Όταν το Bloomberg αποκαλύπτει τον έναν από τους δύο πραγματικούς στόχους των πολιτικών λιτότητας

Γράφει ο Παύλος

Σε πολλούς προκαλεί απορία, πως γίνεται να συνεχίζεται η αποτυχημένη, από οικονομική άποψη, πολιτική τηςλιτότητας. Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχει καμμία τέτοια απορία. Στην πραγματικότητα μέσω των πολιτικών λιτότητας εξυπηρετούνται δύο στρατηγικοί στόχοι, που δεν έχουν να κάνουν, παρά σαν προκάλυμμα, με οικονομικούς στόχους. Τον πρώτο τον αποκαλύπτει από μόνο του το γνωστό πρακτορείο Bloomberg και θα τον διαβάσετε στη συνέχεια.

Το δεύτερο στόχο τον λέμε εμείς τώρα: Φέρνοντας τον πληθυσμό σε κατάσταση εξαθλίωσης και απελπισίας, πιστεύουν ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας, θα γίνει αποδεκτό τελικά από τους πολίτες σαν λύση ανακούφισης. Πολύ πρόσφατες οι δηλώσεις του Γιακουμάτου:

«Αντί να κοπεί ο μισθός και η σύνταξη, καλύτερα να ενοικιάσει η πολιτεία την Ακρόπολη και όχι μόνον. Να ενοικιάσει όλους τους αρχαιολογικούς χώρους, τους Δελφούς, τον Ναό του Απόλλωνα, όλους και μάλιστα τώρα». Εδώ βέβαια δεν τολμούν να μιλήσουν (για την ώρα) για πώληση, αλλά το πνεύμα της δικαιολόγησης οποιασδήποτε εκποίησης είναι παρόν. Και καταλήγει ο Γιακουμάτος: «Να αφήσουν οι ψυχάκηδες και οι αγκυλωμένοι τις θεωρίες του χθες και να δουν το αύριο της πατρίδας». (Πηγή δηλώσεων:Ακρόπολη; Ποιά Ακρόπολη; Μήπως “πωλείται” ή “ενοικιάζεται” (επ΄αόριστον) κι αυτή; Λέμε τώρα… Μήπως… (2 Ηχητικά) )

Εδώ πρέπει να μιλήσουμε για ένα κεφαλαιώδες λάθος που, πολλές φορές, κάνουν οι αντικαθεστωτικές καιαντικαπιταλιστικές δυνάμεις. Πιστεύουν δηλ. ότι η πραγραμματισμένη εξαθλίωση των λαών και των πολιτών, προκειμένου να επιτευχθούν οι στρατηγικοί στόχοι των διαφόρων κέντρων εξουσίας, οδηγεί σε αύξηση της εξεγερσιακής διάθεσης του κόσμου. Πρόκειται για ολέθριο λάθος. Η αύξηση της εξαθλίωσης δεν αποτελεί μεταβλητή συσχετισμένη πάντοτε θετικά με την εξέγερση. Είναι δηλ. δυνατόν, η προγραμματισμένη εξαθλίωση να οδηγεί τα άτομα σε παραίτηση και αποδοχή της ήττας και της οποιασδήποτε μοίρας. Θα δώσω ένα ακραίο παράδειγμα για να δειχθεί τι εννοώ: Ένας για μερικές μέρες πεινασμένος άνθρωπος, ενδεχομένως, δεν έχει καν τις δυνάμεις (και βέβαια και τους ελάχιστους πόρους που χρειάζονται γι’ αυτό) για να πάει σε μια διαδήλωση. Ή ένα άλλο παράδειγμα – συχνό φαινόμενο μέσα σε οικογένειες, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης: Η φτώχεια και η εξαθλίωση φέρνουν ενδοοικογενειακές γκρίνιες και συγκρούσεις. Αυτές με τη σειρά τους, κάνοντας το άτομο να βιώνει μια εσωτερική σύγκρουση και ένα αδιέξοδο, το οδηγούν σε συνθήκς κατάθλιψης, με αποτέλεσμα το άτομο να παραιτείται από οποιαδήποτε προσπάθεια και μάλιστα  αλλαγής του κόσμου. Άλλο χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η απουσία εξεγέρσεων, παρότι οι αιχμάλωτοι σε αυτά έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους τη φρικτή μοίρα τους.

Τι είναι όμως εκείνο που μπορεί να κάνει την εξαθλίωση μια μεταβλητή που να συσχετίζεται θετικά με την εξέγερση; Είναι καταρχήν η παροχή ελπίδας. Πρέπει να υπάρξει μια στρατηγική που να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι δυνατή μια εναλλακτική λύση στις στρατηγικές εξαθλίωσης.

