Ο ΑΓΩΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ

Γραφει ο  Παντελής Ραδίσης
Η διαφαινόμενη υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου από την κυβερνητική πλειοψηφία και ενδεχομένους από τους «συμμάχους» της, παρά τους θεατρινισμούς βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, είναι σαφές ότι μας μεταφέρει σε μία νέα φάση. Όποιος μπει στον κόπο να διαβάσει το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο, θα διαπιστώσει ότι η χώρα, αφού έχει απωλέσει με την δανειακή σύμβαση την εθνικής της κυριαρχία, περνάει στη φάση της εκκαθάρισης. Αντιμετωπίζεται ως μία επιχείρηση, η οποία αφού σπάσει σε πολλά κομμάτια, αυτά εκποιούνται μεμονωμένα, προκειμένου να πληρωθούν οι δανειστές της.
Η χώρα αντιμετωπίζεται ως επιχείρηση και οι πολίτες της χώρας αντιμετωπίζονται ως κινητές αξίες. Το τοκογλυφικό χρέος από δημόσιο μετατρέπεται με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό σε ιδιωτικό. Η πολιτική ελίτ, λειτουργώντας ως ενδιάμεσος των ξένων και εγχώριων τοκογλύφων, έχει αναλάβει την μεταβίβαση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των πολιτών σε αυτούς. Η φάση είναι καινούργια και το βασικό της πολιτικό εργαλείο είναι ο φόβος. Δεν πρόκειται για τον ατομικό φόβο, αλλά για τον πολιτικό φόβο. Με την επικουρία των ΜΜΕ, η κυβέρνηση στηριζόμενη σε μία πλάνη, μεγεθύνει και μεγαλοποιεί έναν κίνδυνο, της χρεοκοπίας, προκειμένου να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έγινε ποτέ στη χώρα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Η Ελλάδα σήμερα, αποτελεί το «πειραματόζωο», πάνω στο πτώμα της οποίας θα στηθεί το μοντέλο την νέας «φεουδαρχίας» στην Ευρώπη. Το μοντέλο αυτό δεν αφορά μόνο τις χώρες του νότου. Αφορά και τους Γερμανούς, Ολλανδούς και Άγγλους εργάτες, οι οποίοι πολύ γρήγορα θα καταλάβουν ότι όλα αυτά που έγιναν στην Ελλάδα δεν έγιναν για να τιμωρηθούν οι «τεμπέληδες» Έλληνες, αλλά για να μετατραπούν και οι ίδιοι με τη σειρά τους σε «κινέζους» εργάτες. Τα καθήκοντα λοιπόν, της οργάνωσης του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου είναι πατριωτικά και επειδή είναι πατριωτικά, είναι διεθνιστικά. Η εργατική τάξη και οι εν γένει εργαζόμενοι πάντα συγκροτούνταν ως κοινωνική δύναμη, εντός τόπου και χρόνου συγκεκριμένου και ποτέ δεν ήταν νομάδες. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι αναγκαία η συγκρότηση σε πολιτικό επίπεδο του ήδη διαμορφούμενου κοινωνικού μετώπου. Το κοινωνικό μέτωπο συγκροτούν οι εργαζόμενοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι νεολαίοι και οι μικροί παραγωγοί. Η πολιτική τους οργάνωση οφείλει να είναι δημοκρατική και αποτελεσματική. Μη γελιόμαστε, ο αντίπαλος είναι πολύ ισχυρός και για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται η οργάνωση που θα δημιουργηθεί να αποτελεί την ελεύθερη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων που την απαρτίζουν και να έχει τη δύναμη να μετακινήσει και να αλλάξει τα πράγματα. Η Δημοκρατία είναι ζήτημα εκπαίδευσης και ουσίας και όχι φλυαρίας και εκτόνωσης. Έτσι, το συλλογικό υποκείμενο που θα δημιουργηθεί πρέπει να μπορεί να ενώσει τις ατομικές υποκειμενικότητες