Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα την κατάσταση, πρέπει να εξηγήσουμε κάποια πράγματα σχετικά με τους πραγματικούς στόχους κράτους και μεγαλοεργολάβων, καθώς και τους λόγους οι οποίοι ώθησαν τους κατοίκους να προχωρήσουν σε μία από τις πιο μακροχρόνιες (και το λέμε αυτό ενώ ακόμα τίποτα δεν έχει τελειώσει και κανείς δεν έχει υποχωρήσει) και με ένταση τοπικές εξεγέρσεις που έχουν γίνει στην Ελλάδα – πολλοί θα την συνέκριναν με τοπικές εξεγέρσεις της Λατινικής Αμερικής όπως π.χ. για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας.
Ο ρόλος του κράτους και των εργολάβων
Τα τελευταία χρόνια έχει ανακύψει, πολύ φυσιολογικά το ζήτημα της αποσυμφόρησης του ΧΥΤΑ των άνω Λιοσίων. Έτσι οι κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών μπήκαν στη διαδικασία αναζήτησης νέων χώρων εγκατάστασης ΧΥΤΑ. Πριν από δεκαπέντε λοιπόν χρόνια (το 1995) που μπήκε για πρώτη φορά το ζήτημα υποδείχθηκαν τρία σημεία όσον αφορά την Αττική. Αυτά ήταν το νέο κύτταρο στην περιοχή της Φυλής, και δύο νέοι ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και στην Κερατέα. Μάλιστα στην περιοχή της Κερατέας το χώρο κατασκευής (Οβριόκαστρο) τον υπέδειξε ο τότε δεξιός δήμαρχος της Κερατέας. Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού δεν προχώρησε παρά μόνο μετά το 2003 και την ψήφιση του περιφεριακού σχεδιασμού που χωροθετούσε τις προαναφερθείσες περιοχές ως ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων). Για να εξηγήσουμε συνοπτικά τη διαφορά ΧΥΤΑ – ΧΥΤΥ, όπως προδίδει και το όνομά τους, βλέπουμε ότι δε διαφέρουν σε τίποτα κατασκευαστικά, αλλά αυτό που τους διαφοροποιεί είναι το τι ακριβώς υλικό είναι αυτό που θάβουμε τελικά. Στο μεν ΧΥΤΑ πέφτουν τα σκουπίδια όπως είναι, ανεπεξέργαστα και χωρίς διαλογή κλπ ενώ στον ΧΥΤΥ εάν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές περνούν από μία διαδικασία ανακύκλωσης και επεξεργασίας όπου μειώνει τον όγκο τους μέχρι και στο δέκα τοις εκατό του αρχικού. Οπότε αυτό που παίζει τελικά ρόλο δεν είναι ο χώρος κατασκευής αλλά η πορεία του απορρίματος μέχρι να φτάσει στο χώρο αυτό.
Το πρόβλημα λοιπόν του περιφεριακού σχεδιασμού, εκτός από το ότι δεν λάμβανε υπόψιν του τη γνώμη των τοπικών κοινωνιών και τις περιβαλλοντικές μελέτες που ήταν αποτρεπτικές για τη δημιουργία ΧΥΤΑ, (η ακόμα και ΧΥΤΥ) ήταν ότι δεν περιελάμβανε κανένα μέσο και καμία διαδικασία επεξεργασίας και ανακύκλωσης των σκουπιδιών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα κατʼ επίφαση ΧΥΤΥ να μετατρέπονται αυτόματα σε ΧΥΤΑ.Όπως είναι γνωστό το Ελληνικό κράτος πληρώνει πολλά λεφτά σε πρόστιμα για τις χωματερές που λειτουργούν ακόμα και το μόνο που προσπαθεί να κάνει είναι να τις μετατρέψει σε ΧΥΤΑ και στη συνέχεια να τις παραχωρήσει προς εκμετάλευση στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτό είναι φανερό αν λάβουμε υπόψιν μας και τις τελευταίες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του χώρου διαχείρισης των απορριμάτων.
