ΤΟ ΠΑΣΟΚ στην ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ ΛΑΟΣ στην ΕΞΟΥΣΙΑ Και η Ν.Δ. στη μη ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

            Λ. Παπαδημος: Πρωθυπουργός

    ΤΟ ΠΑΣΟΚ στην ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ : ( εθελόδουλοι

               υπάλληλοι της ΤΡΟΪΚΑΣ και του Γ.Α.Π.)

ΤΟ ΛΑΟΣ στην ΕΞΟΥΣΙΑ:(Κατζαφύρερ+ όμοιοι)

Και η Ν.Δ. στη μη ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ:(αλλά απλή

                                               και άδολη στήριξη...)

               « Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν»

                      (ευτυχισμένος όποιος έμαθε ιστορία)                   

                                                              Ευριπίδης

     

                                                                         Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας - φιλόλογος

     H ιστορία κατά απρόσμενο τρόπο κάνει κύκλους…Ο μεγάλος Γερμανός  φιλόσοφος, οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Καρλ Μαρξ, πριν 150 ενώ τόνιζε ότι φιλοσοφεί, όχι για να ερμηνεύει τον κόσμο, όπως έκαναν συνήθως άλλοι φιλόσοφοι, αλλά για να αλλάξει προς το καλύτερο τον κόσμο, παράλληλα διακήρυττε για την ιστορία γενικώς και παντού ότι δεν επαναλαμβάνεται και, όταν επαναλαμβάνεται, εμφανίζεται στην επανάληψή της ως φάρσα ή ως τραγωδία.

     Ξεκινήσαμε το άρθρο μας τόσο με το βαθυστόχαστο γνωμικό του προγόνου μας αρχαίου Ευριπίδη, όσο και με την άποψη του φιλοσόφου Καρλ Μαρξ για την ιστορία φιλοδοξώντας να στοιχειοθετήσουμε στο πνεύμα των δύο προαναφερθέντων μεγάλων ανδρών τις απόψεις μας.

    Έτσι λοιπόν πριν περίπου δέκα μέρες είχαμε στη χώρα μας τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου της νέας «εθνοσωτήριας» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ.- ΛΑΟΣ, με θετική ανταπόκριση των κοινοβουλευτικών εξαμβλωμάτων της Δημοκρατικής Συμαχίας  της Ντόρας και της Δημοκρατικής Αριστεράς του Κουβέλη,   που συνέπεσαν με την επέτειο της γιορτής του Πολυτεχνείου!... Σύμπτωση άραγε ή από κάποιο καπρίτσιο της ιστορίας που εκτός του ότι επαναλαμβάνεται ως φάρσα, τιμωρεί ανελέητα, όσους τη λησμονούν ή την περιφρονούν;  Οι ενδείξεις μάλλον κάτι τέτοιο πιστοποιούν… Γιατί, αν τότε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, πριν 38 χρόνια προκάλεσε την πρόσκαιρη αλλά βίαιη παρέμβαση των τανκς και την αναστολή της ψηφοφορίας για ψήφο εμπιστοσύνης προς «Μαρκεζινική» δημοκρατία, τις προάλλες κάποιοι πολιτικοί συγγενείς των πάλαι τότε συνταγματαρχών (στελέχη του ΛΑΟΣ) πήραν ψήφο εμπιστοσύνης μαζί με τα κόμματα, που μοιράστηκαν την εξουσία από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα…Σκηνοθεσία από την Ιστορία φάρσας ή τραγωδίας; Ας είμαστε σε περίσκεψη!...

    Σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία η βουλή των Ελλήνων θυμίζει ημέρες του 1936. Τότε και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Ι. Μεταξά καθ’ υπόδειξιν της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεώργιου Β΄. Παρόμοια αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου. Υπό το κράτος εντολών και απειλών των φίλων,  συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.

     Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από πέντε μήνες, για να βγει ο δήθεν  «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού.

