Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Γραφει ο  Στέφανος  Ληναίος

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

“ Αν  δεν  εξαφανίσουμε  το  βάλτο, δεν  θα  εξαφανιστούν  ποτέ  και  ta  κουνούπια “                                                    M  π ρ ε χ τ  --------------------- ************************************************************ Oι αγανακτισμένοι και οι αποφασισμένοι των τελευταίων μηνών που επι τέλους, έστω και αργά, συνειδητοποίησαν την κατάπτωση της Πολιτικής και των Πολιτικών,ήρθε η ώρα να δουν κατάματα και την κατάπτωση του Πολιτισμού και των Πνευματικών μας ανθρώπων καθώς και των παντοδύναμων ΜΜΕ. Απόλυτα συνυπεύθυνοι όλοι για την κατάντια της πατρίδας μας.Και να κατευθύνουν τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους όχι μόνο προς τη Βουλή και τα Κυβερνητικά κτίρια αλλά και στα Πανεπιστήμια, τα Πνευματικά Ιδρύματα,τα Φεστιβάλ και τα γνωστά Συγκροτήματα Τύπου. Ήδη τα άδεια καθίσματα στα Επιδαύρια των τελευταίων ημερών και οι αναβολές παραστάσεων,ελλείψει θεατών, είναι μια καλή ένδειξη ότι το κοινό συνειδητοποίησε τη δύναμή του. Υπάρχει βέβαια και το άλλο κοινό που γεμίζει την Επίδαυρο βλέποντας κάποια μεγάλα,ίσως,έργα..Τόσο πολύ όμως εντυπωσιακά «μεταμοντερνισμένα» που παύουν να είναι μεγάλα.Σαν τις «Ευτυχισμένες Μέρες» που εξαφανίστηκαν στη μαγεία του αρχαίου θεάτρου και τον κινηματογραφικό ΡΙΧΑΡΔΟ του αμερικάνου κυρίου Κέβιν Σπέισι. Για τον οποίο μια κυρία κριτικός (ΒΗΜΑ,7.8.11), έγραψε τα εξής πρωτοφανή: «Η κορυφαία ερμηνεία του, θα καθορίσει το μέλλον κάθε επίδοξου Ριχάρδου». Δηλαδή σβήνει όλες τις  άλλες ερμηνείες τόσων σπουδαίων μεγάλων ερμηνευτών που έγραψαν ιστορία..Που ερμήνευσαν μάλιστα το δύσκολο  αυτό ρόλο με τη γνήσια,θεατρική τιμιότητα και χωρίς  κινηματογραφικά κόλπα..Χωρίς να προηγείται ένας ακριβοπληρωμένος καταιγισμός χολυγουντιανών δημοσίων  σχέσεων και να έπεται μια πρωτοφανής κοσμική υστερία..Και χωρίς, προπάντων ,αυτές τις αδιανόητες ,για έναν πραγματικά «τερατώδη,μεγαλοφυή, υπέροχο ηθοποιό»,όπως συνέχεια τον αποκαλεί, δηλώσεις του: «Το ΟΛΝΤ ΒΙΚ με διάλεξε..δεν το διάλεξα εγώ..» «Πρέπει να ευγνωμονούμε τις μεγάλες Τράπεζες και όχι να τις πολεμάμε..» Είναι δυνατόν, επειδή επιχορηγείται,χρόνια τώρα,από τις μεγάλες αμερικάνικες τράπεζες,( (Bank of America,Merrill Lynch, Νιάρχος..),ο κ.Σπέισι, να υμνεί,σήμερα μάλιστα,το άθλιο  τραπεζικό σύστημα που αλλοτριώνει το σύγχρονο Άνθρωπο και κατασπαράσσει την παγκόσμια οικονομία; Και ποιός τελικά μοιάζει περισσότερο με το Ριχάρδο του; Ο Καντάφι,ο Σαντάμ Χουσείν και ο Μουμπάρακ,όπως δηλώνει ότι τον ερμηνεύει,με τους εμφύλιους σπαραγμούς τους ή οι αμερικάνοι πλανητάρχες του που δολοφόνησαν 3 Προέδρους τους και ματοκύλισαν και ματοκυλούν αμέτρητες ξένες χώρες εν ονόματι  της…. αποκατάστασης της Δημοκρατίας;; Δυστυχώς,λοιπόν,υπάρχουν ακόμη και κάποιες χιλιάδες έλληνες και ξένοι θεατές που δεν τους αγγίζει η ελεγχόμενη οικονομική χρεοκοπία ούτε η ανεξέλεγκτη πολιτιστική χρεοκοπία..Οι περισσότεροι κολυμπάνε άνετα στην άγνοιά τους,τις καταθέσεις τους και τα πολυτελέστατα κοτερά τους. Μας το επιβεβαιώνει με την τελευταία παράγραφο της κριτικής του,ένας παραμορφωμένος Θεατρολόγος-κριτικός μεγάλης απογευματινής εφημερίδας (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,2.8.11),για το Ριχάρδο, τονίζοντας την «κοσμική» ουσία της «υψηλής» Τέχνης. « Δεν ξέρω πώς αισθάνθηκε ο Σπέισι. Αλλά μια Επίδαυρος με αυτές τις προσωπικότητες και τη λάμψη,με αυτή την κοσμική αλλά και καλλιτεχνική αναγνώριση, με αυτόν τον κόσμο και την υποδοχή, μια Επίδαυρος στο κέντρο των γεγονότων και των συζητήσεων σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα,είναι νομίζω η φιλοδοξία κάθε καλόπιστου οραματιστή της.» ‘’’’’’’’’’’’’’ Και η «εθνική» μας υπερηφάνεια ολοκληρώνεται με την «οικονομική» ουσία της Τέχνης,όπως λεπτομερώς μας πληροφορεί ( ΒΗΜΑ,31.7.11) κάποια κυρία των δημ.σχέσεων του Φεστιβαλ που παριστάνει και την αντικειμενική κριτικό.. « Και αυτό επειδή η παράσταση του «Ριχάρδου» θα αποφέρει 900.000 ευρώ,δίνοντας έτσι στο φεστιβάλ τη δυνατότητα να καλύψει όλες τις ζημιές που υπέστη από τις ελληνικές παραγωγές..» «  Ο Κέβιν Σπέισι, πέρα από ηθοποιός που τιμά την ελληνική ετυμολογία του ορισμού της επαγγελματικής του ταυτότητας, αποδείχτηκε και εξαίρετος επαγγελματίας. Και στο τέλος, όταν υποκλίθηκε βαθιά μπροστά σε 9.000 θεατές (το μάξιμουμ χωρητικότητας του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου), το βλέμμα του (το οποίο, νομίζω, δεν θα ξεχάσω ποτέ), χωρίς κανένα ίχνος έπαρσης, αγκάλιασε με δέος και ευγνωμοσύνη όλους αυτούς τους ανθρώπους που τον τίμησαν με την παρουσία  τους.» (ΝΕΑ,1.8.11).- Και μια άλλη κυρία,του ίδιου εργοδότη,(σαν κιαυτή που τα κατάφερε και είδε ένα… «βλέμμα» από τόση απόσταση ..), ολοκληρώνει το .έργο της: « Το τριήμερο 29-31 Ιουλίου η Επίδαυρος έζησε ένα σπάνιο και σπουδαίο πολιτιστικό γεγονός. Ατυχείς αυτοί που, από μικροεγωισμούς και προσωπικές ανεπάρκειες, δεν μπόρεσαν να το εκτιμήσουν. Κύριοι, ας σοβαρευτούμε, επιτέλους. Κι ας αντικρίσουμε κατάματα την βαθιά πνευματική μας ένδεια και την αισθητική μας κατρακύλα.» Τα πιο πάνω σχόλια είναι γραμμένα από δυό ανθρώπους που η μόνη τους σχέση με τα Γράμματα και τις Τέχνες είναι ότι υπηρετούν όλο τον καλό κόσμο της εποχής μας,παντοιοτρόπως.Είναι φυσικό λοιπόν να αγνοούν την ιστορία της Επιδαύρου πιστεύοντας ότι αυτό που είδαν αυτές τις μέρες δεν έχει προηγούμενο και να μας κάνουν μάλιστα και μάθημα.υποκριτι-κής..!!Και να αγνοούν ότι αυτή η κατρακύλα μας,οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σ’αυτούς που διευθύνουν και ευτελίζουν εδώ και 15 χρόνια τα πολιτιστικά μας πράγματα..Και ο εργοδότης τους είναι ένας από αυτούς που,όλα αυτά τα χρόνια,με το ένα χέρι μονοπωλεί την Επίδαυρο και όλα τα πολιτιστικά μας δρώμενα και με το άλλο χέρι σβήνει από το χάρτη το Ηρώδειο,τους Δελφούς,τη Δωδώνη,τη Μεσσήνη,τη Νικόπολη ακόμη και τη Λυρική Σκηνή.. Είναι φυσικότατο,λοιπόν,όποιον τολμά να φέρει κάποιες αντιρρήσεις, να τον θεωρούν μικροεγωιστή,αγράμματο και ανεπαρκή..Από κορυφαίους θεατρανθρώπους μέχρι και καταξιωμένους συναδέλφους τους. ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ ( Εφημερίδα ΠΑΡΟΝ,14.8.11 ) = « Ο Ριχάρδος αποδόθηκε από τον κ.Κέβιν Σπέισι σιδεροποδαροδεμένος,με τροχαλίες,σούστες,ράουλα μπαταρίες και αλυσίδες σαν τον Σβάρτσενέγκερ..Όχι βέβαια επειδή δεν ήθελε αλλά επειδή δεν μπορούσε να τον ερμηνεύσει όπως ένας Λώρενς Ολίβιε ή ένας Ιαν Μακ Κέλλεν.» ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Ο αξέχαστος Αλέξης Δαμιανός,έχει δώσει,σε μια παλιά,πολυσήμαντη συνέντευξή του, την καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς του «επαρκείς» κοντυλοφόρους: «Κι έγινε ό,τι έγινε, πάθαμε ό,τι πάθαμε, κι έχει φτάσει πια ο πολιτισμός μας εκεί που 'χει φτάσει. Μας κοροϊδεύανε οι άλλοι, κι εμείς πήραμε την κοροϊδία τους για κουλτούρα, για πολιτισμό... ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Σκέφτομαι τα κόκαλα των σοβαρών,καταξιωμένων ανθρώπων του Παγκόσμιου Θεάτρου, που θα τρίζουν στον τάφο τους και ανατριχιάζω.Δεν θα μπορούσαν,ίσως, ποτέ να φανταστούν ότι το χρήμα και η κοσμική λάμψη είναι η φιλοδοξία κάθε ματαιόδοξου «οραματιστή».!! ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ Έπειτα από τόσα,λοιπόν,ανυπόφορα Φεστιβάλ των τελευταίων ετών, όπως τα χαρακτηρίζουν ΟΛΟΙ, σχεδόν, οι κριτικοί,δεν θα συγκινηθεί κανένας άρμόδιος; Δεν θα υπάρξουν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι του Πολιτισμού, να θυμίσουν στην εξουσία ότι τα Εθνικά μας θέατρα και τα Ελληνικά Φεστιβάλ ιδρύθηκαν για να παρουσιάζουν στο μεγάλο ποσοστό τους, καταξιωμένα Ελληνικά και ξένα έργα και σε ένα μικρό ποσοστό όλα αυτά τα ανυπόφορα, ξενόφερτα, απωθημένα της παγκόσμιας παρακμής; Μα δεν βλέπουν ότι γίνεται το εντελώς αντίθετο, ικανοποιώντας τα βίτσια των ολίγων και εκλεκτών; O Κ.Γεωργουσόπουλος (ΝΕΑ,9.1.10), επισημαίνει: «Ο κ. καθηγητής στο Οχάιο προτείνει έναν ελληνισμό, με μικρό έψιλον όπως γράφει, απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και (άκουσον, άκουσον!) γλωσσικά χαρακτηριστικά. Τώρα για ποια προβολή, ποιου ελληνισμού, και ποιας λογοτεχνίας κοπτόμαστε όταν απουσιάζει η γλώσσα, μόνο ένας πανεπιστημιακός μεροκαματιάρης Αμερικανικού Ιδρύματος θα μας το διδάξει.» Λοιπόν εμείς το βλέπουμε πολύ καθαρά. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι μόνο με αυτό τον ιλαροτραγικό, «μεταμοντέρνο»,ρεαλιστικό τάχα, τρόπο, μπορούν να αγγίξουν τα μεγάλα, προβλήματα Πολιτισμού και Ποιότητας ζωής... Πρέπει λοιπόν να το πάρουμε απόφαση: Τα Γράμματα και οι Τέχνες μας, κατευθύνονται πλέον, οργανωμένα και συστηματικά,από κάποιο αόρατο, παντοδύναμο, πολιτιστικό Δ.Ν.Τ. με κύριο στόχο την πνευματική μας εξαθλίωση,ώστε ευκολότατα να καλοδεχτούμε από κάποιο ορατό τραπεζικό Δ.Ν.Τ.,αδιαμαρτύρτητα και την Εθνική και Οικονομική μας εξαθλίωση. Όπως και έγινε.. Ας ελπίσουμε ότι όλοι εμείς που βράζουμε στο καζάνι της οργής,κάποτε  θα ξεσπάσουμε. Και όλοι αυτοί που συμμετέχουν, με το αζημίωτο,άλλοι ενεργά κι άλλοι παθητικά,σε όλα αυτα τα άθλια έργα οργανωμένης αποδόμησης και παρακμής, κάποτε θα ακούσουν τις κραυγές της συνείδησής τους..Θα είναι όμως πολύ αργά..

