Ανακοίνωση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Χανίων για τις συκοφαντίες του κ. Ι. Γρυσπολάκη.

Ο κ. Ι. Γρυσπολάκης, πρώην παράνομος πρύτανης (πραξικοπηματικά εκλεγμένος με κλεμμένες κάλπες)) του Πολυτεχνείου Κρήτης ο οποίος έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής του ζωής σε διοικητικές θέσεις και αξιώματα, θα μείνει στην ιστορία για τις γνωστές στο πανελλήνιο πραξικοπηματικές και αυταρχικές ενέργειες στις οποίες έχει προβεί, ώστε να αναρριχηθεί και να παραμείνει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο και μέσο στην εξουσία.

Άνθρωπος που έχει περιηγηθεί όλο το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα (από την κομμουνιστική αριστερά μέχρι τον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό), κόλακας κάθε εξουσίας, παραμένει πιστός σε μία μόνο αρχή: στη μανία για εξουσία και προβολή. Εξυπηρετεί εκείνους τους κύκλους που θέλουν την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, που απεργάζονται την κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τη μετατροπή των Δημοσίων Α.Ε.Ι. σε ιδιωτικών προτύπων Α.Ε. Επιδιώκει, με την κατ' ευφημισμό “αριστεία”, την επιβολή στο Πολυτεχνείο ενός καθεστώτος μονοφωνίας υποτακτικών, όπου θα ποινικοποιείται εκ προοιμίου η κάθε διαφωνία.

Με την αυταρχική του στάση και ενέργειες έχει υπονομεύσει ανεπανόρθωτα τη σχέση του ως παιδαγωγός με τη νεολαία (δεν δίστασε, μάλιστα, να καλέσει ΜΑΤ εναντίον των φοιτητών του), επιδιώκοντας την ακραία αντιπαράθεση με το πανεπιστημιακό κίνημα που αντιτίθεται στην κατάργηση της δημόσιας, δημοκρατικής και δωρεάν παιδείας για το λαό. Στην αντιπαράθεσή του αυτή, έχει προβεί κατά καιρούς σε στοχοποίηση και κατασυκοφάντηση ανθρώπων και συλλογικοτήτων (έφτασε να κατηγορεί το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο για διακίνηση ναρκωτικών!), αλλά τελευταία και ενός ολόκληρου πολιτικού κινήματος, ισχυριζόμενος ότι ανακοίνωση του ΕΠΑΜ προσομοιάζει σε διακήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης! Επιπλέον, σε αναφορά του στην Πρυτανεία (15.11.11), κατονομάζει προσωπικά τον πανεπιστημιακό Δημήτρη Πατέλη, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΕΠΑΜ, ως ένοχο για σύσταση «ομάδας κρούσης» και «ηθικό αυτουργό» «για οποιαδήποτε βιαιοπραγία ήθελε συμβεί εις βάρος του ή εις βάρος άλλων» και διαδίδει συστηματικά αυτές τις συκοφαντίες στα Μ.Μ.Ε.

Εμείς, ως Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, είμαστε ένα πολιτικό κίνημα αλληλεγγύης και συλλογικού αγώνα για την άρνηση πληρωμής του ληστρικού χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους, υπέρ της εξόδου από το ευρώ, υπέρ της δημιουργίας μιας νέας Εθνικής Οικονομίας, με δήμευση των τραπεζών, αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων και ανάκτηση του στρατηγικού ελέγχου με λαϊκή κυριαρχία και αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Το ΕΠΑΜ έχει ως στόχο του την επανεγκαθίδρυση πλέον μιας αυθεντικής Δημοκρατίας, ελεύθερης από τα δεσμά του άξονα Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. , τους εγκάθετους εκπροσώπους του και το διορισμένο από τους ίδιους διεθνή τραπεζίτη «πρωθυπουργό».

