ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

    Αριστερέ της αριστερής πλευράς του καναπέ που τρέχεις έντρομος να πληρώσεις τα καπιταλιστικά κι αντιμαρξιστικά χαράτσια, φοβισμένε που βάζεις το χέρι στις αποταμιεύσεις μιας ζωής, που έχτισες με αίμα ένα κεραμίδι, που πληρώνεις το τοκογλυφικό στεγαστικό ή επαγγελματικό δάνειο, τα οποία με μαεστρία σου επέβαλλαν χωρίς να σου πουν ότι αμέσως μετά σκόπευαν να μειώσουν το μισθό σου, να σε οδηγήσουν στην ανεργία  και να σε φορολογήσουν εις τη νιοστή..

   Άκου λαμόγιο της διπλανής πόρτας, που έκανες τη μεγαλο-ή μικρο-αρπαχτή σου μεταλλάσσοντας το παραδοσιακό ελληνικό φιλότιμο σε ατομικισμό, φιλοτομαρισμό και διαφθορά(εξ Αμερικής κι αμερικάνικου ονείρου ορμώμενος): τέρμα τα ψέματα, τους είσαι άχρηστος όσο κι αν συνεχίζεις να τους προσκυνάς, το παγκόσμιο χωριό είναι για λίγους κι εκλεκτούς, κι εσύ είσαι μια μικρή ενόχληση πλέον γι’αυτούς. Ούτε θα σε σώζει για πολύ το διεφθαρμένο πριμ παραγωγικότητας…είτε γιατί δεν θα φτάνει, είτε γιατί ελάχιστοι θα το παίρνουν, είτε γιατί η διαρκώς αυξανόμενη εγκληματικότητα δεν θα μπορεί να εξαγοραστεί με ένα μικρό πριμ…

   Άκου βολεμένε σε μια θεσούλα, σε εσένα μιλάω, εσένα που έχεις ένα σπίτι, ένα εξοχικό, που έχεις ακόμα δουλειά: δεν θα σου αφήσουν τίποτα, συμπεριλαμβανομένης και της ζωής σου. Είσαι κι εσύ στο χωρίς πάτο βαρέλι, κι αν ακόμα είσαι βολεμένος  από μια μισθωτή εργασία ή από κάποιο εισόδημα, έρχεται η ώρα που θα σε σπρώξουν προς τα κάτω με κλωτσιές.

   Άκου μικρέ και μεσαίε συνταξιούχε: όλοι αυτοί που ψήφιζες τόσα χρόνια σου δίνουν την τελευταία κλωτσιά σε ομαδικό πια τάφο. Καιρός να ξεχάσεις τις « παραδοσιακές» ιδεολογίες γιατί μόνο ιδεοληψίες είναι πια.

   Άκου νοικοκυρούλα ή εργαζόμενη γυναικούλα  που δεν μπήκες ποτέ στον κόπο να ασχοληθείς με την πολιτική, είχες μεταθέσει αυτή την ευθύνη στον πατέρα ή στον άντρα σου: τέρμα τα ψέματα, έχεις κι εσύ ευθύνη, απέναντι στον εαυτό σου, στα παιδιά σου, στο διπλανό σου, του οποίου τη ζωή στερείς με την αδράνειά σου.

   Άκου άντρακλα, αθλητικομανή,  που η ζωή σου τις τελευταίες δεκαετίες κυμαινόταν ανάμεσα στην θύρα τάδε, στο πόσες γκόμενες θα βγάλεις και στο πόσο εντυπωσιακό αμάξι θα κυκλοφορείς: ήρθε η ώρα να δείξεις αν έχεις πραγματικά @@.

   Άκου φοβισμένε, συναισθηματικά ασταθή : κι εγώ φοβάμαι, κι εγώ έχω ψυχοσωματικά προβλήματα, κι εγώ είμαι αδύναμη, ΑΛΛΆ Η ΟΡΓΗ  ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ  ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΟΙ «ΑΣΘΕΝΕΙΈΣ» ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΊΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΟΔΥΝΗΡΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.  Έχω το θάρρος να αντιμετωπίσω τα λάθη ή τις παραλείψεις μου και να πάρω το ρίσκο της αλλαγής ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ. Γιατί, ωμά και κυνικά, δεν έχω να χάσω τίποτα αλλά κυρίως γιατί ένα πράγμα δεν κατάφεραν να μου πάρουν τον καιρό των παχέων αγελάδων αλλά και των ισχνών που βιώνουμε: ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΆ ΜΟΥ!

