ΠΗΓΗ Βαθύ Κόκκινο
«…Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουν στη χώρα τους…»
Α. Χίτλερ
«Μακριά από μένα και τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, κάθε χρέωση μηχανισμών καταστολής με την έννοια που τους γνώρισε το προοδευτικό κίνημα. Σ’ αυτό έχω και προσωπική και πολιτική ευαισθησία».
Χρήστος Παπουτσής, υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Ας ξεκινήσουμε με μια σύντομη κι ενδιαφέρουσα ιστορική αναφορά...
Το 1943 η -κατά πλειοψηφία προδοτική- ελληνική αστική τάξη χρειαζόταν μία «νέα» κατοχική κυβέρνηση, πιο κατάλληλη και ικανή να «χειριστεί» το λαό. Πρώτα από όλα, χρειαζόταν άλλος πρωθυπουργός. Είχαν προηγηθεί οι κυβερνήσεις του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου (τερμάτισε τον πρωθυπουργικό βίο του μετά από 18 μήνες) και του καθηγητή της Ιατρικής Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (τον οποίο είχε ορίσει πρωθυπουργό ο Τσολάκογλου), ο οποίος δε θεωρήθηκε ικανός προς επίτευξη του παραπάνω στόχου .
Στις 7 του Απρίλη 1943 ο Ιωάννης Δ. Ράλλης, επί χρόνια βουλευτής και υπουργός του «Λαϊκού Κόμματος» (Δ. Γούναρης, Π. Τσαλδάρης κλπ), ηγήθηκε της τρίτης στη σειρά δωσιλογικής κυβέρνησης . Ο Ράλλης επιλέχθηκε από τους κατακτητές με τη λογική ότι για τη θέση του πρωθυπουργού έπρεπε να επιλεγεί κάποιος προερχόμενος από τον αστικό-κοινοβουλευτικό πολιτικό κόσμο, προκειμένου να διευρυνθούν οι συμμαχίες και η κοινωνική βάση της κατοχικής κυβέρνησης.
Το σημαντικότερο σημείο της ιστορίας όμως είναι ότι οι αρχές κατοχής και στο παρελθόν (1942) είχαν προτείνει την πρωθυπουργία στο Ράλλη, μόνο που το προξενιό είχε αποτύχει διότι ο Ράλλης, είχε θέσει στις γερμανικές και ιταλικές αρχές Κατοχής έναν όρο, τον οποίο αυτές τότε είχαν απορρίψει: Τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Αυτό, που τον Απρίλη του 1943 ανάγκασε την κλίκα των κατακτητών και των αστών να δεχθεί τον όρο του Ράλλη και να τον χρήσει πρωθυπουργό ήταν το γεγονός ότι το έδαφος είχε πλέον αρχίσει να τρίζει κάτω από τα πόδια της αστικής τάξης!
Είχε συντελεστεί η κατατρόπωση των γερμανικών δυνάμεων στο Στάλινγκραντ, η κατάρρευση της Ιταλίας ήταν θέμα χρόνου, το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ είχαν αγκαλιάσει πια πλατύτερα λαικά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, ενώ αυτό που προφανώς πανικόβαλε την άρχουσα τάξη, ήταν ότι στις 5 του Μάρτη 1943, με βασική πρωτοβουλία κι οργάνωση του ΕΑΜ, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το μεγαλειώδες-και πρωτοφανές στα Ευρωπαικά κατοχικά χρονικά- συλλαλητήριο, που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση!
Να λοιπόν γιατί έγινε αποδεκτός ο βασικός όρος του Ράλλη: Η δημιουργία των Ταγμάτων ασφαλείας, των οποίων η βασική χρηματοδότηση αποφασίστηκε στα τέλη του Οκτώβρη 1943, σε μυστική σύσκεψη, που πραγματοποίησαν μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλομαυραγορίτες, αφού οι Γερμανοί, ένεκα της έκβασης του πολέμου, δεν διέθεταν πλέον ανάλογους πόρους. (Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος)
Ας επανέλθουμε στο σήμερα...
