Στόχος η «κινεζοποίηση»

Τι λατρεία κι αυτή των καπιταλιστών! Λατρεία για τους εργαζόμενους! Μέλι στάζει το στόμα τους. Από τον Δασκαλόπουλο των βιομηχάνων μέχρι τον Ασημακόπουλο των γεσεβέδων. 

Α, όλα κι όλα, αυτοί σέβονται την υπογραφή τους στην ΕΓΣΣΕ, αυτοί δεν

 θέλουν την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και πάει λέγοντας.

 «Οι συνδικαλιστές γνωρίζουν ότι έχουμε κοινά συμφέροντα», έλεγε 

την περασμένη Δευτέρα ο Δασκαλόπουλος, ξέροντας σε ποιους

 απευθύνεται. Στα πουλημένα τομάρια της ΓΣΕΕ, που περίμεναν

 με τα ντοσιέ υπό μάλης να ξεκινήσουν τον «κοινωνικό διάλογο». 

«Περιμένουμε τη ΓΣΕΕ στο τραπέζι του διαλόγου» –συνέχισε ο

 Δασκαλόπουλος– «για να αποδείξουμε ότι μπορούμε μόνοι μας,

 αντί να περιμένουμε παθητικά να μας επιβληθούν απ' έξω αποφάσεις».

 Το είχε πει και ο Κουτρουμάνης πριν λίγο καιρό, με ύφος… 

Ντον Κορλεόνε («θα του κάνω μια προσφορά που δε θα μπορεί να την αρνηθεί»):

 «Το καλύτερο για όλους είναι να υπάρξει συμφωνία στο μισθολογικό ζήτημα»!

Το μήνυμα ήταν σαφές:αν δεν αποφασίσουμε μόνοι μας, θα μας τα

 επιβάλλει η τρόικα, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να βγάλει Πράξη

 Νομοθετικού Περιεχομένου. Το είπε, άλλωστε, και ο Παπαδήμος:

 πρέπει με κάθε τρόπο να ρίξουμε το εργατικό «κόστος» για

 ν’ αυξήσουμε την «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας.

Αφού φτιάχτηκε το σκηνικό του εκβιασμού, που βοήθησε τη 

συνδικαλιστική γραφειοκρατία να πει «ναι στον κοινωνικό διάλογο», 

το μέγαρο Μαξίμου διεμήνυσε (μέσω «πηγών»), ότι η κυβέρνηση

 δεν πρόκειται να παρέμβει μέχρι να ολοκληρωθεί ο «κοινωνικός διάλογος», 

ενώ το ίδιο θα κάνει και η τρόικα. Δεν παρέλειπαν, όμως, οι ίδιες

 κυβερνητικές «πηγές» να δηλώνουν ότι στον «κοινωνικό διάλογο» 

θα τεθούν τα πάντα: η μείωση του κατώτερου μισθού, η κατάργηση του 

13ου και 14ου μισθού, η κατάργηση των ωριμάνσεων (τριετίες), η μείωση 

της μισθολογικής δαπάνης στις ΔΕΚΟ. Και σημείωναν με νόημα οι «πηγές»,

 ότι η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται για το τι θα πράξει αν δεν υπάρξει

 συμφωνία ΓΣΕΕ – καπιταλιστικών οργανώσεων, διότι το ζήτημα της 

«ανταγωνιστικότητας» είναι φλέγον για την επιβίωση της ελληνικής

οικονομίας και την εκκίνηση της ανάκαμψης. «Δεν λειτουργούμε σε 

κλειστή γυάλα, υπάρχουν χώρες σε Ανατολή και Δύση που παράγουν

 ποιοτικά προϊόντα με χαμηλότερα κόστη».

Την περασμένη Τρίτη, σε συνάντηση με δημοσιογράφους, το είπε και 

ο ίδιος ο Παπαδήμος, με εκείνο το ύφος της σιγανοπαπαδιάς που 

κουτσουμπολεύει ψιθυριστά στο γυναικωνίτη της εκκλησίας. 

Οταν ρωτήθηκε αν είναι στις σκέψεις της κυβέρνησης να 

προχωρήσει σε νομοθετική πρωτοβουλία «σε περίπτωση

 που δεν πετύχει ο κοινωνικός διάλογος», ο Παπαδήμος είπε:

 «Δεν θα απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, πριν ολοκληρωθεί

 ο κοινωνικός διάλογος (...) Οταν ολοκληρωθούν οι σχετικές διαπραγματεύσεις,

 η κυβέρνηση θα αποφασίσει τι θα κάνει». Μια μέρα μετά στο δελτίο

 ειδήσεων του Mega (πού αλλού;), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής 

το είπε πιο καθαρά: «Θα πάρουμε τα συμπεράσματα του διαλόγου

 μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και θα διαμορφώσουμε ένα

 πακέτο που θα προστατεύει την ανταγωνιστικότητα». Και για να μην 

υπάρξει καμιά παρεξήγηση, έδωσε το στίγμα του «πακέτου» που θα ετοιμάσει

 η κυβέρνηση: «Υπάρχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και η κυβέρνηση 

θα καταλήξει σε λύσεις που θα ευνοήσουν την ανταγωνιστικότητα».

