Θα χρεοκοπήσει η Αμερική; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ

Δε μας έφταναν όλα τα άλλα, έχουμε και το "καυτό ερώτημα" του αν θα χρεωκοπήσουν οι ΗΠΑ ή όχι. Ένα σωρό ρεπορτάζ "παίζουν" αυτή τη στιγμή στα κυρίαρχα ΜΜΕ και πολύς κόσμος ειλικρινά αναρωτιέται για το αν οι ΗΠΑ θα κηρύξουν χρεωκοπία. Εμείς βέβαια εδώ και καιρό έχουμε δει ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί - διότι δεν υπάρχει λόγος να χρεωκοπήσεις αν μπορείς να τυπώσεις όσο χρήμα σου λείπει, θυσιάζοντας βέβαια το νόμισμα (υπερπληθωρισμός δολαρίου). Από τη στιγμή όμως που το θέμα το παίζουν έντονα οι κυβερνώντες, τρομοκρατώντας τον ευκολόπιστο και αμόρφωτο λαό που έχουν επιτυχημένα δημιουργήσει, αξίζει να γράψουμε κάτι παραπάνω.

Καταρχήν λοιπόν, μερικές βασικές παραδοχές:

α) Οι ΗΠΑ, όπως βέβαια και η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Δύσης, έχουν χάσει ένα τεράστιο μέρος της παραγωγικής τους βάσης. Όταν ξεκίνησε η "μεταπολεμική περίοδος", οι ΗΠΑ είχαν πάνω από το 50% των παγκόσμιων εξαγωγών. Με την πάροδο των ετών, και την ανασυγκρότηση των υπόλοιπων δυνάμεων, που είχαν βγει λαβωμένες από τον πόλεμο (Γερμανία, Ιαπωνία, κτλ), οι ΗΠΑ άρχισαν να "χάνουν έδαφος" στον ανταγωνισμό τους με τις υπόλοιπες δυνάμεις. Και όταν στην παγκόσμια αγορά ενσωματώθηκε και η Κίνα, τότε πλέον το κεφάλαιο άρχισε να φεύγει σε μαζική κλίμακα μακρυά από τη Δύση, πηγαίνοντας για επενδύσεις στην Ασία, όπου τα περιθώρια κέρδους ήταν πολύ μεγαλύτερα (λόγω φτηνής και άφθονης εργατικής δύναμης).

β) Επειδή λοιπόν το βιομηχανικό κεφάλαιο φεύγει εδώ και δεκαετίες με τρελούς ρυθμούς από τη Δύση, η Δύση θα έπρεπε να είχε καταρρεύσει εδώ και καιρό, αν δεν υπήρχε η γιγάντωση του τραπεζικού δανεισμού. Με απλά λόγια, τα "δανεικά" έκρυψαν την αποσάθρωση του παραγωγικού ιστού ολόκληρης της Δύσης.

γ) Αυτά τα δανεικά είναι τόσο πολλά, που πλέον δε μπορούν να αποπληρωθούν. Έτσι, η Δύση διαπιστώνει ότι δεν έχει παραγωγικό ιστό, αλλά έχει -πλέον- και ένα τεράστιο χρέος, το οποίο βέβαια η άρχουσα τάξη το φορτώνει αποκλειστικά στο λαό.

δ) Από τη στιγμή που τα δανεικά δε μπορούν να αποπληρωθούν, οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες - γι' αυτό και δίνουν μια "μάχη μέχρις εσχάτων" προκειμένου να πάρουν "πακέτα σωτηρίας" ή άλλες άμεσες ή έμμεσες επιδοτήσεις στην πλάτη των "κορόιδων". Αν δεν την πάρουν, χρεωκοπούν. Γι' αυτό και δε συγκινούνται ιδιαίτερα όταν ακούν ότι έχουν στραγγίξει όλους τους πόρους από την υπόλοιπη κοινωνία, η οποία ψοφάει, ώστε να σωθούν οι τραπεζίτες.

ε) Όσο για το βιομηχανικό κεφάλαιο, ειδικά το "μεγάλο κεφάλαιο" (πολυεθνικές, κτλ), δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν μεγάλες επενδύσεις στη Δύση, έως ότου πειστούν ότι θα έχουν ένα ικανοποιητικό γι' αυτούς ποσοστό κέρδους. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει οι δυτικοί εργάτες να δεχτούν μισθούς, ωράρια, δικαιώματα και συνθήκες σαν αυτές της Κίνας, ή έστω της Βουλγαρίας (ανάλογα και με άλλους παράγοντες που υπάρχουν στις διάφορες χώρες, πχ το πόσο υπάκουοι είναι οι εργάτες, πόσο καλά εκπαιδευμένοι είναι σε διάφορες δεξιότητες, κτλ, κτλ, κτλ). Έως ότου γίνει αυτό, δε θα υπάρξει ανάπτυξη στη Δύση.

