Με αφορμή το σύνθημα του τοίχου.

Με αφορμή το σύνθημα του τοίχου.

Γράφει η ΔΕΣΠΩ


Με αφορμή το σύνθημα του τοίχου. Κάπου στην Αθήνα σε μία υπόγεια διάβαση περνώντας διάβασα στο τοίχο το σύνθημα ,"Οι Παππούδες Μας Πρόσφυγες Οι Γονείς Μας Μετανάστες Εμείς Ρατσιστές ??
Δεν είχε περάσει πολύ ώρα που είχα κλείσει με......
 δυσφορία τον υπολογιστή μου, διαβάζοντας ρατσιστικά σχόλια στο ιντερνέτ συμπτωματικά και λόγο της τρέχουσας επικαιρότητας, με μία αίσθηση αγανάκτησης και απορίας για τα σχόλια που διάβαζα...
Όλα αυτά τριγύριζαν στο μυαλό μου όταν είδα μπροστά μου αυτό το έξυπνο σύνθημα να με ρωτάει...

Τότε έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να απαντήσει σ΄αυτό το ερώτημα του τοίχου.
Παλιότερα , πριν μερικούς μήνες δηλαδή, ούτε που θα το πρόσεχα αυτό το σύνθημα, αλλά και να το πρόσεχα , θα προσπέρναγε την σκέψη μου χωρίς να με απασχολήσει άλλο.
Να λοιπόν είπα , που η κατάσταση που βιώνουμε όλοι, με επώδυνο τρόπο στην σημερινή Ελλάδα , μας έκανε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε...Τα τελευταία χρόνια αυτό είχαμε ξεχάσει πως γίνεται.... Ζούσαμε οι περισσότεροι 'Ελληνες της μεσαίας κυρίως τάξης , το μεγάλο όνειρο της Μεγάλης Ευρώπης..... Ζούσαμε οι περισσότεροι την πλάνη που μας είχαν μεθοδικά πλασάρει της ασφάλειας του ισχυρού ΕΥΡΩ...
Αυτό το σύνθημα τού τοίχου με χτύπησε σαν χαστούκι, γιατί μου θύμισε την καταγωγή μου..Οι παππούδες και οι γιαγιάδες πρόσφυγες από την Μικρασία, οι περισσότεροι θείοι μου μετανάστες και τώρα εμείς ???
Ήρθαν στο μυαλό μου θύμησες από την παιδική μου ηλικία, τα λόγια και οι ιστορίες του παππού μου και των άλλων γειτόνων , τ΄απογεύματα στην αυλή της προσφυγικής γειτονιάς που μεγάλωσα, λόγια που ο χρόνος τα είχε θάψει βαθιά στην μνήμη μου, αλλά δεν τα είχε σβήσει.
Θυμάμαι το παράπονο των παππούδων μου, πως τότε που τους ξερίζωσαν τα λάθη των πολιτικών και τα συμφέροντα των μεγάλων , από τον τόπο τους, αυτό που τους πλήγωνε τα πρώτα χρόνια περισσότερο και από την απόλυτη φτώχεια τους , ήταν ο ρατσισμός με τον οποίον τους αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι Έλληνες..
Τους αποκαλούσαν Τουρκόσπορους και τις γυναίκες τους Παστρικές, επειδή τους άρεσε η καθαριότητα και ο καλοπισμός...Και να σκεφτεί κανείς πως οι "Τουρκόσποροι" ήταν Έλληνες οι οποίοι ζούσαν σε μία κατεχόμενη περιοχή.
Δουλευταράδες όμως οι "Τουρκόσποροι" δεν το έβαλαν κάτω και πολύ γρήγορα ενσωματώθηκαν στην Ελληνική κοινωνία , αναπτύσσοντας την εργατικότητα τους και την εξυπνάδα τους, άρχισαν να προκόβουν και μαζί με αυτούς και ή Ελλάδα...
Τότε ήρθε ο πόλεμος, έτρεξαν αμέσως να πολεμήσουν τον κατακτητή , αλλά και τον φασισμό μετά το τέλος του πολέμου, γιατί αυτοί καταλάβαιναν περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες τι θα πει , "Συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων"...
Γέμισαν τις φυλακές και τα ξερονήσια στα Πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν, πάλι γιατί έτσι ήθελαν "τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων", και τότε έγινε ακόμα μία μεγάλη Εθνική συμφορά....
Λόγο της φτώχειας και των συνεπειών του εμφύλιου πολέμου , άρχισε μία από της μεγαλύτερες συμφορές της σύγχρονης ιστορίας μας, η Μετανάστευση....
Χωρίστηκαν πάλι οι οικογένειες, ξεριζώθηκαν πάλι οι άνθρωποι, το καλύτερο και ποιο δυναμικό κομμάτι της νεολαίας τότε έφυγε από την πατρίδα μας, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή στην ξενιτιά..
Πάλι γιατί το ήθελαν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, ήθελαν φθηνά και πολλά εργατικά χέρια για την δικιά τους ανάπτυξη και ευημερία, αντί λοιπόν οι τότε πολιτικοί μας να μιμηθούν τις άλλες χώρες και να αναπτύξουν βιομηχανικά την πατρίδα μας, έφτιαχναν διακρατικές συμφωνίες για να φορτώνουν τα τρένα και τα καράβια με χιλιάδες
νέα παλικάρια, ότι καλύτερο είχε η Ελλάδα τότε , για να χτίσουν με τα φτηνά τους μεροκάματα την σημερινή ευημερία των δανειστών μας...
