«Δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι, δεν έχω σύνταξη: Δεν φοβάμαι». (Βίντεο)

Για έκτη συνεχόμενη μέρα εκατομμύρια Ισπανών βρίσκονται στους δρόμους, αδιαφορώντας για τις αστυνομικές απαγορεύσεις. Αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που πλήτει και αυτή την χώρα, αγωνιζόμενοι δυναμικά και μαζικά.  Το μήνυμα που στέλνουν στους άλλους λαούς είναι ξεκάθαρο αφού ένα από τα κύρια συνθήματά τους είναι: "Ευρωπαίοι ξεσηκωθείτε". Το βίντεο που παραθέτουμε είναι χαρακτηριστικό για το κλίμα που επικρατεί.

Αντι για οποιοδήποτε δικό μας σχόλιο αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό άρθρο απ' την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς":

Η εξοργισμένη νεολαία της Ισπανίας δείχνει το δρόμο 
«Δεν έχω δουλειά, δεν έχω σπίτι, δεν έχω σύνταξη: Δεν φοβάμαι».

Ο υπότιτλος είναι το σύνθημα που εκφράζει την ψυχολογία που επικρατεί μεταξύ των νεαρών Ισπανών διαδηλωτών, ίσως πολύ περισσότερο από τα ποικίλα πολιτικά συνθήματα που ακούγονται αυτές τις ημέρες στην Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης και σε 57 ακόμη πλατείες και πάρκα ισάριθμων πόλεων της Ισπανίας. Το «Δεν φοβάμαι» δεν απέχει και πολύ από το «Δεν έχω να χάσω τίποτε εκτός από τις αλυσίδες μου» των παλιότερων επαναστατικών εποχών.

Γι’ αυτό και το μένος του συντηρητικού Τύπου που δεν μπορεί να χωνέψει την αυθόρμητη οργή κατά του συστήματος, αντί κατά της «αριστερής» κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όπως γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα El Mundo. «Αριστερής»; Να γιατί μία από τις διεκδικήσεις των νέων είναι να ανακτήσουν ξανά οι λέξεις το πραγματικό τους νόημα, όπως δηλώνουν στο «Μανιφέστο των Πολλών της 18ης Μαΐου»:

«Τα παραδείγματα χειρισμού και ουσιαστικά κατάσχεσης της γλώσσας είναι πολυάριθμα και αποτελούν εργαλεία ελέγχου και παραπληροφόρησης. Η αναξιοπιστία της πολιτικής έφερε μαζί της την κατάσχεση των λέξεων από αυτούς που έχουν την εξουσία. Οφείλουμε να επανακτήσουμε τις λέξεις, να τις επανανοηματοδοτήσουμε για να μην μας χειρίζονται με τη γλώσσα και να μην αφηνόμαστε ως πολίτες ανυπεράσπιστοι και ανίκανοι για δράση με συνοχή. Η Αλήθινή Δημοκρατία σημαίνει να δίνεις τα πραγματικά ονόματα στην αρρωστημένη κατάσταση που ζούμε: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., οι οίκοι αξιολόγησης όπως η Moody’s και η Standard and Poors, το Λαϊκό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), όμως, υπάρχουν πολλά περισσότερα και είναι υποχρέωσή μας να τα κατονομάσουμε».

«Αληθινή Δημοκρατία Τώρα!»

Μια εβδομάδα πριν από τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, την Κυριακή 15 Μαΐου, δεκάδες χιλιάδες νέοι κυρίως, άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, φοιτητές κατέκλυσαν τις πλατείες πενήντα και πλέον πόλεων της Ισπανίας. Στις διαδηλώσεις κάλεσε μια συσπείρωση με την ονομασία «Αληθινή Δημοκρατία Τώρα!» που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο και συγκεντρώνει πάνω από 500 πρωτοβουλίες και κινήματα από όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ανάμεσά τους, διακριτό είναι το κίνημα «Νέοι χωρίς Μέλλον» που έχει προϊστορία κινητοποιήσεων, τον περασμένο Απρίλιο, και οι δυνάμεις του πολλαπλασιάστηκαν πρόσφατα με τη βοήθεια των κοινωνικών μέσων δικτύωσης.

Στη συσπείρωση αυτή δεν συμμετέχουν συνδικάτα και κόμματα, υποστηρίζεται, όμως, από την Ενωμένη Αριστερά. Το «Δεν τους ψηφίζουμε» ήταν ένα από τα συνθήματα του Κινήματος της 15ης Μάη, όπως ονομάστηκε, και αφορούσε τα κατεστημένα κόμματα, καλώντας τον κόσμο να τα μποϊκοτάρει. Αφορμή των διαδηλώσεων ήταν οι εκλογές, τα αιτήματα καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα δημοκρατικών διεκδικήσεων, αλλά αν κρίνει κανείς από τα συνθήματα, βλέπει να αναδύονται έντονα η κοινωνική και οικονομική κρίση, όσο και η αντίθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους και στους κεφαλαιοκράτες και την πολιτική τάξη που τους υπηρετεί.
• «Η Ισπανία δεν είναι ανώνυμη εταιρία, εμείς δεν είμαστε σκλάβοι».
• «Αληθινή Δημοκρατία Τώρα! Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια πολιτικών και τραπεζιτών».

Οι διαδηλωτές καταδικάζουν τους πολιτικούς και τα κυρίαρχα κόμματα, αλλά το κίνημά τους δεν είναι απολίτικο. «Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε έναν πολιτικό διάλογο ικανό να συγκροτήσει έναν νέο κοινωνικό ιστό, που είναι συστηματικά τραυματισμένος για χρόνια από τα ψέματα και τη διαφθορά. Οι πολίτες έχουμε χάσει το σεβασμό μας στα πολιτικά κόμματα της πλειοψηφίας, όμως αυτό δεν ισοδυναμεί με απώλεια της κριτικής μας ικανότητας. Το αντίθετο, δεν φοβόμαστε την πολιτική. Το να παίρνεις τον λόγο είναι πολιτική. Το να ψάχνεις εναλλακτικές για τη συμμετοχή του πολίτη είναι πολιτική».

Οι σκοποί είναι ποικίλοι και εκτείνονται από απλά δημοκρατικά αιτήματα, την καταπολέμηση της πολιτικής διαφθοράς, την κατάργηση του εκλογικού νόμου που ευνοεί το δικομματισμό, την ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο, την ανάγκη για μια «ηθική επανάσταση», μέχρι την αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας και το να «Πληρώσουν την κρίση οι τραπεζίτες». Το κίνημα αυτό, όπως και το αντίστοιχο της Πορτογαλίας, που συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες νέους πριν από ένα μήνα, δείχνουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους νέους και τους εργαζόμενους και στα εν πολλοίς συμβιβασμένα συνδικάτα και στα κόμματα που λένε ότι υπηρετούν το λαό, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς.

Η αντίδραση της κυβέρνησης Θαπατέρο ήταν μεν ήπια ως προς την καταστολή, αλλά μέσω της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες και απαγορεύθηκαν. Οι νεαροί διαδηλωτές αγνόησαν την απαγόρευση και αντιμετώπισαν την απόφαση φωνάζοντας «Insumision» (εξέγερση), φανερώνοντας το δυναμικό της ανυπακοής που υπάρχει. Για σήμερα Σάββατο, παραμονή των εκλογών, οργανώνουν μεγάλες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις της Ισπανίας, παρά το ότι ο εκλογικός νόμος απαγορεύει συγκεντρώσεις πολιτών.