Δείξε μου τον «στρατηγικό σου εταίρο»…

του Σπύρου Πλακιά

«Η πολιτική αλλαγή είναι αργή. Κανείς δεν κοιμάται ένα βράδυ σε δημοκρατικό καθεστώς και ξυπνά την επομένη σε φασιστικό. Οι πολίτες της Αιγύπτου και της Τυνησίας μπορούν να πουν πολλά για το γεγονός ότι και το εντελώς αντίθετο είναι επίσης αληθές: μια δικτατορία δεν μετατρέπεται σε δημοκρατία μέσα σε ένα βράδυ.

Η οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή τέτοιας εμβέλειας είναι το αποτέλεσμα πολύ σκληρής δουλειάς και έχει πάντοτε αυξητικά χαρακτηριστικά, τα οποία δείχνουν ότι  στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ποτέ μόνο ένα ιστορικό γεγονός το οποίο μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι, από μόνο του, η στιγμή της ριζικής αυτής αλλαγής. Υπάρχουν, όμως, γεγονότα βαρύνουσας σημασίας τα οποία λειτουργούν ως ιστορικά θεμέλια μιας τέτοιας αλλαγής».

Αυτό γράφει  ο Neve Gordon, Ισραηλινός πανεπιστημιακός, ο οποίος είναι επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν και στο Ινστιτούτου Ann Arbor and Watson Institute του Πανεπιστημίου Brown των ΗΠΑ. Υπήρξε επίσης επικεφαλής της ισραηλινής οργάνωσης «Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» κατά τη διάρκεια της πρώτης παλαιστινιακής Intifada.

Ο Gordon αναφέρεται στην πατρίδα του, το Ισραήλ.  Και μάλλον έχει δίκιο. Σε λίγο λιγότερο από δέκα μήνες, το ισραηλινό κοινοβούλιο ισοπέδωσε νομοθετικά θεμελιώδεις ελευθερίες και αρχές που χαρακτήριζαν τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Και έπεται συνέχεια, όπως όλα δείχνουν.. Μόνο που οι παρατηρήσεις του έχουν μια γενικότερη αξία.

Όρκος πίστης στο εβραϊκό κράτος

Συγκεκριμένα, στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, υιοθετήθηκε από το κοινοβούλιο, το οποίο κυριαρχείται από την δεξιά και την ακροδεξιά της πολιτικής σκηνής της χώρας (σε σημείο που το κόμμα «Kadima» της πρώην υπουργού Εξωτερικών Tzipi Livni να μοιάζει με όαση δημοκρατικών αξιών),  νόμος  που προβλέπει ότι για να λάβει κανείς την ισραηλινή υπηκοότητα θα πρέπει «να ορκίζεται πίστη στο δημοκρατικό και εβραϊκό κράτος του Ισραήλ»!  Οι θυελλώδεις αντιδράσεις των Παλαιστινίων που παραμένουν στο Ισραήλ και έχουν ισραηλινή υπηκοότητα, καθώς και πολλών Ισραηλινών του προοδευτικού και αριστερού χώρου δεν κατάφεραν να σταματήσουν το συγκεκριμένο νομοθέτημα.

Ένα νομοθέτημα που θέτει, όπως προκύπτει αβίαστα,υπό αμφισβήτηση τη δυνατότητα διαβίωσης εντός Ισραήλ ενός μη εβραίου (διότι υπό ποια έννοια ένας χριστιανός ή μουσουλμάνος ή ένας άνθρωπος που δεν θέτει ως χαρακτηριστικό του γνώρισμα τη θρησκευτική του πίστη, πχ είναι άθεος ή αμφισβητεί το αστικό κράτος,  θα δηλώνει πίστη στο εβραϊκό κράτος;) Ένα νομοθέτημα που ισοσκελίζει το δημοκρατικό με το εβραϊκό κράτος, λες και πρόκειται για συνώνυμες έννοιες. Ένα νομοθέτημα που δίνει οριστικά τέλος στην όποια αιτίαση με βάση την οποία το Ισραήλ ήταν (ή είναι) το μοναδικό αμιγώς κοσμικό κράτος στην περιοχή.  Δεν ήταν ούτως ή άλλως το μοναδικό κοσμικό κράτος στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής αφού, εξαρχής, ορίστηκε ως κράτος των εβραίων. Επιπλέον, δεν έχει σύνταγμα!

Κοσμικό δημοκρατικό κράτος χωρίς σύνταγμα

Αν και η πρώτη βουλή που συγκροτήθηκε μετά την ανεξαρτησία το 1949 ήταν συντακτική, τελικά κατέληξε στην ίδρυση μιας συνταγματικής νομοθετικής επιτροπής στους κόλπους του κοινοβουλίου που επιβλέπει την εφαρμογή «Βασικών Νόμων». Γιατί αν είσαι κράτος των εβραίων, τότε η νομοθεσία θα πρέπει να απορρέει από την Τορά (το ιερό εβραϊκό βιβλίο).  Κάτι τέτοιο, επί δεκαετίες τουλάχιστον, έβρισκε αντίθετο μεγάλο τμήμα, πλειοψηφικό τμήμα, του ισραηλινού λαού και της πολιτικής του εκπροσώπησης.

Στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ εκκρεμεί ακόμη η εκδίκαση των προσφυγών που κατατέθηκαν κατά του όρκου πίστης, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για βαθιά διχαστικό και ρατσιστικό νομοθέτημα που υποσκάπτει την ενότητα του ισραηλινού λαού και παραβιάζει το δικαίωμα της διαφορετικότητας από άποψη θρησκείας. Πας μη εβραίος, μοιάζει να είναι ανεπιθύμητος. Αυτό περίπου είναι το νόημα του νόμου.

