Για τη "ροζ" διανόηση

Είμαστε λαϊκιστές, και κοντόφθαλμοι, επιφανειακοί και με πρόχειρη σκέψη, φωνάζουν κάποια πολύ φιλοσοφημένα «μούτρα» (εντός και εκτός δικτύου) που πιθανά πίσω από τις σελίδες τους είμαι βέβαιη πως κρύβονται οι γνωστοί διανοούμενοι του κερατά, που όταν προφέρουν τη λέξη «δήθεν» και «ψεύτης» θα έπρεπε να πέσει ένας κεραυνός να τους κάνει να το βουλώσουν μια και καλή, για να παραδεχτώ πως υπάρχει θεία δικαιοσύνη.

Τι λαϊκιστές βρε κερατά? Αυτές τις μέρες που το σύστημα έχει αρχίσει και δείχνει το φριχτό του πρόσωπο χωρίς κολακείες και παραμυθάκια, αυτές τις μέρες που βγάζει μάτι η πιθανότητα αύριο όλα όσα μάθαμε, όσα κατακτήσαμε, όσα ονειρευτήκαμε για μας και για τα παιδιά μας να γίνουν σκόνη, ποιος είναι λαϊκιστής βρε ζωντόβολα? Έχετε καθόλου ιδέα τι ζόρι τραβάει ήδη (χωρίς να έρθουν τα χειρότερα) μια μερίδα κόσμου, τι σταυρό κουβαλάει ο περισσότερος κόσμος που μένει κάπου εκεί γύρω σας, σε εκείνη τη γη που πατάτε με τα καλογυαλισμένα παπούτσια σας, αλλά δεν σας έχει χώσει κανείς τη μούρη μέσα στο χώμα να νοιώσετε τη μυρουδιά της και την απειλή της τεμπελχανάδες, βολεμένοι και ξενέρωτοι.

Ένα σπίτι με ενοίκιο 250 ευρώ (δηλαδή η κατώτερη τρύπα που μπορεί να βρει κάποιος)

Μια κάρτα διαδρομών 45 εύρο

Ένας καφές και μια τυρόπιτα (η παρεμφερές ) για κολατσιό για 25 εργάσιμες

50 ευρώ

5 ευρώ την ημέρα για φαγητό (παρακάτω δεν γίνεται να πάει ούτε κι αν το τραβήξεις από τα μαλλιά) κάνουν 150

Ένα κατοστάρικο ακόμα για να καλύψεις τις πιο βασικές ανάγκες που έχει κάποιος, να λουστεί, να πλυθεί, να πλύνει τα ρούχα του και τα πιάτα του, να αγοράσει κωλόχαρτο και χαρτοπετσέτες, και σερβιέτες ή ξυραφάκια 100 ευρώ ακόμα (το λιγότερο)

Κι ένα τελευταίο κατοστάρικο για τους λογαριασμούς

Μας κάνουν 700 ευρώ.

Έτσι έχουν αποφασίσει πως πρέπει να είναι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους. Έτσι. Δουλειά (σκλάβου) ένα κολατσιό κι ένας καφές, νοίκι και λογαριασμοί, και ένα ταπεινό φαί για να κρατιέσαι ζωντανός για να παράγεις και να τη περνάνε εκείνοι ζωή και κότα. Το σεργιάνι μας στο κόσμο ήταν δέκα μέτρα γη ξανάγινε δέκα μέτρα. Η ελπίδα δημοκρατίας και το όνειρο πως αλλιώς θα ζούσαν οι άνθρωποι κράτησαν όσο μια ανάσα. Η Δραπετσώνα με το γλαστράκι ξαναζωντάνεψε. Κι οι άνεργοι, οι κακοπληρωμένοι, οι εργάτες που εκβιάζονται, οι λαοί που στενάζουν, οι ζητιάνοι, οι άστεγοι, οι διωγμένοι από τις πατρίδες τους πρόσφυγες, οι άνθρωποι που μαθαίνουν πάλι τι θα πει πόνος, μίσος και απόγνωση, γίνονται η μερίδα του λέοντος για το θηρίο της καπιταλιστικής ασυδοσίας.

