Ο αραβικός κόσμος αλλάζει και ένας ολόκληρος κόσμος μεταμορφώνεται. Φαίνεται ότι η εξέγερση στη Τυνησία θα έχει ή μπορεί να έχει επιπτώσεις ντόμινο και σε άλλες χώρες του αραβικού κόσμου. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις ευνοούν μια τέτοια εξέλιξη και αυτές διαπερνούν σχεδόν το σύνολο των αραβικών χωρών. Ποια είναι όμως εκείνα τα χαρακτηριστικά που μοιράζονται αυτές οι χώρες; Ο Juan Cole εξηγεί ότι αυτά είναι κυρίως οι περιορισμένες επαγγελματικές ευκαιρίες και η κοινωνική οργή που έχει συσσωρευτεί εξαιτίας της καταστολής και του αυταρχισμού των καθεστώτων, που μαζί με ένα είδος μακρόχρονης οικονομικής στασιμότητας έχουν καταστήσει την ευρύτερη περιοχή ένα «καζάνι που βράζει».
Η ανεργία ανάμεσα στους νέους εκτιμάται γύρω στο 40%. Ένα τρομακτικό μέγεθος που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση και η αύξηση των τιμών των τροφίμων που την ακολούθησε. Η κοινωνική ανέχεια, όμως, εντάθηκε από τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η βαθιά διεφθαρμένη κυβέρνηση του Ben Ali, με καθ υπόδειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και την καταστολή που ακολούθησε την εφαρμογή της. Θα πρέπει να τονιστεί ότι το κόμμα του Ben Ali συμμετείχε μέχρι πρότινος στη Σοσιαλιστική Διεθνή ενώ το Σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας παρείχε πλήρη στήριξη στα αντικοινωνικά μέτρα του ΔΝΤ που υιοθέτησε για τη χώρα του.
Οι σχέσεις όμως του καθεστώτος με τη Δύση είναι πολύ βαθύτερες καθώς η Τυνησία έχει συνάψει οικονομικές σχέσεις με την Ε.Ε ήδη απο το 1979. Η χώρα απο τότε μπήκε σε μια τροχιά οικονομικού εκσυγχρονισμού και εμπορικών συναλλαγών με την Ε.Ε. Περισσότερο απο το 60% των εισαγωγών της προέρχονται απο την Ε.Ε σε βιομηχανικά προϊόντα. Επιπλέον, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη μεσογειακή χώρα λαμβάνει τη μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια απο την Ε.Ε σε επενδύσεις και μετρητά.(E.U and Tunisia: course of relations βλέπε πιο αναλυτικά τις μεταξύ τους συμφωνίες και οικονομικές συναλλαγές).
Πολιτικά, η Τυνησία αποτελεί ένα αξιόπιστο εταίρο για την Ευρώπη που ωστόσο η διαδικασία του εκσυγχρονισμού όχι μόνο δεν ωφέλησε την κοινωνία της Τυνησίας αλλά και δε συνοδεύτηκε απο δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις παρά τις υποσχέσεις του Ben Ali to 2009, κατά τη διάρκειά της εκλογικής του καμπάνιας. Παρ' όλα αυτά, στην Ε.Ε το "μοντέλο της Τυνησίας", ένα μείγμα δηλαδή εκσυγχρονισμού και αυταρχισμού, θεωρήθηκε πρότυπο επιτυχίας που θα μπορούσε να εξαχθεί και στις υπόλοιπες χώρες του αραβικού κόσμου. Ή τουλάχιστον έως τώρα.
Η συντήρηση του καθεστώτος ευνοούσε επιπλέον τις παγιωμένες σχέσεις τις με τις ΗΠΑ. Η Τυνησία αποτελεί σημαντικό σύμμαχο των ΗΠΑ στον αγώνα ενάντια στη "τρομοκρατία" και ως ανάχωμα ενάντια σε οποιαδήποτε ισλαμική απειλή, ελάμβανε τεράστια οικονομική βοήθεια γι' αυτό το σκοπό. Συνεπώς, όπως εξηγεί ο Alex Callinicos, η εξέγερση στη Τυνησία αποτελεί σίγουρα, πλήγμα της δυτικής κυριαρχίας στον αραβικό κόσμο αφού εντείνονται οι φόβοι τους για εξάπλωση της εξέγερσης και στα υπόλοιπα καθεστώτα. Ήδη η φλόγα της επανάστασης έχει πλέον μεταφερθεί και στην Αίγυπτο.ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.