     Αλλά τις τελευταίες μέρες τι συνέβη στη χώρα μας; Το διασαφηνίζουμε: Είχαμε την ολοφάνερη παρέμβαση ξένων δυνάμεων, με τρόπο ιδιαζόντως ειδεχθή, για να επιβάλουν τη θέλησή τους και τα συμφέροντά τους στον ελληνικό λαό. Απαγόρευσαν ρητά την όποια  προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία ( δημοψήφισμα και εκλογές) προκειμένου να μην αμφισβητηθεί η καταστροφική συμφωνία ελεγχόμενης πτώχευσης της 26-27 Οκτωβρίου 2011. Και απαίτησαν να δημιουργηθεί κυβέρνηση συνεργασίας, προκειμένου να περάσουν ερήμην του ελληνικού λαού, όλες οι συμφωνίες για την ταχύτατη εκποίηση της χώρας. Κι όλα αυτά με τελεσίγραφα. Με αποκορύφωμα να απαιτούν – τι εξευτελισμός κι αυτός! –  γραπτές εγγυήσεις από τους αρχηγούς – παρά τα αντιστασιακά νάζια του Α. Σαμαρά – των  κομμάτων της νέας συγκυβέρνησης ότι αυτή θα είναι απολύτως πιστή  και υποτακτική στις εντολές τους.                                

    Κι ο σκοπός; Για να περάσει η συμφωνία ολοκληρωτικής χρεοκοπίας της Ελλάδας. Κυοφόρησαν οι ξένες Μερκελ – Σαρκοζί δυνάμεις κυβερνητική λύση, που δεν προβλέπεται καν από το σύνταγμα της χώρας. Σ’ αυτό που προχώρησαν και δημιούργησαν το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ και οι κολαούζοι της Ντόρας και του Κουβέλη δεν έχει καμιά συνταγματική ή άλλη νομιμοποίηση. Eίναι τελείως αυθαίρετο και απόλυτα καθοδηγούμενο από το εξωτερικό. Πότε και ποιος έδωσε στον Πρόεδρο της δημοκρατίας το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να μαζεύει τα πρώην μεγάλα κόμματα και να τους λέει να τα βρουν; Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδέχτηκε ένα ρόλο, που του υποδείχτηκε από το εξωτερικό, ενώ κάτι τέτοιο δεν του επιτρέπει το ελληνικό σύνταγμα; Αυτός είναι ο ρόλος του; Τοποτηρητής ξένων επιταγών και εντολών; Κι αν αυτός είναι ο ρόλος του, τότε γιατί εξοργίστηκε εναντίον εκείνων, που στη Σαλονίκη, στην επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου τον φώναζαν «προδότη»; Γι’ αυτό στα νιάτα του ως ανταρτοεπονίτης πολέμησε τους ναζί; Για να τους κάνει τώρα πλάτες στα γεροντάματά του; Ή μήπως δεν είναι ναζιστική η συμπεριφορά των «Μερκοζί» απέναντι στη χώρα και στο λαό μας; Έπρεπε μήπως να δούμε και πάλι κρεματόρια και τα Ες – Ες ; Αυτά σήμερα τα έχει αντικαταστήσει η πρόοδος της τεχνολογίας και το άνοιγμα των αγορών…Σήμερα ο ναζισμός αντί να  χρησιμοποιεί τανκς στους δρόμους – τουλάχιστον όχι ακόμα -  και μελανοχίτωνες, χρησιμοποιεί υπολογιστές και τράπεζες και διαλύει καλύτερα χώρες και λαούς.