Με το κατασκευαστικό λόμπι (Λάτσης, Μπόμπολας) λοιπόν να έχει βάλει στόχο την απόκτηση μίας από τις πιο προσοδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες (αυτήν της διαχείρισης των απορριμάτων) το κράτος προσέφερε απλόχερα τις υπηρεσίες του νομοθετώντας και παρέχοντας την αστυνομία ως προστάτη τους προκειμένου να υλοποιηθούν τα μεγαλεπίβολα σχέδιά τους. Έτσι είδαμε κατα την υλοποίηση του περιφεριακού σχεδιασμού, πριν από μερικά χρόνια στο προηγούμενο μεγάλο κίνημα κατά της κατασκευής ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη η κρατική καταστολή να αφήνει πίσω της μία νεκρή γυναίκα και στο Γραμματικό να επιβάλλεται πάλι με βία το ίδιο πράγμα. Όπως βέβαια συμβαίνει και στην Κερατέα. Φαίνεται λοιπόν ότι τα οικονομικά συμφέροντα τόσο της κατασκευής χώρων ταφής όσο και της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι πολύ μεγάλα για να μείνει ένας τέτοιος τομέας ανεκμετάλευτος. Αν κοιτάξουμε και στη γειτονική νότια Ιταλία δεν είναι τυχαίο ότι ελέγχεται από τη μαφία. Αξίζει εδώ να πούμε ότι μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2010 δεν επιτρεπόταν στην Κερατέα να είναι μέλος της ΚΕΔΚΕ προκειμένου να μην έχει το δικαίωμα ρίψης σκουπιδιών στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων, ενώ μεγάλο ποσοστό των απορριμάτων από δήμους της Πελοππονήσου καταλήγουν εκεί.
Οι ΧΥΤΑ είναι παρωχημένος τρόπος διαχείρισης και έχει απορριφθεί από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν ανατρέξουμε στο παράδειγμα των χωρών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης θα δούμε πολλές εναλλακτικές λύσεις φιλικές προς το περιβάλλον και πολύ πιο οικονομικές (ανακύκλωση στην πηγή, κομποστοποίηση κ.α.). Εξάλλου μέχρι το 2013 θα πρέπει όλοι οι ΧΥΤΑ στην Ελλάδα να κλείσουν και να αντικατασταθούν από ΧΥΤΥ και ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης απορριμάτων. Αυτό σημαίνει νέα πρόστιμα για το Ελληνικό δημόσιο αφού μόλις τρία χρόνια πριν τη λήξη αυτής της προθεσμίας κατασκευάζει νέους χώρους ταφής. Βασικός λόγος που βιάζεται να το κάνει αυτό, είναι η λήξη της προθεσμίας (31 Δεκεμβρίου του 2010) για την κατασκευάστρια κοινοπραξία ώστε να μη χάσει την ευρωπαϊκή επιχορήγηση για την κατασκευή του έργου. Καθόλου εντύπωση δεν κάνει ότι η εταιρία δήλωσε ψευδώς ότι η κατασκευή έχει προχωρήσει και ο ΧΥΤΑ λειτουργεί προκειμένου να φανεί συνεπής προς τις υποχρεώσεις της απέναντι στους χορηγούς της.
Το κίνημα αντίστασης
Απέναντι σε όλα αυτά οι κάτοικοι των θιγόμενων περιοχών απαντούν με τις δναμικότερες κινητοποιήσεις που έχουμε δει σε τοπικά κινήματα στην Ελλάδα. Στη Λευκίμμη μετά από μαζικές διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τα ΜΑΤ σκοτώθηκε μία γυναίκα. Στο Γραμματικό οι κάτοικοι δεν επέτρεψαν στα μηχανήματα του εργολάβου να μπουν στο χώρο που προοριζόταν για ΧΥΤΑ και δέχτηκαν την επίθεση της αστυνομίας. Στην Κερατέα μετά την εισβολή των μηχανημάτων συνοδεία των ΜΑΤ, ξέσπασε μία αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση που συνεχίζεται με ένταση πάνω από δύο μήνες. Βέβαια επειδή η πρόθεση των εργολάβων και του κράτους ήταν λίγο πολύ γνωστή, είχαν ξεκινήσει ζυμώσεις ανάμεσα στους κατοίκους για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης. Έτσι υπήρχαν ομάδες περιφρούρισης στην στον εν λόγω χώρο. Αυτό είναι και το πρώτο δείγμα αυτοοργάνωσης στην περιοχή, πράγμα που έμελε να είναι πολύ χρήσιμο και για τη συνέχεια όταν ο αγώνας εντάθηκε.
