Κίνηση ενότητας από ΚΚΕ και ΠΑΜΕ;- Ενα μικρό σοκ

Γραφει ο Γιωργος Σαρρης

Η ανάγκη είναι συνήθως ο καλύτερος δάσκαλος.
Και πολλές φορές αναγκάζει απόψεις να ωριμάσουν και να σοβαρευτούν.
Αυτές τις μέρες ζούμε σκηνικά που λίγο καιρό πριν, θεωρούνταν αδιανόητα.
Το μικρό θαύμα που συμβαίνει κάθε βράδυ στο Σύνταγμα όπου χιλιάδες άνθρωποι συναντιούνται και συζητούν ήρεμα ανταλλάσοντας εντελώς διαφορετικές απόψεις είναι ενα παράδειγμα

Χθές βράδυ όμως βρεθήκαμε μπροστά σε ένα νέο δεδομένο που ίσως αλλάζει το σκηνικό.
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια ήταν προγραμματισμένη στις 7μμ και δεν ξέραμε καν αν θα κινηθεί σαν πορεία προς το Σύνταγμα. Ξαφνικά γύρω στις 7.30 (αρκετα νωρίς) εμφανίστηκε με μια πολύ μεγάλη πορεία στη Σταδίου στο Σύνταγμα. Το αναμενόμενο ήταν να περάσει περιφρουρούμενη (με τον γνωστό ενοχλητικά "αυστηρό" τρόπο) και να φύγει.
Αντι γι αυτό όμως μπ'ηκε και γέμισε το κάτω μέρος της πλατείας και έμεινε εκεί χωρίς καμμια αλυσίδα! Μάλιστα σε μια εξέδρα που είχε στηθεί έγινε και κάποια ομιλία εκπροσώπου του ΠΑΜΕ όπου πουθενα δεν ακούστηκε κάτι αρνητικό για τις εκτός ΠΑΜΕ δυνάμεις.

Τα συνθήματα ήταν διαφορετικά από άλλες φορές, (δεν αναφερόταν σε κανένα το ΠΑΜΕ π.χ το γνωστό "Τώρα με το ΠΑΜΕ αντίσταση και πάλη" δεν ακούστηκε) ενώ κυριαρχούσαν συνθήματα ενωτικά όπως και αυτό για Γενική Απεργία που είναι και αίτημα της πλατείας!
Στο πεζοδρόμιο στο κάτω μέρος άρχισαν συζητήσεις σε πηγαδάκια σε καθόλου έντονο ύφος όπου για πρώτη φορά από τότε που άρχισαν τα συλλαλητήρια της κρίσης, οι πλευρά του ΠΑΜΕ και των 'άλλων" βρισκόταν στον ίδιο χώρο ανταλλάσοντας απόψεις.
Ρωτησα το βουλευτή του ΚΚΕ Ν.Σοφιανό που ήταν εκεί στο πιο μεγάλο πηγαδάκι αν μπορόυμε να το ερμηνεύσουμε σαν κίνηση ενότητας. Μου απάντησε χαμογελαστός ότι το ΠΑΜΕ δεν εχει πρόβλημα με τους ανθρώπους που μαζεύονται και καλά κάνουν στις πλατείες, αλλά κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να υπάρχει ένα πιο ξεκαθαρισμένο πολιτικό πλαίσιο ρήξης. Του απάντησα ότι όταν οι γνώμες είναι τόσο πολλές και διαφορετικές αυτό παίρνει λίγο χρόνο αλλά είναι λάθος να απορρίπτεται γι αυτό η κινητοποίηση τοσες μέρες για να μου ανταπαντήσει εκείνος ότι δεν απορρίπτεται τίποτα αρκεί να αποκτήσει ταξικά χαρακτηριστικά που να αντιπαρατίθενται στο σύστημα ξεκάθαρα.
Εφυγα από την κουβέντα και άφησα να μιλήσουν μαζί του -και με άλλους από το ΠΑΜΕ-, άλλοι από τους συγκεντρωμένους εδώ και μερες στην πλατεία που έβαζαν και πολιτικά ζητήματα αλλά και το θέμα της αρνητικής στάσης του ΚΚΕ και του Ριζοσπάστη απέναντι στο κίνημα των πλατειών τόσες μέρες.
Κρατάω από όλα το εξής.

Τον άκουσα να τους λέει ότι το ΠΑΜΕ θα προχωρήσει έτσι κι αλλιώς σε Γενική Απεργία ακόμη κι αν η ΓΣΣΕ δεν το δεχτεί.

Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια, αλλά το θέμα συζητιόταν πολύ μετά στην πλατεία που ήταν αιφνιδιασμένη από την κίνηση που είχε γίνει. Οπως και να εχει πάντως φαίνεται πως άρχισε μια συζήτηση-ζύμωση των απόψεων πλευρών του κινήματος που τόσον καιρό έμεναν αδικαιολόγητα  μακριά.
Η σταση του ΠΑΜΕ με την εμμονή σε διαφορετικές συγκεντρώσεις (με αιτιασμό ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στο πλαίσιο ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ), αλλά χωρίς να προτείνει κάποιο άλλο πλαίσιο συνεννόησης εκτός από το "ελάτε μαζί μας", σίγουρα δεν ωφέλησε κανέναν και εκνεύρισε όσους βρίσκονταν στην "άλλη πλευρά" των συλλαλητηρίων.
Χθες βράδυ φάνηκε κάτι να αλλάζει. Δεν λέω οτι από αυριο θα είμαστε όλοι μαζί φυσικά, αλλά πιστεύω ότι σε κάποια μίνιμουμ βάση θα βρεθούν τρόποι κοινων δράσεων που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ασκήσουν τρομερή πίεση στην κυβέρνηση και το σύστημα. Κανένας νομίζω δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε τον όγκο, την επιρροή και τις οργανωτικές δυνατότητες του ΚΚΕ, αλλά ούτε και το γεγονός ότι η ενότητα μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά υπέρ του κινήματος.
Πάντως πολλοί ήταν αυτοί που δεν το περίμεναν  κι έτσι το χάρηκαν πραγματικά και περιμένουν τη συνεχεια, αλλά και την αντίδραση της πλατείας μετά το μικρό σοκ.Γιωργος Σαρρης