Έχοντας λοιπόν αυτά τα βασικά 5 σημεία υπόψη μας, ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά την περίπτωση της χρεωκοπίας των ΗΠΑ:

Στην πραγματικότητα, ο λαός των ΗΠΑ έχει πράγματι όφελος από μια χρεωκοπία (στάση πληρωμών), και θα έπρεπε να την επιδιώκει - όπως ακριβώς και ο λαός της Ελλάδας έχει όφελος από μια χρεωκοπία (στάση πληρωμών). Γενικά, όλοι οι λαοί έχουν όφελος να κηρύξουν στάση πληρωμών απέναντι σε αυτούς που τώρα τους κατακλέβουν καθημερινά, για να σωθούν οι τραπεζίτες και άλλοι κεφαλαιοκράτες. Και εν συνεχεία έουν όφελος από το να σακίσουν αυτούς τους κεφαλαιοκράτες, και να αναλάβουν αυτοί την εξουσία.

Επειδή όμως δεν υπάρχει σοβαρό και οργανωμένο λαϊκό κίνημα στις ΗΠΑ (αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 45.000.000 άνθρωποι στην Αμερική που ζουν με κουπόνια σίτισης, και δεν υπάρχουν ούτε καν "αγανακτισμένοι", ούτε τίποτα τέτοιο), η εκεί άρχουσα τάξη "παίζει μπάλα" σχεδόν μόνη της, και άρα είναι σε θέση να επιβάλλει ότι μέτρα θέλει. Ας δούμε λοιπόν τι την συμφέρει να κάνει:

Αν κηρύξει χρεωκοπία, αυτομάτως θα χρεωκοπήσει το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα και η Wall Street (που τώρα συντηρείται ψηλά λόγω του ότι όσες απώλειες και να έχουν οι επενδυτές, ξέρουν ότι η κυβέρνηση θα τις καλύψει, άρα επενδύουν άφοβα). Κατ επέκταση, θα υπάρξει παγκόσμιο ντόμινο, και θα καταρρεύσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, οι χρηματαγορές, κτλ, κτλ κτλ. Είναι αυτή μια καλή επιλογή για την άρχουσα τάξη; Δε νομίζω.

Αντί λοιπόν για μια χρεωκοπία, η άρχουσα τάξη θα συνεχίσει να ρημάζει το λαό (με διάφορα μέτρα λιτότητας, ξεπουλήματα κρατικής περιουσίας, κτλ, κτλ, κτλ), και να "ταΐζει" τις χρεωκοπημένες τράπεζες.

Στο παρακάτω διάγραμμα, βλέπουμε το πόδα δολάρια έχουν εκτυπώσει οι ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες:

Παρατηρείστε δύο πράγματα:

1) Το δολάριο αρχίζει να πληθωρίζεται έντονα από τη στιγμή που ο Νίξον κατήργησε τον κανόνα του χρυσού (με σκοπό να πληθωρίσει το δολάριο, ώστε να αντισταθμίσει αυτό που λέγαμε πριν, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ άρχισαν να χάνουν έδαφος έναντι των ανταγωνιστών τους, που ανασυγκροτούνταν παραγωγικά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και κάλυπταν το χαμένο έδαφος στη "μάχη της ανταγωνιστικότητας". Οι ΗΠΑ απάντησαν τότε με μια υποτίμηση του δολαρίου (πληθωρισμός), και για να το κάνουν αυτό, έκοψαν τη σύνδεση του δολαρίου με το χρυσό). Αξίζει να αναφερθεί ότι λίγο μετά από την κατάργηση του κανόνα του χρυσού, ξέσπασε η πετρελαική κρίση του 1973, καθώς οι πετρελαιάδες, που πληρώνονται αποκλειστικά σε δολάρια, δε δέχονταν να πληρώνονται σε ένα νόμισμα που οι ΗΠΑ είχαν σκοπό διαρκώς να το υποτιμούν, και άρα θα έχανε διαρκώς αξία (γι' αυτό και οι πετρελαιάδες ζητούσαν να πληρώνονται σε χρυσό και αρνούνταν να εξάγουν πετρέλαιο αν δεν ικανοποιούνταν το αίτημα του αυτό)