Στις 11 Δεκεμβρίου, ένα σκαπτικό μηχάνημα μαζί με δύο φορτηγά της κατασκευαστικής εταιρίας εισέβαλλαν στο Οβριόκαστρο. Τα οχήματα αυτά συνόδευαν διμοιρίες των ΜΑΤ καθώς και δυνάμεις των ΕΚΑΜ. Η αστυνομία συνέλαβε την ομάδα περιφρούρησης των κατοίκων που υπήρχε στο χώρο μαζί με τον απερχόμενο δήμαρχο. Από το επόμενο πρωί, κάτοικοι απέκλεισαν με οδοφράγματα και οχήματα του δήμου τη λεωφόρο Λαυρίου στην οποία είχαν εγκατασταθεί δυνάμεις της αστυνομίας. Έκτοτε η Κερατέα έγινε μία αστυνομοκρατούμενη περιοχή και η χρήση βίας καθημερινό φαινόμενο, με ξύλο δακρυγόνα και χημικά, συλλήψεις και παρακολούθηση των κατοίκων από την ασφάλεια. Τις πρώτες μέρες όλοι οι κάτοικοι της Κερατέας και των γύρω περιοχών ήταν στο δρόμο προκειμένου να διώξουν τους εισβολείς από τη γη τους. Στις ρίψεις δακρυγόνων και την αστυνομική βία απαντούσαν με πέτρες και άλλες δυναμικές κινήσεις.
Μέσα σε λίγες μέρες οι, κατά τα άλλα, φιλήσυχοι κάτοικοι μετατραπηκαν σε εξοργισμένους πολίτες διεκδικώντας με κάθε τρόπο το δίκιο τους. Για πολλούς ανατράπηκε το κοινωνικό μοντέλο ζωής που είχαν υιοθετήσει. Σε ένα βαθμό η αγανάκτηση αυτή προέκυψε και από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης με την εισβολή στην Κερατέα να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα. Άλλωστε κάποια από τα συνθήματα που ακούγονται αφορούν την ίδια την κυβέρνηση και την πολιτική της και πιο στοχευμένα τον αντιπρόεδρο της, Θ. Πάγκαλο που εκλέγεται στην περιφέρεια Αττικής. Οι κάτοικοι μιλούν για κατοχή και χούντα και απαντούν : «δεν τα φάγαμε μαζί!», «αυτή η κυβέρνηση και η πολιτική της πρέπει να φύγει» «Να φύγουν τα ΜΑΤ». Συμπυκνώνεται λοιπόν σε μεγάλο βαθμό η δυσαρέσκεια του κόσμου για τη συρρίκνωση των εισοδειμάτων, για την περιστολή των δικαιωμάτων του και την έλλειψη δημοκρατίας στο τοπικό – οικολογικό αυτό κίνημα.
