“Το στέλεχος του Συνασπισμού Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος περπάταγε στην οδό Φορμίωνος κατά τις 4:00 όταν ξαφνικά πετάχτηκε ένας άγνωστος μπροστά του με προτεταμένο όπλο του ζήτησε να μείνει ακίνητος.
Πριν προλάβει να αντιδράσει, καμιά δεκαριά κουκουλοφόροι του τον περικυκλώνουν και αρχίζουν να τον δέρνουν. Αυτός νομίζει ότι είναι φασίστες και αρχίζει να φωνάζει στον κόσμο βοήθεια. Οι κουκουλοφόροι τον χώνουν σε ένα αμάξι (με συνεχή μπουνοκλοτσίδια) και του φοράνε κουκούλα. Εκεί αρχίζει να καταλαβαίνει ότι είναι η Αστυνομία και τους λέει το όνομα και ότι είναι μέλος του Συνασπισμου (πράγμα που τους αφήνει αδιάφορους).
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι τη ΓΑΔΑ οι μπάτσοι τον βρίζουν και ρίχνουν και τις σχετικές μπούφλες. Ο πιο θυμωμένος (και μάλλον και πιο μαλάκας) από όλους του λέει:“Μουνί θα το πληρώσεις που μού χάλασες την Πρωτοχρονιά”. Δεύτερο λαγωνικό που ψαχουλεύει την τσάντα του που έχει βιβλία της σχολής του διαπιστώνει:“Μουνί εσύ γράφεις τις προκηρύξεις.
Φτάνοντας στη ΓΑΔΑ (12ος όροφος) τον γδύνουν τελείως και του ψάχνουν τα πράγματα. Για κακή του τύχη πριν κάτι ώρες είχε βρει στο δρόμο μια ταυτότητα που πήγαινε να την παραδώσει στην αστυνομία. Η ανεύρεση της δεύτερης ταυτότητας επιβεβαιώνει πλέον την αντιτρομοκρατική επιτυχία….
Τελικά μετά απο κανά δίωρο, τον κατεβάζουν στον 6ο όπου ένας αξιωματικός του λέει ότι “σε περάσαμε για άλλον. Αν έβλεπες πόσο του μοιάζεις θα καταλάβαινες” Τελικά, κατά τις 7:30 τον άφησαν.”
Tου Mind the Gap στο sxoliastesxwrissynora
Αυτή είναι η συνηθισμένη συμπεριφορά των ταγμάτων ασφαλείας της χούντας Γεωργίου Α Παπανδρέου προς τους πολίτες, η οποία και σαφώς επιδοκιμάζεται από τον αρχηγό των Τραπεζοτσολιάδων τον δοσίλογο πρώην ΕΦΕΕτζή (κατά το ΚΥΠατζής) Χρήστο Παπουτσή, αφού δεν αποδοκιμάζεται έμπρακτα. Και είναι λογικό να επιδοκιμάζεται γιατί ο πραιτορικός στρατός που φέρει τον κυνικό τίτλο ΕΛΑΣ είναι απλά ένα ασκέρι μισθοφόρων με μόνο σκοπό την προστασία των πραξικοπηματιών και τον συνεργατών τους απέναντι στο λαό. Το μόνο έγκλημα που πραγματικά “διώκει” ο κατοχικός στρατός είναι η οποιαδήποτε αντίσταση των πολιτών. Στα πλαίσια της λυσσαλέας προσπάθειας να διατηρηθούν στην εξουσία οι αδίστακτοι διαπλεκόμενοι καταχραστές επιβραβεύουν έμμεσα, με την επιδεικτική ατιμωρησία και την διάχυση των ευθυνών, την απόλυτη αυθαιρεσία, την χρήση βίας, την διαφθορά και την λειτουργία ενός σχεδόν επίσημου παρακράτους.