    Κι έτσι και μ’ όλα τα γνωστά πολυήμερα μαγειρέματα μας προέκυψε για «το εθνικό συμφέρον» ως πρωθυπουργός ο Λ. Παπαδήμος, ο άνθρωπος που προωθούσαν οι ίδιοι οι δανειστές – τοκογλύφοι μας εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Είναι αυτός που μαγείρεψε τα στατιστικά στοιχεία, τα περίφημα swaps επί κυβέρνησης Σημίτη, ώστε να μπει η Ελλάδα στην ΟΝΕ, ο άνθρωπος της FED ( αμερικάνικη ομοσπονδιακή τράπεζα) και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως και πρώην διοικητής  της τράπεζας της Ελλάδος (όλες ιδιωτικές τράπεζες που ανήκουν στις επενδυτικές και εμπορικές τράπεζες όλου του κόσμου). Τέλος είναι «τραϊλατεραλιστής» δηλ. μέλος του λόμπυ που ονομάζεται Trilateral Commission( Tριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του 70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τις τρεις ισχυρότερες τότε περιοχές του πλανήτη(ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών. Και ολοκληρώνουμε το βιογραφικό του πορτρέτο αναφέροντας – εφόσον  στην Κατερίνη έχουμε μια από τις δυναμικότερες στην Ελλάδα Ευαγγελική εκκλησία – ότι ο νέος μας πρωθυπουργός Παπαδήμος είναι Προτεστάντης (Ευαγγελικός). Άραγε για τα προαναφερθέντα είχε πολύ υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις ανά το πανελλήνιο; Μπορεί… Πάντως οι reuters εύχονταν λίγες μέρες πριν οριστεί πρωθυπουργός ο Παπαδήμος: «Την Ελλάδα πρέπει να κυβερνήσει κάποιος που να μιλά καλά ελληνικά αλλά να μην είναι με τους Έλληνες» Τώρα αν η ευχή τους επαληθεύτηκε, θα επαληθευτεί… Ίδωμεν… Τώρα αν αναδείχθηκε πρωθυπουργός μέσα από μια διαδικασία εντελώς αντισυνταγματική, κανείς δε λογοδοτεί. Άσχετα αν το σύνταγμα ρητώς τονίζει: (Μη πολιτικό πρόσωπο επιτρέπεται να’ ναι πρωθυπουργός ΜΟΝΟ σε περίπτωση που το πρώτο κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία και ΜΟΝΟ ύστερα από πρόταση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος αυτού). Αυτά όμως οι δυνάμεις των τραπεζιτών τα παρέκαμψαν και επέβαλαν το δικό τους άνθρωπο με την εθελόδουλη υπόκλιση σ’ αυτούς του αποσυρθέντος πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου.

     Αλλά και με την αμέριστη και άοκνη συνδρομή της διατεταγμένης προπαγάνδας… Το «παπαγαλιστάν» στη διαπασών: « Με την κυβέρνηση Παπαδήμου δε θα χάσουμε την 6η δόση,  εξασφαλίσαμε μισθούς και συντάξεις, δε θα γυρίσουμε στη δραχμή, γλυτώνουμε την καταστροφή!...»

      Επί τέλους να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτό το μεγάλο παραμύθι με το ότι η 6η δόση χρειάζεται για μισθούς και συντάξεις, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα απ’ αυτό. Και εξηγούμαστε: Το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο πρέπει το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει 15,5 δις ευρώ σε τοκοχρεωλύσια και έντοκα γραμμάτια  στους δανειστές – τοκογλύφους μας. (3,3 δις ευρώ για το Νοέμβριο και 12,2 δις  για το Δεκέμβριο). Γι’ αυτά νοιάζονται. Μην τυχόν και αναγκαστεί το ελληνικό δημόσιο και κάνει αναστολή ή παύση πληρωμών προς τους τοκογλύφους δανειστές από τους οποίους ορισμένοι ανήκουν και στο επίσημο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας. Όλα μπορούν να τα ανεχθούν, όλα μπορούν να τα υπομείνουν ( αρκεί τα βάρη να τα φορτώνονται τα γνωστά υποζύγια), αλλά να χάσουν τα λεφτά τους οι τοκογλύφοι, ποτέ. Γι’ αυτό κόπτονται για την 6η δόση, η οποία ισούται με 8 δις ευρώ. 8 δις για να πληρωθούν 15 δις ευρώ στους τοκογλύφους ντόπιους και ξένους μέσα στο τρέχον δίμηνο.

