Σφαλιάρες από μέσα, χαστούκια από έξω

Πριν από κάποιες εβδοµάδες λίγοι θα προέβλεπαν πως η κυβέρνηση, παρά την αντοχή που έδειχνε ξεπερνώντας χωρίς µεγάλες απώλειες την επιδείνωση όλων των κοινωνικών και οικονοµικών δεικτών, µέσα σε ελάχιστο χρόνο θα δεχόταν τη µιασφαλιά­ρα µετά την άλλη, τόσο στο εσωτερικό όσο και στις σχέσεις της µε το εξωτερικό - και κυρίως τους επιτηρητές της ελληνικής οικονοµίας.

Σήµερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως, παρ’ ότι διατηρεί το προβάδισµα, µια µικρή µειονότητα πια εµπιστεύεται την ικανότητά της να διαχειριστεί την κρίση και τη χώρα, ενώ η ίδια η κυβέρνηση, παρά τη µικρής εµβέλειας αντιπολίτευση που της ασκείται, εµφανίζεται διαλυµένη και ανίκανη να διαχειριστεί στοι­χειώδεις υποθέσεις, προκαλώντας η ίδια τε­ράστια ζηµιά στην αξιοπιστία της.

Καθώς όµως εξελίσσεται η κυβερνητική φαρσοκωµωδία, η οικονοµική πραγµατικότη­τα επιδεινώνεται ραγδαία και η επικαιρότητα πληµµυρίζει από δυσάρεστες διαπιστώσεις και καταλυτικά στοιχεία για τη βαθιά ύφεση, την οικονοµική κατάρρευση και το βαρύτατο κοι­νωνικό κόστος της κυβερνητικής πολιτικής.

Προσχήματα

Κανείς δεν ξέρει αν η σηµερινή γενική απεργία θα µπορέσει να αποτελέσει µια ηχη­ρή απάντηση, αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι η κυβέρνηση καταφέρνει, εν µέσω της χειρό­τερης αντιλαϊκής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών και του σχεδιασµού περί γενικού ξεπουλήματος, να έχει διαταράξει τις σχέσεις της ακόµη και µε τους εκπροσώπους του Διε­θνούς Οικονοµικού Ελέγχου. Δείγµατα αυτού αποτελούν:

♦ Ο δημόσιος «καβγάς» µε την τρόικα για την προέλευση και τον σχεδιασµό του προ­γράµµατος πώλησης δηµόσιας περιουσίας αντί 50 δισ. ευρώ την επόµενη τετραετία, ο οποίος, αν και προσχηματικός ως προς την ου­σία, έχει επιφέρει αλλεπάλληλες δηλητηριώ­δεις δηλώσεις εις βάρος της κυβέρνησης όχι µόνο από τους εδώ εκπροσώπους της τρόικας, αλλά και από το ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον.

♦ Η εσκεμμένη διαρροή δηλώσεων του Ντο­μινίκ Στρος - Καν σε γαλλικό κανάλι, σύµφω­να µε τις οποίες ο Γ. Παπανδρέου ήταν αυτός που του έθεσε θέµα παρέµβασης του Ταµεί­ου στην Ελλάδα από τον Δεκέµβριο του 2009, δύο µόλις µήνες µετά την ανάρρησή του στην πρωθυπουργία - ενώ στην Ελλάδα ο ίδιος έδι­νε µια εντελώς διαφορετική εικόνα...

♦ Η εκ των προτέρων υπονόμευση της χθε­σινής επίσκεψης Παπανδρέου στη Μέρκελ από την Bundesbank, η οποία τάχθηκε κατά της επαναγοράς οµολόγων µε δάνεια από τον µηχανισµό χρηµατοπιστωτικής σταθερό­τητας. Μαζί µε την πάγια θέση της Γερµα­νίας κατά του ευρωοµολόγου και τη συνε­χή αναβολή της συζήτησης περί επιµήκυν­σης του ελληνικού δανείου των 110 δισ. ευρώ από τον µηχανισµό «στήριξης», είναι προφανές ότι το κλίµα στη Γερµανία παρα­μένει παγωμένο έναντι της κυβέρνησης.

♦ Το αμέσως επόμενο ταξίδι του Γ. Πα­πανδρέου είναι στη Φινλανδία, η οποία όµως (µαζί µε την Ολλανδία - ρεπορτάζ στις σελ. 4-5) περιλαµβάνεται στις χώρες που βάζουν βέτο και στην επιµήκυνση και σε νέα δάνεια στην Ελλάδα χωρίς νέα επι­πλέον µέτρα.

Μπάχαλο

Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό, τα πράγ­µατα πηγαίνουν γι’ αυτήν από το κακό στο χειρότερο. Το ένα µεγάλο πρόβληµά της είναι η έλλειψη συντονισµού, η οποία απο­τυπώνεται, εντελώς δειγµατοληπτικά, λό­γω πλήθους, στα εξής λίγα παραδείγµατα:

1 Στην εγκύκλιο του υφυπουργού Εσω­τερικών Γ. Ντόλιου περί αναδροµικής επιβολής δηµοτικών τελών για όσους «τα­κτοποιούν» τους ηµιυπαίθριους. Χρειά­στηκαν µια πρωθυπουργική παρέµβαση, µια συγγνώµη του υφυπουργού και µια αναδιατύπωση της εγκυκλίου για να λάβει τέλος µια απίστευτη περιπέτεια που δηµι­ουργήθηκε εκ του µη όντος.

