Οι 100.000 απολύσεις και το πρωτοφανές πλεόνασμα ανοησίας

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Εκατό χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο, εδώ και τώρα, ζητούν επιτακτικά τις τελευταίες μέρες, η τρόικα, η κυβέρνηση, ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος, ο Λοβέρδος και τα παπαγαλάκια τους, που ξεστομίζουν το… μακρύ τους και το κοντό τους από τα δελτία των οκτώ. Ας δεχτούμε, λοιπόν, ότι ο Βενιζέλος επιστρέφει από τις ΗΠΑ έχοντας στις αποσκευές του ένα νέο πακέτο σωτηρίας (χρεοκοπίας είναι το σωστό) για τη χώρα, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει την άμεση απόλυση 100.000 υπαλλήλων από το Δημόσιο. Και ας πάρουμε χαρτί και μολύβι για να υπολογίσουμε, έτσι απλά, μπακάλικα, ποιο και πόσο θα είναι το οικονομικό όφελος για τον κρατικό κορβανά.

Αύριο Τρίτη, λοιπόν, εκδιώκονται 100.000 υπάλληλοι, «ρετιρέ» κατά τον κ. Ρόβλια, «κοπρίτες» κατά τον κ. Πάγκαλο, που στοιχίζει έκαστος στο ταμείο 50.000 ευρώ το χρόνο. Οι μικρόνοες θα κάνουν τον πολλαπλασιασμό, 100.000 υπάλληλοι επί 50.000 ευρώ και θα καταλήξουν στο αβίαστο συμπέρασμα ότι από αύριο το Δημόσιο θα γλιτώνει 5 δισ. ευρώ το χρόνο. Δεν είναι όμως έτσι, σε καμία περίπτωση.

 

Γιατί αυτοί οι 100.000 υπάλληλοι καταβάλλουν σε άμεσους φόρους περί τα 2 δισ. ευρώ το χρόνο. Αρα, μπορεί από το δημόσιο κορβανά να μη βγουν 5 δισ., αλλά δεν θα μπουν και άλλα δύο. «Κέρδος» μέχρι στιγμής, λοιπόν, 3 δισ. ευρώ.

 

Οι υπάλληλοι αυτοί όμως έχουν και καταβολές στα Ταμεία, οι οποίες με ένα γρήγορο υπολογισμό ξεπερνούν τα 500 εκατ. το χρόνο. Φαντάζεστε τι θα γίνει αν από το ήδη παραπαίον ασφαλιστικό σύστημα λείψουν αυτά τα 500 εκατ. και τα Ταμεία αναγκαστούν να δανειστούν από τις αγορές αυτό το ποσό, τι τόκους θα πληρώσουν; Χωρίς όμως να υπολογίσουμε τις παράπλευρες απώλειες των τόκων, το «κέρδος» έχει ήδη περιοριστεί στα 2,5 δισ. ευρώ.

 

Αν οι 100.000 αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι που θα απολυθούν και, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα, μείνουν στην ανεργία για πολύ μεγάλο διάστημα, περιορίσουν τις μετακινήσεις τους με το αυτοκίνητο στο μισό (από 15.000 χιλιόμετρα που κάνει ο μέσος Ελληνας το χρόνο στα 7.500 χλμ.) και μόνο ένας στους 10 καταθέσει στο τέλος του χρόνου τις πινακίδες του αυτοκινήτου του, οι απώλειες εσόδων για το κράτος (βενζίνη, τέλη) θα ξεπεράσουν, με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς, τα 150 εκατ. ευρώ. Το «κέρδος» περιορίζεται λοιπόν στα 2,35 δισ. ευρώ.

 

Τα 2,35 δισ. ευρώ που έχουν απομείνει, οι υπάλληλοι τα διοχετεύουν στην αγορά για τα προς το ζην και το κράτος εισπράττει 23% ΦΠΑ, ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση αναλογεί σε 540 εκατ. ευρώ. Από τα 2,35 δισ. ευρώ αν αφαιρέσουμε τα 540 εκατ., το «κέρδος» συρρικνώνεται στα 1,8 δισ. ευρώ.

 

Αν υπολογίσουμε και ότι από αυτά τα 2,35 δισ. ένα σημαντικό κομμάτι δεν έχει πάει κατ’ ευθείαν στην κατανάλωση, αλλά σε δαπάνες όπως φροντιστήρια, γιατροί κ.λπ., έχουν αποτελέσει δηλαδή εισόδημα που φορολογείται με συντελεστή πολύ μεγαλύτερο από το 23% που είναι ο ΦΠΑ, το «κέρδος» για τον κρατικό κορβανά μετά βίας περιορίζεται κοντά στο 1,7 δισ. ευρώ.

 

Ο Βενιζέλος και τα σαΐνια του, όμως, δεν υπολόγισαν πως αν αυτό το 1,7 δισ. λείψει από την αγορά, το ντόμινο των λουκέτων και των απολύσεων που θα προκληθεί στον ιδιωτικό τομέα θα προκαλέσει νέες απώλειες εσόδων για το κράτος και αύξηση εξόδων σε ταμεία ανεργίας και λοιπά, ώστε το «κέρδος» του 1,7 δισ. ευρώ όχι μόνο θα εξανεμιστεί, αλλά το κράτος θα βάλει και από την τσέπη του.

 

Και βέβαια, οι παραπάνω υπολογισμοί έγιναν με το δεδομένο Πάγκαλου, ότι δηλαδή αυτοί οι 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι δεν παράγουν απολύτως τίποτα και χωρίς να συνυπολογίσουμε ότι θα πάρουν τις αποζημιώσεις τους, που έτσι κι αλλιώς δικαιούνται και ότι θα μπουν βέβαια και στο ταμείο ανεργίας. Οπως επίσης, χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν το κόστος για τα δημόσια ταμεία και το τραπεζικό σύστημα, όταν οι απολυμένοι σταματήσουν να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους, όπως τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

 

Γι’ αυτό σας λέω. Ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος, ο Λοβέρδος και τα παπαγαλάκια τους λένε ανοησίες. 100.000 απολύσεις, κέρδος μηδέν. Αντίθετα, βαθύτερη ύφεση, περισσότεροι άνεργοι, περισσότερη φτώχεια και ανέχεια.

 

Γιατί το κάνουν; Γιατί ίσως έτσι πιστεύουν πως θα δημιουργήσουν πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, με μικρότερες αντιστάσεις. Κι όταν αύριο ολοκληρώσουν το ξεπούλημα της χώρας, οι πολυεθνικές που θα την αγοράσουν θα μπορούν να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους πληρώνοντας «κινέζικα» μεροκάματα.

 

Οι επιλογές δύο. Ή θα καούν άμεσα αυτά τα σχέδια και οι πολιτικές ή καήκαμε. Ολοι μαζί.

 

Πηγή: Ελευθεροτυπία