Αναδημοσιεύουμε λοιπόν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα, για του λόγου το αληθές, γραμμένα από σημαντικούς κριτικούς και θεωρητικούς του νεοελληνικού θεάτρου και πολλά σχόλια απλών θεατών, για την πολιτιστική παρακμή της τελευταίας 15ετίας.

Από το 1996 που όλα τα Πνευματικά μας Ιδρύματα έγιναν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, σιγά-σιγά, συνειδητά και συστηματικά, ο Πολιτισμός ιδιωτικοποιήθηκε,περνώντας στα χέρια μεγάλων συγκροτημάτων και πλουσίων οικογενειών.Και αμέσως τοποθέτησαν επι κεφαλής όλων των φορέων Γραμμάτων και Τεχνών, τα χαιδεμένα παιδιά τους, τις συγγενικές τους περσόνες και κάποιους ξενόφερτους μάνατζερ.

Δημοσιεύουμε λίγα από τα αμέτρητα που υπάρχουν στα αρχεία μας.Όσοι επιθυμούν περισσότερα, αρκεί να ρίξουν μια ματιά στα ΜΜΕ της τελευταίας 15ετίας ή στο διαδίκτυο, για να τα βρούν διάσπαρτα όλα και να μελαγχολήσουν αφόρητα..Ας τα απολαύσουμε λοιπόν γελώντας και κλαίγοντας:

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

«Ερωτας απολιθωμάτων» = **«Κουαρτέτο» του Χάινερ Μίλερ στο Σχολείον - Φεστιβάλ Αθηνών -Της ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΤΖΙΡΗ = ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ -

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Σε εποχές ηθικής αποσβόλωσης, όπως η σημερινή, χωρίς μήτε πλέον τη δυναμική της υπαινικτικής σαγήνης ενός κομψού λεκτικού κανιβαλισμού, η ρητορική της παρακμής του Μίλερ φαντάζει περισσότερο από ποτέ σαν εξαντλημένο καλαμπούρι και οι δύο «ήρωες του κακού» -ακριβέστερα, τέσσερις, δύο υπαρκτοί και δύο φανταστικοί- κατάλοιπα παλιάς εξημμένης ελευθεροφροσύνης. Βλέμματα γυάλινα, ύφος ελεγειακό, αποκαμωμένες, «χορτάτες» ερωτικές πόζες. Θηλυκότητα σε ακαμψία, αρσενικότητα αποστειρωμένη από ιδρώτα και σπέρμα. Υπέρτιτλος: «Αιωνιότητα, αέναη στύση!». Η εξεζητημένη μεγαλοστομία του μιλερικού λόγου μάς ιντριγκάρει ακόμη με τη μίμηση της παραφοράς και του αμοραλισμού, με την απουσία αληθινού ερέβους της ανθρώπινης ψυχής. Οχλος, θεός, χρόνος, κώλος, αμαρτία, χλεύη, ευλάβεια, πούτσος, υποκρισία. Μια αλύπητη πλήξη σκεπάζει βαθμιαία αυτό τον μάταιο στρόβιλο λέξεων και τα νωχελικά ακροζυγίσματα.των δυο κατά τα άλλα, αξιόλογων ηθοποιών.