2 Στο θέµα των διοδίων, όπου µε την ποινικοποίηση της µη πληρωµής των τελών (πληµµέληµα) χαρακτηρίστηκε δι­καιολογηµένα εισπράκτορας και εισαγγε­λέας των εργολάβων. Τελικά το αδίκηµα έγινε πταίσµα, αλλά το κόστος παρέµεινε, µαζί µε την ποινικοποίηση.

3 Στην Κερατέα, που παραµένει υπό πο­λιορκία αστυνοµικών δυνάµεων και οι συγκρούσεις κατοίκων και ΜΑΤ είναι κα­θηµερινές. Η σαθρότητα των κυβερνητι­κών επιχειρηµάτων και η συνέχιση της βί­ας την εκθέτουν ακόµη µια φορά ως εταί­ρο και στήριγµα των εργολάβων και όχι ως εκφράζουσα το κοινωνικόσυμφέρον.

4 Στο θέμα της πρότασης της Εθνικής Τράπεζας προς την Alpha για συγχώ­νευση, όπου αλγεινή εντύπωση προκάλε­σε η βιασύνη του υπουργού Οικονοµικών να τοποθετηθεί και στη συνέχεια, υπό το φως της απόρριψης, να αναδιπλωθεί.

Παράλληλα, τρέχει µια πλειάδα περι­στατικών που δείχνουν εσωτερική ασυνεν­νοησία και φαινόµενα διάλυσης και για τα οποία θα αποκτήσετε µια λεπτοµερέστε­ρη εικόνα στις σελίδες 10-11.

ΔΝΤ και εκδότες

Καιρό τώρα οι σχέσεις του πρωθυπουργού με τους εταίρους της Ελλάδας στην Ε.Ε. είναι παγωμένες. Τώρα το κλίμα ψυχραίνει και με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελού­σε, μέχρι πρότινος, το εργαλείο εκβιασμού των ευ­ρωπαϊκών χωρών εκ μέρους της κυβέρνησης. Με την κοινωνία να δείχνει όλο και λιγότερη αντοχή και ανοχή έναντι της πολιτικής της κυβέρνησης, ο πρωθυπουρ­γός βλέπει και τα διεθνή ερείσματά του να χάνονται και την κυβέρνησή του να δίνει πολλά δικαιώματα στην αντιπολίτευση.

«Μεταρρυθμίσεις»

Βλέπει όμως ακόμη ΜΜΕ, τα οποία, αν και κατά κανό­να τον στηρίζουν αναφανδόν, την περασμένη Κυριακή τον έθεσαν προ διλημμάτων ή του άσκησαν ισχυρή πί­εση ώστε να ανακτήσει τον κυβερνητικό έλεγχο και να επιταχύνει σε ό,τι ο Διεθνής Έλεγχος αποκαλεί «ανα­γκαίες μεταρρυθμίσεις».

♦ Το άρθρο του Στ. Ψυχάρη στο «Βήμα της Κυριακής» τον καλούσε να «πετάξει από το τρένο» συνεργάτες του «γκαφατζήδες» και επιδιδόμενους σε προσωπική πολιτική. Χρησιμοποίησε δε ως επιχείρημα μια πολι­τικά «ευαίσθητη» για τον πρωθυπουργό σύγκριση της τακτικής του πατέρα του με τη δική του, εκφράζοντας έμμεση αμφιβολία για το αν ο Γ. Παπανδρέου σήμερα... κυβερνά!

♦ Στην ίδια εφημερίδα ο διευθυντής της Π. Καψής κά­νει λόγο για την «απίστευτη ελαφρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα των ιδιωτικο­ποιήσεων», για έλλειψη «ωριμότητας», αλλά και για φόβο του πρωθυπουργού να πει «τα πράγματα με το όνομά τους».

♦ Ακόμη πιο σκληρό, το κύριο άρθρο της «Καθηµερι­νής» την ίδια μέρα σχεδόν τον κατηγορεί ότι «έδωσε το σύνθημα, με τον χειρισμό στην υπόθεση της αξιοποίη­σης της δημόσιας περιουσίας, στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και τις συντεχνίες να σηκώσουν παντιέρα και να καταστήσουν αδύνατη την υλοποίηση του μνημονίου». Πάει όμως ένα βήμα παραπέρα προειδοποιώντας τον ότι: «Αν ο κ. Παπανδρέου το καταλάβει αυτό σήμερα, όχι αύριο, και δράσει αναλόγως, έχει ακόμη λίγες ελπίδες να είναι ο πολιτικός που θα μας βγάλει από την κρίση. Αν όχι...». Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση, χάνοντας συνεχώς την εσωτερική της συνοχή και την ανοχή της κοινωνίας και επισύροντας την μήνιν των κατ’ εξοχήν συμμάχων και προστατών της, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Αν η κρίση που διανύει σήμερα επιδεινωθεί, τότε ίσως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ σοβαρές εξελίξεις...