες τις χώρες, ακόμα και στην Ελλάδα, υπάρχουν και επιχειρήσεις που "μπορούν να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό", ωστόσο ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα οι επιχειρήσεις αυτές είναι λίγες. Οι υπόλοιπες δεν αντέχουν, και βάζουν λουκέτο. Και μάλιστα κλείνουν με τρομερούς ρυθμούς, λόγω της "λιτότητας" που προωθεί η ντόπια και η ξένη άρχουσα τάξη, και ρίχνει τους μισθούς, και άρα και την αγοραστική δύναμη των εργατών, οξύνοντας την ύφεση (με τελικό βέβαια στόχο να τσακιστεί η εργατική τάξη, και λόγω της ανεργίας και της φτώχειας να δεχτεί να εργασθεί από εδώ και πέρα με μισθούς πείνας και μηδαμινά δικαιώματα).
Όσο λοιπόν μεγαλώνει ο αριθμός των λουκέτων, των ανέργων, των φτωχών, κτλ, τόσο θα χάνεται και η υποστήριξη προς το ευρώ, διότι όλοι θα αναζητούν τρόπους για να επιβιώσουν. Και τελικά απλά θα έχουμε έξοδο από την ευρωζώνη - άλλωστε, η Γερμανία αμφιταλαντεύεται για το αν θέλει να κρατήσει τους πάντες εντός της ευρωζώνης, ή αν θέλει να συνεχίσει σε μια ευρωζώνη με λιγότερα αλλά πιο "ανταγωνιστικά" μέλη.
Όσο για το αν "θα φύγει η Ελλάδα", αν "θα φύγει η Γερμανία", ή αν "η Γερμανία διώξει την Ελλάδα", καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν: Για παράδειγμα ξέρω περίπτωση εργοδότη που ήθελε να απολύσει έναν εργαζόμενο, αλλά επειδή δεν ήθελε να του καταβάλλει αποζημίωση, δεν τον απέλυσε, και απλά του έβαζε κάθε μέρα άπειρη δουλειά, ώσπου μια μέρα ο εργάτης αυτός δεν άντεξε και παραιτήθηκε.Αυτή η "παραίτηση" βέβαια είναι στην πραγματικότητα μια απόλυση που εντέχνως μετατράπηκε σε "παραίτηση", προς όφελος του εργοδότη, που τσέπωσε για την πάρτυ του τα λεφτά της αποζημίωσης. Αντίστοιχα βέβαια υπάρχουν και -λιγότερες- περιπτώσεις "απολύσεων", στις οποίες ο εργάτης ήθελε να παραιτηθεί, και απλά άρχισε να μην αποδίδει στη δουλειά, ώστε να απολυθεί και να κερδίσει την αποζημίωση.
Δεν είναι τυχαίο που η "Καθημερινή" επιστράτευσε μέχρι και τον Σημίτη, ο οποίος έγραψε πριν από λίγες μέρες τα εξής:
Η λύση που προωθούν είναι μια "ελεγχόμενη χρεωκοπία" για το ζήτημα του χρέους, ενώ για το νομισματικό ζήτημα προωθείται ολοένα και περισσότερο η ιδέα για "ευρωζώνη δύο ταχυτήτων".
Με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία θα εξακολουθεί να κρατά υπό τον έλεγχο της την Ελλάδα(μετατρέποντας την βέβαια σε προτεκτοράτο-παρία), ενώ και νομισματικά θωρακίζεται το ευρώ,κρατώντας στα αποθεματικά του μάλιστα και το χρυσό που συνεισφέρει η Ελλάδα στο όλο εγχείρημα, μιας και τυπικά η Ελλάδα δε θα έχει αποβληθεί, ενώ ίσως να μας υπόσχονται ότι τάχα "όταν η Ελλάδα ανακάμψει, τότε θα ξαναμπείτε στην πρώτη ταχύτητα".