Στην προσφυγική μας γειτονιά λοιπόν κάθε σπίτι είχε τους δικούς της μετανάστες, έτσι και το δικό μας είχε και αυτό , πέντε.....
Κάθε φορά λοιπόν τα καλοκαίρια συνήθως, η αυλή μας γέμιζε με τους μετανάστες θείους και τα ξενόγλωσσα ξαδέλφια , που ερχόντουσαν να δουν τους παππούδες πριν πεθάνουν...
Πετυχημένοι στην ξενιτιά οι θείοι, εξιστορούσαν με περηφάνια πως δούλεψαν πολύ σκληρά αλλά στο τέλος πέτυχαν μια καλύτερη ζωή από αυτή που έβλεπαν στην Ελλάδα.
Το παράπονο τους όμως ήταν ίδιο με εκείνο των παππούδων.. Στην Ξενιτιά τους έλεγαν ξένους και στην πατρίδα τους Αμερικάνους....
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα λόγια του θείου μου του Γιώργου του "Αμερικάνου" ....
Η μεγαλύτερη κατάρα στον άνθρωπο είναι ο ξεριζωμός από τον τόπο του και η μετανάστευση. Ο μετανάστης δεν έχει πατρίδα, παντού νιώθει ξένος...
Και πάντα στο τέλος έλεγε , "ανάθεμα στην φτώχεια" αυτή είναι η μεγαλύτερη αρρώστια για τους λαούς.....
Μέσα από όλες αυτές τις θύμησες που μου προκάλεσε το σύνθημα του τοίχου, κατάλαβα γιατί θύμωσα με όλα αυτά που διάβαζα στο ιντερνέτ για τους λαθρομετανάστες και γενικά για την ξενοφοβία , που τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται στο έπακρον από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους προς αλίευση εκλογικής πελατείας..
Με όλες αυτές τις σκέψεις έφτασα στην Πατησίων, εκεί πράγματι αντιμετωπίζεις μία πρωτόγνωρη κατάσταση.. Οι μετανάστες είναι στην κυριολεξία χιλιάδες, οι περισσότεροι Ασιάτες, το βλέμμα τους σου θυμίζει βλέμμα αγριμιού που ψάχνει τροφή, είναι κάτι που στην Ελλάδα συνέβηκε πολύ γρήγορα και εντελώς αδικαιολόγητα θα έλεγα.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια η Ελληνική κοινωνία δέχτηκε το πρώτο σοκ των γειτόνων μεταναστών, αλλά αυτό πολύ γρήγορα το ξεπέρασε γιατί υπήρχε έλλειψη εργατικών χεριών , μιας και η μεσοαστική οικογένεια τότε , δεν ήθελε τα παιδιά της να ασχοληθούν με τεχνικές και αγροτικές δουλειές αλλά με τις επιστήμες.... Πολύ σύντομα οι Έλληνες μεσοαστοί, 'η αλλιώς "νεόπτωχοι" παραχώρησαν τέχνες και επαγγέλματα στους αλλοδαπούς εργάτες και αυτοί έγιναν "αφεντικά"....Τότε ακριβώς άρχισε η Ελλάδα να ζει την ψεύτικη ευημερία και την υπερχρέωση στις τράπεζες λόγο της καταναλωτικής φρενίτιδας, που πολύ σκόπιμα είχε καλλιεργηθεί , πάντα λόγο των "συμφερόντων των σημερινών μας δανειστών" μας...
Τα τελευταία δύο χρόνια όμως αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Και ο ποιο καλόπιστος και ο ποιο αφελής, βλέπει , πώς αυτές οι ορδές Ασιατών και Αφρικανών που κατακλύζουν όλη την Ελλάδα, δεν είναι κάτι που μπορεί να αντέξει αυτή ή χώρα, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες...
Σίγουρα οι Έλληνες δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν αυτό το πολυπληθυσμιακό σοκ, όμως ο εχθρός δεν είναι οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες..
Σκοντάφτωντας πάνω σε έναν ανάπηρο Ασιάτη , είπα στον εαυτό μου, δεν είναι ο εχθρός σου αυτός. Ο εχθρός σου είναι η ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική της χώρας σου, που επιτρέπει στα "συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων" να χρησιμοποιούν την Ελλάδα σαν σκουπιδοτενεκέ ανθρώπινων ψυχών.
Ο εχθρός σου είναι τα "συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων" που με τους πολέμους και την αβάσταχτη πείνα σ΄αυτές τις χώρες , οδηγούν τους ανθρώπους στην μετανάστευση..
Στο σύνθημα λοιπόν του τοίχου " "Οι Παππούδες Μας Πρόσφυγες/ Οι γονείς Μας Μετανάστες.. Εμείς Ρατσιστές ???".... απαντώ... Εγώ δεν θα γίνω ρατσιστής .. Θα γίνω αγωνιστής , θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις να σταματήσουν να μας χρησιμοποιούν με αυτόν τον τρόπο "τα μεγάλα συμφέροντα". Θα αγωνιστώ να σταματήσει η κυβέρνηση της χώρας μου να παίζει σε βάρος των Ελλήνων αλλά και των φτωχών αυτών ανθρώπων, παιχνίδια προς όφελος των μεγάλων ξένων συμφερόντων που δημιουργούν τις συνθήκες της μετανάστευσης...
Αυτό αρμόζει στην ιστορία μου, αλλά και στην καταγωγή μου..
ΔΕΣΠΩ
.