Οτιδήποτε παραπάνω από αυτό το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης χρειαστείς χρειάζεται χρήμα ζεστό να ρέει, που αν δεν το έχεις δεν θα το γευτείς, δεν θα το κατακτήσεις, δεν θα το φτάσεις ποτέ. Τώρα αν παίρνεις πιο κάτω (δηλ 400, 500, 600) δεν μπορείς να έχεις ούτε τη τυρόπιτα με το καφέ (εκτός κι αν μείνεις στο σπίτι των γονιών και γίνεις τριάντα χρονών μαλάκας που θα αναγκάζεται να ζητάει από το πατέρα χαρτζιλίκι για να πηδήξει τη γκόμενα)

Αν είσαι άνεργος. Άστο.

Αυτό είναι μωρέ η ζωή που αναλογεί στους ανθρώπους? Είμαστε με τα καλά μας?

Δεν το έχεις δει ούτε στον ύπνο σου εσύ καλοπερασάκια, διανοούμενε του κώλου αυτό τον εφιάλτη. Κι αν κάποτε τον είδες, μόλις μπόρεσες κι έπιασες τη καλή τον ξόρκισες σαν να έδιωξες από πάνω σου αυτό που ποτέ δεν θέλησες να παραδεχτείς πως είσαι. Σάρκα από τη σάρκα τους. Λίγους από τη κατηγορία σου είδα να παραμένουν λεβέντες, ατόφιοι. Λίγους είδα να μπορούν ακόμα να αγαπούν, να ερωτεύονται, να μυρίζουν τα αρώματα της ζωής, να κοιμούνται χωρίς φόβο στις αγκαλιές του κόσμου κι αφού έγιναν ...κάτι. Λίγους είδα να νοιάζονται στ΄αλήθεια με τη ψυχή τους κι αφού έγιναν...κάτι. Λίγους είδα να μένουν ανθρώπινοι, ζεστοί, με το άρωμά τους αναλλοίωτο κι αφού έγιναν..κάτι. Όλοι οι υπόλοιποι πέρασαν απλά στη σφαίρα του ξεφτιλισμένου αλλά με στυλ...

Αυτά δεν είναι λαϊκισμός. Είναι ζωή για χιλιάδες κόσμο. Που τρέμει τι θα ξημερώσει την επόμενη. Τρέμει πως θα τα βγάλει πέρα με τα ψίχουλα. Τι εξευτελισμούς, τι υποχωρήσεις, τι συμβιβασμούς πρέπει να κάνει για να τη βγάλει καθαρή. Χιλιάδες κόσμος που κάθε αλλαγή στη ζωή του που κι ο πιο ταπεινός θα έπρεπε να έχει δικαίωμα να ονειρευτεί , έχει γίνει εφιάλτης. Μήπως μείνει έγκυος η κοπέλα και τι θα γίνει αφού δεν μπορεί να ονειρευτεί να θρέψει οικογένεια. Μήπως αρρωστήσει και που να πάει αφού δεν έχει να πληρώσει ούτε φακελάκι, ούτε καν μια ελάχιστη αξιοπρεπή νοσηλεία. Φοβάται ότι αν κάτι του πάει στραβά θα πάει σαν το σκυλί στ΄αμπέλι. Φοβάται μήπως αρρωστήσει κάποιος δικός του και την οδύνη να τον βλέπει να πεθαίνει αβοήθητος και να μην έχει μια σταλιά περιθώριο να τον βοηθήσει.

Δεν μιλάμε για ταξίδια, για σπίτι, για όμορφα ρούχα, όμορφες εξόδους, βιβλία, κινηματογράφο, μια ωραία καφετέρια με τη παρέα, ένα ωραίο εστιατόριο με την οικογένεια, δεν μιλάμε για τη μόρφωση που ονειρευόταν να δώσει στα παιδιά του, δεν μιλάμε για τα όνειρα που είχε να τα δει να γίνονται «νοικοκυραίοι» και να χορέψει εγγόνια στα γόνατα, δεν μιλάμε για τα προσωπικά όνειρα που έκανε παιδί…Όλα αυτά είναι παρελθόν που δεν θα γυρίσει ξανά για χιλιάδες ανθρώπους , ηλίθιε φαφλατά, κρυφοφασίστα.