      Αντιλαμβανόμαστε την απάτη; Κατανοούμε το ψέμα; Η 6^η δόση δεν έχει καμιά σχέση με πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά με την πληρωμή των δανειστών της χώρας. Ο οποιοσδήποτε πια καταλαβαίνει, γιατί δεν πρόκειται να «μας τη στερήσουν». Διότι πολύ απλά γυρίζουν μέσω ημών σ’ αυτούς και στα συμφέροντα, που τους στηρίζουν. Το ελληνικό κράτος απλά εκτελεί χρέη μεσάζοντα ανάμεσα σε πολιτικούς και τοκογλύφους, που συχνά είναι τα ίδια πρόσωπα. Και πάλι όμως δε φτάνει η 6^η δόση για το σύνολο των δανειακών υποχρεώσεων της σχετικής περιόδου, δεν είναι αρκετή. Πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα; Απαντούμε: Κάποια από τα επιπλέον 7,5 δις ευρώ θα πρέπει να βρεθούν με έκδοση έντοκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου, ενώ τα υπόλοιπα από τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων εργαζομένων. Αντιλαμβάνεται κανείς τώρα γιατί ο Ε. Βενιζέλος αναζητά εναγωνίως 5 δις ευρώ από τους επιπλέον φόρους και το τέλος ακίνητης περιουσίας μέσω ΔΕΗ.

       Δεν πρόκειται να πάνε σε τακτικές δαπάνες του κράτους, αλλά για να συμπληρώσουν, όσα λείπουν, για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι. Ακόμη κι αν χρειασθεί να αποσπάσουν κι άλλα χρήματα από τα προορισμένα μέχρι τώρα για μισθούς και συντάξεις. Ακόμη κι αν οδηγηθούν στην ανέχεια και στην εξαθλίωση μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Κάθε φορά που ακούτε για την 6^η δόση, θυμηθείτε ότι σας εξαπατούν βάναυσα, όπως τότε μ’ εκείνο το: «Υπάρχουν λεφτά… του Γιωργάκη κ.λ.π.». Ούτε ευρώ από τις δόσεις  δεν πάει σε μισθούς και συντάξεις. Όλα πάνε σε τοκοχρεωλύσια και πάλι δε φτάνουν. Γι’ αυτό και επιβάλλονται τα μέτρα άγριας λιτότητας και περικοπών, για να βρεθούν τα υπόλοιπα για τους τοκογλύφους. Και επειδή πάλι  δε φτάνουν το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να δανείζεται με επαχθέστατους όρους μέσω έντοκων γραμματίων τριμήνου και εξαμήνου.

    Γι’ αυτό και οι πολίτες άφοβα πρέπει  να μη ανταποκρίνονται στις πληρωμές στα παντός είδους χαράτσια. Όσο πιο αποφασιστική είναι η στάση πληρωμών του λαού προς  το κράτος, τόσο πιο έντονα νιώθουν την πίεση οι τοκoγλύφοι και οι εθελόδουλοι προς αυτούς επίσημοι πολιτικοί μας, γιατί θέτει εν αμφιβόλω την πληρωμή προς τους τοκογλύφους. Το ίδιο και με την 6^η δόση. Αν δε δοθεί, δεν τίθεται εν κινδύνω ο μισθός και η σύνταξη, αλλά τα τοκογλυφικά. Γι’ αυτό  και πρέπει να απαιτούμε να μην εισπραχθεί, να σταματήσει εδώ και τώρα η καταβολή των δόσεων και να προχωρήσει το κράτος τουλάχιστον σε αναστολή πληρωμών προς τους δανειστές, προκειμένου να διασώσει του μισθούς και τις συντάξεις, να διασώσει τους πόρους του.

     Αλλά και για την πιθανή επιστροφή της δραχμής ως νόμισμά μας, όπως για την 6^η δόση η ελληνική κοινή γνώμη βομβαρδίζεται ακατάσχετα από κινδυνολογία και καταστροφολογία. Ούτε λίγο ούτε πολύ η επίσημη προπαγάνδα με τον αποκλειστικό έλεγχο που διαθέτει στην ενημέρωση τρομοκρατεί ασύστολα το λαό μας ότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει, η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα ή Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουγκ. Αναθεματίζουν τη δραχμή και εξιδανικεύουν το ευρώ σα να απευθύνονται σε ανθρώπους που δε θυμούνται τίποτε από τη ζωή με τη δραχμή. Αλλά έλεος!... Πριν το ευρώ οι Έλληνες, δηλ. πριν 10 χρόνια ζούσαν σε σπηλιές και έτρωγαν κουκουνάρια; Δεν είναι αλήθεια ότι με τη δραχμή η ελληνική οικονομία επιβίωνε πολύ καλύτερα παρά με το «ισχυρό της σήμερα ευρώ»; Γιατί δε μας λένε ότι από το 1954 μέχρις ότου μπήκαμε στο ευρώ η δραχμή έχασε πάνω από 10 φορές την αξία της κι ακόμη στη μεταπολίτευση εξαιτίας τριών υποτιμήσεων και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της  κι όμως ποτέ δεν έφτασε η χώρα μας στη χρεοκοπία, όπως τώρα με το ευρώ.

