Δουλειά μέχρι τον τάφο και μισθοί Κινας...

Την περασμένη Τρίτη, διέρρευσε στον ευρωπαϊκό Τύπο το σχέδιο του «νέου» δήθεν «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» που συνέταξαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε μια προσπάθεια να συγκεράσουν πρόσκαιρα τις αντιθέσεις και να ξεγελάσουν τους λαούς ως προς τις πραγματικές προθέσεις και το εύρος της ενιαίας επίθεσης που έχουν εξαπολύσει σε βάρος τους το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.

Το σχετικό ντοκουμέντο τιτλοφορείται «Ενισχυμένος συντονισμός της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη, κύρια χαρακτηριστικά και γενικές ιδέες» και θα αποτελέσει την ατζέντα της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης στις 11 του Μάρτη. Κεντρικό θέμα συζήτησης θα είναι και στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 24 και 25 του Μάρτη. 
Στο κείμενο που διαμόρφωσαν οι Ρομπάι και Μπαρόζο έχουν γίνει φραστικές τροποποιήσεις σε σχέση με την αρχική έκδοση της πρότασης, χωρίς να μεταβάλλεται στο ελάχιστο ο αντιδραστικός πυρήνας του.
Μεταξύ άλλων, το Σύμφωνο προβλέπει:

1. ΑΥΞΗΣΗ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ - ΜΕΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ: Το σχέδιο δε θέτει συγκεκριμένο αριθμητικό στόχο αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ωστόσο υπογραμμίζει την ανάγκη να είναι «διατηρήσιμα» τα συστήματα συνταξιοδότησης και κοινωνικών παροχών, σημειώνοντας ότι «οι χώρες που αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά στα συνταξιοδοτικά τους συστήματα και το σύστημα κοινωνικών παροχών, πρέπει να δεσμεύονται ότι θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις αυτές, με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα».

Στην κατεύθυνση αυτή, «είναι απαραίτητο να ευθυγραμμιστεί η ηλικία συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, να μειωθούν τα συστήματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αξιοποιηθούν στοχευμένα κίνητρα για την παραμονή στην εργασία μεγαλύτερων εργαζομένων και την προαγωγή της διά βίου μάθησης».
Με τον παραπάνω φραστικό ελιγμό, οι επιτελείς της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης επιχειρούν να ξεγελάσουν τους λαούς για την προαποφασισμένη αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης τουλάχιστον στα 67 χρόνια, όπως ήδη ισχύει σε πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθούν και μάλιστα άμεσα, χωρίς καν να χρειάζεται το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας».
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από λίγες βδομάδες, στις 16 του Φλεβάρη, εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Εκθεση σχετικά με την Πράσινη Βίβλο της Κομισιόν για τα «ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά συστήματα», η οποία, για αρχή, προβλέπει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Την Εκθεση ψήφισαν οι βουλευτές του Λαϊκού Κόμματος και οι Σοσιαλδημοκράτες, όπου συμμετέχουν οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αντιστοίχως.
Στην Εκθεση, όπως και σε όλα τα ντοκουμέντα της ΕΕ, η Κοινωνική Ασφάλιση αντιμετωπίζεται σαν «κόστος» για την πλουτοκρατία. Με στόχο να προκαταβάλει μειώσεις στα σχετικά κονδύλια από το κράτος και αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η Εκθεση διαπιστώνει ότι το «κόστος» της περίθαλψης και συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων θα φθάσει, το 2060, το 4,75% του Ακαθάριστου Ευρωπαϊκού Προϊόντος, ενώ το προσδόκιμο όριο ζωής των ανδρών την ίδια χρονιά θα φθάσει από τα 75 έτη που είναι σήμερα στα 84 και των γυναικών από τα 82 χρόνια που είναι σήμερα στα 89 έτη.
Με βάση τα παραπάνω στοιχεία και ενάντια σε κάθε προοδευτική αντίληψη που λέει ότι όσο βελτιώνεται το προσδόκιμο ζωής, τόσο πρέπει να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος, αφού αυτό επιβάλλει η κοινωνική και τεχνολογική εξέλιξη, η καπιταλιστική ΕΕ προωθεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ανάλογα με το προσδόκιμο όριο ζωής, την απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές και την ενίσχυση του ρόλου των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

2. ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ - ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΜΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Το σχέδιο προβλέπει ότι η αξιολόγηση για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα βασίζεται στην εξέλιξη των μισθών σε συνάρτηση με την παραγωγικότητα και σημειώνεται ότι «το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος θα παρακολουθείται και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων. Θα εκτιμάται για το σύνολο της οικονομίας και για τους μεγαλύτερους τομείς».

