Γιούνκερ

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο επικεφαλής της Ευρωζώνης, ήταν εξ αυτών που όταν άρχισε η «Οδύσσεια» των μνημονίων, των «μεσοπρόθεσμων» και των «εφαρμοστικών», είχαν ευχηθεί το «καλό κουράγιο» στον Eλληνικό λαό.

Επιπλέον ο Γιούνκερ, τον Οκτώβριο του 2010, είχε προβεί και σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση:

Το «ελληνικό πρόβλημα», είπε τότε, «ξεκινάει εδώ και τρεις δεκαετίες».

Αλλά, όποιος ρίξει μια ματιά στο ημερολόγιο, θα διαπιστώσει κάτι πολύ ενδιαφέρον: Πριν από τρεις δεκαετίες – που κατά τον Γιούνκερ «ξεκίνησε το ελληνικό πρόβλημα» – εκείνο που ξεκίνησε στην Ελλάδα δεν ήταν άλλο πέρα από το ταξίδι της χώρας στον «παράδεισο της ΕΟΚ» και νυν ΕΕ.

Πρόκειται για σπουδαία «μαρτυρία»: Η έναρξη του ελληνικού «δράματος», όπως τουλάχιστον την τοποθετεί ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, αρχίζει από την εποχή του «θα φάτε με χρυσά κουτάλια»!

Από την εποχή, δηλαδή, της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ, που φέτος «εορτάζουμε» τα τριάντα της χρόνια.

Αυτό υπόσχονταν στο λαό όσοι έσυραν τη χώρα στην ΕΕ. Οτι θα «έτρωγε με χρυσά κουτάλια».

Αλλά εν μέσω παγκόσμιας κρίσης ήρθε ο Γιούνκερ να ομολογήσει ότι όλη η προηγούμενη τριακονταετής προπαγάνδα ήταν μια απάτη.

Μάλιστα πρόσθεσε κάτι ακόμα βαρύτερο:

«Ηξερα - είπε τότε - ότι η Γερμανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά εγώ δεν μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»!

Με άλλα λόγια η ΕΕ όχι μόνο δεν είναι το «απάνεμο λιμάνι» που περιέγραφαν οι αστοί πολιτικοί στον ελληνικό λαό, αλλά δεν έχει και καμία σχέση με τα φληναφήματα περί της λέσχης των «ισότιμων εταίρων», της αγάπης και της συναλληλίας μεταξύ «φίλων».

Χτες ο κ. Γιούνκερ επανήλθε. Αλλά αυτή τη φορά παραβίασε ανοιχτές θύρες: «Η κυριαρχία της Ελλάδας θα περιοριστεί δραστικά», μας πληροφόρησε.

«Ελα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου», δηλαδή.

Φυσικά δεν υποτιμάμε τις γνώσεις του Γιούνκερ περί το «ποιόν» της ελληνικής πλουτοκρατίας.

Θα μας επιτρέψει, όμως, να έχουμε ιδίαν αντίληψην περί του εν λόγω φυράματος.

Σε μια χώρα που έχει περάσει από πάνω της ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος και τα σχέδια Μάρσαλ, το ΝΑΤΟ με τις «νέες δομές» του και η ΕΕ με τα Μάαστριχτ και τις ΟΝΕ της, ο κ. Γιούνκερ κολακεύεται αν νομίζει ότι ανήκει στους πρώτους τη τάξει συνεργάτες της ελληνικής πλουτοκρατίας κατά τη διαδικασία εκχώρησης μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Μάλλον… καταϊδρωμένος έρχεται.

Πολύ πριν σχηματιστούν τα Γιούρογκρουπ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργός δήλωνε:

«Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!(Γιώργος Παπανδρέου, Τάμπερε – Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ).

Πολύ πριν εμφανιστούν τα μνημόνια του κ. Γιούνκερ, στην Ελληνική Βουλή ακούγονταν διά στόματος της προέδρου της τα ακόλουθα:

«Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη» (Αννα Ψαρούδα Μπενάκη, Φλεβάρης 2005, κατά την εκλογή του Καρ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας).

Οσο για το Μάαστριχτ, όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός και οι σημερινοί απαρτίζοντες τον ΛΑ.Ο.Σ. έβαζαν την Ελλάδα βαθύτερα στο στόμα της λυκοσυμμαχίας, ποιος δεν θυμάται εκείνα τα «ηρωικά» του Αντρέα Παπανδρέου, να καταγγέλλει την «μπότα του Γερμανού τραπεζίτη»και μετά να ψηφίζει υπέρ…

Εν ολίγοις: Γνωρίζουμε εξίσου καλά με τον Γιούνκερ – τολμούμε να πούμε: καλύτερα από τον Γιούνκερ – μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν η ελληνική πλουτοκρατία, τα κόμματά της και οι σύμμαχοί τους, όταν αυτό απαιτεί η εξυπηρέτηση του ταξικού τους συμφέροντος.

Οτι η σωτηρία της ντόπιας πλουτοκρατίας συνεπάγεται την «ευθανασία» του ελληνικού λαού και τον «ακρωτηριασμό» της χώρας, είναι μια παλιά ιστορία. Τόσο παλιά που έχει καταστεί υπερώριμη πλέον η ανάγκη να πάρει τέλος.

ΠΗΓΗ: rizospastis.gr