     Πιο συγκεκριμένα το δημόσιο χρέος χάρη στη δραχμούλα, αν και εκτινάχτηκε επί Μητσοτάκη και Σημίτη, ήταν απόλυτα διαχειρίσιμο και δε μας οδήγησε στη χρεοκοπία, αλλά και ούτε θα μπορούσε να μας οδηγήσει και στη σημερινή χρεοκοπία, αν διατηρούσαμε τη δραχμή. Αυτά γιατί τα αποσιωπούν;

     Αντ’ αυτών διακηρύσσουν ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε, αν εξέλθουμε θα καταστραφούμε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Γιατί δε μας λένε ότι το ευρώ είναι μια χρηματοπιστωτική επινόηση, ένα χρεόγραφο που δεν απηχεί την πραγματική οικονομία ούτε και στην ευρωζώνη. Γιατί αποκρύπτουν ότι η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται  όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές όπως 1)Σταθερή νομισματική κυκλοφορία που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. 2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. 3)Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Γιατί λησμονούν ότι η  οικονομία δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές, και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία;

      Τέλος τι μπορούν να αντιλέξουν, όταν τους πούμε ότι  οι χρεοκοπίες της χώρας μας και το 1893 και το 1932 – υπερδανεισμός της Ελλάδας σε χρυσό φράγκο στη πρώτη, υπερδανεισμός σε χρυσή λίρα στη δεύτερη – προκλήθηκαν από συσχέτιση της ελληνικής οικονομίας με νομισματικές ενώσεις σκληρού νομίσματος, όπως τώρα και με το ευρώ; Δε νομίζουμε ότι όλα αυτά αποτελούν τυχαίες συμπτώσεις. Εν πάση περιπτώσει, αν το θέμα του νομίσματος – εθνικό νόμισμα = καταστροφή και εξιδανίκευση του ευρώ – έπαιξε, παίζει και θα παίζει και στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού τραπεζίτη Παπαδήμου να μη παραξενευόμαστε, γιατί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών δηλ. το ευρώ θα το υποστηρίζει ένας πρωθυπουργός τραπεζίτης, άσχετα βέβαια αν αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομικό ξεκλήρισμα του ελληνικού λαού.

     Και προχωρά η νέα «πρωθυπουργάρα μας» με τη στήριξη της τρικομματικής κυβέρνησής του, αποτέλεσμα του αρραβώνα του  αστικού – όπως συνηθίζει να αυτοπροσδιορίζεται – πολιτικού κόσμου με τους ακροδεξιούς. Το αγκάλιασμα του ανένδοτου αντιμνημονιακού Σαμαρά με τον μνημονιακό Καρατζαφέρη προκάλεσε οργισμένο ξάφνιασμα στους νεοδημοκράτες. Τα μισόλογά του ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι σχήμα ανάγκης κι όχι συγκυβέρνηση μάλλον παντού γέλια προκαλούν…και πολική αμηχανία. Τι κι αν διέγραψε τον Χατζηγάκη, που μίλησε για ακροδεξιά σταγονίδια στη Ν.Δ. Αυτό δεν μειώνει το γεγονός ότι οι νεοφιλεύθεροι Κ. Μητσοτάκης, Μ. Βαρβιτσιώτης, Α. Σπηλιοτόπουλος και Β. Αντώναρος υπέγραψαν κείμενο υπέρ της κυβέρνησης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ καλοβλέποντας το σχήμα και σε συνέχεια. Κάτι μας λέει ότι απ’ την αρχή μας προετοιμάζουν για παράταση της συγκυβέρνησης και μετά τη 19 Φεβρουαρίου. Οψόμεθα…