Το ΕΠΑΜ δημιουργήθηκε από τον αγανακτισμένο λαό, για να ανατρέψει το καθεστώς κατοχής, δικτατορίας και τρομοκρατίας των τοκογλύφων. Εμφορείται από δημοκρατικές ιδέες, αποτελείται από ανθρώπους κάθε τάξης και κάθε πολιτικής ιδεολογίας ή κομματικής τοποθέτησης και έχει συγκεκριμένους στόχους και προτάσεις για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση. Η διάσωση της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με οικουμενικές και υπερκομματικές κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής, καταπάτησης του ασύλου και επιβολής καθεστώτος επιτροπείας στο Πανεπιστήμιο. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη, βαθύτερη και όχι λιγότερη δημοκρατία και ελευθερία. Απαιτεί τον λαό, τη νεολαία διαρκώς στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων. Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό παρόντα σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων, από την κεντρική διοίκηση ως τις γειτονιές και τα Πανεπιστήμια, και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας. Απαιτεί δημοκρατική και ελεύθερη επιστήμη και παιδεία, στην υπηρεσία των αναγκών του λαού και όχι των κερδοσκόπων. Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο λαός να γίνει αφεντικό στον τόπο του, σε όλα τα Ιδρύματα και τους θεσμούς, να οικοδομήσει ένα σύστημα διακυβέρνησης που θα βασίζεται παντού σε μια λαϊκή αντιπροσώπευση με αιρετότητα από τα ανώτερα ως τα κατώτερα όργανα, δεσμευτική εντολή, διαρκή έλεγχο από τα κάτω, υποχρεωτική λογοδοσία των αιρετών εντεταλμένων προς τους εκλογείς τους, ανακλητότητα με κάθε αθέτηση εντολής, περιορισμένη θητεία, θέσπιση της εκ περιτροπής εναλλαγής σε αξιώματα-λειτουργίες.

Η λογοδοσία για τα ανομήματα των κυβερνώντων και των συνεργατών τους, φυσικών και νομικών προσώπων, διεφθαρμένων λειτουργών, καταχραστών εξουσίας κ.ο.κ. θα είναι πράξη δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Να δημευθεί άμεσα και υπέρ του δημοσίου το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων όσων φυσικών και νομικών προσώπων έχουν ανάμιξη στη διασπάθιση δημοσίων πόρων, αλλά και στην εσχάτη προδοσία που έχει διαπραχθεί εναντίον του λαού και της χώρας με την επιβολή του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης.

Στα πλαίσια αυτά, το ΕΠΑΜ επ' ουδενί λόγω δεν συντάσσεται με αυθαίρετες ατομικές πράξεις βίας και αυτοδικίας κατά της σωματικής ακεραιότητας και της ασφάλειας ατόμων, όσο αντιλαϊκές πρακτικές κι αν έχουν υιοθετήσει αυτά.

---------

Ας ρίξουμε όμως και μια ματιά σε ένα άρθρο του Ιού της Ελευθεροτυπίας.

Ο γνωστός-άγνωστος πρύτανης

Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι μια μορφή εξαιρετικά γνώριμη σε όσους παρακολουθούν την εξέλιξη της φοιτητικής και πανεπιστημιακής εξέγερσης από τη μικρή οθόνη.

Δεδηλωμένος οπαδός της ποινικοποίησης των καταλήψεων, έγινε διάσημος στο πανελλήνιο όταν τον περασμένο Γενάρη κατήγγειλε από τηλεοράσεως ότι το πανεπιστημιακό άσυλο χρησιμοποιείται για να καλύψει λιανεμπόριο ναρκωτικών στο εσωτερικό του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Τις αμέσως επόμενες μέρες έσπευσε βέβαια να «διευκρινίσει» ότι μπορεί και να μπέρδεψε το προαύλιο του ΕΜΠ με τον (εκτός ασύλου) παρακείμενο πεζόδρομο της Τοσίτσα, όμως οι εντυπώσεις είχαν ήδη δημιουργηθεί.

Η μικρή αυτή αναδίπλωση κάθε άλλο παρά διαφοροποίησε, βέβαια, τη στάση του απέναντι στους αγωνιζόμενους φοιτητές και συναδέλφους του: όπως διαπιστώνει κάθε τακτικός θεατής των τηλεοπτικών παραθύρων και ενημερωτικών εκπομπών, ο κ. Γρυσπολάκης παραμένει ο κατεξοχήν τηλεοπτικός υποστηρικτής της άποψης ότι οι φοιτητικές καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων και η (δημοκρατικά αποφασισμένη) «παρεμπόδιση της πανεπιστημιακής λειτουργίας» δεν (πρέπει να) καλύπτονται από το άσυλο αλλά να αντιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ. Τις απόψεις του αυτές τις στήριξε άλλωστε και έμπρακτα, όταν την 1.6.2006 κάλεσε την ΕΛ.ΑΣ. να εμποδίσει μια τέτοια κατάληψη στο κέντρο των Χανίων, με αποτέλεσμα η πόλη να γνωρίσει τις πρώτες της οδομαχίες (με άφθονα δακρυγόνα) από τον Ιούλιο του 1990.