Οι συγκρούσεις μεταξύ του κόσμου και της αστυνομίας συνεχίστηκαν για καιρό και η κατάσταση δεν εκτονώθηκε σύντομα, ενώ οι πρώτες αλληλέγγυες δυνάμεις έκαναν σύντομα την εμφάνισή τους δίνοντας πιο κεντρικό-πολιτικό χαρακτήρα στην εξέγερση της Κερατέας και διαδίδοντας την κατάσταση που επικρατεί μέσω του διαδυκτίου αφού τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης είτε παραπληρφορούν, είτε έχουν θάψει το θέμα. Ομάδες Αναρχικών και Αριστερών, σωματεία και σύλλογοι, πολιτιστικοί φορείς και άλλοι συμμετείχαν στη ζωή του μπλόκου που έχει στηθεί απέναντι από τις διμοιρίες των ΜΑΤ. Σιγά σιγά, και παρά τη συνεχή ένταση στην περιοχή ο αγώνας παίρνει άλλη μορφή και αποκτά χαρακτηριστικά ενός αγώνα διαρκείας. Γίνονται δύο μπλόκα ένα από την Κερατέα και ένα από το Λαύριο. Στήνονται κοντέϊνερ από το δήμο για να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς του μπλόκου –κάτι σαν κέντρο αγώνα- και να προστατεύεται ο κόσμος από τις καιρικές συνθήκες ώστε να μπορεί να κάθεται όλο το εικοσιτετράωρο και να αποθηκέυονται προμήθειες. Το συλλογικό αίσθημα αναπτύσεται όλο και περισσότερο αφού ακόμα και αυτοί-ες που δεν έχουν φυσική παρουσία στο μπλόκο βοηθούν οικονομικά ή τροφοδοτώντας αυτούς που βρίσκονται εκεί και όλοι συνδράμουν στις διαδικασίες του αγώνα.
Πέρα από τις δυναμικές κινητοποιήσεις, στο μπλόκο γίνονται εκδηλώσεις-συζητήσεις είτε των κατοίκων είτε αλληλέγγυων συλλογικοτήτων και πολιτιστικές εκδηλώσεις με συναυλίες και θεατρικά. Είναι η πρώτη φορά στην πραγματικότητα που ο κόσμος της περιοχής γνωρίζεται μεταξύ του και λειτουργεί με συλλογικό τρόπο. Δεν ήταν άλλωστε λίγοι αυτοί που πέρασαν τις γιορτές τους και τις άδειές τους στο μπλόκο. Παρόλα αυτά δε λείπουν οι προκλήσεις της αστυνομίας που επιτίθονταν απρόκλητα στους παρευρισκόμενους στο μπλόκο με χημικά, σπάζοντας αυτοκίνητα και συλλαμβάνοντας κόσμο με βαριές κατηγορίες, προκαλώντας την οργή του κόσμου που απαντά με δυναμικές κινήσεις και αμύνεται με όποιον τρόπο μπορεί.
Εκδηλώσεις για την κατάσταση στην Κερατέα οργανώνονται σιγά σιγά και στην Αθήνα από την πρωτοβουλία αλληλεγγύης και το πάρκο στη Ναυαρίνου. Οι «συντηρητικοί» κάτοικοι της Κερατέας βλέπουν πλέον με άλλο μάτι τους «ανεγκέφαλους κουκουλοφόρους» που δήθεν «καίνε κάθε βδομάδα το κέντρο της Αθήνας». Γι' αυτούς είναι πλέον σύμμαχοι που θα μπορούσαν να δώσουν μαζί τον αγώνα τους.
Ταυτόχρονα με όλες αυτές τις κινηματικές διαδικασίες υπάρχει και ο νομικός αγώνας των κατοίκων και της δημοτικής αρχής. Τα μηχανήματα μαζί με την αστυνομία έχουν μπει παράνομα στο χώρο αφού υπάρχουν μία σειρά από ζητήματα που δεν έχουν ακόμα επιλυθεί. Εκρεμεί μελέτη της αρχαιολογικής υπηρεσίας για τον αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται εκεί. Δεν έχουν γίνει οι κατάλληλες απαλλοτριώσεις για την κατασκευή του έργου, αλλά ούτε και οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αυτό μάλλον δείχνει τη βιασύνη του κράτους και του εργολάβου να προλάβει την προθεσμία των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων (ύψους δεκάδων εκατομυρίων ευρώ, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα τα καταβάλει το ελληνικό δημόσιο)
Ειδικότερα ζητήματα
Τα παραπάνω μας δίνουν μία γενική εικόνα για την εξέλιξη του αγώνα και μέσα σʼαυτήν παρατηρούνται πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Αλλά για να συμπληρώσουμε την εικόνα πρέπει να δούμε και τι χαρακτηριστικά έχει ο κόσμος που κατοικεί στην περιοχή.
