Όλοι οι κομμουνιστές , και εγώ υπόρρητα, ή υποσυνείδητα αναφερόμαστε στην εργατική τάξη με δέος, με ελπίδα με προσδοκία ότι όταν αφυπνισθεί θα σαρώσει με μιας τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. ¨Όταν εξεγερθεί θα σαρώσει την φτώχεια , την εξαθλίωση την αδικία. Η εργατική τάξη, ο επιούσιος λαός, η τάξη με την ιστορική αποστολή να αλλάξει την μοίρα της και την μοίρα του κόσμου.
Στην δουλειά μου περιτριγυρίζομαι από εργάτες όπως και εγώ. Μιλάω μαζί τους, τσακώνομαι, τους βρίζω συχνά, απογοητεύομαι ακόμη συχνότερα. Κυρίως γιατί αντιλαμβάνονται την ταξική τους θέση ως προσωπική τους αποτυχία να επιτύχουν ως ιδανικοί μεσοαστοί ή ως πολλά υποσχόμενοι μικροαστοί. Δύσκολα το αποδέχονται, ακόμη πιο δύσκολα ωστόσο αποδέχονται την τωρινή τους ταξική θέση : Είσαι εργάτης κατάλαβε το επιτέλους…
Βρίζουν τους ανθέλληνες πολιτικούς και δακρύζουν με την με συνθήματα του τύπου «είμαστε όλοι έλληνες» κατ ‘ αναλογία του «είμαστε όλοι αλβανοί» θυμίζω. Αυτοί οι εργάτες είναι τα πάντα, ντύνονται κάθε φορεσιά : αυτή του ελληνάρα, αυτή του απογοητευμένου δημοκράτη πασόκου, αυτή του αγανακτισμένου έλληνα. Κοιτάξου στον καθρέφτη. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις ρούχα. Φοράς τα ρούχα της τάξης σου. ΕΙΣΑΙ ΕΡΓΑΤΗΣ.
Είναι για μένα ξεκάθαρο πια : Δεν βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να ανασυγκροτηθεί η εργατική τάξη. Δεν βρισκόμαστε πια στην φάση να συζητάμε για την επαναστατική εμβάθυνση της ταξικής συνείδησης των εργατών. Βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να φτιαχτεί η εργατική τάξη απ την αρχή. Να δημιουργηθούν εξαρχής οι όροι κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού της ίδιας της οντολογίας της εργατικής τάξης. Είναι τελείως απαραίτητο , η εργατική τάξη , οι εργάτες, να χτίσουμε από την αρχή την κοινωνική και πολιτική μας φυσιογνωμία, τον τρόπο ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να μολύνουμε κάθε μέρα κάθε στιγμή, την αστική τάξη, την πολιτική και την θεωρία της, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής της με την εργατική επαναστατική προοπτική με τον κομμουνισμό και την ελευθερία.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει. Να πειστούμε οι εργάτες , ότι αξίζει να είναι κάποιος εργάτης. Να μην παλεύουμε κατά μόνας για να απαλλαγούμε από την ταξική μας θέση εντός του καπιταλισμού. Να παλέψουμε για να αλλάξουμε την ταξική μας θέση και τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, η δυνατότητα της οποίας γονιμοποιείται και επωάζεται μέσα στο μυαλό, την ψυχή και τα χέρια των εργατών. Δεν είναι ντροπή να είσαι εργάτης, είναι ντροπή να είσαι εργάτης και να μην θέλεις να πάρεις πίσω ένα κόσμο που φτιάχτηκε από σένα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Έχουμε δρόμο μπροστά μας, αλλά αξίζει τον κόπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.