2) Μετά το ξέσπασμα της σημερινής κρίσης, ο πληθωρισμός του δολαρίου έχει φτάσει σε σημείο παροξυσμού, καθώς η FED δουλεύει "διπλοβάρδιες", τυπώνοντας διαρκώς φρέσκα δολάρια, τα οποία βέβαια δεν τα δίνει στο λαό, ούτε καν τα χρησιμοποιούν για παραγωγικές επενδύσεις. Τα τυπώνουν και τα χαρίζουν στις χρεωκοπημένες τράπεζες, ώστε να μη χρεωκοπήσουν. Παράλληλα η εκτύπωση αυτού του πληθωριστικού χρήματος υποτιμά το νόμισμα, με αποτέλεσμα η αξία του μισθού του εργάτη να πέφτει (έμμεση δηλαδή μείωση μισθού).

Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό το σημερινό "χρηματικό" πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς επιτρέπει την χωρίς όρια εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος.

Στην ευρωζώνη, τα πράγματα είναι διαφορετικά, ιδίως από τη στιγμή που η Γερμανία έχει περάσει από υπερπληθωρισμό, και βρίσκεται σε συγκριτικά πολύ καλύτερη κατάσταση από τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα να μην επιθυμεί την "μέχρι τέλους" εκτύπωση χρήματος.

Στις ΗΠΑ όμως, βαδίζουμε όχι προς μια χρεωκοπία, αλλά προς μια ελεγχόμενη -κατά το δυνατόν-κατάρρευση του δολαρίου (υπερπληθωρισμός).

Και αυτό διότι το πρώτο ενδεχόμενο δε συμφέρει καθόλου τη άρχουσα τάξη, που κάνει κουμάντο χωρίς αντίπαλο στις ΗΠΑ, ενώ το δεύτερο είναι..."προτιμότερο από το πρώτο". Δε γουστάρουν να "κάψουν" το δολάριο, αλλά μπροστά στο να "κάψουν" τους εαυτούς τους, αυτό θα κάνουν.

Βέβαια, θα μου πείτε ότι "οι Δημοκρατικοί τσακώνονται με τους Ρεπουμπλικάνους", "δεν τα βρίσκουν", μπλα, μπλα, μπλα".

Εμείς θυμίζουμε ένα παλιότερο άρθρο μας, όπου λέγαμε το εξής για το θέμα:

...Καταρχήν, να θυμίσουμε τι είναι αυτό το debt ceiling - πρόκειται λοιπόν για ένα νομικό όριο στο ποσό του χρέους που μπορούν να έχουν οι ΗΠΑ, και αν το ξεπεράσουν αυτό το χρέος, τότε οι ΗΠΑ θα πρέπει να κηρύξουν χρεωκοπία.

Επειδή το χρέος τους διαρκώς αυξάνεται, οι ΗΠΑ διαρκώς αυξάνουν το νομικό αυτό όριο. Όπως μας λέει και το minyanville σε σχετικό άρθρο του, οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει αυτό το όριο 74 φορές (!) από το 1962 μέχρι σήμερα, και μάλιστα μόνο μέσα στα τελευταία 10 χρόνια έχουν κάνει 10 τέτοιες αυξήσεις. Ειδικά από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, οι ΗΠΑ αυξάνουν ακόμα περισσότερο το χρέος τους, και κάνουν διαρκώς αυξήσεις του debt ceiling τους, για να μην αναγκαστούν να κηρύξουν χρεωκοπία.

Άλλωστε, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, οι ΗΠΑ ήθελαν να τυπώσουν χρήμα και γι' αυτό κατάργησαν και τον κανόνα του χρυσού. Τώρα που ξέσπασε η κρίση, τυπώνουν δολάρια σε βαθμό παροξυσμού. Γι' αυτό λέμε πως δεν υπήρχε θέμα οι ΗΠΑ να φτάσουν το debt ceiling όσο κυβερνούν Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι και να χρεωκοπήσουν:

Και αυτό διότι και τα δύο αυτά κόμματα, παρά τις διαφορές τους, έχουν αποδείξει ότι προτιμούν να τυπώνουν δολάρια - και όσο έχουν στη διάθεση τους έναν ωραιότατα "εκτυπωτή δολαρίων", δεν υπάρχει θέμα κήρυξης χρεωκοπίας. Αντίθετα, αυτό που θα κάνουν είναι να ανεβάζουν ολοένα και περισσότερο το debt ceiling, και να τυπώνουν όσο δολάρια θέλουν...