====================================

( Κ.Γεωργουσόπουλος,ΝΕΑ) = « Τα τελευταία χρόνια η αποθέωση του κιτς ονομάστηκε μεταμοντερνισμός. Μεταμοντερνισμός είναι αυτό που ο Καραγκιόζης ονόμαζε «τουρλού-τουρλού κουκιά». Οταν π.χ. η τέχνη έφτασε με τον μοντερνισμό στην αφαίρεση, οι μεταμοντέρνοι γέμισαν το κενό, τη γεωμετρία των σχημάτων, την απλότητα των χρωμάτων με σάλτσες, πατσαβούρες, σύμβολα, εξαπτέρυγα, φρου-φρου κι αρώματα, με ό,τι έβρισκαν στις αποθήκες της Ιστορίας, τα άπλυτα, τα ξεζουμισμένα, για να ισχυριστούν πως επιστρέφουν χωρίς τάχα μου προκαταλήψεις σε παρελθούσες φόρμες και ξεφτισμένες αισθητικές.
Όλα αυτά τα είδαμε στην Επίδαυρο..:  Τον Οιδίποδα σε αναπηρικό καρότσι, τον Ετεοκλή μουτζαχεντίν, τη Θήβα των «Βακχών» με τσιγκέλια χασάπικου και τη Μήδεια με σφαγμένα παιδιά της κούκλες στο λούνα παρκ..Την Αντιγόνη σε γήπεδο με γκολπόστ..Τον Ξέρξη ξεβράκωτο να κωλοσούρνεται αναπαριστώντας το λαϊκό «πώς το τρίβουν το πιπέρι»..Πριν από δύο χρόνια τον Χορό των Γερόντων του «Αγαμέμνονα» να αποτελείται από αγοράκια της νεολαίας του Χίτλερ και κορυφαίος του Χορού να είναι ένας αξιωματούχος τύπου Ραιμ παιδεραστής..Τα μέλη του Χορού των Γερόντων του «Αγαμέμνονα» πάλι (έρμε Αισχύλε!) να υποδέχονται τον πορθητή της Τροίας σαν σκυλάκια γαβγίζοντας και κατουρώντας του τα μπατζάκια..
Ζήσαμε τα τελευταία χρόνια στην Επίδαυρο την αποθέωση, δημοσία δαπάνη, του κιτς με τη σφραγίδα της παγκοσμιοποιημένης διανόησης του θεάτρου.
Και ποιο είναι το συμπέρασμα: Το θέατρο σήμερα μοιάζει με την εποχή της μεγάλης παρακμής, μετά τη διάλυση της πόλεως-κράτους, και της διασποράς του ελληνικού πολιτισμού σε λαούς και ήθη ανέτοιμα να τον κατανοήσουν, άγλωσσα, αλλόθρησκα και αλλότροπα..»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Ανεπίδοτος Χάινερ Μίλερ στη Μικρή Επίδαυρο Του Βασιλη Αγγελικοπουλου-KAΘΗΜΕΡΙΝΗ-1.7.08 Κουραστική η παράσταση του «Φιλοκτήτη» των Μίλερ-Λάνγκχοφ την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο: το κείμενο, στρυφνό, «εγκεφαλικό», άνυδρο, εξουδετέρωνε κάθε «θεατροποίηση», που με θεμιτά κι αθέμιτα (αναμείξ) μέσα επιδίωξε ο σκηνοθέτης. Αντίθετα, όλ’ αυτά ψεύτιζαν περισσότερο την ατμόσφαιρα όταν το κείμενο, ξένο με ό,τι κάπνιζε γύρω, φιδογύριζε στον κλειστό του κόσμο, μιλώντας (φλύαρα, φλύαρα…) για τον κυνισμό, τη διαφθορά, τη δολιότητα και την αγιασμένη σκοπιμότητα του «πολιτικού» λέγειν και πράττειν. Στη μέση της παράστασης ο σκηνοθέτης κατήγγειλε ότι η καθυστέρηση «των αρχαιολόγων» να εγκρίνουν το σκηνικό δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει ένα (ημίωρο) ιντερμέδιο δικής του εμπνεύσεως –ευθείες ή «συμβολικές» αναφορές στα δεινά του πολέμου, αν κρίνουμε από ό,τι άτεχνο, παρωχημένο και ήδη σχοινοτενές «σώθηκε» και παρουσιάστηκε…» ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ KAΘΗΜΕΡΙΝΗ, Γ.ΒΑΡΒΕΡΗΣ=13.7.08 Σιν…εκφύλ αντισαιξπηρικό υβρίδιο Ο μεταμοντερνισμός και τα εκθεμελιωτικά κατορθώματά του -Ο. Σαίξπηρ Αμλετ σκην.: Ελίζαμπεθ Λεκόντ  Θέατρο: The Wooster Group (στο «Πειραιώς 260» - Φεστιβάλ Αθηνών)  «Ερχονται οι Αμερικάνοι!» Και δύσκολο να τους αντέξεις μέχρι το τέλος - σε όλα. Το νεοϋορκέζικο Wooster Group κατόρθωσε να εξοντώσει τον «Αμλετ», τους ηθοποιούς του που εκμηδενίσθηκαν κάτω από τα χιλιάδες εφέ και τέλος να εξοντώσει τον καλόπιστο εκείνον θεατή που, ακούγοντας τον τίτλο, σπεύδει να ενωτισθεί το κλασικό αριστούργημα..

( Ν.ΔΗΜΟΥ, Περιοδικό LIFO,11.9.08) =Και φτάνουμε στην τελευταία φάση, που τόσο απολαύσαμε φέτος. Σκηνοθεσία ΕΝΑΝΤΙΟΝ του έργου. Η σκηνοθεσία ως υπονόμευση, αναίρεση,ακύρωση της συγγραφικής δημιουργίας.  

Ένα είδος πνευματικής τρομοκρατίας είναι αυτό. Ζώνεσαι τα εκρηκτικά σουκαι τινάζεις τον συγγραφέα στον αέρα. Σκεφθείτε τον άνθρωπο που δεν είχε δει ούτε διαβάσει τα φετινά μεγάλα έργα του αρχαίου και ευρωπαϊκού ρεπερτορίου και τα έβλεπε για πρώτη φορά. Δεν θα καταλάβαινε τίποτα.

Αλλά και εμείς, που ξέραμε τα έργα, καταλάβαμε μόνον ένα μεγαλομανή

ναρκισσισμό μαζί με απόλυτη περιφρόνηση προς τον δημιουργό. Τόσος

μόχθος, έξοδα και ταλαιπωρία (των θεατών) για το Εγώ των ελάχιστων;

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( Β.Αγγελικόπουλος,Καθημερινή.1.7.08)« Ένα ολόκληρο υπερδίωρο, κράτησε η κουραστική παράσταση του «Φιλοκτήτη» των Μίλερ-Λάνγκχοφ την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο: Το κείμενο, στρυφνό, «εγκεφαλικό», άνυδρο, εξουδετέρωνε κάθε «θεατροποίηση», που με θεμιτά κι αθέμιτα (αναμείξ) μέσα επιδίωξε ο σκηνοθέτης. Αντίθετα, όλ’ αυτά ψεύτιζαν περισσότερο την ατμόσφαιρα όταν το κείμενο, ξένο με ό,τι κάπνιζε γύρω, φιδογύριζε στον κλειστό του κόσμο, μιλώντας (φλύαρα, φλύαρα…) για τον κυνισμό, τη διαφθορά, τη δολιότητα και την αγιασμένη σκοπιμότητα του «πολιτικού» λέγειν και πράττειν.»