(σημείωση: θυμίζουμε ότι η στήριξη που έχει το ευρώ σε χρυσό είναι αρκετά μεγάλη σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, μιας και τα συνδυαστικά αποθέματα χρυσού των χωρών-μελών της ευρωζώνης είναι τα μεγαλύτερα του κόσμου. Αυτό θα γίνεται ολοένα και ποιο σημαντικό, καθώς όλα τα νομίσματα πληθωρίζεται, και άρα όσοι αναζητούν ένα μέσο αποθήκευσης του πλούτου τους, θα βλέπουν με ολοένα και καλύτερο μάτι το χρυσό και τα νομίσματα που έχουν μια μερική έστω υποστήριξη σε χρυσό).
Ήδη κυκλοφορούν σενάρια για το πόσο θα υποτιμήσουν το "δεύτερο" αυτό ευρώ, με βάση τα δικά τους συμφέροντα, ώστε να μειώσουν στο ελάχιστο τις απώλειες των δικών τους τραπεζών, και να μπορούν παράλληλα να εξαγοράσουν φτηνά τα πάντα.
Με το "δεύτερο ευρώ" δηλαδή έχουμε όλα τα μειονεκτήματα ενός πληθωριστικού νομίσματος (έμμεση μείωση μισθών), χωρίς κανένα πλεονέκτημα. Και αυτό διότι η νέα του ισοτιμία πάλι θα ελέγχεται από τη Γερμανία, προς όφελος των ξένων πιστωτών και επενδυτών.
Ο λόγος είναι πως πλέον δεν έχουν ουδεμία πολιτική νομιμοποίηση για να προχωρήσουν στα σχέδια τους για (α) διάσωση των τραπεζών με αμύθητα ποσά ως "πακέτα σωτηρίας" και (β) εξαθλίωσης των κατώτερων τάξεων, ειδικά των εργατών, προκειμένου να δεχτούν να εργάζονται με πολύ χαμηλότερους μισθούς.
Σε παλιότερο ποστ μας, που το είχαμε γράψει στις 11 Οκτωβρίου 2011 είχαμε αναφερθεί στο σενάριο ενός δημοψηφίσματος, γράφοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
***
Καθώς το "κούρεμα", η "ελεγχόμενη χρεωκοπια", η υποθήκευση των "ασημικών", η φτωχοποίηση του λαού θεωρούνται δεδομένα, το μεγάλο ερώτημα στη "δημόσια συζήτηση" είναι πλέον η παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ.
Πριν δούμε το τι σχεδιάζουν αυτοί, ας δούμε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, όπου η πλειοψηφία του κόσμου εξακολουθεί να προτιμά την παραμονή στην ευρωζώνη. Αυτή η συμπεριφορά μοιάζει βέβαια με τη συμπεριφορά ενός "ξεπεσμένου ευγενή", που εξακολουθεί να κυκλοφορεί με ωραία ρούχα και ακριβά αρώματα, παρότι έχει χρεωκοπήσει, ώστε να δείχνει προς τα έξω ότι τάχα είναι πλούσιος. Αυτό βέβαια δε μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, και αργή ή γρήγορα η υποστήριξη προς το ευρώ θα εξαντληθεί.
Γι' αυτό και μια -έστω πολύ ριψοκίνδυνη- επιλογή της κυβέρνησης θα ήταν να κάνει το περιβόητοδημοψήφισμα που προανήγγειλε ο Καστανίδης στη Βουλή με θέμα το ευρώ. Αν το κάνει τώρα, πιθανότατα θα το κερδίσει (διότι ναι μεν οι περισσότεροι βρίζουν την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο υπάρχουν θέματα -όπως το ευρώ- που ξεπερνούν τα στενά κομματικά όρια και σε αυτά ο λαός δεν φαίνεται σήμερα να είναι έτοιμος να σπάσει πλήρως τους δεσμούς τους με τις βαθύτερες στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης).
Τα πράγματα με το ευρώ τα έχουμε ξαναδεί εδώ και καιρό - ωστόσο θεωρώ ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία του κόσμου θα ταχθεί τελικά εναντίον του. Απλά θα αργήσει να το συνειδητοποιήσει, και άρα θα είναι "πολύ αργά", καθώς οι "εταίροι" μας φέρουν τη δική τους "λύση" για την Ελλάδα, με το ευρώ δύο ταχυτήτων. Έτσι κι αλλιώς, οι "εταίροι" πλέον αποφασίζουν μόνοι τους, χωρίς καν να συνδιαλέγονται ιδιαίτερα με την κυβέρνηση ανδρείκελων που υπάρχει στην Ελλάδα, και άρα όσο ο λαός δεν ανατρέπει αυτή την κυβέρνηση, θα βρίσκεται στο έλεος τους. Μόνο που αυτοί δεν έχουν σκοπό να δείξουν καν έλεος.