Πού 'σαι νιότη που 'δειχνες...
Δυστυχώς για τον κ. πρύτανη, δεν έχει περάσει ούτε δεκαετία από την εποχή που ως πρόεδρος του συλλόγου διδασκόντων (ΔΕΠ), υποστήριζε δημόσια τα ακριβώς αντίθετα από τις τωρινές θέσεις του - προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση και κατακλυσμό ύβρεων από τους τότε υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Αναφερόμαστε στον πολύμηνο ηρωικό αγώνα των φοιτητών (και κάποιων καθηγητών) του Πολυτεχνείου Κρήτης το 1998-1999, ενάντια στα διαβόητα «Προγράμματα Σπουδών Επιλογής» (ΠΣΕ) που θέσπισε ο Ν. 2525/97 και επιχείρησε να εφαρμόσει (με το αζημίωτο) ο τότε πρύτανης του ιδρύματος Δημ. Σωτηρόπουλος. Ουσιαστικά επρόκειτο για τη δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ στο εσωτερικό των δημόσιων, με χρηματοδότηση της Ε.Ε. για την πρώτη διετία και φοιτητές που εισάγονταν με αδιαφανή κριτήρια, εκτός πανελλαδικών εξετάσεων.

Αγνοημένος λόγω απόστασης από τα περισσότερα αθηναϊκά ΜΜΕ, ο αγώνας των φοιτητών ξεκίνησε με κατάληψη του ιδρύματος στις 22.2.1998 και τέλειωσε δυόμισι χρόνια αργότερα με αποφάσεις του ΣτΕ που κήρυξαν τα ΠΣΕ αντισυνταγματικά. Ενάντια στους φοιτητές (και τους συμμάχους τους καθηγητές) συνασπίστηκαν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση: ο υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης (που δεν δίστασε να μπλοκάρει κάθε πίστωση και να διώξει τις επόμενες πρυτανικές αρχές, όταν αυτές κατάργησαν τα ΠΣΕ), ο τοπικός ηγέτης της ΝΔ Κων/νος Μητσοτάκης, η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ. Η αυλαία της υπόθεσης έπεσε μόλις το 2004, με την οριστική απόλυση του πρώην πρύτανη, που στο μεταξύ το είχε σκάσει στις ΗΠΑ κατηγορούμενος για διασπάθιση της περιουσίας του Πολυτεχνείου.

Ας επανέλθουμε, όμως, στον κ. Γρυσπολάκη, στα τότε πεπραγμένα και στις τότε δηλώσεις του. Πόσο συμφωνούν με όσα, ως πρύτανης και στήριγμα των «μεταρρυθμίσεων» Γιαννάκου-Καραμανλή διακηρύσσει σήμερα από τα τηλεοπτικά παράθυρα;

* Το Μάρτιο του 1998, ο φοιτητικός σύλλογος ζητά απ' το ΔΕΠ να τοποθετηθεί στο ζήτημα της πιθανής απώλειας εξαμήνου. Ο σύλλογος των καθηγητών, με πρόεδρο τον κ. Γρυσπολάκη, ξεκαθαρίζει γραπτά (29.3.98) ότι «αναλαμβάνει να καταβάλει προσπάθειες προς κάθε κατεύθυνση ώστε να μην χαθεί το ακαδημαϊκό εξάμηνο των φοιτητών» και υπενθυμίζει ότι, με βάση τη «μέχρι σήμερα εμπειρία», «οποτεδήποτε προκύπτουν παρόμοια θέματα το ανώτατο όργανο δείχνει κατανόηση κι εξαντλεί τα περιθώρια που υφίστανται». Ουδεμία ανησυχία για «κλειστά πανεπιστήμια» και τα συναφή...