     Ο Σαμαράς είναι αναγκασμένος να αντιμετωπίσει τη βάση του. Και πώς θα την πείσει πια για την «αντιμνημονιακή» του ρητορική; Πώς θα πείσει ότι είναι ενάντια στη εκποίηση της εθνικής κυριαρχίας,  όταν ομολόγησε ανοιχτά ότι συμφωνεί με τη συμφωνία ελεγχόμενης πτώχευσης υπό την Ύπατη Αρμοστεία της 26^ης Οκτωβρίου και ότι ποτέ δε διαφώνησε με την πρώτη δανειακή σύμβαση της 8/5/2010 με την οποία η Ελλάδα παραιτείται «άνευ όρων και αμετάκλητα» από την εθνική κυριαρχία; Θα πρέπει να καταστείλει τα πατριωτικά και δημοκρατικά αισθήματα της βάσης του, που εν αντιθέσει με εκείνα των στελεχών του κόμματός του, τα αισθήματα αυτά είναι απολύτως ζωντανά και σε εγρήγορση. Άλλωστε ο απλός ψηφοφόρος της Ν.Δ. τι έχει να κερδίσει από το ξεπούλημα της χώρας του εκτός από βάσανα και μιζέρια;

     Πάντως το πολιτικό μείγμα που φτιάχτηκε – ανεξάρτητα από τη διάρκεια της σημερινής κυβέρνησης – είναι ένα φρικιαστικό πρόπλασμα για το άμεσο μέλλον. Γι’ αυτό προκαταλαβαινόμαστε από το ένδοξο (υπουργικό πλέον) παρόν του ΛΑΟΣ. Συγκεκριμένα ο Κ. Πλεύρης (πατέρας του σημερινού βουλευτή του ΛΑΟΣ Θ. Πλεύρη), σύμβουλος του αρχηγείου στρατού επί χούντας και διευθυντής του γραφείου του αρχιχουντικού Ι. Λαδά στο πόνημά του «οι Εβραίοι» εκφράζει τη συμπάθειά του και τις ευχαριστίες του εκτός από τον Χίτλερ και τα «Ες-Ες» και στον υπουργό Ναυτιλίας της κυβέρνησης Παπαδήμου στον Άδωνι Γεωργιάδη, με τα λόγια: «Ευχαριστώ τον Άδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάσει το βιβλίον στην τηλεόρασιν».

       Όμως το υπουργικό παρόν του ΛΑΟΣ φαίνεται ενδοξότερο με το Μάκη Βορίδη. Κατά την έγκριτη εφ. Καθημερινή: « Ο Βορίδης το 1984 εκλέχτηκε πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ (του κόμματος που ίδρυσε ο αρχιδικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος έγκλειστος από τον Κορυδαλλό). Το 1994 ο Μ. Βορίδης ίδρυσε το «Ελληνικό Μέτωπο». Σ’ αυτό μετέχουν η νεοφασιστική ΕΝΕΚ και πολλά στελέχη της ΕΠΕΝ. Στις 18 Οκτωβρίου του 1997 ο γνωστός μας Γάλλος Λεπέν αναγνώρισε το «Ελληνικό Μέτωπο». Το 2005 λίγο πριν προσχωρήσει το «Ελληνικό Μέτωπο» στο ΛΑΟΣ ο Βορίδης έφερε τον Λεπέν στην Αθήνα, για να παραστεί στο γάμο του, με κουμπάρο του έναν άλλο ακροδεξιό τον Καρλ Λαγκ αντιπρόεδρο του Front National (Εθνικού Μετώπου). Αυτά λοιπόν τα ακροδεξιά επιστεγάσματα της κυβέρνησης Παπαδήμου αποπνέουν αντιδημοκρατικό άρωμα, που κανένα πλυντήριο δεν μπορεί να το ξεπλύνει… 