- Ο λόγος για τον οποίο ισχυρίζομαι ότι νομοτελειακά η πλειοψηφία να στραφεί εναντίον του ευρώ είναι ο εξής: Το ευρώ το έχουμε ξαναπεί ότι είναι ένα "υπερβολικά σκληρό" νόμισμα για την Ελλάδα, έχει δηλαδή μια "υπερβολικά υψηλή" ισοτιμία, που δεν επιτρέπει στις βιομηχανικές/αγροτικές εξαγωγές να είναι "ανταγωνιστικές".
Για την ακρίβεια, μόνο η Γερμανία μπορεί να αντέξει τις σημερινές ισοτιμίες του ευρώ, λόγω της ανώτερης ποιότητας/τεχνογνωσίας που διαθέτουν οι εξαγωγές της (τα made in Germany προϊόντα είναι τα ακριβότερα, αλλά έχουν και την καλύτερη ποιότητα οπότε πουλιούνται). Όλες οι υπόλοιπες χώρες έχουν πρόβλημα, και έτσι πολύ θα ήθελαν να υποτιμήσουν το νόμισμα, να μειώσουν έτσι εμμέσως το εργατικό κόστος + τα λοιπά λειτουργικά κόστη, και έτσι να γίνουν "ανταγωνιστικές".
Βέβαια, σε όλες τις χώρες, ακόμα και στην Ελλάδα, υπάρχουν και επιχειρήσεις που "μπορούν να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό", ωστόσο ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα οι επιχειρήσεις αυτές είναι λίγες. Οι υπόλοιπες δεν αντέχουν, και βάζουν λουκέτο. Και μάλιστα κλείνουν με τρομερούς ρυθμούς, λόγω της "λιτότητας" που προωθεί η ντόπια και η ξένη άρχουσα τάξη, και ρίχνει τους μισθούς, και άρα και την αγοραστική δύναμη των εργατών, οξύνοντας την ύφεση (με τελικό βέβαια στόχο να τσακιστεί η εργατική τάξη, και λόγω της ανεργίας και της φτώχειας να δεχτεί να εργασθεί από εδώ και πέρα με μισθούς πείνας και μηδαμινά δικαιώματα).
Όσο λοιπόν μεγαλώνει ο αριθμός των λουκέτων, των ανέργων, των φτωχών, κτλ, τόσο θα χάνεται και η υποστήριξη προς το ευρώ, διότι όλοι θα αναζητούν τρόπους για να επιβιώσουν. Και τελικά απλά θα έχουμε έξοδο από την ευρωζώνη - άλλωστε, η Γερμανία αμφιταλαντεύεται για το αν θέλει να κρατήσει τους πάντες εντός της ευρωζώνης, ή αν θέλει να συνεχίσει σε μια ευρωζώνη με λιγότερα αλλά πιο "ανταγωνιστικά" μέλη.
Όσο για το αν "θα φύγει η Ελλάδα", αν "θα φύγει η Γερμανία", ή αν "η Γερμανία διώξει την Ελλάδα", καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν: Για παράδειγμα ξέρω περίπτωση εργοδότη που ήθελε να απολύσει έναν εργαζόμενο, αλλά επειδή δεν ήθελε να του καταβάλλει αποζημίωση, δεν τον απέλυσε, και απλά του έβαζε κάθε μέρα άπειρη δουλειά, ώσπου μια μέρα ο εργάτης αυτός δεν άντεξε και παραιτήθηκε.Αυτή η "παραίτηση" βέβαια είναι στην πραγματικότητα μια απόλυση που εντέχνως μετατράπηκε σε "παραίτηση", προς όφελος του εργοδότη, που τσέπωσε για την πάρτυ του τα λεφτά της αποζημίωσης. Αντίστοιχα βέβαια υπάρχουν και -λιγότερες- περιπτώσεις "απολύσεων", στις οποίες ο εργάτης ήθελε να παραιτηθεί, και απλά άρχισε να μην αποδίδει στη δουλειά, ώστε να απολυθεί και να κερδίσει την αποζημίωση.
