Η διοίκηση των ΕΛΠΕ ζητάει μειώσεις μισθών μέχρι 40%, με έναντι πληρώνονται οι εργάτες στα ναυπηγεία Ελευσίνας. Οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματα τους.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει συσσωρευτεί μια εμπειρία αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην περιοχή του Θριασίου. Αυτή αξίζει να αναλυθεί όχι αφηρημένα αλλά για να βγάλουμε συμπεράσματα σχετικά με το ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει το κίνημα των εργαζομένων της περιοχής στην εποχή του μνημονίου.
Η πιο σημαντική τέτοια εμπειρία είναι αυτή των ΕΛΠΕ στα οποία η εταιρία πρότεινε νέα επιχειρησιακή σύμβαση, που προβλέπει μειώσεις της τάξης του 40% και συνδέει τις αποδοχές με την παραγωγικότητα. Επίσης προκείμενου να μειώσει το κόστος πρότεινε αλλαγές σχετικά με την επάνδρωση των νέων εγκαταστάσεων, που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ έχουν ήδη πραγματοποιήσει μια 10ήμερη απεργία, επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν μια δεύτερη 10 ήμερη, που όμως την δεύτερη μέρα χαρακτηρίστηκε παράνομη και καταχρηστική και ανεστάλη. Από τις 19/5 θα πραγματοποιήσουν τέσσερις 24ωρες απεργίες. Σημειωτέον ότι λόγω της παραγωγικής διαδικασίας των διυλιστηρίων μια απεργία προκειμένου να δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στην παραγωγή πρέπει να διαρκεί πάνω από 7 ημέρες.
Τα ΕΛΠΕ έχουν ανακοινώσει ότι τα καθαρά τους κέρδη το 2010 έφτασαν τα 180 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό συνέβη παρά τη μείωση της ζήτησης στα πετρελαιοειδή προϊόντα κατά 14%. Η εταιρία παραμένει κερδοφόρα ακόμα σε εποχή κρίσης, όχι όμως όσο κερδοφόρα όσο θα ήθελαν τα στελέχη της εταιρίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δικαστήριο κατά την εκδίκαση της αγωγής που κατάθεσε η εταιρία εναντία στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Ομοσπονδίας Πετρελαιοειδών, στελέχη της εταιρίας ανέφεραν ότι τα κέρδη είναι μικρά σε σχέση με το επενδυμένο κεφάλαιο (ποσοστό περίπου 2,5%). Η εταιρία είχε ανακοινώσει τις προθέσεις της χρόνια πριν. Θέλει να κάνει τη μεταβίβαση της διοίκησης στον όμιλο Λάτση έχοντας ξεμπλέξει από εργατικές κατακτήσεις. Σήμερα εκμεταλλεύεται την κρίση προκειμένου να χτυπήσει εργατικά δικαιώματα. Η πλειοψηφία του επιχειρησιακού Σωματείου που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ αντί να προετοιμάσει και να θέσει σε θέση μάχης το Σωματείο, όλο το προηγούμενο διάστημα το καθησύχαζε λέγοντας ότι τίποτα δεν θα συμβεί και ότι η κρίση δεν θα αγγίξει τους εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ. Παρ' όλη την λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων έσπερνε τον εφησυχασμό και δεν συμπαραστάθηκε, δεν έδειξε έμπρακτη αλληλεγγύη σε κανένα σωματείο ή κλάδο που αγωνιζόταν. Μόνο όταν τα μέτρα έφτασαν στα ΕΛΠΕ οργάνωσαν μια απεργία που την σταμάτησαν όταν η εργοδοσία τους είπε το απίθανο επιχείρημα ότι ”δεν συζητά με απεργούς”.
Άρα ένα συμπέρασμα είναι ότι κάθε Σωματείο ανεξάρτητα εάν η εταιρία είναι κερδοφόρα ή όχι πρέπει να προετοιμαστεί και να μπει σε θέση μάχης. Η κρίση θα μας πιάσει όλους και μπορεί να απαντηθεί μόνο μέσα από την ενότητα. Το εργατικό κέντρο Ελευσίνας αρνήθηκε να πάρει μια απόφαση στήριξης της δεύτερης απεργίας των ΕΛΠΕ όταν το δικαστήριο την έκρινε παράνομη, με αποτέλεσμα το Σωματείο να κάνει πίσω και η απεργία να ανασταλεί. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν από τους ενσωματωμένους κρατικοδίαιτους γραφειοκράτες να τους οργανώσουν. Ένας δρόμος υπάρχει, αυτός του γνήσιου συντονισμού Σωματείων. Η αναγκαιότητα του θα επανέρχεται διαρκώς.
Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ είναι περισσότερο ευάλωτοι λόγω της τακτικής των επιδομάτων, που κυριαρχούσε στον κλάδο τους αλλά και γενικότερα στον δημόσιο τομέα για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι εργαζόμενοι έχουν μικρό βασικό μισθό, ο οποίος ανεβαίνει με επιδόματα (ο αριθμός τους είναι γύρω στα 34) έτσι η σημερινή περικοπή των επιδομάτων σημαίνει συνολική μείωση των αποδοχών γύρω στο 40%. Τα ΕΛΠΕ είναι μια εταιρία σε νευραλγικό χώρο στρατηγικής σημασίας και με τα διάφορα επιδόματα η πολιτική ηγεσία προσπαθούσε να κρατά ένα κομμάτι των εργαζομένων χειραγωγημένο και εξαγορασμένο. Για να πετύχουν αυξήσεις στους βασικούς μισθούς οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να έχουν άλλου είδους σωματεία, κίνημα, αγώνες αλλά και ενότητα με άλλους κλάδους. Αυτό δεν υπήρχε ούτε τότε αλλά ούτε και σήμερα γι αυτό και οι εργαζόμενοι είναι εύκολος στόχος.
Ένα τρίτο συμπέρασμα είναι ότι στην περίοδο της κρίσης όποιος έχει αυταπάτες για το ρόλο του κράτους και των δικαστηρίων στην ουσία σαμποτάρει την προοπτική οποιασδήποτε κατάκτησης. Ο πρόεδρος της ΠΑΣΚΕ στα ΕΛΠΕ δήλωνε πως “δε θα συμμετέχει σε παράνομες απεργίες”. Το ψέμα ότι το κράτος είναι δήθεν ουδέτερο και απλά ρυθμίζει τις σχέσεις ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους σήμερα δεν μπορεί να σταθεί. Όταν ένας αγώνας γίνεται απειλητικός για τα σχέδια τους κρίνεται αυτόματα παράνομος. Οι εργαζόμενοι πρέπει να το πάρουν απόφαση και να οικοδομήσουν τις προϋποθέσεις προκειμένου να έρχονται σε αντιπαράθεση με τους κρατικούς μηχανισμούς και να νικούν. Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό είναι ο αγώνας να μην μένει στα πλαίσια του εργοστασίου αλλά να επιδιώκεται κοινή ευρύτερη πάλη.
Στη Βιβεχρώμ ένα άλλο κερδοφόρο εργοστάσιο της περιοχής η εταιρία πρότεινε στους οδηγούς να απολυθούν και με τις αποζημιώσεις να αγοράσουν τα φορτηγά και τις άδειες και να τους μετατρέψει σε εργολάβους. Έτσι οι μόνιμες θέσεις εργασίας θα μειωθούν και οι εργαζόμενοι θα διασπαστούν. Το ΔΣ του σωματείου και εκεί έλεγε ότι η κρίση δεν θα τους αγγίξει. Μετά από Γενική Συνέλευση το Σωματείο προχώρησε σε στάση εργασίας η οποία ήταν επιτυχημένη. Η διοίκηση του εργατικού κέντρου Ελευσίνας περιορίστηκε στην παρουσία της για μισή ώρα στον χώρο της στάσης. Καμία έμπρακτη αλληλεγγύη, καμία προσπάθεια να εμπλέξουν τους εργαζόμενους της περιοχής προκειμένου να δοθεί ο κοινός αγώνας.
Τα ναυπηγεία Ελευσίνας προχωράνε σε ελεγχόμενη πτώχευση προκειμένου να μην μπορούν να διεκδικήσουν τα χρωστούμενα οι προμηθευτές τους. Καθυστερούν την μισθοδοσία στους εργαζομένους, τους δίνουν έναντι 200-300 ευρώ τη φορά. Το ΔΣ του Σωματείου που ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ καθησυχάζει τους εργαζόμενους και τους λέει ότι μετά από παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις το υπουργείο υποσχέθηκε ότι θα προχωρήσει σε νέες παραγγελίες οπλικών συστημάτων από το Ναυπηγείο και ότι το πρόβλημα θα λυθεί. Οι εργαζόμενοι απλά πρέπει να κάνουν υπομονή. Το ίδιο έργο παιγμένο ακόμα μια φορά σε επανάληψη με τους ιδίους πρωταγωνιστές αλλά με θύματα πάντα τους εργαζόμενους. Όμως τα πράγματα σιγά σιγά αλλάζουν, πλησιάζει η ώρα που οι εργαζόμενοι θα πετάξουν τη σκουριά του ξεπουλημένου συνδικαλισμού από πάνω τους και θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.