Αυτός όλος ο δυστυχισμένος κόσμος δεν μπορεί να δει μακροπρόθεσμα τα σχέδια των αφεντάδων. Πότε έχουν υπολογίσει να κάνουν επενδύσεις και με ποιους όρους, πότε θα πουλήσουν το κρατικό πλούτο ή αν θα τον αξιοποιήσουν, δεν έχουν καν εμπιστοσύνη πως τα πλάνα των μεγάλων πολυεθνικών και των τραπεζών υπάρχουν σχέδια που να χωράνε όλοι. Και το πιο πιθανό είναι πως σ΄αυτά τα πλάνα οι περισσότεροι θα περισσεύουν και θα αποβληθούν προς νέους υπονόμους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν επιδέχεται φιλοσοφίες με το ουίσκι στο χέρι, διανόηση με απαλή μουσική κι αναμένο τζάκι, αναζητήσεις υπαρξιακού χαρακτήρα σε παλαιές βιβλιοθήκες και αγορά αντικερί για να γίνει πιο κουλ το παλατάκι μας. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι η επίσκεψη στο ουζερί της παρακμιακής συνοικίας κάποιο βράδυ με το τζιπ για να εμπνευστούμε από το περιθώριο και να το παίξουμε μαλάκες που καίνε αμόλυβδη αντί για απλή. Αυτή η πραγματικότητα είναι μια ζωή που δυστυχώς όταν τη ζεις δεν έχεις και πολλά περιθώρια για φιλοσοφίες και γίνεσαι εκ νέου εκείνο το θηρίο που θα ολοκληρώσει το τρόπο του με δυο μόνο τρόπους, είτεσκοτώνοντας κάθε εχθρό, είτε απλά υποκύπτοντας και πεθαίνοντας στην απόλυτη ανωνυμία.

Ξέρετε ποιο είναι το κακό τελικά? Αυτό που ήταν πάντα. Υπάρχει εκτός από την εξουσία κι ένας ολόκληρος κόσμος ο οποίος περιλαμβάνει ιδεολόγους, αριστερούς ή όχι, που έχουν φτιάξει ένα κόσμο βγαλμένο από τις σελίδες των βιβλίων τους που ούτε τσάπα πήραν ποτέ στο χέρι, ούτε λερωμένες λεκάνες καθάρισαν, ούτε έβγαλαν κάλους από την ορθοστασία, ούτε γέμισαν τα πνευμόνια με δηλητήρια, ούτε έβγαλαν τα μάτια σε κάποιο βελόνι επάνω, ούτε έζησαν σε σκοτεινά και υγρά υπόγεια, ούτε νοιάστηκαν ποτέ αν την επόμενη θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε, οπότε όλοι αυτοί έχουν μάθει να παπαγαλίζουν υπέροχα αλλά νοιώθουν και μια κούραση όταν αρχίζει και φωνάζει στ΄αλήθεια η πλέμπα.

Γιατί, (μέσα στην αλλοιωμένη τους συνείδηση) σκέφτονται πως οι περισσότεροι από αυτούς τους «πτωχούς» ούτε ένα βιβλίο δεν έχουν διαβάσει, ούτε μια όπερα δεν έχουν παρακολουθήσει, ούτε ένα έργο τέχνης δεν έχουν θαυμάσει, οπότε είναι οι πτωχοί τω πνεύματι... Άσε που αν τους πλησιάσεις μυρίζουν και λίγο άσχημα.

Ουστ! Ξενέρωτοι.

Ευτυχώς υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, που θα είναι πάντα μέσα στα πόδια σας. Τα δικά σας, των παραπάνω και των παρακάτω για να βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο χωρίς αναισθητικό, να σας ξεγυμνώνει, και να φτύνει και τη διανόηση τη δική σας και το χρήμα των παραπάνω και να μένει πάντα να ξενυχτάει εκεί που η ζωή χτυπάει στ΄αλήθεια τη φλέβα της. Εκεί που η ζωή μαρτυράει αλλά κι ερωτεύεται. Η ζωή η αλανιάρα, η μπασμένη στα κόλπα. Εκείνη που προσπαθείτε να εισχωρήσετε για να σπάσετε τη πλήξη σας αλλά σας αποβάλλει γιατί είσαστε ψεύτικοι.

Δίπλα στην άκρη της σελίδας υπάρχει εκείνο που θα είναι μόνιμα κακό σπυρί στο κώλο σας. Το περιθώριο με τις σημειώσεις. Τις πρόχειρες. Εκείνες που είναι η παραγκωνισμένη έμπνευση από το καλογραμμένο κείμενό σας. Εκείνο το περιθώριο όπου περιφέρονται όλοι οι ελεύθεροι αλιξιπτωτιστές της χαράς και του καημού, είναι η ζαβολιά στο παιχνίδι σας.

Ουστ!

Αναδημοσίευση από vasiliskos2.blogspot.com