«Και η αλήθεια είναι αυτή: σχολειό πια δεν υπάρχει.Κινείται μονάχα ακόμη ένας ανήθικος κι αρρωστημένος οργανισμός γεμάτος από δηλητήριο και παραφροσύνη, που πολύ σύντομα θα επιδράσει θανατηφόρα σ’ όλη την κατοπινή ζωή του τόπου μας. Μια σάπια και ξεχαρβαλωμένη μηχανή όπου από ανάγκη ρίχνουμε μέσα μια καθαρή κι αγνή ζωική παραγωγή –τα ευκολόπλαστα παιδιά μας- για να μας τα μεταβάλλει ύστερα από λίγα χρόνια σε μούμιες κατάξερες και φασκιωμένες ή σε κινούμενα μιάσματα ανασυρμένα σαν από τάφους…»
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τους δασκάλους του γένους ή καλύτερα των γενών που βρίσκονται στη χώρα.
Διότι την ώρα κατά την οποία ο πόλεμος έκρουσε την πόρτα μας εφευρίσκουν διάφορες προφάσεις εν αμαρτίαις.
Όπως θα έλεγε και ο Σεφέρης άλλος μετράει τα αργύριά του, άλλος ξορκίζει το κακό, άλλος το ρίχνει στις ψαλμωδίες και τις ρητορείες.
Όμως οι δάσκαλοι είναι άλλο πράγμα. Γνωρίζουν από τις ανάγκες της επιστημοσύνης τους διδάσκουν ιστορία και πολιτική και Δημοσθένη κι Αισχύλο. Αφηγούνται στη νέα γενιά την ιστορία της Αντιγόνης και τη σύγκρουσή της με τον Κρέοντα.
Σκηνοθετούν τον Προμηθέα όταν τον σέρνει στον Καύκασο το κράτος και η βία. Αναλύουν το ταξίδι και το ρίσκο του Οδυσσέα.
Υπογραμμίζουν τη θυσία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, του Τεμπονέρα και κλείνουν ευλαβικά το γόνατο στον Άρη Βελουχιώτη και το Νίκο Μπελογιάννη.
Ύστερα απ’ όλα αυτά μετράνε και ξαναμετράνε το ισχνό τους εισόδημα και λένε «δεν μπορώ».
Να μπορέσεις δάσκαλε!Να πιστέψεις, να οργανωθείς και να μπορέσεις. Να βρεις νερό κάτω από τους δρόμους, να κηρύξεις ανυπακοή και αντίσταση, να θυμηθείς την ιστορία του τόπου και να δώσεις όραμα στους μαθητές σου.
Δάσκαλος που δε διδάσκει με το παράδειγμά του είναι άχρηστος κι ανάξιος του ονόματός του.
Δάσκαλος που δεν είναι ακλόνητος φάρος είναι ασύμβατος με τις ανάγκες της εποχής.
Κοιλοπονάει η χώρα· βοήθα την...
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τους δασκάλους του γένους ή καλύτερα των γενών που βρίσκονται στη χώρα.
Διότι την ώρα κατά την οποία ο πόλεμος έκρουσε την πόρτα μας εφευρίσκουν διάφορες προφάσεις εν αμαρτίαις.
Όπως θα έλεγε και ο Σεφέρης άλλος μετράει τα αργύριά του, άλλος ξορκίζει το κακό, άλλος το ρίχνει στις ψαλμωδίες και τις ρητορείες.
Όμως οι δάσκαλοι είναι άλλο πράγμα. Γνωρίζουν από τις ανάγκες της επιστημοσύνης τους διδάσκουν ιστορία και πολιτική και Δημοσθένη κι Αισχύλο. Αφηγούνται στη νέα γενιά την ιστορία της Αντιγόνης και τη σύγκρουσή της με τον Κρέοντα.
Σκηνοθετούν τον Προμηθέα όταν τον σέρνει στον Καύκασο το κράτος και η βία. Αναλύουν το ταξίδι και το ρίσκο του Οδυσσέα.
Υπογραμμίζουν τη θυσία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, του Τεμπονέρα και κλείνουν ευλαβικά το γόνατο στον Άρη Βελουχιώτη και το Νίκο Μπελογιάννη.
Ύστερα απ’ όλα αυτά μετράνε και ξαναμετράνε το ισχνό τους εισόδημα και λένε «δεν μπορώ».
Να μπορέσεις δάσκαλε!Να πιστέψεις, να οργανωθείς και να μπορέσεις. Να βρεις νερό κάτω από τους δρόμους, να κηρύξεις ανυπακοή και αντίσταση, να θυμηθείς την ιστορία του τόπου και να δώσεις όραμα στους μαθητές σου.
Δάσκαλος που δε διδάσκει με το παράδειγμά του είναι άχρηστος κι ανάξιος του ονόματός του.
Δάσκαλος που δεν είναι ακλόνητος φάρος είναι ασύμβατος με τις ανάγκες της εποχής.
Κοιλοπονάει η χώρα· βοήθα την...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.