Η ιδιωτική περιουσία στο στόχαστρο

ΠΗΓΗ  Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Τον φόβο της εκφράζει, δημοσίως, η ΕΚΠΟΙΖΩ για την απειλή χιλιάδων κατασχέσεων ακινήτων την επόμενη χρονιά υπό το βάρος της αδυναμίας των δανειοληπτών να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, της μικρής ανταπόκρισης των τραπεζών για εξωδικαστικό διακανονισμό, αλλά και του δεδομένου ότι λήγει τον Φεβρουάριο το πάγωμα των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας.

Ένα πιθανό ντόμινο πλειστηριασμών, αν επιβεβαιωθεί αυτή η ανησυχία, θα σημάνει πτώσηστις αξίες των ακινήτων, με αυτονόητες συνέπειες όχι μόνο στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, αλλά και, σε πολλές περιπτώσεις, στην ίδια τηνεπιβίωσή τους.

Τα πράγματα είναι απλά: Η δυνατότητα των νοικοκυριών να εξυπηρετούν τα δάνειά τους συνεχώς μειώνεταιεξ αιτίας της ύφεσης, των μαζικών λουκέτων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, της αυξανόμενης ανεργίας, των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Οι μειώσεις αυτές όχι μόνο δεν έχουν τελειωμό, αλλά μέσα στο 2011 θα αποκτήσουν χαρακτηριστικάκοινωνικής καταστροφής, εφ’ όσον η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να «τιμήσει την υπογραφή της» και να υλοποιήσει τις προβλέψεις της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που υπέγραψε.

Επιπλέον έρχεται η ριζική φορολογική μεταρρύθμιση, η οποία αποτελεί προτεραιότητα και της κυβέρνησης και του Μνημονίου, όπως ο ίδιος ο Στρος Καν μας είπε προσφάτως χωρίς να μασάει τα λόγια του. Κάτι που σημαίνει ότι, σε συνδυασμό με μια σειρά σοβαρές μεταβολές που θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα, θα μειωθεί δραστικά το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά. Με όλες τις συνέπειες που το συνολικό πακέτο των αλλαγών θα έχει στην αγορά και τις τιμές των ακινήτων. Τι σημαίνουν όλα αυτά;

1. Ότι, με τον ρυθμό που απαξιώνονται τα λαϊκά κυρίως εισοδήματα, με τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και τα διαρκώς αυξανόμενα λουκέτα, συνεχώς θα αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που θααδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε βασικές ανάγκες. Ήδη τα χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις που δεν επανασυνδέουν το ηλεκτρικό αποτελούν μια σαφή ένδειξη, με δεδομένο μάλιστα ότι βρισκόμαστε ακόμη στον «πρόλογο» της εφαρμογής του Μνημονίου.

2. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι δεν θα επέλθει η επίσημη πτώχευση, την οποία προεξοφλούν και οι αγορές και ο πλανήτης ολόκληρος, θα είναι απίστευτα δύσκολη η αξιοπρεπής επιβίωση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας.

Ανεξάρτητα από τις όποιες ιδεολογικές ταμπελίτσες, μην παίρνετε αψήφιστα την προειδοποίηση - δέσμευση της Εκκλησίας πως θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε ο ελληνικός λαός... να μην πεινάσει. Αυτά δεν είναι πράγματα που λέγονται ούτε γι’ αστείο αν δεν είναι μετρημένα στο χιλιοστό.

3. Εκτός από τις περικοπές εισοδημάτων, υπολογίστε και την απαξίωση ή την περικοπή ή την κατάργηση κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους και μέριμνας. Στοιχείο το οποίο θα κάνει δυσβάστακτη την ικανοποίηση ακόμη και στοιχειωδών αναγκών χωρίς υπέρογκο οικογενειακό κόστος.

4. Σημειώστε ακόμη τη συνολική κατάρρευση της οικονομίας. Όταν οι δημόσιες επενδύσεις εκμηδενίζονται, όταν οι κορυφαίοι κλάδοι της οικονομίας φυτοζωούν, όταν ήδη το Δημόσιο εφαρμόζει μερική στάση πληρωμών στις υποχρεώσεις του, όταν το Χρηματιστήριο καταρρέει μέρα με τη μέρα και οι ελληνικές επιχειρήσεις – ακόμη και οι υγιείς – απαξιώνονται ραγδαία (σημειώστε ότι ο χθεσινός τζίρος στο Χ.Α., 37,6 εκατ. ευρώ, ήταν ο τρίτος χαμηλότερος των τελευταίων 93 μηνών), τότε θα πρέπει να μιλάμε για πλήρηεξαφάνιση του χρήματος.

5. Η κατ’ εξοχήν άδικη φορολογία χτυπάει πάντα συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα:

● Στην άμεση φορολογία για το 2009 είχαμε τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους να συνεισφέρουν στον κρατικό κορβανά το 52,59% (από 47,9% το 2007).

● Στην έμμεση, οι κατ’ εξοχήν αδικημένοι είναι πάντα οι φτωχότεροι.

6. Η πολιτική περικοπής επιδομάτων στον δημόσιο τομέα, την οποία ακόμη μια φορά θα εφαρμόσει η κυβέρνηση, θα πλήξει εκ νέου τους φτωχότερους, καθώς, μετά τις πρώτες περικοπές του 20% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, το νέο κόψιμο των επιδομάτων θα μειώσει τις αποδοχές κατά 10%-20% επιπλέον.

Ύστερα απ’ όλα αυτά, τα οποία δεν περιλαμβάνουν το ενδεχόμενο της επίσημης πτώχευσης, ποιος πιστεύει ότι ένα μέσο ή χαμηλό νοικοκυριό θα επιβιώνει τα αμέσως επόμενα χρόνια δίχως να καταφύγει στηνεκποίηση περιουσίας ή τη στάση πληρωμών των δανειακών υποχρεώσεών του, με συνέπεια τη βίαιη αφαίρεση περιουσιακών στοιχείων;

Σήμερα η κυβέρνηση προωθεί ταχύτατα την εκποίηση κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου, κατ’ επιταγήν των δανειστών και επιτηρητών μας, στους οποίους ήδη προστέθηκε και ο ΟΟΣΑ! Μεταξύ αυτών παραχωρεί και το 6% της Ρόδου για τουριστικούς σκοπούς. Όμως το δημόσιο χρέος τρέχει μειλιγγιώδεις ρυθμούς, οι οποίοι είναι αδύνατον να ανακοπούν με την εφαρμοζόμενη πτωχευτική πολιτική δανειστών και κυβέρνησης.

Παράλληλα λοιπόν θα «τρέξει» και η αναγκαστική εκποίηση μεγάλων κομματιών και ιδιωτικήςπεριουσίας, συνεπεία της βίαιης εκπτώχευσης της κοινωνίας. Και είμαστε ακόμη στην αρχή...