* Όταν στις 6.12.98 περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ. μπήκε στο χώρο της Πολυτεχνειούπολης, ύστερα από επεισόδια μεταξύ φοιτητών και των φυλάκων που είχε προσλάβει η πρυτανεία, ο κ. Γρυσπολάκης δεν μάσησε τα λόγια του. Μίλησε για «παραβίαση του ασύλου» κι έδωσε στη δημοσιότητα τον αριθμό του περιπολικού. Εξίσου σαφής ήταν και για το συμβάν που πυροδότησε την ένταση: «Όταν προσπάθησαν οι φοιτητές να εκδιώξουν τον φύλακα από την Πανεπιστημιούπολη, εκείνος γρονθοκόπησε κάτω από την κοιλιά έναν φοιτητή. Όταν προσπάθησα, μάλιστα, να του πω ότι δεν έχει θέση στο Πολυτεχνείο ένας που συμπεριφέρεται κατ' αυτόν τον τρόπο, με εξύβρισε» («Χανιώτικα Νέα» 7.10.98). Σήμερα οι απόψεις του για την αστυνόμευση των πανεπιστημιακών χώρων είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

* Εξίσου σαφής ήταν και για το δικαίωμα του κινήματος να διαλύει πανεπιστημιακά όργανα, όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση με τη βούληση της πλειοψηφίας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας: «Ο κ. Γρυσπολάκης πρόσθεσε ότι αποφασίστηκε να εμποδιστεί με κάθε μέσον η συνεδρίαση της Συγκλήτου εφόσον αυτή συγκροτηθεί με παράνομη σύνθεση, αγνοώντας τους εκλεγμένους εκπροσώπους των μελών ΔΕΠ και των φοιτητών» («Χαν. Νέα» 8.10.98). Χαρακτήρισε μάλιστα «μεγάλη νίκη της πολυτεχνειακής κοινότητας» την αποτροπή τέτοιων «παράνομων συνεδριάσεων» ("Χ.Ν." 10.10.98). Το σκεπτικό του: «Εχουμε κάθε δικαίωμα από το Σύνταγμα να παρεμποδίσουμε συνεδρίαση παράνομου οργάνου, όπως αυτή την οποία θεωρούμε παράνομη και καλούμε τον υπουργό να πάρει τις ευθύνες του» («Χ.Ν.» 24.10.98). Το υπουργείο, που είχε θεσπίσει και στήριζε τα ΠΣΕ, θεωρούσε βέβαια αυτές τις συνεδριάσεις νομιμότατες.

«Βία» και «νομιμότητα»

Εκεί που τα πράγματα γίνονται σχεδόν διασκεδαστικά, είναι στις περιγραφές (και καταγγελίες) των δυναμικών μορφών αγώνα που χρησιμοποίησε το κίνημα.

«Μια χούφτα χουλιγκάνων μ' επικεφαλής τον καθηγητή Γρυσπολάκη έκανε γυαλιά-καρφιά πάλι το Πολυτεχνείο», μας πληροφορεί λ.χ. πρωτοσέλιδα ο «Κήρυκας» του Μητσοτάκη στις 24.10.98. Ακόμη γλαφυρότερη είναι η περιγραφή του ίδιου συμβάντος σε λίγο μεταγενέστερο φωτορεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας, με τίτλο «Όταν κατέλαβαν το 'Καστέλλι'» (27.1.2000). Εκεί, οι φοιτητές απεικονίζονται να σπάνε την πόρτα της Συγκλήτου με λοστό και να εισβάλουν στο κτίριο, υπό την επίβλεψη κάποιων καθηγητών τους. Τα σχόλια της εφημερίδας είναι κάτι παραπάνω από φαρμακερά:

«Πέντε καθηγητές (μέλη ΔΕΠ) σε αγαστή συνεργασία ορμούν και μπουκάρουν. Διακρίνεται ο τωρινός [2000] αντιπρύτανης και πανταχού παρών στις τότε κινητοποιήσεις κ. Γρυσπολάκης. Κάνει την εμφάνισή του την κατάλληλη στιγμή για να δρέψει τις δάφνες του αγωνιστή. Κοντά του οι επίκουροι καθηγητές κ.κ. Διγαλάκης και Τριανταφύλλου. Με την πλάτη προς το φακό ο κ. Χριστοδουλάκης και δίπλα του ο κ. Πουλιέζος. Οι 'φοιτητές' με τους καθηγητές τους εν δράσει».