Η μόνη διαφορά Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικάνω ΔΕΝ είναι το αν θα πρέπει να αυξηθεί το όριο χρέους ή όχι. Η διαφορά τους είναι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να περάσουν πρώτα ένα σωρό επιπρόσθετα αντιλαικά μέτρα (όπως πχ κατάργηση της δημόσιας ασφάλισης, κτλ), και μετά να συναινέσουν.

Δε ξέρουμε ακριβώς τι είδους συμφωνία θα υπάρξει, ούτε πότε θα υπογραφεί. Ξέρουμε όμως ότι αργά ή γρήγορα θα τα βρουν. Γιατί κρίνεται η ίδια τους η επιβίωση ("ένστικτο αυτοσυντήρησης").

Εξάλλου, αυτή τη στιγμή ο κόσμος στις ΗΠΑ έχει ΑΡΝΗΤΙΚΗ γνώμη για την περαιτέρω εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος (QE). Φοβίζοντας τον όμως με την "κακή" χρεωκοπία, εκμεταλλευόμενοι ότι ο κόσμος δε ξέρει και πολλά, θα μπορούσα να τελικά να επικαλεστούν μια "έκτακτη ανάγκη" και έτσι να πείσουν τον κόσμο ότι είναι "για το καλό του" το να συνεχίζουν να τυπώνουν πληθωριστικό χρήμα και να το χαρίσουν στις χρεωκοπημένες τράπεζες (θα πουν: "σας σώσαμε από τη χρεωκοπία" - είμαστε οι σωτήρες σας"!!!). Για φανταστείτε μάλιστα να "χρεωκοπήσουν οι ΗΠΑ για 1-2 μέρες, και μετά να επικρατήσει πανικός παγκοσμίως. Σε ένα τέτοιο σενάριο, εύκολα θα πανικοβάλλουν τον κόσμο, και τότε ο λαός εύκολα θα δεχτεί να τους αφήσει να βρουν μια συμφωνία και να συνεχίσουν να χαρίζουν χρήμα στους χρεωκοπημένους τραπεζίτες (υπενθυμίζουμε ότι μόνο η αγορά των "παραγώγων" αξίζει 700 τρις δολάρια - οι τράπεζες χρειάζονται αμύθητα ποσά ακόμα, παρά το ότι ήδη έχουν αρπάξει τρισεκατομμύρια). Σε μια τέτοια περίπτωση δηλαδή, ο λαός θα τους αντιμετωπίσει ως "σωτήρες και από πάνω!!!

ΥΓ1: Παρεμπιπτόντως, πολλοί πχ θα αντιμετωπίσουν και τον Σαμαρά ως "σωτήρα", αν και όταν αναλάβει την κυβέρνηση, και κάνει αυτό που του πουν όταν οι τραπεζίτες είναι έτοιμοι, κάνει δηλαδή ένα κούρεμα του χρέους της Ελλάδας και πάρει και μερικά αναπτυξιακά μέτρα-ασπιρίνες για να καλμάρει τον κόσμο. Άσχετο θα μου πείτε, αλλά η λογική είναι παρόμοια: Πρώτα ρημάζουν τον κόσμο, τον απελπίζουν, και μετά ο κόσμος δέχεται οτιδήποτε του πλασάρουν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση.

ΥΓ2: Επειδή ακριβώς το δολάριο θα συνεχίσει να πέφτει, λόγω του συνεχιζόμενου πληθωρισμού του, οι πετρελαιάδες αργά ή γρήγορα θα εξωθηθούν σε μια απάντηση ανάλογη με την πετρελαική κρίση του 1973, όπως έχουμε ξαναπεί (διότι δε θα θέλουν να πληρώνονται σε δολάρια). Επίσης, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, η μακροπρόθεσμη πορεία του χρυσού θα είναι [πάρα πολύ] "ανοδική" (τα εισαγωγικά τα βάζουμε διότι στην πραγματικότητα ο χρυσός μένει σταθερός, απλά το δολάριο πέφτει, άλλο αν η άρχουσα τάξη παρουσιάζει το δολάριο ως "σταθερό" και το χρυσό ως τη μεταβλητή ποσότητα που τάχα "ανεβαίνει" ώστε ο κόσμος να μην πολυκαταλαβαίνει τι γίνεται)

Και κάτι που άκουγα σήμερα στο ραδιόφωνο, γυρνώντας από τη δουλειά - μου φάνηκε σχετικό:

No, you can't always get what you want
You can't always get what you want
You can't always get what you want
But if you try sometime you find
You get what you need