Νέα μνημόνια για την Ελλάδα

Μέχρι τώρα μιλούσαμε για το γαλλογερμανικόΣύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και την αντιπρόταση της Κομισιόν, τις διαφωνί­ες και τα βέτο που αφορούσαν το πε­ριβόητο σχέδιο, το οποίο επισήμως δεν κατατέθηκε ποτέ από τις δύο χώρες.

Προφανώς έτσι ήταν η στρατηγική. Και πέτυχε. Στη σύνοδο των αρχηγών κρατών της ευρωζώνης της περασμέ­νης Παρασκευής, Βερολίνο και Παρί­σι, με τη σιωπηλή (μέχρι τότε) στήριξη των χωρών με βαθμό αξιολόγησης ΑΑΑ-Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λου­ξεμβούργο - έφεραν στο τραπέζι προς ψήφιση το λεγόμενο Σύμφωνο του Ευρώ, στο οποίο το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας είναι απλώς ένα μέρος.

Είχαμε γράψει πολλάκις ότι επιδίω­ξη της Γερμανίας ήταν να αποκτήσει τη δύναμη του αρχιελεγκτή των χωρών -μελών της ευρωζώνης και το δικαίωμα να αποφασίζει, να παρεμβαίνει και να μπλοκάρει τις εθνικές οικονομικές πολιτικές όταν θεωρεί ότι δεν είναι προς το συμφέρον του ευρώ και, βεβαίως, το δικό της. Η μεθόδευση άρχισε με συνέ­πεια από τη Σύνοδο Κορυφής του περα­σμένου Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκετην περασμένη Παρασκευή.

Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας φαίνεται πως ήταν μέχρι τώρα ο κα­πνός: η φωτιά μπήκε στο τραπέζι την τελευταία στιγμή, με το επιχείρημα ότι «πρέπει να διασφαλιστεί η σταθερότη­τα του ευρώ».

Έτσι, και επισήμως πλέον, η ευρωζώνη χωρίζεται στα δύο: στις έξι δημοσιονομικά υγιείς χώρες, που θα έχουν το πάνω χέρι, θα αποφασίζουν και θα δι­ατάσσουν (το λεγόμενο Berliner Club ), και στις αδύναμες του Νότου, που ουσι­αστικά απεμπολούν το δικαίωμα άσκη­σης της οικονομικής πολιτικής τους. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, οι όροι που έχουν υπογραφεί «καίνε» μόνο τις χώρες με υψηλά ελλείμματα και χρέη. Και βάζουν σε ρόλο επιτηρητή αυτές που είναι δημοσιονομικά πειθαρχημέ­νες στις προσταγές του Συμφώνου Στα­θερότητας και τις οποίες βεβαίως το Σύμφωνο δεν αγγίζει.

Στη σύνοδο της Παρασκευής, δυστυ­χώς, διαμορφώθηκε ειδικό καθεστώς για την Ελλάδα, που πλέον μπήκε σε μια κατηγορία μόνη της, αυτή της αμαρτω­λής χώρας που συνεχώς «πάει προς τα πίσω», όπως είπε χαρακτηριστικά Γάλλος αξιωματούχος, συνεργάτης προέδρου Σαρκοζί.

Το λεγόμενο μπλοκ του Νότου δι­αλύθηκε εδώ και εβδομάδες. Γαλλία και Γερμανία «τράβηξαν» μαζί τους την Ισπανία και της υποσχέθηκαν ότι «δεν θα έχει την τύχη της Ελλά­δας», ενώ Πορτογαλία και Ιρλανδίααρνήθηκαν να μπουν στον ίδιο πα­ρονομαστή με τη χώρα μας, διότι «το πρόβλημά τους δημιουργήθηκε κυρί­ως από την παρούσα κρίση» και όχι από διαχείριση δεκαετιών. Όπερ και εγένετο.

Το παρασκήνιο

Ο πρωθυπουργός επέστρεψε από τη σύνοδο εξαιρετικά προβληματι­σμένος και όσοι τον είδαν από κοντά διαπίστωσαν ότι δεν είχε καμία διά­θεση για πανηγύρια. Το ράλι όμως του χρηματιστηρίου, σε συνδυασμό με τη μιντιακή κάλυψη των πρώτων ημερών, καλλιέργησε – πρόσκαιρες - ελπίδες στην κυβέρνηση ότι «γύρι­σε το κλίμα». Βιάστηκαν να πανηγυ­ρίσουν;