======================================================

 ( ΕΦΗ ΜΑΡΙΝΟΥ,Κυρ.Ελευθεροτυπία,26.7.09) =» Κάθε Πέρσες και καλύτερα..Η παράσταση του έργου του Αισχύλου που σκηνοθέτησε ο Ντ. Γκότζεφ είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει. Αυτό επιζητεί, άλλωστε..» Ο Μηνάς Χατζησάββας,Δαρείος, δηλώνει: « Επειδή έχουν ήδη αρχίσει τα σχόλια κι επειδή τελευταία οι δυσαρεστημένοι -είτε ως αποκλεισμένοι του φεστιβάλ, είτε ως ενοχλημένοι για την, κατά τη γνώμη τους, δήθεν πρωτοπορία- αρχίζουν προβοκάτσιες, εγώ πηγαίνω έτοιμος για παν ενδεχόμενο. Αν συμβεί κάτι, θα τους κατασπαράξω! Φτάνει να μην πάθω ανεύρυσμα. Τι έχω να φοβηθώ; Μήπως μου τσαλακώσουν την καριέρα; Εχω μεγαλώσει, δεν φοβάμαι τίποτα ».

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

      Το Ελληνικό Φεστιβάλ, ανακοίνωσε αυτές τις μέρες

      το πρόγραμμά της τρίτης χρονιάς του. Χωρίς να

      κάνει ουδέποτε τον απολογισμό του, έστω και

      με δυό λέξεις,για τα πεπραγμένα των πρώτων δύο ετών.

      Για να δούμε κι εμείς,τέλος πάντων τι έγινε και

      τι δεν έγινε. Θετικά,αρνητικά,κέρδη και ζημιές.

      Σιωπώντας προκλητικά στις πολυσήμαντες παρατηρήσεις

      και προτάσεις κορυφαίων ανθρώπων των Γραμμάτων και

      των Τεχνών, που υπηρέτησαν με πάθος, χρόνια τώρα,

      την ουσία του Ελληνικού Φεστιβάλ και πονάνε,σήμερα,

      για την απαξίωση των Μεγάλων Ελλήνων Δημιουργών.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ENA AKΟΜΗ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Οι διαστροφές σε παράκρουση
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( K.Γ. ΝΕΑ,)= Κι αν κάποια κέντρα *γνωστά και μη εξαιρετέα γελοιοποίησαν, απαξίωσαν και ταπείνωσαν όλες τις αξίες του ευρωπαϊκού (αφήστε του νεοελληνικού)πολιτισμού, ποιος τάχα είναι ο σκοπός ενός Εθνικού Θεάτρου που ίδρυσε και υπηρετεί επί 55 χρόνια έναν θεσμό όπως τα Επιδαύρια; Γιατί είναι ηλίθιο και αφελές να νομίζουμε ότι οι παραστάσεις τραγωδίας και κωμωδίας στην Επίδαυρο είναι φυγή προς τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

 ( ΣΤΑΘΗΣ=Ελευθεροτυπια,29.8.08) = «Τα ολέθρια αποτελέσματα τα ζούμε στην πιο απονεκρωτική τους εκδοχή. Εχει γίνει η επιδοτούμενη από το κράτος τέχνη μια υπόθεση που αφορά όσους ζουν πλουσιοπάροχα απ' αυτήν, των κολλητών τους που τους καλύπτουν απ' τα ΜΜΕ και όσων ελπίζουν να τους αποκαθηλώσουν για να φάνε οι ίδιοι.»

(ΦΟΙΒΗ,ΝΕΑ,Επιστολές) « ..Μπράβο, τέλος, στα υπερχίλια άτομα που σηκωθήκαμε και φύγαμε πριν από το τέλος της... «παράστασης». Μιας «παράστασης» που αποτελεί ύβριν, γιατί απάδει στον Αριστοφάνη, στον χώρο της Επιδαύρου, στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, στους Έλληνες, στον ελληνικό Πολιτισμό!!! ..»
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

«..Τα γιούχα, η αυθόρμητη αποδοκιμασία του κοινού, έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στην Επίδαυρο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτό που ζήσαμε στην πρεμιέρα της, κατά Ανατόλι Βασίλιεφ, ευριπίδειας «Μήδειας» με πρωταγωνίστρια τη Λυδία Κονιόρδου, δεν έχει προηγούμενο. Αρένα θύμιζε όχι μόνον το σκηνικό του Διονύση Φωτόπουλου αλλά και η αντιπαράθεση που δημιουργήθηκε μεταξύ ορχήστρας και κοίλου. Και τι δεν έγινε όσο παιζόταν η παράσταση αλλά κι όταν τελείωσε. Η σχεδόν τετράωρη διάρκεια, σε συνδυασμό με την εννοιολογικά και φορμαλιστικά πρωτότυπη προσέγγιση, δοκίμασε τα νεύρα και την αντοχή των θεατών. Οι αποχωρήσεις στο πάνω διάζωμα είχαν ξεκινήσει στο πρώτο κιόλας μισάωρο. Οσο περνούσε η ώρα, η επί τούτου αποδραματοποίηση του έργου, η ιδιαίτερη εκφορά του λόγου από τους ηθοποιούς, η πληθώρα στοιχείων και συμβολισμών έφεραν κούραση και δυσαρέσκεια. Το πρώτο σημάδι εκτόνωσης ήταν τα γέλια, αλλά μετά τη σκηνή του Αιγέα ήξερες ότι η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη…»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ΤΟ ΒΗΜΑ,1.8.11,Γ.Ζουμπουλάκης-Γ.Κιμούλης ο δάσκαλος.-
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
« Η γνωστή υπερβολή που χαρακτηρίζει αυτόν τον τόπο, παρούσα για μια ακόμη φορά στο επεισόδιο της «κόντρας» του Γιώργου Κιμούλη με το κοινό του «Οθέλλου» που ενδεχομένως δεν συμφώνησε με την λέξη «πουτάνα» ως απόδοση στο whore του σεξπιρικού κειμένου... Μα αγαπητέ μου σκηνοθέτη και ηθοποιέ, τι λες; Και που απευθύνεσαι; Αν εν έτει 2011 ο συντηρητισμός μιας μερίδας του ελληνικού κοινού είναι τέτοιος  που δεν μπορεί να δεχτεί το «πουτάνα» ως απόδοση του whore, εσύ θα γίνεις ο θεραπευτής του; Αδύνατον.»
> ==============================
Γνώμες:

''''''''

Ανώνυμος: «Ήμουν στην παράσταση..Όπως θάλεγε και ο Σαίξπηρ:Πολύ κακό για το τίποτα! Το κοινό δεν γιουχάρισε κανέναν! Απλά εξέφρασε την αντίθεσή του συναισθηματικά , στην "αδικία" που γινόταν στη σκηνή, όπως πολλές φορές κάνουν οι περισσότερο αγνοί θεατές. Ο Κιμούλης-κακώς- το εξέλαβε διαφορετικά, δηλαδή εντελώς λάθος! Και λανθασμένα
αντέδρασε!»

Ανώνυμος = Εχω την εντύπωση ότι κανένας συντηρητισμός δεν υπαγόρευσε στο κοινό αυτού του είδους την αντίδραση. Τα σχόλια των θεατων που διάβασα,δεν είταν για τη λέξη «πουτάνα» αντί για «πόρνη» που συνήθως,σε όλες τις μεταφράσεις αντιπροσωπεύει τον ευγενικό Οθελλο. Μιλούσαν για  ανασκολοπισμό του έργου απο τον σκηνοθέτη.

Η προσωπική μου αποψη είναι ότι σαφώς δεν σκίζεις ενα βιβλίο επειδή δεν σου αρέσει..Όπως σαφώς δεν εχεις δικαίωμα εν ονόματι της όποιας καλλιτεχνικής

ελευθερίας -διασκευής να ασχημονείς πάνω σε ενα κλασσικό εργο.

Ο θεατής μπορεί και επιβάλλεται,νομίζω, να διαμαρτύρεται ,όχι φυσικά όταν μια παράσταση δεν του αρέσει αλλά όταν αντιλαμβάνεται ότι τον κοροιδεύουν.Και αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του,από αρχαιοτάτων χρόνων κ.κ.Κιμούλη-Ζουμπουλάκη..

