episkiasis.wordpress.comΗ αλήθεια είναι ότι ποτέ στη χώρα μας δεν υπήρξε έλλειμμα μεγάλων ιδεών και λόγων· δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ στάση επιχειρημάτων. Γενικά είμαστε λαός που ρέπει στη ρητορεία, κοινωνία που διατηρεί στο οπλοστάσιό της πληθώρα ακαταμάχητων επιχειρημάτων για κάθε περίπτωση, με λύσεις ετοιμοπαράδοτες για κάθε πρόβλημα, ακόμα και για αυτά που δεν έχουν διατυπωθεί.
Ο ακατάσχετος και ακατάβλητος μεταπολιτευτικός λόγος γέννησε κόμματα, ανέδειξε πολιτικούς, χειραγώγησε γενιές, επέβαλε απόψεις, δημιούργησε το πνευματικό οικοδόμημα μιας εποχής μέσα στην οποία κάθε εξέχουσα μετριότητα επέβαλε την ασήμαντη περίπτωσή της στην πολιτεία, με συνέπεια χρόνο με τον χρόνο η κοινωνία να ελαττώνει τις απαιτήσεις της και να συρρικνώνεται ασφυκτικά προκειμένου να αισθάνεται άνετα ο homo metapoliticus, αυτό το εξαμβλωματικό, όπως αποδείχτηκε, δημιούργημα, που γεννήθηκε από αγωνιστικές, άνευ ουσίας και περιεχομένου, διακηρύξεις.Η νέα πραγματικότητα γκρεμίζει τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που οικοδομήσαμε ως κοινωνία επί μια συναπτή τεσσαρακονταετία, με ταχύτητες που ξεπερνάνε τις δυνατότητές μας να συνειδητοποιήσουμε τι μας έχει συμβεί. Έτσι, παρά τα όσα νομίζουμε, οι αντιδράσεις μας ελάχιστα διαφοροποιούνται από αυτές της μεταπολίτευσης. Ως κοινωνία πάσχουμε από παιδικές ασθένειες, που εκδηλώνονται ωστόσο σε σώμα ενήλικα. Στη χώρα μας υπάρχουν πολλά παράδοξα, στα οποία ήρθε η ώρα να απαντήσουμε ορθολογικά. Αυτό σημαίνει ότι το αίτημα για άμεση δημοκρατία είναι ένα αίτημα καθ’ όλα γοητευτικό, του οποίου δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον ρομαντισμό, ωστόσο ακόμα δυσκολότερα μπορεί να δεχτεί και τη σοβαρότητά του, όταν μάλιστα διατυπώνεται κάτω από τις παρούσες συνθήκες… Πριν προχωρήσω, καθότι… παιδιόθεν θιασώτης και λάτρης της άμεσης δημοκρατίας, πρέπει να επισημάνω ότι κάθε διαδήλωση, όσο εντυπωσιακή κι αν είναι, δεν συγκροτεί ούτε καθεστώς δικαίου ούτε αλάθητου ούτε πολύ περισσότερο αφαιρεί από τρίτους το δικαίωμα της κριτικής. Αυτό, δε, οφείλει να γίνεται δίχως ενοχοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις της αντίθετης άποψης, στις οποίες ο προοδευτικός χώρος της μεταπολιτευτικής εποχής αναδείχτηκε αριστοτέχνης.
Με δυο λόγια, για κανέναν λόγο δεν πρέπει να αποδοκιμάζεται το οποιοδήποτε σκεπτικό το οποίο μπορεί να στέκει επιφυλακτικά απέναντι σε οποιαδήποτε κινητοποίηση, ακόμα κι αν αυτή επιβάλλεται ως προοδευτική. Έτσι, θέλω να επισημάνω ότι το εύρημα των αγανακτισμένων περί άμεσης δημοκρατίας, κατά μια άποψη φαντάζει ρητορικό, επιφανειακό και επικεντρώνεται περισσότερο στη δημιουργία πρόσκαιρων και ανώφελων εντυπώσεων παρά μακροπρόθεσμων και ουσιαστικών προτεραιοτήτων. Τι σημαίνει άμεση δημοκρατία, πώς ορίζεται και, τελικά, είναι εφαρμόσιμη στις πολυσύνθετες και πολύ απαιτητικές σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες; Με δυο λόγια, αν πάρουμε το αίτημα στα σοβαρά, υπάρχει δυνατότητα στοιχειώδους προσέγγισης σε αυτό; Οι πληθυσμιακά τεράστιες πολιτείες – κράτη μπορούν να θεσπίσουν ένα παρόμοιο σύστημα το οποίο να είναι αποδοτικό σύμφωνα με την εποχή του; Μάλλον όχι, αν σκεφτούμε ότι και η εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα δεν ήταν δίχως προβλήματα και, κυρίως, πέρα από αυτούς που απέκλειε αξιωματικά (μετοίκους, δούλους, γυναίκες), δεν νοείτο να λειτουργήσει σε μια κοινωνία μεγαλύτερη σε πληθυσμό από τους 10.000 κατοίκους. Προφανώς, το σύνθημα δεν ξεπερνά τις απαιτήσεις μιας ρητορικής ενέργειας ή, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ένας συμβολισμός ή μια υπενθύμιση στο χειμαζόμενο πολιτικό μας σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία έτσι κι αλλιώς ταυτίζεται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πολιτικό σύστημα με την άμεση δημοκρατία. Άρα, να εκλάβουμε την επίκληση για άμεση δημοκρατία ως ένα σαφές μήνυμα για να επαναλειτουργήσει καταπώς πρέπει το αντιπροσωπευτικό μας δημοκρατικό σύστημα;
Όπως και να έχει το ζήτημα, το πρόβλημα της χώρας πρέπει να κατανοηθεί στις λεπτομέρειές του. Έτσι, πρέπει να σκεφτούμε ότι σήμερα πάσχουμε από έλλειμμα δημοκρατίας, από διακυβέρνηση, από διαφθορά, λόγω οικονομικών αιτιών, πολιτικών συγκυριών, λόγω της παγκόσμιας συστημικής κρίσης, λόγω των ΔΕΚΟ, του υπερτροφικού Δημοσίου, της κακής μας νοοτροπίας, λόγω του τερατώδους χρέους, λόγω της υπερκατανάλωσης. Ό,τι κι αν συμβαίνει, πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτά που ξέραμε ως τώρα, τελείωσαν και αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία, όσο συντομότερα συνειδητοποιήσει κανείς, είτε βρίσκεται αγανακτισμένος στις πλατείες είτε διαμένει σε μελαγχολία στο σπίτι είτε διατελεί εν συγχύσει στα καφενεία, τόσο το καλύτερο για κείνον και για όλους μας – αγανακτισμένους και μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.