       Και η αριστερά ή καλύτερα η ηγεσία της – ποια η διαγωγή της, πώς στα δρώμενα βουλεύεται και ενεργεί; Πριν απαντήσουμε η υπό Παπαδήμον συγκυβέρνηση   με κάποιους συνειρμούς προς το κοντινό παρελθόν μας φέρνει και φθάνουμε στο «βρώμικο ’89», στην περίφημη κυβέρνηση Τζανετάκη και στη οικουμενική του Ζολώτα. Τότε, αν και οι προϋποθέσεις ήταν άλλες με ομοιότητες στα σημεία και όχι συνολικά με τις σημερινές, η αριστερά και στις δυο συγκυβέρνησε, ενώ στη σημερινή συγκυρία δε συμμετέχει. Έτσι έχει η επανάληψη του φαντάσματος της ιστορίας, προς το παρόν… και τρέμουμε στη σκέψη αν θα είναι τραγωδία ή φάρσα…

       Και τώρα απαντούμε συγκεκριμένα τι κάνει η ηγεσία της επίσημης κοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ΚΚΕ χαρακτήρισε την κυβέρνηση Παπαδήμου «μαύρο μέτωπο» και ο ΣΥΝ «καταπάτηση της λαϊκής κυριαρχίας» φωνασκώντας και οι δύο: εκλογές τώρα και προσφυγή στις κάλπες. Μα είναι με τα καλά τους, νομίζουν ότι δίνουν προοπτική στη λύση των προβλημάτων του λαού μας με τέτοιο αίτημα; Δεν ακούν και τον πιο αδαή περί τα πολιτικά πολίτη να λέει: «Σ’ ένα καθεστώς οικονομικής κατοχής και να αυξήσουν οι αριστεροί τα ποσοστά τους με εκλογές, τι θα γίνει»; Φοβούμαστε πως ή δεν αντιλήφθηκαν τι επιδιώκουν οι τοκογλύφοι για το λαό και τη χώρα μας ή κάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται ή φοβούνται να αναλάβουν εναλλακτικές αριστερές ευθύνες ή πάσχουν από κοινοβουλευτικό κρετινισμό (ηλιθιότητα).

       Εξακολουθούν ακόμη να τρέφουν ελπίδες ότι το καθεστώς της τρόικας, που κατήργησε από την 25/3/2010, αφότου εγκαταστάθηκε, τη βουλή, το σύνταγμα, χωρίς να υπολογίσει τίποτε και κανένα, ότι θα επιτρέψει ελεύθερες εκλογές και ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες, τη στιγμή που αποβλέπει σε ξεπούλημα της χώρας και μεταβολή του λαού της σε δουλοπάροικο; Κι αν διατυμπανίζουν  λόγια παχιά οι ηγεσίες της αριστεράς εναντίον της τρόικας, μήπως είναι καλύτερα να προβληματισθούν σοβαρά ότι ο τρόπος αυτός αντιπολίτευσης που έκαναν, πριν επιβληθεί η τρόικα – μα το βλέπουν – είναι πια ατελέσφορος; Σκέφτηκαν καν πως, αν όχι όλοι τους αλλά μια μερίδα τουλάχιστον από τους εκλεγμένους βουλευτές της αριστεράς αποφάσιζαν να παραιτηθούν από το κοινοβούλιο κι έβγαιναν μέσα στο λαό δείχνοντας την αγανάκτησή τους  για τα δεινά, που προκάλεσε και προκαλεί η τρόικα – λέμε αναλογίστηκαν – την απήχηση και το κουράγιο που θα έδιναν στους πολύπαθους πολίτες αυτής της χώρας για αγώνες και διεκδίκηση δικαιωμάτων;

      Για τονώσουμε την ισχύ των προαναφερθέντων θα προσθέσουμε και τούτο: Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν είναι πρωτόφαντο. Σε μια ανάλογη περίοδο με τη σημερινή, το 1965, όπου δοτές πραξικοπηματικές κυβερνήσεις με κοινοβουλευτικό μανδύα προετοίμασαν την ανοιχτή δικτατορία της επτάχρονης χούντας, ένας από τους παλαίμαχους κοινοβουλευτικούς της αριστεράς, ο Ηλίας Ηλιού   προειδοποιούσε:

       «Η πρόσφατη ιστορία του τόπου μας μάς έδωσεν ένα διπλούν δίδαγμα. Κατά το 1925, επί Παγκάλου (σημ. δική μας, παππού του σημερινού) και κατά το 1936, επί Μεταξά, προηγήθη η προσπάθεια «θυσιαζομένων» ανθρώπων να δώσουν εις την εκτροπήν κοινοβουλευτικόν μανδύαν, ώστε τάχα να αποφευχθή η ανοιχτή εκτροπή. Απλώς ητίμασαν την Δημοκρατίαν, ητίμασαν την εντολήν των, δεν επρόλαβαν τίποτε, ήνοιξαν διάπλατα την θύραν εις την ανωμαλίαν εκείνοι οι οποίοι επροφασίσθησαν ότι υποτασσόμενοι εις αυτήν, θα αποτρέψουν να γίνει επίσημος, να επιβληθεί επισήμως. Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού, δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας.             

          Μόνο η ενιαία, με ειρηνικόν χαρακτήρα, κινητοποίησις και πάλη των λαϊκών μαζών, αυτή η υπέροχη αντίστασις του λαού μας είναι εκείνη η οποία περισώζει και σταματά και αποκρούει αυτήν την κατάλυσιν των ελευθέρων θεσμών. Η ανωμαλία δεν αντιμετωπίζεται με την μεταμφίεσίν της εις δήθεν ψευδοομαλότητα. Δεν αντιμετωπίζεται με κοινοβουλευτικούς μανδύας . Άλλωστε δεν ξέρει κανείς αν ο κοινοβουλευτικός  μανδύας ήτο ο επιδιωκόμενος ή πρωθυπουργικά ή υπουργικά ιματίδια…».

         Έτσι μιλούσε ο Ηλίας Ηλιού ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης Τσιριμώκου το 1965. Και είχε δίκιο. Η εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να προετοιμάσει την ανοιχτή εκτροπή της εφτάχρονης χούντας. Η Αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις της εποχής αιφνιδιάστηκαν, επειδή δεν πήραν στα σοβαρά την όλη υπόθεση και έτσι οδήγησαν το λαό στη σφαγή. Άραγε μήπως συμβαίνει κάτι παρόμοιο και σήμερα; Φοβούμαστε πως οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς ομφαλοσκοπούν και ότι βλέπουν μυωπικά τις πολιτικές εξελίξεις. Έτσι αντί την μπλόφα πρότινος του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα σχετικά με τη νέα δανειακή σύμβαση – απόφαση στη ευρωζώνη γι’ αυτή – να την κάνουν σημαία και να παλέψουν με το λαό να γίνει δημοψήφισμα – τα δημοψηφίσματα βλάπτουν σοβαρά την Ευρωζώνη – χωρίς να εξηγήσουν στο λαό  τα υπέρ ή τα κατά του δημοψηφίσματος και των εκλογών τάχθηκαν μονοδρομικά υπέρ των εκλογών, με την προσδοκία κάποιας – ποιας; - κάποιας   ακίνδυνης και ατελέσφορης αύξησης των ποσοστών τους για τις πολιτικές εξελίξεις.

       Ίσως με όλα τα προηγούμενα φανήκαμε προβληματισμένοι μέχρι απογοήτευσης για την ανεπάρκεια μέχρι χρεοκοπίας του δεξιά και αριστερά επίσημου πολιτικού προσωπικού. Παρόλα αυτά δε θα καταλήξουμε να πούμε ότι όλα είναι χαμένα. Σήμερα σε αντίθεση με την περίοδο πριν από τη χούντα ο λαός δεν περιμένει και πολλά από τις ηγεσίες των κομμάτων. Έχει ήδη αρχίσει να κινείται παρά και ενάντια στις πολιτικές ηγεσίες. Συγκροτεί κυρίως από τα κάτω, τις δικές του συσπειρώσεις, συμπαρατάξεις και συμμαχίες. Δεν περιμένει πότε θα ξυπνήσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Δείχνει να ξέρει να κατακτά τη δική του ενότητα μόνος του. Το απέδειξε την 28^η Οκτωβρίου του 2011 και θα το αποδείξει πιστεύουμε πιο οργανωμένα και πιο αποτελεσματικά ενάντια στην τρόικα και στην υπαγορευθείσα απ’ αυτή κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου και  σύντομα, μάλλον πολύ σύντομα!..       

                                                                                         

                                                                                                    Κατερίνη  3/12/2011