Η ηθοποιός Hana Maron, σε διαδήλωση κατά του όρκου πίστης στο εβραϊκό κράτος, υπενθύμισε το άρθρο της Διακήρυξης Ανεξαρτησίας του Ισραήλ: «Το κράτος του Ισραήλ θα διασφαλίζει πλήρη ισότητα όσον αφορά στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα όλων των κατοίκων του ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, ή φύλου.» Θέλω να κλάψω, κατέληγε η Maron στην παρέμβασή της, αναρωτώμενη «πώς γίναμε έτσι; Τι έχει απομείνει από εμάς;»

Πάνω από όλα οι εποικισμοί

Όσα έμοιαζαν αδιανόητα για τον μέσο Ισραηλινό πολίτη, σήμερα είναι κανόνας. Η Maron, όπως και πολλοί άλλοι Ισραηλινοί, δέχτηκαν νέο πλήγμα, όταν πριν από μόλις λίγες μέρες, το κοινοβούλιο, με ελάχιστες ψήφους και πολλές αποχές και λευκά, υιοθέτησε ένα νέο εκπληκτικό νομοθέτημα: την ποινικοποίηση του μποϋκοτάζ των εποικισμών! Πρόκειται ουσιαστικά για νόμο που δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε θεωρεί ότι «θίγεται» από μια έκκληση ή μια πράξη μποϋκοτάζ κατά των εποικισμών ή των προϊόντων τους, να προσφύγει στη δικαιοσύνη και να μηνύσει τον υποκινητή του μποϋκοτάζ, επικαλούμενος «διαφυγόντα κέρδη και ζημίες», χωρίς, όμως, να είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει αποδείξεις για αυτές τις ζημιές!

Ήδη, φιλειρηνικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολλοί άλλοι φορείς και πρωτοβουλίες έχουν καταθέσει προσφυγές στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Υπογραμμίζουν ότι ο νόμος «ουσιαστικά ποινικοποιεί την έκφραση πολιτικής διαφωνίας, ποινικοποιεί τη δράση ενάντια στην πολιτική της κατοχής» και καταγγέλουν ότι το Ισραήλ εξελίσσεται, πέρα από κατοχική δύναμη, σε ένα ρατσιστικό, αυταρχικό και φασιστικό κράτος. Πρόκειται για μια επικίνδυνη προοπτική που αρκετοί Ισραηλινοί φιλειρηνιστές και μέλη του αριστερού πολιτικού φάσματος της χώρας είχαν επισημάνει  εδώ και πολύ καιρό.

Ήδη, πολλοί αρνητές στράτευσης, δηλαδή Ισραηλινοί που δεν αρνούνται γενικώς να υπηρετήσουν τη θητεία τους αλλά να υπηρετήσουν σε κατεχόμενα εδάφη, τόνιζαν στις επιστολές που έχουν στείλει ότι «η κατοχή διαφθείρει την ίδια την ισραηλινή κοινωνία, τις αρχές του ισραηλινού κράτους». Από την κατοχή, κατέληγαν, δεν χάνουν μόνο οι Παλαιστίνιοι, χάνουμε και εμείς.

Οι «καλοί μας σύμμαχοι»

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί οι εξελίξεις αυτές, εντός Ισραήλ, ενδιαφέρουν και εμάς, και μάλιστα σε αυτήν τη χρονική στιγμή, που ο ελληνικός λαός βιώνει μια τόσο σκληρή καθημερινότητα λόγω Μνημονίου, μέτρων κλπ. Μας ενδιαφέρουν γιατί από αυτήν την πολιτική ηγεσία, δηλαδή την τρέχουσα ισραηλινή ηγεσία, ο Πρόεδρος Κ. Παπούλιας και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έλαβαν εύσημα καλής συμπεριφοράς και «αλληλεγγύης» επειδή εμποδίστηκε ο απόπλους του στολίσκου προς τη Λωρίδα της Γάζας (καμπάνια Ένα Καράβι για τη Γάζα) πριν μερικές μέρες.

Είναι η ηγεσία την οποία η κυβέρνηση της Αθήνας αναγνωρίζει ως στρατηγικό εταίρο. Και η Ελλάδα συσφίγγει τις σχέσεις της σε αυτήν ακριβώς την περίοδο με μια ισραηλινή ηγεσία που φέρεται όπως φέρεται στους Παλαιστινίους αλλά και καταστέλλει με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο την όποια αντιπολιτευτική φωνή στην πολιτική αλλά και στην λογική της κατοχής εντός Ισραήλ.  Μια ηγεσία που επιδιώκει να νομοθετήσει τον αυταρχισμό και το ρατσισμό, με απώτερο στόχο, κατά τον Neve Gordon, να καταργήσει κάποια στιγμή, στο όνομα της «ασφάλειας και του σεβασμού προς το εβραϊκό κράτος», ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο, έτσι  ώστε μην υπάρχει ούτε χαραμάδα διαφωνίας στους κόλπους της ισραηλινής κοινωνίας.

Δεν θα έπρεπε να προβληματίσει αυτό; Δεν λέει ήδη πολλά και για τους Έλληνες κυβερνώντες; Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό το κυνήγι μαγισσών απέναντι σε οποιαδήποτε άποψη αμφισβητεί τους «μονοδρόμους σωτηρίας της χώρας»; Αν αντικαταστήσει κανείς τη λέξη «σωτηρία» με το «ασφάλεια»;  Ζοφερά τα όσα προδιαγράφονται…http://www.inprecor.gr/