Κατά δεύτερον, η συστηματική αποδόμηση των επιχειρημάτων και του κύρους του αντιπάλου.

Και για τα δύο προηγούμενα χρειάζεται μια δημιουργική δουλειά, μια νέα δημιουργική κριτική, πέρα δηλαδή από τις απλές αντικαθεστωτικές και αντικαπιταλιστικές κραυγές και καταγγελίες. Επαναλαμβάνω τη δεύτερη περίπτωση: Αποδομήστε τον αντίπαλο και το κύρος των λόγων του, μέσα από τα ίδια τα λόγια του. Όταν λοιπόν προσφέρει τέτοιο δώρο το  Bloomberg δεν πρέπει να μένει ανεκμετάλλευτο.

Αυτό που δημοσιεύουμε στη συνέχεια είναι από το  http://www.sofokleous10.gr/portal2/

Μία λύση – σοκ προκρίνει για τη σωτηρία της Ελλάδας το πρακτορείο Bloomberg. Σε ανάλυσή του τάσσεται «κατά» της εξόδου της χώρα μας από το ευρώ και «υπέρ» της βάναυσης ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας με μισθούς πείνας για … υπάκουους εργαζομένους!

Με άλλα λόγια το αμερικανικό πρακτορείο θεωρεί ως μόνη διέξοδο την εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή την άμεση και βίαιη περικοπή των μισθών η οποία με τη σειρά της θα προκαλέσει επίμονα υψηλό ποσοστό ανεργίας, με αποτέλεσμα να χάσουν οι εργαζόμενοι τη διαπραγματευτική τους ισχύ…

Στην ανάλυση επισημαίνεται ότι η Ελλάδα όσο και άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης έχουν μπροστά τους χρόνια οικονομικών δυσχερειών, ακόμη και εάν αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Οι προοπτικές είναι τόσο ζοφερές, ώστε σύμφωνα με μία «σχολή», θα ήταν καλύτερα εάν βρισκόντουσαν εκτός ευρώ, παρά το άμεσο κόστος της εξόδου.

Σύμφωνα όμως με το Bloomberg ακόμη και μετά την πληρωμή των «προστίμων», η ανάσταση των εθνικών νομισμάτων και η ανάκτηση του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής θα προκαλούσαν αντίστοιχα προβλήματα με αυτά που θα έλυναν.

Οι υποστηρικτές μίας εξόδου από το ευρώ προτείνουν η Ελλάδα να λύσει βραχυπρόθεσμα το πρόβλημα δανεισμού, μέσω χρεοκοπίας ή άλλου τρόπου και να σταματήσει να έχει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Θα έπρεπε όμως ακόμη να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, υποστηρίζει το Bloomberg.

Το κόστος εργασίας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρωζώνη, κάνοντας ακριβότερες τις εξαγωγές και φτηνότερες τις εισαγωγές. Σαν αποτέλεσμα, παρουσιάζονται χρόνια εμπορικά ελλείμματα που χρηματοδοτούνται με συνεχή δανεισμό.

Εάν μπορούσε να υποτιμήσει η χώρα μία «νέα δραχμή», θα μείωνε τις τιμές στις εξαγωγές και θα αύξανε τις τιμές στις εισαγωγές. Λόγω του ότι δεν έχει αυτή την επιλογή, πρέπει να βελτιώσει βιαιότερα την ανταγωνιστικότητα: με μειώσεις μισθών σε συνδυασμό με υψηλή ανεργία, ώστε να καμφθεί η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζόμενων.

Οι συντάκτες του Bloomberg σημειώνουν ότι στην περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ τότε η καταστροφή θα ήταν μεγαλύτερη: Οι καταθέτες θα έσπευδαν στις τράπεζες για να βγάλουν τα ευρώ τους εκτός Ελλάδας πριν μετατραπούν σε δραχμές. Οι οφειλέτες θα συνεχίσουν θα χρωστούν σε ευρώ στους εκτός Ελλάδας δανειστές τους και, με την αυτονόητη άμεση υποτίμηση της νέας δραχμής, η εξυπηρέτηση των οφειλών τους θα ήταν δυσκολότερη, προκαλώντας νέο κύμα χρεοκοπιών.

Συγκρίνοντας τις δύο επιλογές, μία αναδιάρθρωση χρέους σε συνδυασμό με μία εσωτερική ή οικονομική υποτίμηση -όσο δύσκολη και να είναι- φαίνεται προτιμότερη, κατά τους ίδιους.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/