Η -«αντιπολιτευόμενη»- εφημερίδα δεν διστάζει να ζητήσει τη δίωξη των «επικίνδυνων ομάδων» που εμπόδιζαν το «δικαίωμα στην εργασία» του τότε πρύτανη και της παρέας του: «Απορίας άξιο είναι πώς δημόσιοι λειτουργοί παρουσιάζουν δράση μπροστά στις κάμερες που εύκολα οδηγεί κατευθείαν στο Πειθαρχικό και στην απόλυση. Ποιος τους έπεισε ότι θα υπάρχει ατιμωρησία; Στο Πολυτεχνείο Κρήτης διαδίδουν ότι κανένα όργανο δεν θα τους παραπέμψει με τη σημερινή σύνθεση. Ξεχνούν όμως ότι ο Υπουργός Παιδείας και μπορεί και πρέπει αυτεπάγγελτα να επέμβει και να οδηγήσει τις επικίνδυνες για το Ίδρυμα αυτές ομάδες στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο».

Ενδιαφέρουσα, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ήταν και η δημόσια επίπληξη του νομάρχη Χανίων Γ. Κατσανεβάκη από τον Μητσοτάκη, όταν τόλμησε να συμπαρασταθεί στο κίνημα και να ζητήσει την κατάργηση των επίμαχων προγραμμάτων: «Η λειτουργία των ΠΣΕ βασίζεται σε συγκεκριμένο νόμο του Κράτους και κατά συνέπεια ουδείς νομιμοποιείται να ζητά την βίαιη ανατροπή του, ή της πραγματικότητας που με βάση το νόμο έχει ήδη δημιουργηθεί. Πόσο μάλλον ένας Νομάρχης, ο οποίος οφείλει να μήν ξεχνά ότι αποτελεί μέρος της λειτουργίας ενός κράτους που διοικείται με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους. Η αναρχία που γεννά τη σημερινή βία και απειλεί με διάλυση το Πολυτεχνείο Κρήτης δεν πρέπει να ενθαρρύνεται από κανέναν και για κανέναν λόγο»! («Κήρυξ» 23.3.99).

Η βία βέβαια δεν ήταν μονόδρομος. Η πρυτανεία προσέλαβε για «λόγους ασφαλείας» μια δεκαριά «φουσκωτούς», που άρχισαν να καταδιώκουν (και να ξυλοκοπούν) τους «σεσημασμένους» φοιτητές σε όλη την πόλη, αναγκάζοντας τα πιο «εκτεθειμένα» στελέχη του κινήματος να περάσουν σε μια ιδιότυπη ημιπαρανομία.

Στις 16.3.1999, η συνεδρίαση της Συγκλήτου στο Δημαρχείο μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Για τον «Κήρυκα» και τις πρυτανικές αρχές, τα πράγματα ήταν βέβαια απλά. Με τίτλο «Η αλητεία έχει ονοματεπώνυμο. Αυτοί έδειραν και έσπασαν το Δήμο Χανίων. ʼμέση σύλληψη των πρωταγωνιστών του παράλογου και παράνομου θιάσου, πριν παιχτεί η τελευταία παράσταση!», η εφημερίδα δημοσίευσε στις 20.3.99 τη μηνυτήρια αναφορά του πρύτανη προς τον εισαγγελέα, στην οποία 10 φοιτητές και 13 φοιτήτριες κατονομάζονται ως «ομάδα κρούσης» και «παρέα των Εξαρχείων της Αγοράς», υπαίτιοι των επεισοδίων και του «βάναυσου χτυπήματος» (χωρίς όμως «φανερά θλαστικά τραύματα»!) ενός από τους «φουσκωτούς» της πρυτανείας. Η «ηθική αυτουργία» επιρρίπτεται, φυσικά, στον κ. Γρυσπολάκη και τους συναδέλφους του: «Εκείνο που κυριολεκτικά μας συγκλόνισε κατά τη χθεσινή συνεδρίαση ήταν ότι κατά το επεισόδιο το οποίο τεχνηέντως ως συνήθως δημιούργησαν οι εμπρηστικές δηλώσεις των καθηγητών Ι. Γρυσπολάκη, Γ. Αβδελά, Ι. Σαριδάκη, Γ. Λιοδάκη, Ν. Βαρότση, χτυπήθηκε βάναυσα εκ των όπισθεν στο κεφάλι ο υπάλληλος του Ιδρύματος κ. Γ.Κ.».

