Ασυλλόγιστα παιχνίδια, περίσσευμα πολιτικής εμπάθειας ή προανάκρουσμα αρνητικών εξελίξεων στον αγώνα της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ;

Μαρία Περιστεροπούλου,

καθηγήτρια στο 3^Ο Γυμνάσιο Ελευσίνας

Ας ξεκινήσουμε  με τις ‘’ειδήσεις’’, για να ακολουθήσουν τα σχόλια…

Το Σάββατο 10/12/11 ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει μία είδηση που σίγουρα σκορπίζει ανησυχία στους αναγνώστες του και πολύ περισσότερο στους απεργούς της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΊΑΣ:

‘’Αξιοσημείωτο είναι ότι η τοπική ΕΛΜΕ, στην οποία πλειοψηφία είναι οι «Παρεμβάσεις» και ενώ στη σύσκεψη που συμμετείχε συμφώνησε για απεργία, αποφάσισε τελικά τρίωρη στάση εργασίας!’’. (Ριζοσπάστης, Σάββατο 10/12/11)

Η ‘’είδηση’’ για την υπονόμευση του αγώνα των χαλυβουργών από τους καθηγητές και έμμεσα από την αντικαπιταλιστική αριστερά, συμπεριλαμβάνεται σε ρεπορτάζ για την απεργοσπαστικής δράση της ΠΑΣΚΕ στο Θριάσιο.

Κάθε λογικός άνθρωπος, οδηγείται σε δύο συμπεράσματα.

Πρώτο, ότι το σωματείο των καθηγητών, σπάζει την 24ωρη απεργία, κάνοντας μια συμβολική 3ωρη στάση εργασίας.

Δεύτερο, η τραγική αυτή απόφαση  επιβλήθηκε (και δεν μπόρεσε να ατικρουστεί), διότι στο σωματείο των καθηγητών, ‘’πλειοψηφία είναι οι «Παρεμβάσεις»’’

Συνεπώς, καταδεικνύονται ολοκάθαρα και το  έγκλημα και ο δολοφόνος

Την μέρα της απεργίας (Τρίτη 13/12/11), οι αναγνώστες του Ριζοσπάστη, μαζί και οι απεργοί χαλυβουργοί, πληροφορούνται τα παρακάτω:

‘’Απεργούν, σήμερα, οι δάσκαλοι και καθηγητές στο Θριάσιο, για να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση συμπαράστασης στον αγώνα των απεργών εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ αποφασίστηκε στάση εργασίας από την ΕΛΜΕ και το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της περιοχής, ενώ «συμπληρώθηκε» και μια ακόμα τρίωρη στάση από τα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (επίσης μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ).’’ (Ριζοσπάστης Τρίτη 13/12/11)

Κάθε λογικός άνθρωπος, διαβάζοντας,  κατανοεί δύο  πράγματα.

Πρώτο, ότι οι καθηγητές συμμετέχουν στην 24ωρη απεργία, υπερβαίνοντας τα νομικά προβλήματα που δίνουν δικαιοδοσία στις τοπικές ΕΛΜΕ μέχρι 3ωρη στάση.

Δεύτερο, ότι στο σωματείο των καθηγητών, αν δεν πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ, σίγουρα μπορεί να επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις του.

Επειδή μιλάμε για το ίδιο σωματείο καθηγητών, που δεν άλλαξε συσχετισμούς σε τρεις μέρες και  για την ίδια απόφαση συμμετοχής στην απεργία, ο αναγνώστης του Ριζοσπάστη κυριολεκτικά κινδυνεύει να τρελαθεί.

Τι να πει κανείς;

Ασυλλόγιστα παιχνίδια, περίσσευμα πολιτικής εμπάθειας ή προετοιμασία του εδάφους για  αρνητικές  εξελίξεις στον αγώνα της  ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ;

Το πιο ελπιδοφόρο σε αυτή την ιστορία μέγιστης ανευθυνότητας, πάνω στην πλάτη των απεργών της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ, σε μια κρίσιμη στιγμή του αγώνα, είναι η στάση της ΕΛΜΕ.

Το σωματείο των καθηγητών που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των απεργών, πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί σε ένα συντονισμό αγώνα και αλληλεγγύης, αποκρούει την πρόκληση της αντιπαράθεσης μεταξύ των εργαζομένων.

Αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΛΜΕ:

‘’Ελπίζουμε ότι το συγκεκριμένο λάθος, οφείλεται σε ανεπαρκή πληροφόρηση της εφημερίδας κι όχι σε πρόθεση. Ζητάμε από την σύνταξη της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» να αποκαταστήσει την ακρίβεια των αποφάσεων της ΕΛΜΕ. Γιατί κατά τη γνώμη μας η δημιουργία παρανοήσεων, αποτελεί εμπόδιο στην ειλικρινή και γόνιμη συζήτηση μέσα στο εργατικό κίνημα. Μια συζήτηση που όλοι επιδιώκουμε  να συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα των αγώνων των εργαζόμενων  απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΕΕ – τρόικας- ΔΝΤ – κεφαλαίου και των κομμάτων τους. Να πετύχει τη συσπείρωση του μέγιστου των αγωνιζόμενων δυνάμεων, σε μια κρίσιμη μάχη σαν αυτή της απεργίας στην Χαλυβουργία. Να σφυρηλατήσει την ταξική ενότητα και να δώσει αυτοπεποίθηση και έμπνευση στην πάλη των εργαζόμενων σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης. Να ακυρώσει το ρόλο των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και όσων υπονομεύουν τους αγώνες μας.’’ ( Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Δ. Αττικής)

Πρόκειται πράγματι για  άλλη λογική και άλλο εργατικό πολιτισμό.

Η ανάγκη για αγωνιστική ταξική ενότητα είναι επιτακτική. Ο συντονισμός των εργαζομένων από τα κάτω για να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση, δεν μπορεί να μπει σε συζήτηση, σε διαπραγμάτευση ή σε λογικές συμψηφισμών. Το όπλο των εργαζομένων είναι η αλληλεγγύη.

Τις άλλες μικρότητες δεν θα τις θυμάται κανένας σε λίγο καιρό.  Ή θα ντρέπεται και δε θα θέλει να τις θυμάται..

http://aristeroblog.gr/