erodotos.wordpress.com
Γιατί, τώρα; Απλό και κατανοητό, το ερώτημα που ο Χουάν Αρίας στην εφημερίδα El Pais απευθύνει αποκλειστικά στους «αγανακτισμένους» ανοίγοντας διαδρόμους δύσκολους για τη σύγχρονη σκέψη, στενάχωρους…
«Μελέτησα με προσοχή τα κίνητρα και τα συνθήματά τους: «Δεν μας εκπροσωπούν», «Δεν θέλουμε να είμαστε θύματα των λαθών της οικονομικής εξουσίας», «θέλουμε δημοκρατία άλλου τύπου», «δεν μας αρκεί η μία ψήφος», γράφει και επισημαίνει ότι το 50% των αγανακτισμένων στην Ισπανία είναι άνθρωποι που έχασαν τη δουλειά τους, αλλά όχι την αξιο-πρέπειά τους.
«Πώς να διαφωνήσει κανείς;», αναρωτιέται. Αλλά σπεύδει να θέσει το ερώτημα που καίει: Γιατί τώρα;
«Αραγε οι πολιτικοί μάς εκπροσωπούσαν καλύτερα όταν είχαμε δουλειά και ήμασταν πιο πλούσιοι; Οι τράπεζες, άραγε, όταν μοίραζαν τα δάνεια εύκολα και γρήγορα, ήταν λιγότερο τυραννικές; Οταν, αλήθεια, ψηφίζαμε χαρούμενοι για τον πλούτο μας -πραγματικό ή εικονικό- ασκούσαμε ένα δημοκρατικό δικαίωμα περισσότερο αποτελεσματικό από ό,τι σήμερα;».
Ο Χουάν Αρίας συνεχίζει αμείλικτος: «Ολοι μας είμαστε παιδιά της παγκοσμιοποίησης. Βλέπουμε σε πραγματικό χρόνο στους δέκτες μας, την αγωνία, τα δάκρυα, τον τρόμο, την εγκατάλειψη εκατομμυρίων ανθρώπων, που υποφέρουν περισσότερο από μας από την έλλειψη πλούτου, εργασίας και ελευθερίας». Πώς μπορούμε λοιπόν, να είμαστε αγανακτισμένοι «μόνον ως Ισπανοί ή ως Ελληνες;», ρωτά.
Τι απαντάμε, λοιπόν; Και όχι, ο Αρίας δεν αποπειράται τον ευτελισμό του κινήματος των αγανακτισμένων. Δηλώνει εξάλλου μέλος του. Αποπειράται μία νέα προσέγγιση, αυτή της άσχημης αλήθειας… Της αλήθειας που συμπυκνώνεται σε μία φράση δανεισμένη από τη Βίβλο: Αντί πινακίου φακής…
Ο Αρίας μεταφέρει τη σκέψη του σημαντικότερου οικονομολόγου της Βραζιλίας, Κάρλος Λένσα, καθηγητή της νυν προέδρου, Ντίλμα Ρουσέφ. Ο Λένσα, ναι, πιστεύει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αντάλλαξε, αντί πινακίου φακής, την ανθρώπινη ταυτότητά του, ανταλλάσσοντας ταυτόχρονα τις σημαντικότερες αξίες του, που έστω κι αν δεν πεθαίνουν, προσαρμόζονται: Τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την ειρήνη, την ελευθερία…
Ο άνθρωπος εξελίχθηκε (υποβιβάστηκε;) σε «αντικείμενο κατανάλωσης», ισχυρίζεται ο Λένσα, σε «απλό οικονομικό αντικείμενο, ανίκανο να διατηρήσει τη δική του ταυτότητα και να καταλάβει ότι μερικές φορές «το λιγότερο είναι περισσότερο».
Ο Ιακώβ έδωσε στον Ησαύ και ψωμί, θυμίζει ο Αρίας. «Μήπως έτσι δεν λειτουργούν όλες οι εξουσίες, που δεν μας δίνουν μόνον υλικά αγαθά αλλά και το «ψωμί του περιττού» ώστε να μας υπνώσουν την ώρα που εκείνοι μάς απογυμνώνουν από την ταυτότητα του ελεύθερου πολίτη;»…
«Αγανάκτηση είναι επίσης το ξύπνημα από το απατηλό όνειρο που είδαμε όταν μας ύπνωσαν», γράφει…
Αρα, πρώτα αποξένωση και αλλοτρίωση, κι έπειτα θυμός και αγανάκτηση. Πρώτα ο ατομισμός και μετά η αλληλεγγύη, πρώτα το εγώ και μετά το εμείς. Είναι πράγματι θλιβερή η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος επιστρέφει στις αξίες του μόνον όταν του στερήσουν το χάπι με το οποίο τον χρύσωσαν, τον πότισαν, τον ύπνωσαν… Και ακόμη πιο θλιβερή είναι η εκτίμηση που διαφαίνεται ότι δυστυχώς, μόλις το χάπι δοθεί ξανά και στην κατάλληλη δόση, οι ίδιες αξίες -αυτές που κατά το Βραζιλιάνο οικονομολόγο δεν πεθαίνουν, αλλά προσαρμόζονται- θα υποχωρήσουν ξανά στο υποσυνείδητο. Βαθιά, πολύ βαθιά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.