Βεβαίως, ο κ. Γρυσπολάκης -και κάθε άλλος- έχει κάθε δικαίωμα να αλλάξει άποψη με το πέρασμα του χρόνου. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα υπερασπίζεται μέτρα που θα στείλουν στη φυλακή όποιον θελήσει να βαδίσει στα βήματά του...

 

(Ελευθεροτυπία, 17/3/2007) 

Και τα σχόλια του άρθρου.

30/03/07

 

ΜΕΛΗ ΤΗΣ συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του 1998 και του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης μάς γράφουν:

«Εξαιρετικό το άρθρο του 'Ιού' το Σάββατο 17/3 για τις 'σταθερές' διαχρονικά απόψεις του καθηγητή Γρυσπολάκη. Θα το προσυπογράφαμε κι εμείς αν δεν νιώθαμε αδικημένοι σε δύο σημεία, τα οποία θέλουμε να επισημάνουμε, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον σας για το φοιτητικό κίνημα.

1) Ο μικρός τίτλος του άρθρου ('Οταν ο σημερινός πολέμιος των καταλήψεων ηγείτο ενός μαχητικού κινήματος') δεν ευσταθεί ως προς το δεύτερο σκέλος του. Το μόνο μαχητικό κίνημα στο οποίο ηγείτο και ηγείται ο καθηγητής Γρυσπολάκης είναι αυτό του εαυτού του για 'κατάληψη' θέσεων εξουσίας. Αλλωστε η διαδρομή: ΚΚΕ - επιτροπή Σουφλιά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα) - Συνασπισμός και τώρα σύμμαχος της Μαριέττας Γιαννάκου, φανερώνει τον πολιτικό αριβισμό του. Το κίνημα του '98-00 στο Πολυτεχνείο Κρήτης είχε σαν μόνους ηγέτες τους φοιτητές που από τα αμφιθέατρα, τα μπλόκα, τις συγκρούσεις αλλά και το εδώλιο του κατηγορούμενου, έδωσαν μία από τις μεγαλύτερες νικηφόρες μάχες στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος. Ηταν αυτοί οι φοιτητές που τόσο το 1999 όσο και το 2002, γνωρίζοντας τους λόγους για τους οποίους ο καθηγητής Γρυσπολάκης ανέλαβε το ρόλο του απρόσκλητου κομπάρσου στο όμορφο έργο της φοιτητικής κινητοποίησης, απέτρεψαν την εκλογή του στη θέση του πρύτανη παρά τις προσπάθειές του να εξαργυρώσει τη συμμετοχή του.

2) Είναι λάθος πως τα ΠΣΕ καταργήθηκαν από το ΣτΕ. Τα ΠΣΕ του Πολυτεχνείου Κρήτης καταργήθηκαν από τη σύγκλητο του ιδρύματος κάτω από την πίεση των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Μάλιστα γι' αυτό ασκήθηκε ποινική δίωξη στα μέλη της συγκλήτου με προσωπική παραγγελία του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Ευ. Γιαννόπουλου. Το ΣτΕ έβαλε την 'ταφόπλακα' καταργώντας συνολικά τον θεσμό λίγους μήνες μετά. Σε μία περίοδο που το φοιτητικό κίνημα δέχεται πιέσεις να εγκαταλείψει τις δυναμικές μορφές πάλης και να συνεχίσει με προσφυγές στα δικαστήρια, το παράδειγμα των Χανίων είναι ακόμα μία απόδειξη πως καμία εξουσία (ούτε η δικαστική) δεν αποφασίζει ερήμην των φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Κατά τα άλλα, το άρθρο του 'Ιού' ανέδειξε πλήρως τον πραγματικό ρόλο τόσο του καθηγητή Γρυσπολάκη όσο και ενός συστήματος εξουσίας που σήμερα τον προβάλλει ως 'εθνικό ευεργέτη' ενώ μέχρι χτες τον λοιδορούσε και τον χλεύαζε".