Προφανώς η λέξη μουνί ανήκει στο αγαπημένο υβρεολόγιο των, υψηλού μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικής αγωγής, ανδρών των ταγμάτων ασφαλείας. Όποιος έχει βρεθεί σε πορείες, σε “επιχειρήσεις” και “προσαγωγές” των ταγμάτων ασφαλείας ή σε απλές “εξακριβώσεις ταυτότητας” θα έχει παρατηρήσει, εκ πρώτης όψεως, πως οι υπερήφανοι άνδρες των δυνάμεων καταστολής χρησιμοποιούν την λέξη μουνί με ένα πολύ απαξιωτικό και υβριστικό τρόπο πχ “θα σας γαμήσουμε μουνάκια”, “εσύ ακίνητος ρε μουνί”, “θα σου γαμήσουμε το μουνί της μάνας σου ρε”, “κοπέλα σου είναι αυτή με τα μαύρα ρε μουνί ;”, θα σας σκίσουμε τη μουνάρα στη ΓΑΔΑ …”, “αναρχοάπλυτα μουνάκια θα σας λιώσουμε”, “δικαιώματα ; τι είπες ρε μουνί που θες και δικαιώματα ;” κλπ. Περίεργο, διότι το αιδοίον το οποίο μπορεί να σέρνει μεν, σύμφωνα με την λαϊκή ρήση ακόμη και καράβι, αλλά ακριβώς αυτό δείχνει την τεράστια γοητεία και έλξη που ασκεί, τον πόθο που προκαλεί και συνεπώς την εκτίμησή του από τους συνήθεις άρρενες ανθρώπους. Πιθανόν για κάποιο ποσοστό των υπερήφανων ανδρών της ΕΛΑΣ, πίσω από την απαξιωτική χρήση της λέξης να υποθάλπονται κρυπτομοφυλοφιλικές τάσεις, αδυναμία στύσης, προβλήματα εθισμού στον αυνανισμό. Πιθανόν να πρόκειται για οιδιπόδεια συμπλέγματα και συμπτώματα πρόωρου απογαλακτισμού, πιθανόν για ορμονικά προβλήματα που σχετίζονται με το φύλο ή και για μικροφαλλία. Ίσως όμως να είναι πολύ βαθύτερα τα αίτια. Ίσως ο ίδιος ο συμβολισμός να προκαλεί την υψηλής αισθητικής επιλογή της λέξης από τους αποφοίτους των αστυνομικών ακαδημιών της χώρας ως προσφώνηση ευγενείας και σεβασμού προς τον πολίτη. Μήπως τελικά δεν χρησιμοποιούν τη λέξη μουνί ως ύβρη ; Μήπως απλά έχει παρεξηγηθεί απο εμάς τους ιθαγενείς προστατευόμενους η χρήση της προσφώνησης.
Μήπως πρόκειται απλά για μια συμβολική αναφορά στην “προέλευση”, μια μυστικιστική αλληγορία πάνω στην ίδια την δημιουργία, στην κοιτίδα του παρακράτους που κάνει τους υπέροχους αυτούς άνδρες να είναι αυτό που είναι, που τους εκχωρεί το δικαίωμα να έχουν εξουσία ζωής και θανάτου, που τους χρήζει “δερβέναγες”, που τους περιθάλπει και τους θρέφει και τους συγχωρεί κάθε αδίκημα ; Μήπως είναι λατρευτική – θρησκευτική η σχέση με το μουνί - δημιουργό και προστάτη τους, τον ποιητή της μισθοδοσίας και των πάντων και τον φύλακα των υπεξαιρεμένων “εσόδων” τους ; Μήπως είναι μεταφορικά το μουνί – μανά, η γενεσιουργός αιτία της “μπατσοκρατίας”, η μητέρα όλων των μπασκίνων που αγαπά όλα τις τα τέκνα, όσο συμπλεγματικά κι αν είναι , αυτά που η υπόλοιπη κοινωνία αποκαλεί καθυστερημένα κατακάθια, κηφήνες, κλαρινογαμπρούς και άχρηστους ; Μήπως είναι τομουνί της μανούλας τους, ζεστό και γεμάτο θαλπωρή, το μόνο που τους φιλοξενεί χωρίς χρέωση. Συμβολικά και συνειρμικά η ταύτιση του ρόλου της μάνας – θεάς – προστάτιδας με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου της προστασίας τους είναι αναπόφευκτος παραλληλισμός ! Το μουνί, που διατάσσει τους προστατευόμενους του να καταργούν την δημοκρατία, να χρησιμοποιούν βία, να λειτουργούν ως συμμορίες προβοκατόρικα, να καταστρατηγούν συστηματικά το σύνταγμα, να φακελώνουν πολίτες, το μουνί που τους επιτρέπει να αυθαιρετούν και επιβραβεύει την παρακρατική ανάπτυξη ναζιστικών θυλάκων. Λογικό να είναι αυτό το αγαπημένο και λατρεμένο μουνί των ταγαματασφαλιτών. Άρα το μουνί έχει ιεραρχικό προσδιορισμό και συνεπώς είναι τίτλος τιμητικός. Όμως είναι προφανές πως, ακόμη και για ένα άτομο με εγκέφαλο μπάτσου, ένα μουνί, όσο μεγάλο και αν είναι, δεν αποτελεί απο μόνο του την χούντα, υπάρχουν μερικές χιλιάδες ακόμη μουνιά με την τιμητική – ιεραρχική πάντα έννοια, τα οποία συμμετέχουν στην συνολική διαπλοκή εχόντων – κρατούντων – πολιτικών – επιχειρηματιών – δικαστών – δημοσίων λειτουργούν – δημοσιογράφων κλπ, που είναι ο “εθνικός κορμός” της χούντας. Φαίνεται πως για την πλήρη ερμηνεία του φαινομένου θα πρέπει να καταφύγουμε στην εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, η οποία δικαιολογεί σε μια ομάδα ανθρώπων με υστέρηση στην νοητική εξέλιξη, όπως είναι πχ οι μπάτσοι, την πολυθεΐα και συνεπώς την λατρεία περισσοτέρων του ενός αιδοίων. Εξ άλλου αυτό είναι πολιτικά ορθό γιατί μια αστική “δημοκρατία” προϋποθέτει την εκπροσώπηση και αντιπροσώπευση των πολιτών από πολλάμουνιά.
Ουδόλως προσβλητικό είναι λοιπόν το να αποκαλείται κάποιος πολίτης “μουνί” από ένα όργανο (εξ άλλου το μουνί είναι επίσης όργανο), αντιθέτως αποτελεί προσφώνηση ευγενείας και μάλιστα ακριβώς για αυτό έχουν αναπτυχθεί γλωσσολογικές παρεμβάσεις στην δημοτική γλώσσα από το μυστικό επιστημονικό επιτελείο της κρατικής ασφάλειας ώστε κάθε μουνί να προσδιορίζεται μονοσήμαντα. Επί δεκάδες χρόνια ασφαλίτες ενδεδυμένοι με πολική περιβολή διαχέουν φράσεις που περιέχουν την λέξη μουνί στην κοινωνία ώστε να μην εξαιρείται κανείς από το δικαίωμα να προσφωνείται ευγενικά. Έτσι λοιπόν ερμηνεύονται χιλιάδες φράσεις που φάνταζαν έως τώρα ακατανόητες όπως : “το μουνί της λάσπης” (τίτλος για πολιτικούς), του μουνιού το πανηγύρι(τίτλος για κόμματα), μουνί καλλιγραφίας (τίτλος για δημοσιογράφους και τηλεμαϊντανούς), τριφασικό μουνί(τίτλος για την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), το μουνί καπέλο (προσφώνηση για εργατοπατέρες), το μουνί της χάιδως (σχετικό με τη δημοκρατία), το μουνί κλαμένο (το ΔΝΤ),το σκατόμουνο, (ειδική προσφώνηση για τραπεζίτες, διαπλεκόμενους επιχειρηματίες κλπ), μουνοπάζαρο (μεγάλα έργα, εργολαβίες, συμφωνίες “κυρίων” κλπ) και πολλές άλλες που θα έπαιρνε πολλές σελίδες για αναλυθούν.
Εάν κάποια μουνιά παρεξηγήθηκαν με το παραπάνω κείμενο ζητώ συγνώμη σας πέρασα για άλλους. Αν βλέπατε πόσο τους μοιάζετε θα καταλαβαίνατε ……..
του Mouniou the Gap
Αριστο κείμενο
ΑπάντησηΔιαγραφή