Δεν είναι τυχαίο που η "Καθημερινή" επιστράτευσε μέχρι και τον Σημίτη, ο οποίος έγραψε πριν από λίγες μέρες τα εξής:
Διάφοροι πολιτικοί και εμπειρογνώμονες μάς διαβεβαιώνουν ότι έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι δυνατή, διότι δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες η αποχώρηση χώρας ή η αποπομπή της. Μας καθησυχάζουν, λοιπόν, λέγοντας: μη φοβάστε, δεν συμφέρει την Ενωση να αποχωρήσουμε, δεν θα εμμείνουν στις απαιτήσεις τους, γιατί αλλιώς θα καταστραφούν και οι ίδιοι. Αλλοι ισχυρίζονται ότι «καμιά από τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κάτι που αποσαφηνίσθηκε από τις δηλώσεις Μέρκελ - Σαρκοζί»."Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" λοιπόν, καθώς οι τράπεζες δε θα αντέξουν τις απώλειες που θα έχουν αν η Ελλαδα κηρύξει άμεσα στάση πληρωμών και βγει από το ευρώ, ακολουθώντας κατά μία έννοια το δρόμο της Ισλανδίας (η οποία προέβη σε στάση πληρωμών, φυλάκισε τραπεζίτες και πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης, και καθώς δεν ήταν στο ευρώ, υποτίμησε το νόμισμα της κατά 50% και τώρα επέστρεψε σε -καπιταλιστική έστω- ανάπτυξη).
...
Οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται ούτε με αβάσιμες ελπίδες ούτε με φαντασιώσεις. Η γνώση της πραγματικότητας είναι προϋπόθεση της αντιμετώπισής τους.
Στις Συνθήκες πράγματι δεν προβλέπονται ρήτρες αποπομπής μιας χώρας από την ΟΝΕ. Αλλά μόνον όσοι εθελοτυφλούν μπορούν να πιστεύουν ότι κατόπιν τούτου δεν διατρέχει κίνδυνο η Ελλάδα.
...
Σύμφωνα μ’ αυτές, όποια κράτη έχουν βιώσιμο χρέος, όποια δηλαδή έχουν τη δυνατότητα να αντλήσουν κεφάλαια από τις αγορές, θα συνεχίσουν να υποστηρίζονται. Τα άλλα, των οποίων το χρέος δεν είναι βιώσιμο, θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Νέα χρηματοδότηση δεν θα δοθεί παρά μόνο για εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο. Οσες χώρες δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, θα ενταχθούν σε μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Στόχος θα είναι να περιορισθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Η λύση που προωθούν είναι μια "ελεγχόμενη χρεωκοπία" για το ζήτημα του χρέους, ενώ για το νομισματικό ζήτημα προωθείται ολοένα και περισσότερο η ιδέα για "ευρωζώνη δύο ταχυτήτων".
Με αυτόν τον τρόπο, η Γερμανία θα εξακολουθεί να κρατά υπό τον έλεγχο της την Ελλάδα(μετατρέποντας την βέβαια σε προτεκτοράτο-παρία), ενώ και νομισματικά θωρακίζεται το ευρώ,κρατώντας στα αποθεματικά του μάλιστα και το χρυσό που συνεισφέρει η Ελλάδα στο όλο εγχείρημα, μιας και τυπικά η Ελλάδα δε θα έχει αποβληθεί, ενώ ίσως να μας υπόσχονται ότι τάχα "όταν η Ελλάδα ανακάμψει, τότε θα ξαναμπείτε στην πρώτη ταχύτητα".