----------------------------------------------

( Σπύρος Παγιατάκης,Καθημερινή,30.8.08) = Ευριπίδη–Μήδεια-Σκην.Ανατ.Βασίλιεφ-Επίδαυρος.

« Υπερβολική φλυαρία από ένα μεγαλοφυή σκηνοθέτη..»

                             

                                                                                                                                                                     

(Κ.Γεωργουσόπουλος,19.7.08,21.7.08,NEA) = Πώς μέσα σε είκοσι χρόνια αλλοιώθηκε το ήθος ενός λαού που κατέκλυζε τις κερκίδες σεβαστικό, κριτικό, αξιοπρεπές αλλά και άκρως ευαίσθητο; ……….

 «..Ο σκηνοθέτης είχε συγκεκριμένες προθέσεις. Κάτι σαν να ήθελε να πετάξει στα μούτρα μας την απαξίωσή του. Προς τι; Προς την κωμωδία, τον Αριστοφάνη, τους ηθοποιούς που ο ίδιος είχε επιλέξει, το κοινό που τον τίμησε με την παρουσία του, τον Γιάννη Χουβαρδά που του εμπιστεύτηκε μια τέτοια παραγωγή; Προς τον ίδιο του τον εαυτό, μήπως; Δεν ήταν μόνο η έλλειψη γνώσης, μέτρου και γούστου που χαρακτήριζαν αυτό που είδα όσο το εκτός ελέγχου θράσος. Θύματα αυτής της έπαρσης έπεσαν και όσοι τον ακολούθησαν (από τους ηθοποιούς ως τους θεατές). Επρεπε, βεβαίως, να το είχαμε υποπτευθεί όταν πριν από την πρεμιέρα είχε δηλώσει ότι το Χ του τίτλου «Βάτρα-Χ» «μπορεί και να σημαίνει χ...ω». Να υποθέσω ότι όλοι εμείς που μείναμε τραγικά ψυχροί μπροστά στην πρόταση-πρόσκλησή του είμαστε απλώς ανοργασμικοί;..»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Μωρά για φάγωμα

«Τόκος» του Δημήτρη Δημητριάδη στην Πειραιώς 260, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή

ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ , ΒΗΜΑ,| Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Ενα μωρό που γεννιέται και φονεύεται. Ενα άλλο που δεν προλαβαίνει να γεννηθεί- σφάζεται στην κοιλιά της μάνας του. Μια λεχώνα που δεν θέλει το παιδί της και μια έγκυος που το περιμένει πώς και πώς. Μωρά και μωρουδέλια, μωρά για φάγωμα και μωρά για σκότωμασε κάθε περίπτωση όχι για μεγάλωμα.

Προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στην ιδέα αυτή ο συγγραφέας συγκεντρώνει και παραθέτει όλες τις λέξεις και όλες τις φράσεις της νεοελληνικής που σχετίζονται: α) με εγκυμοσύνη και γέννα, β) με τα ανδρικά γεννητικά όργανα και τις εκκρίσεις τους. Όπως ψωλή, σηκωμένη, παλούκι, πούτσος καδρόνι, πούτσες μπλε, φυσεκλίκια, σπέρμα, ψωλόχυμα κ.ο.κ….ακόμη και τα έμβρυα έχουν «πουτσίτσες σηκωμένες».

Πασχίζοντας να μας σκανδαλίσουν, επιτυγχάνουν το αντίθετο. Κάπου μεταξύ μωρουδιακών νοστιμιών, σεξουαλικών υγρών και κούφιων φιλοσοφιών το μείγμα όχι απλώς δεν δένει αλλά βγαίνει απίστευτα άνοστο. Τελικά,η συνολική εμπειρία- κειμένου, σκηνοθεσίας και ήχου- στάθηκε μάλλον ανυπόφορη.
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ - Το τρίκλισμα του Οιδίποδα .Έλενα Δ. Χατζηιωάννου, ΝΕΑ, 11.8.08

Πήγε ο κόσμος (7.500 θεατές στην πρεμιέρα) να δει έναν χορταστικό, διπλό Οιδίποδα κι έφυγε πεινασμένος . Η παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου στην παράσταση της Ρούλας Πατεράκη, τρεκλίζοντας πάνω σε παλιές βεβαιότητες, δεν μπόρεσε να συγκινήσει ούτε τους υποστηρικτές του κλασικού ούτε τους θιασώτες του μοντέρνου.
Επιτηδευμένο, κλασικίζον θέατρο- για να ξεμπερδεύουμε με τα διλήμματα- με μια αίσθηση ανάμεικτου στυλ: οπερετική φόρμα, υποκριτικός στόμφος, κακοχωνεμένη αισθητική του ΄60, παραξενίσματα δίχως περιεχόμενο. Στο φινάλε, τα φιλότιμα χειροκροτήματα του κόσμου και τα «μπράβο Ρούλα», τελείωσαν πριν φύγει ο πολυπρόσωπος θίασος από την ορχήστρα.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

========================================

( ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,6/2007)«  Εγώ βαριέμαι την  ‘ Ηλέκτρα ‘  »

        .—Κύριε Στάιν,όλοι οι συντελεστές της παράστασης σ' αυτό το ειδυλλιακό κοινόβιο,στην Ιταλία,μίλια μακριά απ' τον τόπο όπου θα παιχτεί η παράσταση. Γιατί;

  .== «Ενας λόγος είναι να μην αναγκαστώ να αφήσω το κρεβάτι μου...»

          .-- Ποια είναι λοιπόν η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή;

.==«Μια ατίθαση νευρωτική που σπάει τα αρχ... όλων. Μόνιμα εκνευρισμένη, επαναλαμβάνει μονότονα  τα ίδια -"αγαπώ τον μπαμπά, μισώ τη μαμά"-, διαρκώς ζητά εκδίκηση και δικαιοσύνη.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Και κλείνουμε όλο αυτό το μελαγχολικό Φεστιβαλικό,αφιέρωμα , με ένα απόσπασμα από μια εκρηκτική συνέντευξη του κ.Ι.Τριανταφυλλίδη (ΠΑΡΟΝ, 21.8.11):

« Δεν βλέπετε που έχει καταντήσει το Ελληνικό Φεστιβάλ ο κ.Λούκος; Φτάσαμε στο σημείο να καμαρώνουν οι αδαείς και κομπλεξικοί κουτόφραγκοι για το Ριχάρδο, λησμονώντας τα 55 χρόνια της ανεκτίμητης ιστορίας του.Το έχει κάνει σφουγγαρόπανο ο κ.Λούκος..Έχει απαξιώσει ακόμη και το Ηρώδειο κι έχει βρει μια αποθήκη στην Οδό Πειραιώς που δεν θα πήγαιναν εκεί ούτε τριτοκοσμικοί.. Ο κ.Λούκος επαίρεται όπως θα έκανε ένας ατζέντης που έχει καλό πράμα για να πουλήσει κι όχι ένας καλλιτεχνικός διευθυντής με ολοκληρωμένη καλλιτεχνική άποψη. Όπως και ο κ.Χουβαρδάς, πήρε το Εθνικό Θέατρο και το έκανε θέατρο ‘Αμόρε» σε γιγαντισμό..»

Και προσθέτουμε εμείς: Αυτοί που ανέθεσαν το Ελληνικό Φεστιβάλ στον ατζέντη κ.Λούκο, έχουν διαβάσει τη βλάσφημη φράση του σε μια κυνική συνέντευξή του: ( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 2008); « Δεν νομίζω ότι το θέατρο της Επιδαύρου είναι ιερότερο απ'οποιοδήποτε άλλο» !!

Και ρωτάμε:Είναι δυνατόν να κρατάνε ακόμα στη θέση του, αυτό τον κύριο;;

=================================================================

 

 

Η ΓΚΟΛΦΩ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ

============================

Δεν μάθαμε ποιες ήταν οι εντυπώσεις των ξένων καλλιτεχνικών παραγόντων και πρακτόρων, που τους καλέσαμε να δουν τα αυθαίρετα επιλεγμένα θεατρικά προγράμματα για να τα αγοράσουν. Τώρα δεν ξέρω τι ενδιαφέρον θα είχαν να δουν και να αγοράσουν πως παίζουμε στην Ελλάδα τον Ρακίνα π.χ. Ή τι νόημα θα είχε για τον Ευρωπαίο θεατή να δει την «Γκόλφω» υπονομευμένη με τεχνικές και φόρμες ευρωπαϊκές.