• Αν κοιτάξουμε τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των κατοίκων της Κερατέας θα διαπιστώσουμε ένα κράμα μεσοαστικών στρωμάτων και εργαζομένων με εισοδήματα κυρίως από τον αγροτικό τον οικιστικό και τον τουριστικό κλάδο, καθώς και τις τοπικές βιοτεχνίες και επιχειρήσεις. Με έναν κορμό πολιτών με έντονα χαρακτηριστικά επαρχίας (πράγμα που σίγουρα έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια με την οικιστική ανάπτυξη) που δε θα περίμενε κανείς ότι θα μπορούσε ποτέ να φτάσει σε αυτά τα επίπεδα ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικής-κοινωνικής ανυπακοής. Επίσης οι οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς αλλά και των αναρχικών στην περιοχή φαίνονταν μάλλον λίγες και παροπλισμένες χωρίς κοινωνική γείωση και μεγάλα περιθώρια παρέμβασης (βέβαια δεν διαφέρει και πολύ η κατάσταση από την τάση μέσα στην κοινωνία συνολικά) εκτός από μία σχετικά ανοδική τάση τα τελευταία χρόνια.
Παρά λοιπόν αυτήν την κοινωνική υφή τα πράγματα πηράν μία εντελώς διαφορετική τροπή από αυτήν που θα περίμενε κανείς.
• Οι μετανάστες
Ένα αξειοσημείωτο της εξέγερσης αυτής είναι η αντίφαση στη σχέση ελλήνων και μεταναστών στην περιοχή (κυρίως από την Αλβανία αλλά και το Πακιστάν). Την επιφυλακτική στάση των ελλήνων ακολούθησε η συνύπαρξη πλάι πλάι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη διάσωση του επίπεδου διαβίωσής τους. Η κουρδική κοινότητα του Λαυρίου επισκέφθηκε τα μπλόκα δείχνοντας τη στήριξή της, ενώ χαρακτηρηστικό της στροφής της τοπικής κοινωνίας η αποστολή βοήθειας στους μετανάστες απεργούς πείνας στο κέντρο της Αθήνας.
• Η αντι-βία
Σημαντικό στοιχείο της εξέλιξης του αγώνα των κατοίκων είναι η κοινωνική αντιβία. Ενώ οι πρώτες αντιδράσεις απέναντι στην κρατική καταστολή ήταν ειρηνικές αυθόρμητες και σε μεγάλο βαθμό ανοργάνωτες, η εντεινόμενη αστυνομική βία απέναντι στους ανυπεράσπιστους πολίτες τους οδήγησε σε πιο δυναμικές δράσεις στα όρια ακόμα και της αυτοδικίας. Τους ανάγκασε να οργανωθούν ακόμα και σε ενός τύπου "στρατιωτικής" συγκρότησης. Για την επιτυχία του αγώνα είναι απαραίτητο ο κόσμος να μπορεί να αμυνθεί απένταντι στην κρατική βαρβαρότητα. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν κινείται επιθετικά γιατί δεν είναι αυτή η πρόθεσή του, αλλά αντιστέκεται στην εισβολή των συμφερώντων στο χώρο του. Αυτό έχει επιτρέψει στους κατοίκους να νιώθουν κάποια σιγουριά και ασφάλεια ώστε να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις και σίγουρα όπως έχει φανεί και σε άλλα κινήματα περισσότερο συσπειρώνονται παρά τρομοκρατούνται από την καταστολή. Και αυτό είναι μία μεγάλη επιτυχία αυτής της εξέγερσης. Κατάφερε να στρέψει το όπλο του κράτους που είναι η τρομοκρατία και η καταστολή προς τους ίδιους τους μηχανισμούς του. Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τη δυσφορία των ίδιων των αστυνομικών δυνάμεων που παραμένουν τόσο καιρό στην Κερατέα έχει αρχίσει να συζητιέται το ενδεχόμενο αποχώρησής τους αποδεχόμενοι στην πραγματικότητα την ήττα τους.