(σημείωση: θυμίζουμε ότι η στήριξη που έχει το ευρώ σε χρυσό είναι αρκετά μεγάλη σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, μιας και τα συνδυαστικά αποθέματα χρυσού των χωρών-μελών της ευρωζώνης είναι τα μεγαλύτερα του κόσμου. Αυτό θα γίνεται ολοένα και ποιο σημαντικό, καθώς όλα τα νομίσματα πληθωρίζεται, και άρα όσοι αναζητούν ένα μέσο αποθήκευσης του πλούτου τους, θα βλέπουν με ολοένα και καλύτερο μάτι το χρυσό και τα νομίσματα που έχουν μια μερική έστω υποστήριξη σε χρυσό).
Ήδη κυκλοφορούν σενάρια για το πόσο θα υποτιμήσουν το "δεύτερο" αυτό ευρώ, με βάση τα δικά τους συμφέροντα, ώστε να μειώσουν στο ελάχιστο τις απώλειες των δικών τους τραπεζών, και να μπορούν παράλληλα να εξαγοράσουν φτηνά τα πάντα.
Με το "δεύτερο ευρώ" δηλαδή έχουμε όλα τα μειονεκτήματα ενός πληθωριστικού νομίσματος (έμμεση μείωση μισθών), χωρίς κανένα πλεονέκτημα. Και αυτό διότι η νέα του ισοτιμία πάλι θα ελέγχεται από τη Γερμανία, προς όφελος των ξένων πιστωτών και επενδυτών.
***
Εστιάζοντας λίγο παραπάνω στο θέμα του δημοψηφίσματος, είναι φανερό ότι αν δεν τους βγει και καταψηφιστούν, τότε θα έχουν τεράστιο πρόβλημα. Η κυβέρνηση θα φύγει, και η όποια νέα κυβέρνηση προκύψει μέσω εκλογών δε θα μπορεί εύκολα να συνεχίσει αυτή την πολιτική, διότι έχει καταψηφιστεί σε δημοψήφισμα (από την άλλη βέβαια, έχουμε δει και στην περίπτωση του ευρωσυντάγματος στην Ιρλανδία ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν όσα δημοψηφίσματα χρειάζονται μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που θέλουν, χρησιμοποιώντας ένα σωρό εκβιασμούς και εκφοβισμούς).
Αν όμως το δημοψήφισμα τους βγει, τότε θα συνεχίσουν πολύ πιο εύκολα το έργο τους. Και επαναλαμβάνουμε αυτό που λέγαμε και στο προηγούμενο ποστ μας, ότι δηλαδή "οι περισσότεροι βρίζουν την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο υπάρχουν θέματα -όπως το ευρώ- που ξεπερνούν τα στενά κομματικά όρια και σε αυτά ο λαός δεν φαίνεται σήμερα να είναι έτοιμος να σπάσει πλήρως τους δεσμούς τους με τις βαθύτερες στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης".
Πάντως, μέσα στις 20 μέρες που μεσολάβησαν από τη στιγμή που γράφτηκε το προηγούμενο ποστ πολλά έχουν αλλάξει - άλλωστε, οι εξελίξεις είναι πλέον καταιγιστικές. Η επίσημη τοποθέτηση τοποτηρητών-επάρχων από τη Γερμανία στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη εξαθλίωση του λαού έχει αλλάξει αρκετά την πλάστιγγα [και] για το ευρώ.
Οπότε ακόμα και αν απορριφθεί, ίσως απλά ο Γιωργάκης να θέλει να φύγει μέσω μιας "ομαλής" και "δημοκρατικής" οδού (μέσω δημοψηφίσματος), αντί να φύγει με ελικόπτερα "α λα Αργεντινή". Είναι σίγουρο άλλωστε πως όλο και κάποια θεσούλα θα του δώσουν σε κάποιον υπερεθνικό οργανισμό, μιας και είναι αποδεδειγμένα ένας καταπληκτικός αχυράνθρωπος και "yes man".
