Το δημοψήφισμα έκρυβε… χούντα «εθνικής σωτηρίας»!

Άρκεσε μόνο ένα ακόμη από τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του ΓΑΠ για να πέσουν οι μάσκες και να φανεί τί υπηρετεί ο καθένας από τους εθνοπατέρες μας αλλά και το πού το πήγαινε ο ίδιος ο πρωθυπουργός επειδή τελικά το δημοψήφισμα έκρυβε… χούντα «εθνικής σωτηρίας»!

Πλείστοι όσοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που παρακολουθούσαν αδιάφοροι εδώ και 24 μήνες τηνεκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, την εκποίηση του εθνικού πλούτου, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και την ισοπέδωση μισθών, συντάξεων, εργασιακών κι ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αίφνης εξανέστησαν από τη νεφελώδη εξαγγελία του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα και ξεκίνησαν τις διεργασίες για να τον ανατρέψουν.

Μαζί τους εξανέστησαν και οι νεοδημοκράτες: για πρώτη φορά πλήρως ευθυγραμμιζόμενοι με τα δεξιά κι αριστερά εξαπτέρυγα της κυβέρνησης ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ, ΔΗΜ.ΑΡ. ανησύχησαν επειδή δήθεν ετίθετο σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Τα κανάλια της διαπλοκής ξεσπάθωσαν εναντίον του ΓΑΠ και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποί της έβαλαν μπροστά τις διεργασίες για τη δημιουργία μίας μεταβατικής (κατά Σαμαρά), κυβέρνησης«εθνικής σωτηρίας» (κατά Καρατζαφέρη) με στόχο τη διασφάλιση της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με τους όρους που έχουν θέσει οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιτάχυνση και ολοκλήρωση της αντιλαϊκής κι εθνοκτόνου πολιτικής που ακολουθούσε εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αλήθεια, πόσο θράσος αλλά και αντιλαϊκό μένος κρύβει η ζέση των πολιτικών ταγών μας για μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» που θα εξακολουθήσει να… θυσιάζει τους Έλληνες στο βωμό της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη!

Όση υποκρισία όμως έκρυβε η εξαγγελία για απεύθυνση στο λαό με δημοψήφισμα από εκείνον που έλεγε ξανά και ξανά πως δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος άλλο τόση υποκρισία δείχνει η ανησυχία όσων κινήθηκαν για να τον ανατρέψουν επειδή «κινδυνεύει η θέση της χώρας μας στην Ευρώπη».

Στην πραγματικότητα, η μόνη ανησυχία την οποία έχουν τόσο οι αμερικανόφιλοι του ΓΑΠ όσο και οι γερμανόφιλοι ευρωπαϊστές που τον μάχονταν, είναι η διογκούμενη αντίδραση του λαού μας απέναντι στα σχέδιά τους τα οποία είναι κοινά: η εκποίηση της χώρας ως αντάλλαγμα για τα αλλεπάλληλα ευρωπαϊκά πακέτα διάσωσης όχι της Ελλάδας αλλά του συστήματος διαπλοκής και φαυλοκρατίας το οποίο την καταδυναστεύει.

Το κλειδί των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων είναι οι πάνδημες όσο και πρωτοφανείς σε όγκο, γεωγραφική διασπορά και οργή λαϊκές αντιδράσεις κατά την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου: αυτές δημιούργησαν στους ταγούς του συστήματος την πεποίθηση πως η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είναι πλέον ικανή να συνεχίσει το αντεθνικό κι αντιλαϊκό έργο της αλλά αντίθετα κινδυνεύει με μία τέτοια λαϊκή ανατροπή που θα συμπαρέσυρε μαζί της ολόκληρη τη φαυλοκρατία που υπηρετεί.

Οι άνθρωποι της ντόπιας ολιγαρχίας ένοιωσαν μετά την 28η Οκτωβρίου πως το πολιτικό σύστημα χρειαζόταν «παρθενοποίηση», ριζική αναδόμηση ως μηχανισμός εξουσίας.

Για να επιζήσει το ολιγαρχικό καθεστώς, χρειαζόταν πια μία κυβέρνηση με μία όσο το δυνατόν πιο ευρεία πολιτική συναίνεση, με ισχυρότερη κοινοβουλευτική βάση για να συνεχίσει το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Χρειαζόταν ένα διάδοχο κυβερνητικό σχήμα με εθνοσωτήριο μανδύα και με δεκανίκια «δεξιά» κι «αριστερά» για να δίδεται η επίφαση της κοινοβουλευτικής οικουμενικότητας την οποία στερείτο η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Ο ίδιος ο ΓΑΠ όχι απλά περίττευε αλλά αποτελούσε εμπόδιο για την πραγματοποίηση αυτού του«μεγάλου συνασπισμού».

Σαν νέος Νέρωνας ο πειθήνιος υιός της νέας Φρειδερίκης έβαλε φωτιά στην Ευρώπη και στην πατρίδα μας με το επικοινωνιακό τρυκ για δημοψήφισμα –τα ακριβή ερωτήματα του οποίου δεν μάθαμε και μάλλον ποτέ δεν θα μάθουμε- με σκοπό να καεί ο ίδιος και στα ερείπια της πρωθυπουργίας του να στηθεί το νέο «εθνοσωτήριο» κυβερνητικό τερατούργημα, το εκτρωματικό προϊόν ενός προαποφασισμένου ανακτορικού όσο και κοινοβουλευτικούπραξικοπήματος.

Ωστόσο, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Τώρα πια δεν υπάρχουν αυταπάτες για το ρόλο των κομμάτων που θα στηρίξουν το νέο κυβερνητικό σχήμα, υπάρχει μία μόνο ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή ιδεολογική και πολιτική: ή με τον ελληνικό λαό ή με την φιλοευρωπαϊκή και φιλογερμανική διακομματική χούντα.

Ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες για τη δημιουργία ενός νέου Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπουπου θα συσπειρώνει όλες τις αγνές πατριωτικές δυνάμεις, από τη λαϊκή δεξιά μέχρι το λαϊκό ΠΑΣΟΚ και την Κομμουνιστική Αριστερά.

Τώρα πια δεν χρειάζονται προαπαιτούμενα, όροι και προγραμματικές συγκλήσεις για ένα νέο ΕΑΜ παρά μόνο μία κοινή βούληση: η εκ βάθρων ανατροπή του συστήματος που έφερε το Μνημόνιο, που στήριξε τις πολιτικές ΓΑΠ, που φέρνει τώρα την κοινοβουλευτική χούντα «εθνικής σωτηρίας», μεταβατική κυβέρνηση όπως αλλιώς την ονομάσουν.

Ας αποτελέσουν τα λόγια του Νίκου Ζαχαριάδη γ.γ. του ΚΚΕ, από την ανοικτή επιστολή του για την ιταλική φασιστική εισβολή του 1940, τη λογική βάση για τη δημιουργία του νέουΕθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου: «Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για την λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες…

Έπαθλο για τον εργαζόμενο Λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό αγώνα πρέπει να είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς. Λυτρωμένη από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα’ ναι νίκη της Ελλάδας και του Λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».

Γιάννης Νάκος