Την επιστολή υπογράφουν οι Γ.Καζάκος, Γ.Καραμπάτσος, Σ.Καψαλάκη, Μ.Κουρέας, Κ.Παπάζογλου, Α.Παλαμίδης, Μ.Πάντος, Β.Παπαδάκης, Β.Τζιτζιλώνης, Β.Χριστόπουλος.

 

 

23/03/07

 

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ απώλεια της αποκάλυψης της στήλης για την αγωνιστική προϊστορία του νυν πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκη υπήρξε ο προκάτοχός του στο ίδιο ίδρυμα, Δημήτριος Σωτηρόπουλος. Θυμίζουμε ότι στηριζόμενοι σε δημοσιεύματα του αθηναϊκού Τύπου («Τα Νέα» & «Ε» 31/1/04) αναφερθήκαμε σε οριστική απόλυσή του. Ο κ. Σωτηρόπουλος διευκρινίζει:

«Σας πληροφορώ ότι: α) από τον Μάιο του 2005 έχω την τιμή να υπηρετώ και πάλι την Ανώτατη Εκπαίδευση της Ελλάδος από τη θέση του Καθηγητή της Μηχανικής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, οπότε η απόφαση για την απόλυσή μου που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2003 δεν ήταν ούτε οριστική (όπως αναφέρει το άρθρο σας) ούτε αμετάκλητη, β) ουδέποτε το "έσκασα" στις ΗΠΑ και μάλιστα όταν δήθεν "ήμουν κατηγορούμενος για διασπάθιση της περιουσίας του Πολυτεχνείου". Τα πραγματικά γεγονότα διαψεύδουν τα εν λόγω εις βάρος μου αναφερθέντα στο άρθρο σας αφού τον Αύγουστο του 2005 με ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Χανίων μετά από σύμφωνη εισήγηση του Εισαγγελέα, απηλλάγην από κάθε κατηγορία που μου είχε απαγγελθεί τον Σεπτέμβριο του 2004 σχετικά με την οικονομική διαχείριση των Προγραμμάτων Σπουδών Επιλογής, χωρίς προηγουμένως να έχω κληθεί να καταθέσω και να προσκομίσω τα σχετικά στοιχεία. Σας πληροφορώ ότι κατά τη διάρκεια του προαναφερθέντος διαστήματος (2004-05) ζούσα στην Ελλάδα και όχι στις ΗΠΑ. Θα ήταν πράγματι ιστορικά πρωτοφανές ένας μόλις υπηρετείσας πρύτανης να το "έσκαγε" στις ΗΠΑ για να γίνει και εκεί πρύτανης Πανεπιστημίου και να τιμήσει διεθνώς την Ελλάδα ενώ θα ήταν "κατηγορούμενος για διασπάθιση χρήματος στην Ελλάδα" όπως εσείς υποστηρίζετε στο άρθρο σας, γ) ο λόγος που εγώ υποστήριξα τα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής, τα οποία ήταν νόμος του κράτους, ήταν ότι έδιναν πρόσβαση στην Ανώτατη Δημόσια Εκπαίδευση σε περισσότερα άτομα και ήταν μία αρχή για να μπει τέλος στην (παρ)οικονομία των φροντιστηρίων της Μέσης Εκπαίδευσης και τη φυγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό. Πίστευα και πιστεύω, ως ο μοναδικός Έλληνας που έχει διατελέσει πρύτανης στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, ότι όποιος έχει απολυτήριο Λυκείου δικαιούται άμεση πρόσβαση στην Ανώτατη Δημόσια Εκπαίδευση, όπως γίνεται π.χ. στις ΗΠΑ (state universities, community colleges) και δ) θα ήταν ευτυχές αν η τότε αντίθεση στα ΠΣΕ στο Πολυτεχνείο Κρήτης βασιζόταν μόνο σε διαφορετική φιλοσοφία. Εξάλλου, το πανεπιστήμιο είναι ο καταλληλότερος χώρος για τη διαφορετικότητα ιδεών. Φοβάμαι όμως ότι η αντίδραση κάποιων ατόμων είχε να κάνει με τη βούλησή μου, ως πρύτανη, να ελεγχθεί μετά από απόφαση της Συγκλήτου η οικονομική διαχείριση προγραμμάτων επί προγενέστερων διοικήσεων στο Πολυτεχνείο Κρήτης».