Επίσης, είναι πολύ πιθανό τόσο οι ντόπιοι κυβερνώντες, όσο και οι Ευρωπαίοι να θέλουν η απόφαση για έξοδο από το ευρώ να μην ανακοινωθεί από αυτούς. Έτσι, βάζοντας τον "κυρίαρχο λαό" να ψηφίσει, θα μπορούν μετά να πουν ότι "η έξοδος από το ευρώ έγινε διότι...έτσι ψηφίσατε εσείς, όχι ότι το ψιλοθέλαμε και εμείς". Με αυτό τον τρόπο "θα γλιτώσουν τα χειρότερα", καθώς η όποια μετάβαση θα γίνει όσο το δυνατόν πιο "ομαλά" για αυτούς (χωρίς εξέγερση εναντίον τους, αλλά με εκλογές, που θα διασφαλίζουν όσο το δυνατόν ότι την εξουσία θα εξακολουθήσει να την κατέχει κάποιο "δικό τους" κόμμα/συνασπισμός κομμάτων.
Όπως και να έχει, το δημοψήφισμα αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πούμε ΟΧΙ, και να βάλουμε ένα πρώτο φρένο σε αυτές τις πολιτικές εξαθλίωσης μας. Λίγο κλισέ βέβαια, αλλά είναι ξεκάθαρα μια ιστορική στιγμή, όπου θα πρέπει ο καθένας να διαλέξει πλευρά.http://tsak-giorgis.blogspot.com/
Αν όμως το δημοψήφισμα τους βγει, τότε θα συνεχίσουν πολύ πιο εύκολα το έργο τους. Και επαναλαμβάνουμε αυτό που λέγαμε και στο προηγούμενο ποστ μας, ότι δηλαδή "οι περισσότεροι βρίζουν την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, κτλ, κτλ, κτλ, ωστόσο υπάρχουν θέματα -όπως το ευρώ- που ξεπερνούν τα στενά κομματικά όρια και σε αυτά ο λαός δεν φαίνεται σήμερα να είναι έτοιμος να σπάσει πλήρως τους δεσμούς τους με τις βαθύτερες στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης".
Πάντως, μέσα στις 20 μέρες που μεσολάβησαν από τη στιγμή που γράφτηκε το προηγούμενο ποστ πολλά έχουν αλλάξει - άλλωστε, οι εξελίξεις είναι πλέον καταιγιστικές. Η επίσημη τοποθέτηση τοποτηρητών-επάρχων από τη Γερμανία στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη εξαθλίωση του λαού έχει αλλάξει αρκετά την πλάστιγγα [και] για το ευρώ.
Οπότε ακόμα και αν απορριφθεί, ίσως απλά ο Γιωργάκης να θέλει να φύγει μέσω μιας "ομαλής" και "δημοκρατικής" οδού (μέσω δημοψηφίσματος), αντί να φύγει με ελικόπτερα "α λα Αργεντινή". Είναι σίγουρο άλλωστε πως όλο και κάποια θεσούλα θα του δώσουν σε κάποιον υπερεθνικό οργανισμό, μιας και είναι αποδεδειγμένα ένας καταπληκτικός αχυράνθρωπος και "yes man".
Επίσης, είναι πολύ πιθανό τόσο οι ντόπιοι κυβερνώντες, όσο και οι Ευρωπαίοι να θέλουν η απόφαση για έξοδο από το ευρώ να μην ανακοινωθεί από αυτούς. Έτσι, βάζοντας τον "κυρίαρχο λαό" να ψηφίσει, θα μπορούν μετά να πουν ότι "η έξοδος από το ευρώ έγινε διότι...έτσι ψηφίσατε εσείς, όχι ότι το ψιλοθέλαμε και εμείς". Με αυτό τον τρόπο "θα γλιτώσουν τα χειρότερα", καθώς η όποια μετάβαση θα γίνει όσο το δυνατόν πιο "ομαλά" για αυτούς (χωρίς εξέγερση εναντίον τους, αλλά με εκλογές, που θα διασφαλίζουν όσο το δυνατόν ότι την εξουσία θα εξακολουθήσει να την κατέχει κάποιο "δικό τους" κόμμα/συνασπισμός κομμάτων.
Όπως και να έχει, το δημοψήφισμα αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πούμε ΟΧΙ, και να βάλουμε ένα πρώτο φρένο σε αυτές τις πολιτικές εξαθλίωσης μας. Λίγο κλισέ βέβαια, αλλά είναι ξεκάθαρα μια ιστορική στιγμή, όπου θα πρέπει ο καθένας να διαλέξει πλευρά.http://tsak-giorgis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.