Η ιστορική παρέμβαση του κόσμου στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου ήταν το πετραδάκι που έβαλε σε κίνηση τη χιονοστιβάδα.
Η απόφαση του αντιεξουσιαστή Γαπ, να τινάξει τον καπιταλισμό στον αέρα με δημοψήφισμα, τα κανε όλα γης μαδιάμ. Πανικός στα χρηματιστήρια, πανικός στην Ευρωπαϊκή ελίτ, πανικός στο πολιτικό προσωπικό και στην ντόπια διαπλοκή.
Αμέσως ο Σαμαράς δήλωσε παρών και τα ξέχασε όλα. Και βέβαια θα στηρίξει την Δανειακή Σύμβαση, με μεταβατική κυβέρνηση. Πάντα το έλεγε. Αναπόφευκτα δικός σας φίλοι μου, δήλωσε και... χαιρετίσματα στην εξουσία!
Αναθαρρημένη η πράσινη συμμορία άρχισε τις μανούβρες. Πήγαν, τους μάλωσαν, ήρθαν, ήξεραν, δεν ήξεραν, θα στηρίξουν δεν θα στηρίξουν, είπαν όχι αλλά βγήκε ναι, ο Βαγγέλης, η Βλαχούλα, ο Νταλάρας, η Βάσω... όλα άρχισαν να στριφογυρίζουν με ταχύτητα και δια της φυγοκέντρου δυνάμεως βγήκε η λύση. Ποιο δημοψήφισμα, έτσι για πλάκα τόπανε. Για να τρομάξουν τον Αντώνη και να συνεφέρουν το λαό. Προχωράνε μπροστά. Ενωμένοι και δυνατοί.
Το Καραγκιοζιλίκι συνεχίζεται με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Γαπ.
Η κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ, αυτοί οι απίστευτοι τύποι, που η μέχρι τώρα καριέρα τους δεν βασίστηκε παρά μόνο στο σκύψιμο, στο γλύψιμο, στην εθελοδουλία, στο ρουσφέτι, στη μίζα και στη συναλλαγή, ένα συνονθύλευμα από πρώην σοσιαλιστές, πρώην μιμίκους, πρώην εκσυγχρονιστές, πρώην (αλλά κάτσε πρώτα να δούμε) Γιωργακηκούς, αυτοί οι πρώην άνθρωποι λοιπόν, αφού μας γέμισαν σοβαροφανείς μπαρούφες επί διήμερο, “έπραξαν το καθήκον τους”!
Έδωσαν, λέει, ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ώστε.... να παραιτηθεί. Σπουδαία εξέλιξη, σοβαρές αποφάσεις. Παρμένες με αίσθημα ευθύνης... για την πατρίδα και το λαό! Τι νομίσατε!
Πως να μην συγκινηθεί και να μην στέρξει ο Φον Κωλοτούμπας με τους φαιοχίτωνές του; Η Ντόρα, με βαριά συναίσθηση... της περιφρόνησης που τρέφουν οι Έλληνες γιαυτήν, δεν θα λείψει απ' το τραπέζι. Κάπου εκεί, σε θέση καλλωπιστικού φυτού και ο Φώτης Κουβέλης. Δεν μπορεί να είναι απών από θεσμικές διεργασίες για την θέσμιση νέων θεσμών προς όφελος της κοινωνίας ο Φώτης.
Εδώ πια, σ' αυτή την έρμη χώρα, δίνεται νέο νόημα στην ιλαροτραγωδία και ανοίγονται νέα πεδία στην γελοιότητα. Αν δεν έρχονταν, στη γωνία η καταστροφή, θα πεθαίναμε από τα γέλια. Θα σκάζαμε από το χαβαλέ.
Έλα όμως που κανείς δεν μπορεί πια να γελάσει με τους καραγκιόζηδες αυτούς. Όχι μόνο να γελάσει δεν μπορεί ο λαός αλλά κοντεύει να σκάσει. Από θυμό, από θλίψη, από αγωνία, από φόβο, από κατάθλιψη, από απόγνωση, από οργή, από απογοήτευση.
Έχει κι ο ίδιος βαριές ευθύνες και το ξέρει. Αυτός έστειλε όλο αυτό το θίασο εκεί πάνω. Και το ξέρει. Και λυσσάει από το κακό του. Και αυτομαστιγώνεται. Φοβάται αλλά και θέλει να δράσει. Ψάχνει το δρόμο. Δεν ξέρει. Είναι δύσκολος. Δεν υπάρχουν εύκολα πια. Και το ξέρει.
Ένα υπόκωφο βουητό ακούγεται από τα έγκατα όλης της Ελλάδας. Ένα φουσκωμένο ποτάμι
οργής που σπρώχνει προς την επιφάνεια το καινούργιο. Είναι δύσκολο να γεννηθεί, και το ξέρουμε! Δεν υπάρχουν εύκολα πια. Και το ξέρουμε!
Γιώργος Μελέτης
Από τα βουνά της Νοτιοανατολικής Πελοποννήσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.