Κατ' αρχάς είναι άκρως ενδιαφέρουσα η αναλογική -με την τότε εποχή- ομοιότητα των πολιτικών προσώπων και καταστάσεων. Αν αντικαταστήσουμε τον όρο "κατακτητές" με τον όρο "τρόικα", αν κάνουμε το ίδιο με τον όρο "Ι. Ράλλης" αντικαθιστώντας τον με τον όρο "Γ. Παπανδρέου" κι αν, τέλος, στη θέση του όρου "Τάγματα Ασφαλείας" βάλουμε τον όρο "ΜΑΤ" τότε θα' χουμε ένα πολύ...όμορφο και...άκρως διδακτικό αλληλοσυμπληρούμενο ιστορικό παζλ του θαυμαστού κόσμου της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα (θυμηθείτε προηγούμενη ανάρτηση του blog μας) το πρώτιστο πολιτικό καθήκον της παρασιτικής άρχουσας τάξης σε περιόδους που αυτή ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ήταν και είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ ΜΑΝΔΥΑ, ώστε να προστατεύσει τα συμφέροντά της από τον αντιστεκόμενο λαό.
Η δημιουργία των ΜΑΤ απ' τον "εθνάρχη", ήρθε ν' αντιμετωπίσει το ριζοσπαστικό κι ανυπάκουο λαικό κίνημα της μεταπολίτευσης. Η δημιουργία (μετονομασία των ΜΑΤ) των ΜΕΑ από το ΠΑΣΟΚ ήρθε ν' αντιμετωπίσει το προτοφανές για την εποχή κύμα εξέγερσης για τη δολοφονία Καλτεζά. Σ'αυτό το πνεύμα κινήθηκε κι η απόφαση Μαρκογιαννάκη περί της δημιουργίας των ομάδων "ΔΙΑΣ" "ΔΕΛΤΑ" κλπ, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Στο ίδιο πλαίσιο λοιπόν αποφασίστηκε το ΞΕΣΑΛΩΜΑ των άνανδρων ΜΑΤατζήδων και η παρουσία κουκουλοφόρων ασφαλιτών επί υπουργίας ΠΑΠΟΥΤΣΗ. Ο Παπουτσής έχει ΣΑΦΗ ΓΝΩΣΗ και απόλυτη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της πολιτικής που υπαγορεύει τη βάρβαρη κι άνευ ορίων ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ εκ μέρους των υφισταμένων του.
Ο Παπουτσής δεν είναι Μαρκογιαννάκης. Δεν είναι δηλαδή ΄ένας αστοιχείωτος επαρχιώτης φασίστας με μηδαμινή πολιτική συγκρότηση κι ελλιπέστατη γνώση της πολιτικής ιστορίας.
Ο Παπουτσής ήταν γραμματέας της μεταδικτατορικής ΕΦΕΕ, ξέρει από πολιτική και σίγουρα κατέχει τις στοιχειώδεις μαρξιστικές αρχές, άρα έχει ΣΑΦΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ του ρόλου του, ως υπουργού της Αστυνομίας μιας -κατ' ουσίαν- ΔΩΣΙΛΟΓΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Όπως λοιπόν το 1943 επιλέχθηκε από τους κατακτητές κάποιος Ι. Ράλλης με τη λογική ότι για τη θέση του πρωθυπουργού έπρεπε να επιλεγεί κάποιος προερχόμενος από τον αστικό-κοινοβουλευτικό πολιτικό κόσμο, έτσι και το 2010 επιλέχθηκε ως υπουργός των ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΣΑΣ, ένας ΠΡΩΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗΣ ΕΦΕΕ! Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος είναι η διεύρυνση των συμμαχιών και της κοινωνικής βάσης των κυβερνήσεων!
Κι αυτά ο Παπουτσής τα γνωρίζει! Απλά είναι φανερό, ότι ο υπουργός Προ Πο (όπως κι οι υπόλοιποι δωσίλογοι υπουργοί της κυβέρνησης) έχει "μεθύσει" απ' το "κρασί" που κερνάει ο εκάστοτε κατακτητής τους- όπου γης- τοποτηρητές του κι ως εκ τούτου ξευτυλίζεται χωρίς καν να λαμβάνει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα για την πολιτική του αυτοπροστασία.