 Δεν παρέλειψε, δε, να τονίσει, ότι ο «κοινωνικός διάλογος» πρέπει να

 ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Γενάρη.

Οπως γράφουμε και στο editorial (σελίδα 6), σ’ αυτή τη φάση σημασία

 έχει ν’ αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ. Ν’ αρχίσει η κουβέντα για 

τη μείωση του εργατικού «κόστους». Ε-χουν ήδη συμφωνήσει, καταρχήν,

 για τη μείωση του μη μισθολογικού «κόστους», δηλαδή των 

ασφαλιστικών και λοιπών εισφορών των καπιταλιστών. Το συζητά 

και η ΓΣΕΕ! Το επόμενο βήμα θα είναι το τριετές πάγωμα μισθών, 

συμπεριλαμβανόμενης και της αύξησης που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ 

από 1.7.2012. Δεν θα δυσκολευτεί η εργατοπατερία της ΓΣΕΕ να το

 δεχτεί και αυτό, με κάποια ψευτορήτρα για το μέλλον.

Θα σταματήσουν εκεί; Σε μερικές εβδομάδες θα ξέρουμε. Ενδεχομένως η

 τρόικα ν’ απαιτήσει και άμεση μείωση του ελάχιστου μεροκάματου και μισθού,

 οπότε θα πρέπει να το επιβάλλει η συγκυβέρνηση με Πράξη

 Νομοθετικού Περιεχομένου. Αυτό εύχεται, εμμέσως πλην σαφώς 

και η εργατοπατερία. Ο Παναγόπουλος δεν διστάζει να επαίρεται

 για τη συμβολή του σε συμφωνίες μείωσης μισθών. «Στήριξα αποφασιστικά 

τους συναδέλφους στον ΟΤΕ που με σύμβαση μείωσαν τις αποδοχές τους

 κατά 13%. Τίποτα δεν είναι ταμπού - ούτε η μείωση της ΕΣΣΕ - όταν αυτή 

εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα» (συνέντευξη στον Βήμα FM, την

 περασμένη Τετάρτη). Στην ίδια συνέντευξη πέταξε και το μπαλάκι στη 

συγκυβέρνηση: «Καταρχήν τη θεωρούμε ακραία πράξη και κοινοβουλευτικά

 και συνταγματικά να επιβληθεί η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού 

με νομοθετική πράξη. Αν νομίζει ότι μπορεί κι ότι έχει την αντοχή και τη 

συνοχή, αυτό το τριμερές σχήμα που στηρίζει την κυβέρνηση, να το κάνει,

 ας το κάνει».

Αν η συγκυβέρνηση εκφράσει τέτοια πρόθεση, τότε η εργατοπατερία

 είναι έτοιμη να προχωρήσει στο «σχέδιο Β», παρέα με τους καπιταλιστές.

 Στην ενσωμάτωση του 13ου και 14ου μισθού στους υπόλοιπους 12

 μισθούς. Και τότε, θα έχουμε έναν «μεγάλο» κατώτερο μισθό, οπότε

 η μείωσή του θα προκύψει σαν ώριμο φρούτο. Αλλωστε, η μείωση του

 κατώτερου μισθού αποτελεί στόχο τους και για έναν πρόσθετο λόγο. 

Για να ρίξουν διάφορα επιδόματα, που έ-χουν αναφορά στον κατώτερο

 μισθό, και πρώτα-πρώτα το επίδομα ανεργίας.

Στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου είναι η «κινεζοποίηση» του

 ελληνικού λαού. Αυτό σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής

 δύναμης. Και του μισθού και του έμμεσου μισθού, που αφορά

 ασφάλιση, ανεργία κ.λπ. Αυτό γίνεται με διάφορους τρόπους.

 Ηδη έχουν γίνει πολλές ρυθμίσεις μείωσης των μισθών και των μεροκάματων. 

Τώρα, μπαίνουμε σε μια δεύτερη φάση, που δεν θα είναι η τελευταία. 

Θ’ ακολουθήσουν και άλλες φάσεις. Η επίθεση θα είναι συνεχής και χωρίς

 σταματημό, ανεξάρτητα από τα μέτρα κάθε φάσης.

Πηγή: Κοντρα