Για τα πιο πάνω η Ελλάδα δεσμεύτη­κε ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευ­ση για την επιμήκυνση και το επιτόκιο.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», μέχρι τις 8.00 το βράδυ της Παρασκευ­ής η κυβέρνηση δεν είχε πλήρη γνώση ότι στο κοινό ανακοινωθέν αναγραφό­ταν ρητά η δέσμευση για τις αποκρατι­κοποιήσεις, αλλά και για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας (real estate), η οποία μάλιστα πρέπει «να ολοκληρωθεί πλήρως καιτάχιστα»! Μάλιστα στο αρχι­κό ανακοινωθέν δεν αναγραφόταν η δέ­σμευση για την παράταση των 7,5 ετών και τη μείωση του επιτοκίου κατά 1%.

Κάτι τέτοιο, για όσους γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι Σύνοδοι Κορυφής, θα ήταν ένα άνευ προηγουμένουάδειασμα για την κυβέρνηση και τον Παπανδρέου προσωπικά και μάλιστα από τους ομο­λόγους του. Με μοχλό πίεσης το ανα­κοινωθέν, οι εταίροι μας κατάφεραν να βάλουν στο πλαίσιο που ήθελαν την Ελ­λάδα δίνοντας την επιμήκυνση και το χα­μηλό επιτόκιο που έτσι κι αλλιώς έπρεπε δώσουν.

Έτσι ξεμπέρδεψαν και με τις επι­κοινωνιακές κορόνες του πρωθυ­πουργού ότι θα περάσει νόμο που θα απαγορεύει την πώληση της δη­μόσιας γης. Το ξεπούλημα δεν είναι θέμα πλέον της τρόικας, αλλά πέρασε και στις αποφάσεις των αρχηγών κρατών της ευρωζώνης. Και για  όσους  σπεύ­δουν να πουν ότι κάποιες χώρες επιβουλεύονται απλώς τον ΟΤΕ ή τη ΔΕΗ ή άλλες κρα­τικές επιχειρήσεις, να  υπογραμμίσου­με ότι στην από­φαση υπάρχει και η πρόταση για εκμετάλλευση κρατικών ακινήτων.

Νέο μνημόνιο για νέο δάνειο

Στη σύνοδο της Παρασκευής, παρ’ ότι δεν βγήκε στην επιφάνεια, ο Παπανδρέου ζήτησε τη δυνατότητα να μπορέσει η Ελλάδα να επαναγοράσει το χρέος της - έμμεση αναδιάρθρωση - με χαμηλότοκα δά­νεια από προσωρινό ταμείο στήριξης EFSF. Συνεργάτες του ανέφεραν σε ξένους δημοσιογράφους (!) ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζουν πως το χρέος δεν μπορεί να εξυπη­ρετηθεί χωρίς κάποιας μορφής αναδιάρθρωση. Παρ’ ότι στα συμπεράσματα της συνόδου υπάρχει επί της αρχής συμ­φωνίας για χρησιμοποίηση του Ταμείου για επαναγορά ομολόγων, οι υπουργοί Οικονομίας της ευρωζώνης, τη Δευτέρα στο Eurogroup, δεν κατάφεραν να τα βρουν στις λεπτομέρειες κι έτσι ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ανακοίνωσε νέα έκτακτη συνεδρίαση για τις 21 Μαρτίου.

Όμως, ακόμη κι αν υπάρξει συμφωνία, η Ελλάδα, βάσει και του νομο­θετικού πλαισίου του EFSF, εξαιρείται από τη δυνατότητα να το χρη­σιμοποιήσει. Υπάρχει, δηλαδή, παράγραφος που λέει ότι η χώρα μας δεν μπορεί να λάβει κονδύλια από το EFSF! Και αυτό διότι, όταν κα­ταρτιζόταν το νομικό πλαίσιο, πριν από έναν χρόνο, υπήρχαν παράλ­ληλες διεργασίες για τη διάσωση της χώρας μας, που κατέληξαν σε ξεχωριστό μνημόνιο.

Για να μπορέσει λοιπόν η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει το ταμείο - σε περίπτωση απόφασης στη σύνοδο της επόμενης εβδομάδας - θα πρέ­πει να κάνει αίτηση ένταξης στον μηχανισμό, ώστε να αρθούν τα νομι­κά κωλύματα. Αυτό σημαίνει άλλη διαπραγμάτευση και άλλο μνημό­νιο. Σαν πολλά μνημόνια δεν έχουν μαζευτεί, ρε παιδιά; Και είμαστε ακόμη στην αρχή...Από Το Ποντίκι