Η φράση που σκόπιμα χρησιμοποιείται είναι αποκαλυπτική. Σύμφωνα με τους επιτελείς της ΕΕ, οι μισθοί θα καθορίζονται στο εξής σε συνάρτηση με το «κόστος εργασίας» που καταγράφεται στους «κύριους εμπορικούς εταίρους» της ΕΕ, ανάμεσα στους οποίους είναι και οι ανερχόμενες οικονομίες της Ανατολής, με κυριότερη αυτή τη Κίνας. Με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, η ΕΕ του κεφαλαίου ομολογεί ότι θεμέλιος λίθος της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας είναι η διαρκής μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Οποια οικονομία έχει τους φθηνότερους εργάτες, αυτή είναι και η πιο ανταγωνιστική.
Παράλληλα, επισημαίνεται ότι, παρόλο που η κάθε χώρα θα μπορεί να αποφασίζει μόνη της πώς θα διαχειριστεί το κόστος εργασίας ανά μονάδα, «οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην ενίσχυση της αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και τη βελτίωση των "μηχανισμών τιμαριθμικής προσαρμογής"».
«Αποκέντρωση» των διαπραγματεύσεων για την ΕΕ δεν είναι παρά η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, για τη διευκόλυνση του χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων. Η νομοθεσία για τις επιχειρησιακές Συμβάσεις, που διευρύνεται σήμερα στην Ελλάδα, με στόχο την πλήρη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αντικατάστασή τους από τις ατομικές, είναι πλευρά της αντιδραστικής στρατηγικής της ΕΕ, την οποία η κυβέρνηση εφαρμόζει και προωθεί έξω και πέρα από το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας».
Σε κάθε περίπτωση, η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, νέα κατρακύλα στους μισθούς, αύξηση του εργάσιμου χρόνου και παραπέρα ελαστικοποίησή του, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κεφάλαιο των εργατικών απολαβών, το σχέδιο καλεί τα κράτη - μέλη να συγκρατήσουν τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, εξαιτίας της επίδρασής τους στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα.

3. ΜΟΝΙΜΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ: Ως προς τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομική κατοχύρωση ενός «φρένου χρέους», προβλέπεται ότι «τα κράτη - μέλη πρέπει να έχουν την επιλογή του συγκεκριμένου εθνικού νομικού οχήματος που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά πρέπει να διασφαλίζεται ότι θα έχει επαρκώς δεσμευτικό χαρακτήρα (π.χ. συνταγματική ρύθμιση ή νόμος πλαίσιο)», ενώ «η ακριβής διατύπωση του νόμου θα πρέπει επίσης να αποφασιστεί από κάθε κράτος - μέλος (π.χ. μπορεί να πάρει τη μορφή ενός "φρένου χρέους", κανόνα που αφορά στο πρωτογενές πλεόνασμα ή κανόνα για δημόσιες δαπάνες)».

Οι φραστικοί ελιγμοί δεν αναιρούν, αντίθετα ενισχύουν την πολιτική μόνιμης και κλιμακούμενης λιτότητας σε βάρος του λαού, απ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πλαίσιο της ενίσχυσης της «οικονομικής διακυβέρνησης», ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι,έχει ήδη ετοιμάσει «προσχέδιο συμφώνου» για το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη και την «ενίσχυση της εμπιστοσύνης στο ευρώ», το οποίο θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 11 του Μάρτη.
Το σχέδιο προβλέπει ότι τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης θα μπορούν να εκφέρουν γνώμη πριν από την υιοθέτηση της οικονομικής πολιτικής κάθε κυβέρνησης, χωρίς να έχουν δικαίωμα βέτο στο σύνολο της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής. Πρόκειται, δηλαδή, για μια επέκταση του «ευρωπαϊκού εξαμήνου» που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, και με βάση το οποίο τα κράτη - μέλη εγκρίνουν τους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων, πριν αυτοί ψηφιστούν από τα εθνικά κοινοβούλια.
Ο στόχος μιας τέτοιας ρύθμισης είναι να μπαίνει «φρένο» και στην παραμικρή δαπάνη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους και τα όρια που θέτει το κεφάλαιο, για να διασφαλίσει ότι ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό δε θα πάει χαμένο σε δράσεις έξω από την ενίσχυση της κερδοφορίας του.

4. ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Για την ενιαία φορολόγηση των επιχειρήσεων, προβλέπεται ότι «η ανάπτυξη μιας κοινής ενοποιημένης βάσης φορολογίας των επιχειρήσεων μπορεί να είναι ένας τρόπος να διασφαλισθεί η συμβατότητα των φορολογικών συστημάτων χωρίς την εναρμόνισή τους» και διευκρινίζει ότι αυτή η κοινή βάση θα μπορούσε να υιοθετηθεί από μία μικρότερη ομάδα χωρών, αν δε συμφωνούν όλες.

Η παραπάνω ρύθμιση, εκτός του ότι μαρτυράει την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, ταυτόχρονα δείχνει και τους ισχυρούς ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε τις προάλλες η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, ότι «μόνο οι καλύτεροι από εμάς έχουν τη δυνατότητα να σταθούν στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η μέση ευρωπαϊκή χώρα δεν είναι ανταγωνιστική». Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο περιγράφει τη στρατηγική κατεύθυνση για παραπέρα μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου.
Ε.Π.ΑΠΟ Τάσος