• Η πληροφόρηση
Σίγουρα η κυβέρνηση βέβαια δε θέλει να μετρήσει καμία ήττα, ούτε καν σε ένα δευτερεύον μέτωπο όπως θεωρείται αυτό της Κερατέας, και αυτό γιατί φοβάται ότι κάτι τέτοιο θα λειτουργήσει ως αφετηρία για μία χιονοστιβάδα που θα παρασύρει αυτήν και την πολιτική της. Γιαυτό και δείχνει αυτόν το ζήλο να τελειώσει δυναμικά το ζήτημα αυτό. Εκτοξεύοντας λάσπη κατά των εξεγερμένων πολιτών, βάζοντας όπως πάντα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να αναπαράγουν τη δική τους προπαγάνδα και απειλώντας με απόλυση τους δημοσιογράφους των κρατικών μέσων ενημέρωσης σε περίπτωση που αναδείξουν το θέμα. Και φυσικά για μία ακόμη φορά μπαίνουν μπροστά τα μηχανάκια του κοινωνικού αυτοματισμού προσπαθώντας να βάλουν τους εξεγερμένους κατοικους απέναντι στους πολίτες της υπόλοιπης Αττικής, και ειδικά με αυτούς της Δυτικής Αττικής που ήδη αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Σε αυτά το κίνημα της Κερατέας απάντησε με αντιπληροφόρηση και με προτάσεις. Εκτός από το ραδιοφωνικό σταθμό της περιοχής, που μετατράπηκε σε σταθμό ανταπόκρισης του αγώνα, το διαδίκτυο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην πληροφόρηση έξω από τα όρια της Λαυρειωτικής. Κείμενα ενημέρωσης, αλληλεγγύης καλέσματα και απευθείας ανταποκρίσεις αναρτόνταν συνέχεια δίνοντας την πλήρη εικόνα της κατάστασης.
Επίσης το κίνημα της Κερατέας παρήγαγε τις δικές του προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος των σκουπιδιών. Σε κάθε κουβέντα αυτό που γίνεται κοινός τόπος δεν είναι να πάνε τα σκουπίδια κάπου αλλού εκτός από εδώ, αλλά αντίθετα να διαχειριστουν τα σκουπίδια που παράγουν οι περιοχές αυτές σε χώρο που θα επιλέξει η τοπική κοινωνία κατόπιν επιστημονικής μελέτης, πάντα εντός των ορίων του δήμου τους. Και πάντα με τρόπους φιλικούς (ανακύκλωση, επεξεργασία, μείωση του όγκου κλπ) προς το περιβάλλον και μακρυά από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Ήδη με παράδειγμα άλλους δήμους στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει μία τέτοια προσπάθεια.
Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν ότι άλλαξε αμετάκλητα η νοοτροπία, η ιδεολογία ή ο τρόπος σκέψης μιας ολόκληρης κοινωνίας, ωστόσο μας αποδεικνύει περίτρανα ότι μέσα σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό και σε μία θολή κοινωνική κατάσταση οι ριζοσπαστικές ιδέες και πρακτικές βρίσκουν το χώρο τους. Μία τοπική εξέγερση που έγινε σημαία και σύνθημα για άλλα κινήματα και τροφοδοτεί με επιτυχίες και ελπίδα άλλους αγώνες. Μπορεί να υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα για να διανυθεί και οι κίνδυνοι εκφυλισμού μπορεί να είναι υπαρκτοί, όμως η εξέγερση αυτή ήδη έχει κερδίσει. Αυτό που μένει είναι να περιμένουμε αν η τελική έκβαση του αγώνα, θα δώσει τη σπίθα σε μία κοινωνία που βράζει και θα είναι η απαρχή μιας ευρύτερης κοινωνικής έκρηξης.
Του Κωνσταντίνου Παπαθύμνιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.