Είναι προφανές ότι έχει παραισθήσεις και ζει ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ...ΤΑΓΜΑΤΩΝ!
Α. Χίτλερ
«Μακριά από μένα και τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, κάθε χρέωση μηχανισμών καταστολής με την έννοια που τους γνώρισε το προοδευτικό κίνημα. Σ’ αυτό έχω και προσωπική και πολιτική ευαισθησία».
Χρήστος Παπουτσής, υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
_____________________________________
 |
Ας ξεκινήσουμε με μια σύντομη κι ενδιαφέρουσα ιστορική αναφορά...
Το 1943 η -κατά πλειοψηφία προδοτική- ελληνική αστική τάξη χρειαζόταν μία «νέα» κατοχική κυβέρνηση, πιο κατάλληλη και ικανή να «χειριστεί» το λαό. Πρώτα από όλα, χρειαζόταν άλλος πρωθυπουργός. Είχαν προηγηθεί οι κυβερνήσεις του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου (τερμάτισε τον πρωθυπουργικό βίο του μετά από 18 μήνες) και του καθηγητή της Ιατρικής Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (τον οποίο είχε ορίσει πρωθυπουργό ο Τσολάκογλου), ο οποίος δε θεωρήθηκε ικανός προς επίτευξη του παραπάνω στόχου .
Στις 7 του Απρίλη 1943 ο Ιωάννης Δ. Ράλλης, επί χρόνια βουλευτής και υπουργός του «Λαϊκού Κόμματος» (Δ. Γούναρης, Π. Τσαλδάρης κλπ), ηγήθηκε της τρίτης στη σειρά δωσιλογικής κυβέρνησης . Ο Ράλλης επιλέχθηκε από τους κατακτητές με τη λογική ότι για τη θέση του πρωθυπουργού έπρεπε να επιλεγεί κάποιος προερχόμενος από τον αστικό-κοινοβουλευτικό πολιτικό κόσμο, προκειμένου να διευρυνθούν οι συμμαχίες και η κοινωνική βάση της κατοχικής κυβέρνησης.
Το σημαντικότερο σημείο της ιστορίας όμως είναι ότι οι αρχές κατοχής και στο παρελθόν (1942) είχαν προτείνει την πρωθυπουργία στο Ράλλη, μόνο που το προξενιό είχε αποτύχει διότι ο Ράλλης, είχε θέσει στις γερμανικές και ιταλικές αρχές Κατοχής έναν όρο, τον οποίο αυτές τότε είχαν απορρίψει: Τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Αυτό, που τον Απρίλη του 1943 ανάγκασε την κλίκα των κατακτητών και των αστών να δεχθεί τον όρο του Ράλλη και να τον χρήσει πρωθυπουργό ήταν το γεγονός ότι το έδαφος είχε πλέον αρχίσει να τρίζει κάτω από τα πόδια της αστικής τάξης!
Είχε συντελεστεί η κατατρόπωση των γερμανικών δυνάμεων στο Στάλινγκραντ, η κατάρρευση της Ιταλίας ήταν θέμα χρόνου, το ΕΑΜ κι ο ΕΛΑΣ είχαν αγκαλιάσει πια πλατύτερα λαικά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, ενώ αυτό που προφανώς πανικόβαλε την άρχουσα τάξη, ήταν ότι στις 5 του Μάρτη 1943, με βασική πρωτοβουλία κι οργάνωση του ΕΑΜ, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το μεγαλειώδες-και πρωτοφανές στα Ευρωπαικά κατοχικά χρονικά- συλλαλητήριο, που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση!
Να λοιπόν γιατί έγινε αποδεκτός ο βασικός όρος του Ράλλη: Η δημιουργία των Ταγμάτων ασφαλείας, των οποίων η βασική χρηματοδότηση αποφασίστηκε στα τέλη του Οκτώβρη 1943, σε μυστική σύσκεψη, που πραγματοποίησαν μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλομαυραγορίτες, αφού οι Γερμανοί, ένεκα της έκβασης του πολέμου, δεν διέθεταν πλέον ανάλογους πόρους. (Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος)
Ας επανέλθουμε στο σήμερα...