και να τις μετατρέψει σε μεγάλο παλλαϊκό κίνημα, το οποίο θα αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων και θα ανατρέψει το καθεστώς, το οποίο έχει επικαθήσει ως βρόγχος στο λαιμό της πατρίδας από την περίοδο της κατοχής και μετά. Σήμερα, τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα βρίσκονται υπό το κράτος της διαρκούς αμφισβήτησης από τους πολίτες. Από δω και μπρος, οι πολίτες πρέπει να διαμορφώσουν την πολιτική πρόταση για την αλλαγή των πραγμάτων στην πατρίδα και για την ανατροπή όλων αυτών που βρίσκονται πίσω από το πολιτικό σύστημα και κινούν τα νήματά του. Οι πολιτικές οργανώσεις που θα δημιουργηθούν πρέπει να είναι γεωγραφικές και σε αυτές να συμμετέχουν πολίτες από όλα τα επαγγέλματα και άνεργοι, προκειμένου να πραγματοποιείται η ζύμωση και η σύνθεση των αντιλήψεων. Οι εργαζόμενοι παράλληλα, πρέπει να δημιουργήσουν πυρήνες του μετώπου σε κάθε χώρο δουλειάς. Τα εκλεγμένα όργανα θα πρέπει να υλοποιούν με βάση τις αποφάσεις των συνελεύσεών τους, πολιτικές δράσεις, το πρόγραμμα των δράσεων και τα αποτελέσματα αυτών πρέπει να ελέγχονται σε σύντομα χρονικά διαστήματα. Τα εκλεγμένα όργανα σε κάθε περίπτωση, θα είναι ανακλητά.
Η αλληλεγγύη δεν είναι ένα ζήτημα ηθικού χαρακτήρα. Είναι ο συνεκτικός παράγοντας που θα επηρεάσει την πορεία και την ανάπτυξη του Μετώπου και πρέπει να διαμορφωθεί σε δύο επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο αφορά τη διάσωση των ανθρώπων, αυτών που είναι αποφασισμένοι να μείνουν στην πατρίδα τους και να παλέψουν γι’ αυτήν και το δεύτερο επίπεδο αφορά την αντιμετώπιση του πολιτικού φόβου. Ο κ. Πάγκαλος δεν λέει, όσα λέει γιατί είναι ιδιόρρυθμος. Λειτουργεί ως προάγγελος της πολιτικής που θα εφαρμοστεί στο μέλλον. Με το μεσοπρόθεσμο εφαρμόζεται η πολιτική του «όλοι μαζί τα φάγαμε». Στο αμέσως επόμενο διάστημα, θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί η πολιτική της εμπλοκής του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας. Έτσι, η αλληλεγγύη οφείλει να αντιμετωπίσει τον πολιτικό φόβο, να αντιστρέψει αυτόν και να τον απευθύνει στην ελίτ της χώρας.
Τέλος, ας αναφερθούμε στο συμβολικό επίπεδο και στο φρυγικό σκούφο. Έχει γίνει πολύ κουβέντα γι’ αυτόν και έχουν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες. Γεγονός όμως είναι, ότι ο φρυγικός σκούφος παραπέμπει κυρίως στη λέσχη των Ιακωβίνων, μία πολιτική οργάνωση που κατόρθωσε, εξατομικεύοντας τους αντιπάλους του λαού, να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη αλλαγή που έγινε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τα συνθήματά της - ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη – επηρέασαν πρακτικά τις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη και ενέπνευσαν τους Έλληνες, οι οποίοι πραγματοποίησαν την πρώτη μεγάλη επανάσταση ενάντια στην «ιερή συμμαχία», αποκτώντας με αίμα την ελευθερία τους και εμπνέοντας τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στο συμβολικό επίπεδο, ο αγώνας των Ελλήνων αποτυπώνεται στη σημαία. Πέντε λευκές ρίγες που αντιπροσωπεύουν τη λέξη «ελευθερία» και τέσσερις λευκές που αντιπροσωπεύουν τις λέξεις «ή θάνατος».