ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ
Η συμφωνία της Ελλάδας με την Φινλανδία για την παροχή χρηματικών εγγυήσεων με σκοπό υποτίθεται να προχωρήσει η νέα αποκαλούμενη «βοήθεια» που αποφασίστηκε την 21η Ιουλίου από το Eurogroup, αποτελεί ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα προς την επίσημη πτώχευση της χώρας.
Πρώτο: Η κυβέρνηση αρνείται να αποκαλύψει το ύψος και τον χαρακτήρα των χρηματικών εγγυήσεων που έχει συμφωνήσει. Συνεχίζει να παζαρεύει πίσω από κλειστές πόρτες και χωρίς να ενημερώνει ούτε καν το ελληνικό κοινοβούλιο. Ακολουθεί τακτικές μυστικής διπλωματίας έτσι ώστε να κατοχυρωθούν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των δανειστών σε βάρος του ελληνικού λαού.
Δεύτερο: Είναι πλέον φανερό ότι πίσω από την βιτρίνα της δήθεν μείωσης των επιτοκίων και της μετακύλισης του χρέους, κρύβονται δυσβάσταχτες χρηματικές εγγυήσεις που καλείται να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο άμεσα. Χρηματικές εγγυήσεις τόσο προς το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης, όσο και προς τους «εταίρους», που υποτίθεται ότι θα καταβάλουν μέρος της νέας συμφωνημένης χρηματοδότησης. Αυτές οι χρηματικές εγγυήσεις προσαυξάνουν σημαντικά το κόστος και τις ανάγκες δανεισμού του ελληνικού δημοσίου τόσο για το 2011, όσο και για το 2012. Αν και η κυβέρνηση, οι ευρωκράτες και οι τραπεζίτες κρατούν μυστικό το ύψος των χρηματικών εγγυήσεων που πρέπει να καταβάλει το ελληνικό δημόσιο, η συμβολή τους στην αύξηση του δημόσιου χρέους στο τέλος του 2011 θα ξεπεράσει σημαντικά τις χειρότερες προβλέψεις.
Τρίτο: Όλη αυτή η διαδικασία κάνει την Ελλάδα και την ευρωζώνη πιο ευάλωτη στις επιθέσεις των αγορών, αλλά και σε νέες υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης. Ειδικά για την Ελλάδα, οι συμφωνίες για τις χρηματικές εγγυήσεις και για δεσμεύσεις κάτω από το τραπέζι με συγκεκριμένα τραπεζικά κυκλώματα και χώρες, κάνουν αναπόφευκτη την παραπέρα πιστοληπτική υποβάθμιση της χώρας και αυξάνουν δραματικά τις πιθανότητες επίσημης πτώχευσης στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Το ερώτημα που τίθεται είναι με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση αναλαμβάνει τέτοιου είδους δεσμεύσεις; Από πού αντλεί την νομιμοποίησή της, όταν δεν έχει ενημερώσει ούτε καν το ελληνικό κοινοβούλιο σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις της συμφωνίας με τις τράπεζες και το Eurogroup της 21ης Ιουλίου;
Γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ζητούν να έρθουν αυτές οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στην Βουλή; Γιατί δεν δηλώνουν απερίφραστα, ιδίως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση σε βάρος του ελληνικού λαού δεν πρέπει να αναγνωριστούν;
Αυτό που δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οφείλει να το κάνει ο ελληνικός λαός. Η κυβέρνηση πρέπει να κηρυχθεί από τον ίδιο τον λαό έκπτωτη και να μην αναγνωρίσει κανενός είδους συμφωνία που έχει συναφθεί σε βάρος του. Κι αυτό οφείλει να το κάνει ο λαός το ταχύτερο δυνατόν για να αποφευχθεί η επίσημη πτώχευση της χώρας, που προετοιμάζει με μαθηματική ακρίβεια η υπαγωγή της χώρας στις συμφωνίες και τις ρυθμίσεις της ευρωζώνης.
18/8/2011
Η κήρυξη έκπτωση μιας κυβερνήσεως από τον λαό, γίνεται μόνον με επανάσταση, εκτός εάν ο/η συντάκτης του κειμένου εννοεί μέσω εκλογών, οπότε μιλούμε για πτώση της κυβέρνησης κι όχι για κήρυξη αυτής έκπτωτης. Εάν όμως εννοεί την επανάσταση, τότε θα πρέπει να διευκρινίσει, το ποιός θα την κάνει. Ιστορικά πάντως του υπενθυμίζω, ότι οι γνωστές επαναστάσεις δεν επέτυχαν το σκοπό τους, διότι κατέληξαν εκεί από όπου ξεκίνησαν : η γαλλική επανάσταση κατέληξε (μέσω του Ναπολέοντος) στην παλινόρθωση των Βουρβώνων΄ η ρωσική επανάσταση κατέληξε στη σοβιετική νομενκλατούρα και (μέσω του Γιέλτσιν) στο δίδυμο των ρώσων "αυτοκρατόρων"΄η αμερικανική επανάσταση κατέληξε σε εκπροσώπους της αμερικανικής πλουτοκρατίας (στη θέση της αγγλικής αριστοκρατικής πλουτοκρατίας, που πάλεψε να διώξει) και ειδικότερα τους εκλεκτούς της : στον έμπορο ενδυμάτων Χ. Τρούμαν, στον αποτυχημένο ηθοποιό Ρ. Ρήγκαν, στον φυστικά Τζ. Κάρτερ, στον αμφιλεγόμενο J.F.K., στον σκοτεινό Ρ. Νίξον και από αυτούς στην οικογένεια Μπους, ήδη δε στον Ομπάμα, που επί των ημερών του άρχισε το τέλος της βορειοαμερικανικής πλανηταρχίας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΕΡΩΝ ΝΟΜΙΚΟΣ