Εκεί στο υπουργείο πάντως ξέχασαν πως πριν από τέσσερα χρόνια πλήρωσαν (ύστερα από αυστηρή επιλογή) είκοσι μεταφράσεις στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά των σημαντικότερων θεατρικών έργων Ελλήνων συγχρόνων συγγραφέων.Τι έγιναν όλα αυτά; Τσάμπα πήγαν τόσα χρήματα;

            ΚΑΙ  ΡΩΤΑΜΕ:

1^ον Το ΥΠ.ΠΟ.και ο κύριος Μαρμαρινός που τους κάλεσε,δεν έχουν την υποχρέωση να μας ενημερώσουν  ΠΟΙΟ  ΤΟ  ΚΟΣΤΟΣ  ΑΥΤΩΝ  ΤΩΝ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ  ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;;

2^ον Όσο για το θέμα των επιλεγμένων ελληνικών έργων που μεταφράστηκαν,το μόνο πουδεν  έδειξε κανένα ενδιαφέρον ήταν τόσο το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και ο Οργανισμός Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού, τόσο της προηγούμενης Κυβέρνησης, όσο και της παρούσης, όπου κατ’ επανάληψη απευθυνθήκαμε και με αλληλογραφία και με προσωπικές επισκέψεις.

Αυτά τα 20 Ελληνικά έργα, έτοιμα, πακεταρισμένα και «ετοιμοπόλεμα» ακόμα περιμένουν στοιβαγμένα στην αποθήκη της Εταιρείας μας και με την απαραίτητη ναφθαλίνη για να μην τα φάει ο σκόρος…ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΕΤ.ΕΛΛ.ΘΕΑΤΡ.ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ  = 10.10.09

’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

======================================================

Φοβάμαι ότι αυτός ο πρωτοφανής, για την ιστορία του Εθνικού μας Θεάτρου,ευτελισμός,δεν είναι τυχαίος αλλά ‘εμπορικά’ συνειδητός.

Κι αυτό το συμπέρασμα βγαίνει,από μια κυνική δήλωση του τότε διεύθυντή του:

( ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,20.3.2000)=«Το Εθνικό Θέατρο δεν χρειάζεται πνευματικούς ανθρώπους.. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας καλός μάνατζερ..»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Και τους βρήκανε τους μάνατζερ:  Ο νυν Δ/ντής του Ε.Θ.: « Ανεβάζω τα μεγάλα έργα όπως εγώ θέλω..Μαγκιά μου..», Ο Πρόεδρος του Φεστιβάλ: « Δεν νομίζω ότι το θέατρο της Επιδαύρου είναι ιερότερο απ'οποιοδήποτε άλλο»  Μόνιμη κυρία-σκηνοθέτις του Φεστιβαλ: «Έχουμε δικαίωμα ακόμη και να ασελγούμε στα κλασσικά κείμενα..»..,  Έλληνας συγγραφέας : «Ο μεγαλύτερος εχθρός του θεάτρου είναι ο θεατής..»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( RESALTOMAG-2005):Καμιά από τις φετινές παραστάσεις δεν έγινε εκθύμως αποδεκτή από κοινό και κριτική και η ταραχώδης κατάληξη των Επιδαυρίων μοιάζει να φανερώνει ότι ήταν σαν να ξέσπασε στο τέλος μια συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, μια κόπωση του κοινού από ατελέσφορους σκηνικούς «νεωτερισμούς» και αδικαίωτα τολμήματα που το ένα μετά το άλλο παρουσιάστηκαν φέτος εκεί.

^{‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’}

^{( ΑΥΓΗ-2005):Προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στην ιδέα αυτή ο συγγραφέας συγκεντρώνει και παραθέτει  όλες τις λέξεις και όλες τις φράσεις της νεοελληνικής που σχετίζονται με τα ανδρικά γεννητικά όργανα και τις εκκρίσεις τους, όπως ψωλή, σηκωμένη, παλούκι, πούτσος καδρόνι, πούτσες μπλε, φυσεκλίκια, σπέρμα, ψωλόχυμα κ.ο.κ.}

^{Β.Αγγελικόπουλος,Καθημερινή,22.9.08.=  «Κ} αταιγιστικά επελαύνουν τελευταία ανερμάτιστοι και αβασάνιστοι νεωτερισμοί, αποδομήσεις και άλλα των (εύκολων) καιρών γεννήματα.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

(ΦΟΙΒΗ,ΝΕΑ,Επιστολές,18.7.08) = «Κρίμα για το Εθνικό Θέατρο, για την Επίδαυρο, για τον... Πολιτισμό,αυτή η κατάντια των νεοελλήνων, που στην πλειονότητά τους αποδέχθηκαν την «ποδοσφαιροποίηση»-«μπουζουκοποίηση» και τον ευτελισμό των προγόνων μας, των αξιών, των αρχών, των παραδόσεών μας, των θρησκευτικών μας συναισθημάτων, του ελληνικού Πνεύματος, της Ιστορίας μας, των μεγάλων τραγωδών, ποιητών, κωμωδιογράφων, μουσικών (ακόμη και των ελάχιστων από τους σύγχρονους)…

…Κρίμα, που στον βωμό της δήθεν διαφοροποίησης και του δήθεν «εκσυγχρονισμού» για το εύκολο κέρδος, με ιδιοτέλεια και προκλητικότητα, προς χάριν της ατομικής προβολής τους και με τη δήθεν «τέχνη» τους και τις έωλες «προσεγγίσεις» τους, απαξιώνουν και ισοπεδώνουν τα πάντα, «διασυνδετική αδεία»!!! Κρίμα, που με τη διαστρέβλωση, τη διαστροφή, την ποταπότητα, κατορθώνουν και επιπλέουν ως «φελλοί» στο τέλμα και τα λύματα της σύγχρονης απαραδέκτου, διεφθαρμένης, «βρωμερής» αναξιοκρατίας και των θλιβερών εκπροσώπων της, όλοι αυτοί οι άσχετοι, ανάξιοι, θρασείς, ασύδοτοι «ψευτοκουλτουριάρηδες» και «παράγοντες».
»
^{‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’}

(Κ.Γεωργουσόπουλος,ΝΕΑ,18.10.08) =Τα  «καραφάνταλα»  είναι κάτι κοπρόσκυλα, που γυρίζουν γυρεύοντας κανένα κοψίδι, καμιά σαπιοκοιλιά στα χασάπικα, με τσιμπλιασμένα από την έπαρση μάτια και ψωριασμένη γούνα, που τη μοστράρουν για «φτωχιά τέχνη» «ανατρεπτική», «προβοκατόρικη». Και ωστόσο θεωρητικολογούν περισπούδαστα με δανεικά (βρίθουν τα κείμενά τους ρετσέτες, παραπομπές και γυαλιστερά ονόματα), αφού τίποτα δικό τους δεν διαθέτουν. Μεταπράτες πνευματικής πραμάτειας. Σε τηλεφωνικό θάλαμο παίχτηκε θέατρο στο Εδιμβούργο, σε τουαλέτα εμείς. Νεολαίοι της χιτλερικής κτηνωδίας αντί γέροντες του Άργους στα χορικά της Ορέστειας η Γερμανίδα, σκυλάκια σούζα η Ελληνίδα μαϊμού.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( Κ.Γ. ΝΕΑ,20.7.08):Ποιος,πότε,ποια ήταν *η «ζωντάνια» που έφερε στην Επίδαυρο ο ορκοπάτης φιλόλογος;Έφερε τον θλιβερό συγγραφέα εαυτό του, ως θεατρικό λαμόγιο παραπλάνησε το κοινό και μάλιστα το ανίδεο, το παραπλανημένο ήδη από την Αννίτα Πάνια, το απαίδευτο, το έρμαιο στην τηλεοπτική σαλαμούρα ότι θα δει Αριστοφάνη και του πλασάρισε το δικό του ανέμπνευστο, σαχλό, της πλάκας σενάριο που μόνο στις σχολικές παραστάσεις των αριστοκρατικών κολεγίων στις χριστουγεννιάτικες γιορτές συναντάς, διανθισμένο με γκέι ιδιόλεκτα των παρόδων της Ομόνοιας και της Κουμουνδούρου. και πώς αλλοτρίωσε το γούστο ενός κοινού που πριν από σαράντα χρόνια άκουγε Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, έβλεπε Κουν και Μινωτή..

