Από τους Financial Times (via Euro2day)
Του Jamie Smyth
Μία κρύα βραδιά, την προηγούμενη εβδομάδα, στο ξενοδοχείο Clarion στο δυτικό Δουβλίνο, περίπου 15 άτομα συμμετείχαν σε ένα μάλλον ασυνήθιστο επιχειρηματικό σεμινάριο. Ήταν άνθρωποι από διαφορετικά μέρη της Ιρλανδίας, με διαφορετικές ιστορίες, που όμως είχαν κάτι κοινό: χρωστούσαν και ήθελαν να κηρύξουν πτώχευση στη Βρετανία.
«Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είχαν επενδυτικά χαρτοφυλάκια σε ακίνητα. Ήταν έμπειροι επενδυτές, που απλώς εγκλωβίστηκαν στην κατάρρευση της αγοράς ακινήτων της Ιρλανδίας» εξηγεί ο Steve Thatcher, διευθυντής της IrishBunkruptcy UK, μιας εταιρείας που ασχολείται με τον ταχύτατα αναπτυσσόμενο κλάδο του τουρισμού των χρεοκοπημένων από την Ιρλανδία στη Βρετανία.
Η οικονομική άνοδος και η πτώση της Ιρλανδίας, που οδήγησε στο γνωστό πακέτο στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πριν από περίπου έναν χρόνο, άφησε τα νοικοκυριά της χώρας με χρέη 185 δισ. ευρώ. Το υψηλό ποσοστό της ανεργίας και η μείωση στις τιμές των κατοικιών κατά 50% - 60% έφερε περίπου 300.000 κατόχους ενυπόθηκων δανείων σε αρνητική καθαρή θέση, που σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Στην Ιρλανδία, όμως, όπως και σε πολλές δυτικές χώρες, δεν υπάρχει η εναλλακτική της πτώχευσης. Το 2010 κηρύχθηκε προσωπική πτώχευση για μόλις 29 περιπτώσεις και το 2009 για 17. Αντιθέτως, το 2010 στην Αγγλία και στην Ουαλία κηρύχθηκαν 135.089 πτωχεύσεις, στη Σκωτία 20.329 και στη Βόρειο Ιρλανδία 2.323.
«Χρειάζονται 12 χρόνια για να βγεις από το καθεστώς πτώχευσης στην Ιρλανδία, ενώ στη Βρετανία μόνο ένας χρόνος. Για τους περισσότερους είναι μία λογική απόφαση να μετακομίσουν στη Βρετανία για λίγους μήνες ώστε να απελευθερωθούν από τα χρέη», δηλώνει ο κ. Thatcher, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει βοηθήσει τουλάχιστον 50 ανθρώπους με το βρετανικό πτωχευτικό δίκαιο έναντι αμοιβής λίγων χιλιάδων ευρώ ανά πελάτη.
Αρκετοί αναλυτές έχουν συμβουλεύσει τόσο τη σημερινή όσο και προηγούμενες κυβερνήσεις της Ιρλανδίας να μεταρρυθμίσουν το πτωχευτικό δίκαιο της χώρας, που κατά τον επιχειρηματικό κόσμο αποτρέπει την ανάπτυξη επιχειρηματικής κουλτούρας στην Ιρλανδία. Το ΔΝΤ και η Ε.Ε. έχουν θέσει τη μεταρρύθμιση των πτωχευτικών κανόνων ως προϋπόθεση για το πακέτο στήριξης των 85 δισ. ευρώ, θέτοντας προθεσμία τον Μάρτιο του 2012 για τον σχεδιασμό νέας νομοθεσίας.
Πηγές από την ιρλανδική κυβέρνηση αναφέρουν πως τα σχέδια του Δουβλίνου είναι για τριετή έξοδο από το καθεστώς πτώχευσης, όμως βρίσκουν σθεναρή αντίσταση από τις τράπεζες, ενώ διατυπώνονται ανησυχίες και από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας.
Ο Matthew Elderfield, ο επικεφαλής της εποπτικής αρχής του χρηματοοικονομικού κλάδου της Ιρλανδίας, προσφάτως προειδοποίησε ότι μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να δημιουργήσει ζημίες για τις τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με 63 δισ. ευρώ από τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. «Κάθε προσέγγιση για την αναδιάρθρωση χρεών θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον κίνδυνο γιατί δημιουργεί κίνητρο για τους δανειστές να μην εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους», δήλωσε.
Οι ομάδες που εκπροσωπούν ανθρώπους με καθυστερημένες δόσεις δανείων υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες δεν θα αρχίσουν να διαγράφουν τα δάνεια που δεν αποπληρώνονται μέχρις ότου τεθεί σε ισχύ ένα νέο καθεστώς για τις πτωχεύσεις. Αρκετός κόσμος τηρεί στάση αναμονής για να δει πώς – και εάν – η κυβέρνηση θα δράσει.
Αυτόν τον μήνα, ο Sean Quinn, που μέχρι πριν από τρεις μήνες ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ιρλανδίας με περιουσία 6 δισ. δολ., κήρυξε πτώχευση στη Βόρειο Ιρλανδία και όχι στην Ιρλανδία, όπου ζει ο ίδιος με τη γυναίκα του.
Διαλέγοντας το Μπέλφαστ από το Δουβλίνο, θα βγει από τη διαδικασία πτώχευσης μέσα σε έναν χρόνο και μπορεί να κρατήσει τη σύνταξή του. Βάσει του ιρλανδικού πτωχευτικού δικαίου, οι συντάξεις μπορούν να παρακρατηθούν ώστε να αποπληρωθούν οι πιστωτές. Η χρεοκοπία του κ. Quinn απασχόλησε δικαστήριο του Μπέλφαστ, όπου προσέφυγε η Anglo Irish Bank, στην οποία το χρέος ανέρχεται στα 2 δισ. ευρώ.
Ο John και η Linda, που δεν ήθελαν να δώσουν τα πραγματικά τους ονόματα, γιατί στην Ιρλανδία όποιος κηρύσσει πτώχευση είναι στιγματισμένος, επέλεξαν να κηρύξουν πτώχευση στην Ουαλία ώστε να ξεφορτωθούν χρέος 300.000 ευρώ από ένα σπίτι που αγόρασαν το 2007.
Σε συνέντευξή τους στους Financial Times δηλώνουν ότι το πιο δύσκολο σημείο της διαδικασίας ήταν να μετακομίσουν στην Ουαλία για μερικούς μήνες ώστε να εξασφαλίσουν ότι εκεί είναι η βασική τους έδρα, που είναι και προϋπόθεση βάσει του βρετανικού πτωχευτικού δικαίου.
«Ο σύζυγός μου έχασε τη δουλειά του και δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στις πληρωμές για το σπίτι μας. Δεν μπορούσαμε όμως και να το πουλήσουμε γιατί η αξία του είχε υποχωρήσει στο ήμισυ του στεγαστικού δανείου. Στην Ιρλανδία, το χρέος θα μας ακολουθούσε για πάντα», δηλώνει η Linda.
Το ζευγάρι σκέφτηκε αρχικά να μείνει για πάντα στην Ουαλία και να ξεκινήσει εκεί μία καινούργια ζωή. Παρ' όλα αυτά, επέστρεψε στην Ιρλανδία όπου δεν έχει πλέον το σπίτι του, αλλά έχει μία ζωή απαλλαγμένη από χρέη. «Ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε» υποστηρίζει η Linda και συμπληρώνει: «Δεν έχουμε το άγχος των χρεών. Μπορεί να μην μπορούμε να ανοίξουμε τραπεζικό λογαριασμό, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.