Εν όψει του νέου πρωταθλήματος, σύσσωμη η εγχώρια πολυπληθής ποδοσφαιρόφιλη κοινότητα μοιάζει να έχει νοσταλγήσει την ποιητική της ντρίμπλας, της χαμένης μπαλιάς, της ατομικής ενέργειας, όλους εκείνους τους μικρούς και μεγάλους μάγους των αγωνιστικών χώρων, που ιερουργούν στην πολυπληθέστερη θρησκεία του κόσμου: το ποδόσφαιρο.
Όλοι αυτοί οι οπαδοί – πιστοί που, απ’ το στασίδι του ο καθένας, συμμετέχουν σαν μια μικρή ψηφίδα στο κάλπικο ψηφιδωτό του ελληνικού ποδοσφαίρου – είναι έτοιμοι να διαγράψουν τα στημένα παιχνίδια, τα κάλπικα πρωταθλήματα, τα δεκάδες φάλτσα σφυρίγματα των αργυρώνητων ανδρείκελων που ονομάζονται διαιτητές.
Το ποδόσφαιρο στη χώρα μας διεκδικεί τις μαραμένες δάφνες που άφησε πίσω της η θλιβερή παράγκα των στημένων πρωταθλημάτων, της απαξίωσης του ευ αγωνίζεσθαι, της αλλοτρίωσης του φίλαθλου πνεύματος και της μαζικής αποκτήνωσης της κερκίδας. Ο βόρβορος του ελληνικού ποδοσφαίρου εικονογραφείται με τον καλύτερο τρόπο από τις «ευγενικές» φυσιογνωμίες των περισσότερων παραγόντων.
Ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς και της σήψης ξεκίνησε από επιχειρηματικούς κύκλους οι οποίοι, μέσω των ομάδων τους, έγιναν αποδέκτες λαϊκού θαυμασμού όσο κανείς άλλος, για τα προσόντα και την ευφυΐα τους, κυρίως με τις γκανγκστερικές επιδόσεις τους στις συνδιαλλαγές τους τόσο με το κράτος όσο και με τους εκπροσώπους της εξουσίας.
Για σχεδόν δυο δεκαετίες, απολαύσαμε ένα ποδόσφαιρο που παιζόταν έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, σε διάφορες «παράγκες» που απαξίωναν όχι μόνο τα πρωταθλήματα και τον μόνιμο – διορισμένο – πρωταθλητή, αλλά επιπροσθέτως διέφθειραν και το φίλαθλο πνεύμα. Έτσι φτάσαμε στο τραγελαφικό σημείο, ο πρόεδρος της ομάδας να θεωρείται η… καλύτερη μεταγραφή, αυτός που έχει τα... κότσια να καθαρίζει για πάρτη της, να θεωρείται περιφανής νίκη αυτή που επιτυγχάνεται στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων – και με «πέτσινο» πέναλτι ή εξόφθαλμα αντικανονικό γκολ.
Ωστόσο, τα φαινόμενα εκπεσμού επεκτάθηκαν ακόμα περισσότερο με την απαξίωση των παραγόντων εκείνων οι οποίοι δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη χυδαία ποδοσφαιρική συναλλαγή που παρακολουθούμε τώρα, από τα χρόνια των εργωδών διαδικασιών για το στήσιμο της παράγκας.
Έτσι, πρόεδροι όπως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης άκουγαν για χρόνια τα εξ αμάξης από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας τους – γιατί δεν υπήρξε μέρος της βρωμερής διαπλοκής του ποδοσφαίρου – υπερασπιζόμενοι το προφανές: ότι οι ομάδες πρέπει να αναμετριούνται στους αγωνιστικούς χώρους και όχι στις διάτρητες παράγκες. Επίσης, ο Ντέμης Νικολαΐδης κατηγορήθηκε από τους οπαδούς της ομάδας του επειδή δεν έκανε νταλαβέρι με τους διαιτητές και όσους στήνανε τους αγώνες.
Στο μεταξύ, παρά τις διάφορες ηχηρές αλλαγές στα προεδρία διάφορων δημοφιλών ομάδων, το ποδόσφαιρο προσέλκυε όλο και περισσότερο την αφρόκρεμα του υποκόσμου, η οποία διέθετε και ευφραδείς εκπροσώπους, εμπλουτίζοντας το κοινωνικό μας λεξιλόγιο με έμπνευση, φαντασία και χάρη.
Αυτή η φάμπρικα, εκτός από εξωγηπεδικούς άθλους – δηλαδή να καλύπτει πέρα για πέρα έκνομες «επιχειρηματικές δραστηριότητες» των διαφόρων λαμπρών παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου – άνοιγε και νέους επιχειρηματικούς ορίζοντες μέσω του στοιχήματος και των κραυγαλέα στημένων αγώνων.
Σε όλο αυτό το πανόραμα, που θυμίζει χώρα της ζούγκλας, το κράτος με τις υπηρεσίες του και τους λειτουργούς του – όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ως πολίτες του 21ου αιώνα –, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ανεπαρκές και απελπιστικά αδύναμο απέναντι σε τρεις - τέσσερις αλήτες του κοινού ποινικού δικαίου και ταυτοχρόνως εγκληματικά απών από όλα όσα συνέβαιναν. Συνεχίζει δε να υφίσταται και να λειτουργεί κατά την πελατειακή λογική, σύμφωνα με την οποία κανένας δεν ευθύνεται και όλα θα φτιάξουν από μόνα τους.
Έχει ήδη αρχίσει μια διαδικασία εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, η οποία θα μείνει ημιτελής, σαν παράνομο οικοδόμημα, από τον φόβο του πολιτικού κόστους, δεδομένου ότι το τελευταίο δεν επιθυμεί να αναλάβει το πολιτικό μας σύστημα ή – ακόμα ακριβέστερα – δεν αντέχει να σηκώσει το ανάλογο βάρος. Κάθε εισιτήριο που κόβεται για στημένους αγώνες και πουλημένα πρωταθλήματα αποτελεί συνηγορία υπέρ των απανταχού παραγκών, υπέρ των πουλημένων διαιτητών, υπέρ του υπόκοσμου που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο.
Κάθε συμμετοχή σε αυτό τον βόρβορο δεν σημαίνει αγάπη προς την ομάδα, αλλά υπογραφή ότι γουστάρουμε τη διαφθορά αποτελώντας κι εμείς μέρος της.
Αφού λοιπόν η πολιτεία δεν αντέχει το βάρος της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου, ας την απαλλάξουμε εμείς, φροντίζοντας να παίζουν οι ομάδες σε άδειες κερκίδες!
- Στίχος από τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου
xenofonb@gmail.com http://www.topontiki.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.