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( Δημ.Λιγνάδης,ΝΕΑ,24.7.08) = «Θα επιθυμούσα να έχω τη θέση της εφημερίδας, για το αν, στο όνομα της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης έκφρασης, αφήνει αυτήν την αήθη πένα να "παιδεύει" σπιλώνοντας ανεξέλεγκτα όχι μόνον εμένα, τους συναδέλφους μου και τους θεατές, αλλά και το έντυπο υπό την αιγίδα του οποίου τελεί».
‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( Κ.Γ., ΝΕΑ,30.7.08)«Τα γραπτά μένουν, οι παραστάσεις ξεχνιούνται. Ένα θα πω μονάχα: Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ, μαθαίνω, βλέπω, ακούω και θλίβομαι βαθιά και εύχομαι να μην αναγκαστώ να ανοίξω το στόμα μου».

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Με το σφυρί στο χέρι=Πολενάκης Λ.- ΑΥΓΗ, 31/07/2011

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’

«….Η "Απολλωνία" (Φεστιβάλ Αθήνας), που σκηνοθέτησε ο Πολωνός Βαρλικόφσκι, είναι μια προσπάθεια να συνδυαστούν τα αρχαία παθήματα με σύγχρονα, συγκεκριμένα με το Ολοκαύτωμα.

Καλή σκέψη, μόνο που ο ρέκτης σκηνοθέτης διατηρεί ως επί το πλείστον το φλούδι του αρχαίου λόγου, το "ξεκουφαίνει" από μέσα, το αδειάζει, το παραγεμίζει με αμπελοφιλοσοφίες δικής του επινόησης και το σερβίρει κατόπιν ως ύποπτα ντολμαδάκια γιαλαντζή.

Και οι "Σκηνοβάτες" του Σταμάτη Φασουλή, στην Επίδαυρο (Εθνικό Θέατρο), παράσταση που επιχειρεί να συνθέσει σε ένα πολυθέαμα αποσπάσματα από τραγωδίες και κωμωδίες, ελληνικές και ρωμαϊκές, μίμους, φλύακες, αρένα, άρτον και θεάματα.

Όλα ριγμένα χύμα, χωρίς σχέδιο ή άξονα, θυμίζοντας κακή επιθεώρηση, αναπαράγοντας την παρακμή που καταγγέλλουν. Παρά το πλήθος των καλών ηθοποιών και την αφθονία των μέσων. Δεν διέκρινα άλλο σκεπτικό πλην μιας διάθεσης να κατεδαφιστούν όλοι και όλα, με το πάθος ενός νεοφώτιστου Βησιγότθου με το σφυρί στο χέρι. Περιλαμβανομένης της μεγάλης Παξινού, που είχε σε αυτή την παράσταση -παρωδία την τιμητική της θέση. Εν ονόματι τίνος όλα αυτά;

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

( Κ.Γεωργουσόπουλος,ΝΕΑ) = «Όλοι εμείς,δέκα χρόνια τώρα, υπενθυμίζουμε όλες τις προτάσεις μας για τα μεγάλα ελληνικά έργα που πρέπει να παρουσιάζονται στο Φεστιβάλ,χωρίς ποτέ,φυσικά,να αρνηθούμε και τις,μεγάλες,ξένες δημιουργίες.

      Όμως οι γνωστοί παντοδύναμοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι,

      κύκλοι τις αγνοούν και ουδέποτε τις δημοσιεύουν.

      Περιορίζονται να τις σχολιάζουν ειρωνικά και να μας

      αποκαλούν παλιομοδίτες, ξενόφοβους και σωβινιστές.

      Θυμίζουμε λοιπόν:

      ‘’’’’’’’

      1.--Τη «Θάλασσα» του Σκαλκώτα, τον «Οιδίποδα» του Θόδωρου Αντωνίου,τις «Πύρινες γλώσσες» του Γιάννη Χρήστου, τα «Πυθοπρακτά» του Ιάνη Ξενάκη. Την Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής όπου ακούγαμε Στ. Βασιλειάδη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Απέργη, Γαζουλέα, Κουρουπό, Σισιλιάνο,Δραγατάκη, Αδάμη.

      2.- Το σπουδαίο ποιητικό μας θέατρο, το παραγκωνισμένο από τους εμπορικούς θιάσους,είδε μέρες λαμπρές στο κατάμεστο Ηρώδειο. Σπουδαίοι σκηνοθέτες μας (Σολομός, Ντουφεξής, Μουζενίδης, Ευαγγελάτος, Κουν) τίμησαν με τη σύμπραξη μεγάλων ηθοποιών τον λόγο του Καζαντζάκη, του Πρεβελάκη, του Ρώτα, του Σικελιανού.

      Φέτος γιορτάζονται τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Μεγάλου Κρητικού και δεν σκέφτηκε κανείς να χορηγήσει μια παράσταση από τα άπαιχτα έργα του. Στο Φεστιβάλ Αθηνών παλιότερα ο Σολομός, ανέβασε τα «Σόδομα και Γόμορρα »,ο Μουζενίδης με τον Κατράκη τον « Χριστόφορο Κολόμβο » ,ο Ευαγγελάτος την όπερα του Καλομοίρη πάνω στον «Κωνσταντίνο Παλαιολόγο» του και ο Σολομός πάλι την αριστουργηματική «Μέλισσα». Ο Σολομός επίσης ανέβασε τον «Λάζαρο» του Πρεβελάκη και το Εθνικό τη «Σίβυλλα» του Σικελιανού.

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

      4.- Προτιμήσαμε, δυστυχώς, ένα αφιέρωμα των ρεμπέτικων της μαστούρας  Καιξεχάσαμε να χαρίσουμε ένα βράδυ στη μνήμη της μεγάλης Κούλας Πράτσικα, κορυφαίας στον χορό του «Προμηθέα» στους Δελφούς του 1927, δασκάλας όλων των Ελληνίδων χορογράφων από τη Λουκία στη Ζουζού Νικολούδη και από τη  Ραλλού Μάνου στην Ντόρα Τσάτσου και από τη Μαρία Χορς στη Σοφία Σπυράτου κ.τ.λ.

      5.-Αγνοούμε το ποιητικό θέατρο του Σικελιανού, Καζαντζάκη, Πρεβελάκη,Ρώτα, Μάτσα, Τερζάκη, Θεοτοκά. Ένα μεγάλο θέατρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το ποιητικό δράμα του ευρωπαϊκού εικοστού αιώνα, Λόρκα, Τ.Σ. Έλιοτ, Αρτσιμπάλ Μακ Λης, Κλωντέλ κ.α.-

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Η  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ  ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ  ΤΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

======================================

Ο πρώην Πρωθυπουργός κύριος Κώστας Σημίτης, ο κύριος Θάνος Μικρούτσικος,ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο κύριος Σταύρος Μπένος και οι όλοι επόμενοι Υπουργοί Πολιτισμού, είμαι βέβαιος ότι η συνείδησή τους δεν θα τους αφήνει να κοιμούνται ήσυχοι.