   Άκου άνεργε ή ημιαπασχολούμενε  που κάθεσαι και κλαις τη μοίρα σου: ούτε εσύ έχεις κάτι να χάσεις, το σπιτάκι που πιθανόν έχεις, και που το θεωρούσες σαν το τελευταίο καταφύγιό σου, θα στο πάρουν κι η ζωή σου κινδυνεύει, επίσης. Ούτε ο μικρός λαχανόκηπος στο χωριό σου θα σε σώσει από το τεκμήριο διαβίωσής σου…οφείλεις πλέον να έχεις ηλεκτρονικά τεκμήρια για ό, τι καταναλώνεις…αλλιώς τιμωρείσαι…

Το ζήτημα δεν είναι πώς θα πληρώσεις, πώς θα μαζέψεις λεφτά για τα αέναα χαράτσια,  αλλά πώς δεν θα πληρώσεις.

Πώς θα γίνει αυτό;;

1)      Ενημερώσου, σταμάτα να λες «δεν αντέχω να ακούω τι συμβαίνει», «τη βγάζω ακόμα», «φταίνε οι άλλοι». Ούτε εγώ αντέχω αλλά το κάνω , δεν θα τη «βγάζεις» για πολύ ακόμα, φταις εξίσου όσο κάθεσαι στα αβγά σου και σε λίγο δεν θα έχεις να κάτσεις πουθενά. Αφουγκράσου και την αντίθετη άποψη κι άφησε τα δογματικά κόμματα να κατευθυνθούν εκεί που ανήκουν: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας! Άρχισε να σκέφτεσαι μόνος σου κι όχι με δανεική σκέψη! Όσο εξασκείσαι, τόσο  θα βελτιώνεσαι.

  

2)      Οργανώσου ή πίεσε τους φορείς στους οποίους είσαι οργανωμένος, πάψε να μεταθέτεις την ευθύνη σε ηγέτες αμφιβόλου λογικής και ηθικής  ή να ανέχεσαι να σου φέρονται σαν μηδενικό. Υπάρχουν εξαιτίας σου  κι οφείλουν να σε ακούσουν, να σε εκφράζουν, να σε προστατεύουν με τη συλλογικότητά τους.

3)      Πίεσε προς την κατεύθυνση κοινής συνεργασίας των φορέων και πάψε να περιχαρακώνεσαι. Αυτό θέλουν από εμάς: να είμαστε διασπασμένοι σε ομαδούλες, τις οποίες έχουν «εμπλουτίσει» με ρουφιάνους και καπελωτές, για να ατονεί η δική σου άποψη. Κάποιοι  το ονομάζουν αυτό «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» ή «δημοκρατική εκπροσώπηση», εγώ το ονομάζω «φασισμό με το γάντι». Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστούν οι διασπαστές και οι προβοκάτορες…

4)      Αφού ενωθείς με σωματεία, συλλόγους, φορείς, αφήστε τα πάντα, βγείτε έξω κατά χιλιάδες σε όλες τις ελληνικές πόλεις κι αρχίστε νε περιφέρεστε στους δρόμους και μην μένετε ακίνητοι κι άοπλοι στο Σύνταγμα απέναντι σε δολοφόνους. Αντιπερισπασμός, νομίζω, λέγεται αυτό και διάσπαση των δυνάμεων του εχθρού.

5)      Νεκρώστε τα πάντα μέχρι να φύγουν οι δολοφόνοι και οι ληστές, κι αν οι επόμενοι τολμήσουν τα ίδια, δώστε παρόμοια απάντηση. Αφήστε το διαδίκτυο, τις αμπελοφιλοσοφίες και τις θεωρίες, βάλτε την πεσμένη σε λήθη δημιουργική φαντασία σας να δουλέψει, και ΠΕΡΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ!

               ΑΜΗΝ!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.γ. επειδή πολλοί αναρωτιούνται για το μετά, υπάρχουν απάντησεις  και σε αυτό. Θα τοποθετηθώ προσωπικά σε επόμενο κείμενο, αλλά την απάντηση για το μετά θα την βρούμε όλοι μαζί. Αυτή είναι η επόμενη πρόκληση.

               ΓΕΩΡΓΙΑ SIO

  Ε.ΠΑ.Μ. ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