Κατ' αρχάς είναι άκρως ενδιαφέρουσα η αναλογική -με την τότε εποχή- ομοιότητα των πολιτικών προσώπων και καταστάσεων. Αν αντικαταστήσουμε τον όρο "κατακτητές" με τον όρο "τρόικα", αν κάνουμε το ίδιο με τον όρο "Ι. Ράλλης" αντικαθιστώντας τον με τον όρο "Γ. Παπανδρέου" κι αν, τέλος, στη θέση του όρου "Τάγματα Ασφαλείας" βάλουμε τον όρο "ΜΑΤ" τότε θα' χουμε ένα πολύ...όμορφο και...άκρως διδακτικό αλληλοσυμπληρούμενο ιστορικό παζλ του θαυμαστού κόσμου της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα (θυμηθείτε προηγούμενη ανάρτηση του blog μας) το πρώτιστο πολιτικό καθήκον της παρασιτικής άρχουσας τάξης σε περιόδους που αυτή ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ήταν και είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ ΜΑΝΔΥΑ, ώστε να προστατεύσει τα συμφέροντά της από τον αντιστεκόμενο λαό.
Η δημιουργία των ΜΑΤ απ' τον "εθνάρχη", ήρθε ν' αντιμετωπίσει το ριζοσπαστικό κι ανυπάκουο λαικό κίνημα της μεταπολίτευσης. Η δημιουργία (μετονομασία των ΜΑΤ) των ΜΕΑ από το ΠΑΣΟΚ ήρθε ν' αντιμετωπίσει το προτοφανές για την εποχή κύμα εξέγερσης για τη δολοφονία Καλτεζά. Σ'αυτό το πνεύμα κινήθηκε κι η απόφαση Μαρκογιαννάκη περί της δημιουργίας των ομάδων "ΔΙΑΣ" "ΔΕΛΤΑ" κλπ, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
 |
Ο Παπουτσής δεν είναι Μαρκογιαννάκης. Δεν είναι δηλαδή ΄ένας αστοιχείωτος επαρχιώτης φασίστας με μηδαμινή πολιτική συγκρότηση κι ελλιπέστατη γνώση της πολιτικής ιστορίας.
Ο Παπουτσής ήταν γραμματέας της μεταδικτατορικής ΕΦΕΕ, ξέρει από πολιτική και σίγουρα κατέχει τις στοιχειώδεις μαρξιστικές αρχές, άρα έχει ΣΑΦΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ του ρόλου του, ως υπουργού της Αστυνομίας μιας -κατ' ουσίαν- ΔΩΣΙΛΟΓΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Όπως λοιπόν το 1943 επιλέχθηκε από τους κατακτητές κάποιος Ι. Ράλλης με τη λογική ότι για τη θέση του πρωθυπουργού έπρεπε να επιλεγεί κάποιος προερχόμενος από τον αστικό-κοινοβουλευτικό πολιτικό κόσμο, έτσι και το 2010 επιλέχθηκε ως υπουργός των ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΣΑΣ, ένας ΠΡΩΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗΣ ΕΦΕΕ! Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος είναι η διεύρυνση των συμμαχιών και της κοινωνικής βάσης των κυβερνήσεων!
Κι αυτά ο Παπουτσής τα γνωρίζει! Απλά είναι φανερό, ότι ο υπουργός Προ Πο (όπως κι οι υπόλοιποι δωσίλογοι υπουργοί της κυβέρνησης) έχει "μεθύσει" απ' το "κρασί" που κερνάει ο εκάστοτε κατακτητής τους- όπου γης- τοποτηρητές του κι ως εκ τούτου ξευτυλίζεται χωρίς καν να λαμβάνει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα για την πολιτική του αυτοπροστασία.
Είναι προφανές ότι έχει παραισθήσεις και ζει ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ...ΤΑΓΜΑΤΩΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.