 Από τη μέρα που με έναν ισοπεδωτικό νόμο ιδιωτικοποίησαν οι πρώτοι και ολοκλήρωσαν οι επόμενοι, όλα τα Πνευματικά Ιδρύματα και μετέτρεψαν το Φεστιβάλ Αθηνών σε κερδοσκοπική εταιρεία, ολοκληρώθηκε πια η εγκληματική αποδόμηση του Πολιτισμού μας. Άνοιξαν διάπλατα το δρόμο της μεθοδευμένης υποθήκευσης του Πολιτισμού μας στο «καλλιτεχνικό» Δ.Ν.Τ., ώστε,τα νιάτα ιδιαίτερα, να δεχτούν ομαλά την πραξικοπηματική  υποδούλωση της χώρας μας στο οικονομικό Δ.Ν.Τ.-

Όποιος θέλει να δει ένα- ένα τα εγκλήματα που διεπράχθησαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μπορεί να ανατρέξει σε όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά όλων των θερινών μηνών.Όσοι μάλιστα μπορούν να ταξιδέψουν για λίγο και στο διαδίκτυο, θα διασκεδάσουν πολύ αλλά και θα μελαγχολήσουν,δυστυχώς,παρα πολύ…

Τόσες εξευτελιστικές κριτικές στον τύπο και τόση εκκωφαντική οργή από τους θεατές δεν έχει ξαναγνωρίσει ο Πολιτισμός στον τόπο μας.ς

Και τα περισσότερα, αξιόλογα κατά τα άλλα,ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ,

που παριστάνουν και τους προοδευτικούς αγωνιστές,τι κάνουν;;

Όλη μέρα ΜΠΑΙΝΟΥΝ αγχωδώς,σε όλα τα υπουργικά γραφεία εισπράττοντας

τις γενναίες επιδοτήσεις τους και το βράδυ ΒΓΑΙΝΟΥΝ,σε όλα

τα κανάλια, καταγγέλοντας την κρατική … αστοργία..!!

Kαι έτσι γράφεται η ιστορία του νεοελληνικού «πολιτισμού»..!!

Πρώτο ρόλο βέβαια στη συστηματική προετοιμασία της πολιτιστικής μας χρεοκοπίας,έπαιξε η γνωστή, εδώ και 40 χρόνια παντοδύναμη παρέα.Τα γράφαμε από τότε αλλά κανένας δεν μας άκουγε..Πώς να μας ακούσει όμως όταν τη φωνή μας την έπνιγαν από τότε όλα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Και πώς να μας ακούσει η εξουσία όταν η μεγαλύτερη κολόνα της είταν αυτή ακριβώς η παντοδύναμη παρέα.

( Βιβλίο Η ΑΛΥΣΙΔΑ-2003‘)  « Και αυτός ο πολιτισμός της "παρέας", έγινε πια "θεσμός":

      Με ειδικό νόμο που καθιστά ανεξέλεγκτους φεουδάρχες όλους τους

εκάστοτε ΥΠ.ΠΟ και όλους τους εκάστοτε καλλιτεχνικούς διευθυντές της

"παρέας", όλων των κρατικών και δημοτικών θεάτρων.

    Με διορισμούς σε όλες τις επιτροπές και σε όλα τα συμβούλια, αν-

θρώπων της "παρέας", για να εφαρμόσουν τις εντολές της "παρέας"..

      Επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις, προσλήψεις, βραβεύσεις, υποτροφίες

και αποστολές σε μέλη ή φίλους των...μελών της "παρέας"..

Και σε όλους τους τομείς.Χαιδεμένα «παιδιά», στη Λογοτεχνία,στα Εικαστικά, στον Κινηματογράφο,στη Μουσική..Ακόμη και στο χώρο της Διανόησης.Ο γνωστόςΚαθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, το ομολογεί και θεμελιώνει όλες τις απόψεις μας για την "αλλοτρίωση"των περισσοτέρων λογίων μας:

( Μικρό απόσπασμα από το άρθρο του στο BHMA,10/10/1997)

…………..”Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η  μεγάλη  μάζα  των  διανοουμένων  είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Ενταγμένοι στο, καθολικά, ανταγωνιστικό σύστημα και αμοιβόμενοι γλίσχρα, οι εργάτες της διανόησης πιέζονται, έμμεσα ή άμεσα, να αναζητήσουν πρόσθετα εισοδήματα…..”

       ^{“Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατοι. Η εύνοια, η συμμετοχή σε " ερευνητικά προγράμματα " που συνδέονται με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του…..γκουρού, κατέστησαν τη διανόηση " επάγγελμα "...}

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Και ο χορός καλά κρατεί παντού, χωρίς κανένα απολύτως μέτρο:

      Σήριαλ, εκπομπές, σενάρια, παραγωγές, ερμηνείες, σκηνοθεσίες,

Επιδαύρια, Φεστιβάλ, από τους ίδιους, για τους ίδιους, με τους ίδιους. Με επιδοτήσεις πολλών εκατομμυρίων για παραγωγές πολλών..."φιάσκων"...

      Υμνοι, συνεντεύξεις, αφιερώματα, καπηλείες, τυμβωρυχίες για να

κατασκευασθούν και να "καταξιωθούν" οι εκλεκτοί της "παρέας"..Και

"ομερτά", νόμος της σιωπής, για τους εκτός της "παρέας"..

       ...η πίκρα μας είναι αφόρητη όταν συλλογιζόμαστε πόσες σημαν-

τικές φωνές χάνονται ή συμβιβάζονται, θύματα αυτής της "παρέας"...

      Kαι η  ΠΑΡΕΑ  αυτή, έχει όνομα, δεν κρύβεται.

      Είναι το παντοδύναμο  Συγκρότημα Δ.Ο.Λ. – Ο.Μ.Μ.Α..

      Γιαυτό και το 1993, προτείναμε δημόσια να καταργηθεί το ΥΠ.ΠΟΛ.

και να ενταχθούν όλες οι υπηρεσίες του στο Μέγαρο Μουσικής..!!!»

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’

Το επιβεβαιώνει και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - 2.10.05 = Αντ.Καρκαγιάννης: « Tο Mέγαρο Mουσικής είναι ένα ιδιωτικό imperium «πολιτισμού»,που με την ανοχή ή και τον... θαυμασμό όλων μας στήθηκε και λειτουργεί με κρατικά χρήματα.»

Ιωάννα Παπαντωνίου= « Το Μέγα Συγκρότημα που σε περίοδο δημοκρατίας εγκαθιστά μια κατάσταση που ανήκει σε εποχές φεουδαρχών, κτίζοντας το φέουδό του στην καρδιά της πόλης με χρήματα -επιμένω- του κράτους, και με την ανοχή των πολιτικών στους οποίους ασκεί εξουσία.Και μάς κάνει σαν πολίτες αυτής της χώρας να νιώθουμε ότι όλοι είναι ύποπτοι, αφού όλοι φοβούνται τον «τύπο του Συγκροτήματος ».

H μόνη ελπίδα σωτηρίας μας είταν το Εθνικό Συμβούλιο Γραμμάτων και Τεχνών.Ένας ιδανικός θεσμός που οι Ευρωπαίοι το ίδρυσαν και το χαίρονται,χρόνια τώρα,στις χώρες τους.

     Το Eγγλέζικο  "ARTS COUNCIL" και το αντίστοιχο γαλλικό,που λειτουργούν υποδειγματικά εδώ και πενήντα χρόνια, περίπου,θα μπορούσαν να γίνουν το θεμέλιο για να χτίσουμε και μεις το δικό μας.. Ανάχωμα και σταθερό σημείο αναφοράς κατά της συνεχιζόμενης"επέλασης" του καταναλωτικού αμοραλισμού.

Οι εκάστοτε Υπουργοί Πολιτισμού, το υποσχέθηκαν δέκα φορές και το ξέχασαν άλλες τόσες. Για έναν πολύ απλό λόγο:Διότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Διότι ένα τέτοιο ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,υ π ά ρ χ ε ι

εδώ καιτριάντα χρόνια, τουλάχιστον.Είναι ο παντοδύναμος ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ…!!

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’

Λοιπόν,ρωτάμε: Όλοι εσείς οι εκσυγχρονισμένοι Πολιτικοί κι όλοι εσείς οι μεταμοντέρνοι  θεατράνθρωποι,που,όλοι μαζί, τόσο επιπόλαια,  εμπορευματοποιήσατε τα Γράμματα και τις Τέχνες και τα οδηγήσατε πια σε μιαν ανεξέλεγκτη χρεοκοπία,,ξαναρωτάμε,μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι;  Μπορείτε;;

Ή μήπως πια η λέξη «συνείδηση»,έχει εξαφανισθεί από το λεξιλόγιο της παρέας σας;

’’’’’’’’’’ Στέφανος  Ληναίος  ’’’’’’’’’’’ 24.8.11  ’’’’’’’’’’

************************************************************************************************