Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Τώρα που ο λαός αρχίζει να βγαίνει στους δρόμους οι ειδικοί της επανάστασης "ξινίσανε τα μούτρα τους" και αποφάσισαν ότι ο λαός αυτός δεν τους κάνει…




Μήπως αντί για την υποτιθέμενη "ελληνοφρένεια" της πλατείας θα πρέπει να μιλήσουμε για την "παραφρένεια" της ακροαριστεράς. Τόσον καιρό αυτοί οι άνθρωποι κραυγάζουν να "βγει ο λαός στον δρόμο" και "να πάρει την κατάσταση στα χέρια του". Και τόσον καιρό ο λαός δεν τους άκουγε. Τώρα που ο λαός αρχίζει να βγαίνει στους δρόμους οι ειδικοί της επανάστασης "ξινίσανε τα μούτρα τους" και αποφάσισαν ότι ο λαός αυτός δεν τους κάνει. Τότε ποιον λαό καλούσαν τόσο καιρό να βγει στους δρόμους; Όλοι αυτοί οι επαναστατικά μορφωμένοι άνθρωποι δεν ξέρουνε ποιο είναι σήμερα το πολιτικό επίπεδο και η κοινωνική συνείδηση του λαού. Απορεί κανείς μήπως τόσα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι είχανε πάει διακοπές στις νήσους Βανουάτου ή ζούσανε στον Σείριο. Πώς περιμένανε να βγει ο κόσμος στους δρόμους; Με την κόκκινη σημαία στο δεξί χέρι, το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" στο αριστερό, το καλάσνικωφ στον ώμο και τα φυσεκλίκια σταυρωτά στο στήθος; Και με αυτούς καθοδηγητές; Δεν ξέρει ότι τόσα χρόνια ο κόσμος όλο και περισσότερο βρίζει τα κόμματα και αδιαφορεί για τις ιδεολογίες; Δεν ξέρει ότι η ίδια η καθεστωτική Αριστερά έχει συμβάλει σημαντικά με τον κατεξεφτελισμό του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Και δεν ξέρουν, επίσης, ότι και αυτοί έχουν βάλει όσο μπορούσαν το χεράκι τους σε αυτόν τον εκμαυλισμό των επαναστατικών ιδεών και ηθών; 
 
"Συναντώνται δυο αριστεροί. Ο ένας ρωτάει τον άλλον: 'Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει;'. Ο άλλος απαντά: 'Περίμενε, θα σου εξηγήσω'. 'Όχι, όχι', λέει ο πρώτος, 'η εξήγηση δεν είναι πρόβλημα, κι εγώ αριστερός είμαι. Αυτό που σε ρωτάω είναι: καταλαβαίνεις τίποτα;".
(παραφθορά ενός ρωσικού ανεκδότου με οικονομολόγους)
Τη θέση μου για το σύνθημα "όχι στα κόμματα-όχι στις ιδεολογίες" την έχω γράψει εξαρχής. Όποιος ενδιαφέρεται να τη μάθει, μπορεί να κάνει τον κόπο να τη διαβάσει εδώ.
Το δικαίωμα ελεύθερης πολιτικής έκφρασης είναι θεμελιώδες συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας, και, ως εκ τούτου όσες οργανώσεις της Αριστεράς θέλουν να διακινήσουν τις ιδέες τους έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν.
Όποιοι θέλουν, λοιπόν, ειλικρινά να κατοχυρώσουν αυτό το δικαίωμα, και όχι να το χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα για να απαξιώσουν ή να συκοφαντήσουν τις διαμαρτυρίες των "αγανακτισμένων", το καλύτερο που έχουν να κάνουν, αντί να εξαντλούνται σε διαδικτυακές καταγγελίες, θα ήταν να πάνε στο Σύνταγμα για να το υπερασπίσουν, πείθοντας τον κόσμο που συγκεντρώνεται εκεί και συζητά κάθε βράδυ στη λαϊκή συνέλευση.
Το πρόβλημα, βεβαίως, είναι ότι αν θεωρούν αυτό που συμβαίνει εδώ και δεκαπέντε μέρες στο Σύνταγμα ως άνευ ουσίας ή ακόμη και αντιδραστικό, τι λόγο έχουν, αλήθεια, να πάνε εκεί για να κάνουν παρέμβαση ως οργάνωση ή για να αξιώσουν η οργανωμένη τους παρουσία να γίνει αποδεκτή από έναν "χαβαλεδιάρικο", "εθνικιστικό" ή "φασίζοντα" "χύδην όχλο", όπως, τελικά, διατείνονται; Αν αποκαλούν, για παράδειγμα, με χλευασμό, την αγανάκτηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ως "ελληνοφρένεια", αλλά, και με περισσό θράσος, όσους αριστερούς και αναρχικούς συμμετέχουν ειλικρίνεια και εντιμότητα σε αυτήν ως "αναξιοπρεπείς", "πουλημένους" και "λοβοτομημένους", τότε ποιος ο λόγος να απαιτούν οι οργανώσεις της Αριστεράς να μπορούν να παρεμβαίνουν σε όλη αυτή την παραφροσύνη και την κακομοιριά;
Από ό,τι φαίνεται, το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια διάχυτη "-φρένεια" σε αυτό το μάταιο κόσμο. "Τυνησιοφρένεια", "Αιγυπτοφρένεια", "Συριοφρένεια", "Υεμενοφρένεια", γενικώς "Αραβοφρένεια", μιας και όλον αυτόν τον καιρό εκατοντάδες χιλιάδες "εθνοφρενείς" διαμαρτύρονται υπό τη μορφή ενός αυθόρμητου και ακαθόριστου πλήθους κρατώντας τη σημαία της χώρας τους. Φυσικά, αυτοί είναι αρκετά μακριά για να τους χαρακτηρίσουμε "εξεγερμένους προλετάριους" και να τους... συγχωρέσουμε και την εθνική σημαία. Όσο για τις ελληνικές σημαίες στο Πολυτεχνείο (του '73), τα μη κομματικώς υπογεγραμμένα συνθήματα, το άκρως συγκεκριμένο "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία"… συγχωρεμένα κι αυτά, γιατί η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν, ως γνωστόν, το πρώτο βήμα για τη μετάβαση στο σοσιαλισμό.
Φυσικά, γίνονται ακόμα εξεγέρσεις σε αυτή τη χώρα και όχι "φρενήρεις" και "οχλοκρατικές" εκδηλώσεις. Όπως αυτή του Δεκέμβρη του 2008 (την "ιστορική συνέχεια" των Δεκεμβριανών του '44). Με τα άκρως πολιτικοποιημένα και μη γηπεδικά συνθήματα, όπως, για παράδειγμα: "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", "Μπάτσοι, μ...., σκοτώνετε παιδιά", "Αυτό είναι σωστό, ο Κούγιας να πεθάνει με εξοστρακισμό" κτλ. κτλ. Με το βάθος των πολιτικών συζητήσεων στο "κοινοβούλιο" της άκρας Αριστεράς που είχε στηθεί στη Νομική. Με την έκρηξη της "μαζικής προλεταριακής βίας" από κατ' επάγγελμα ή καθ' έξην "μπάχαλους" και έξαλλους δεκαεξάρηδες που ξέσπασαν την "ταξική τους οργή" τους πάνω σε ντουβάρια, τζαμαρίες, αυτοκίνητα, τη βιβλιοθήκη της Νομικής και γενικώς όποιον "αντεπαναστατικό στόχο" έβρισκαν μπροστά τους... "αγωνιστική αδεία". Με τη δημοκρατικώς κατοχυρωμένη διακίνηση ιδεών για τις οργανώσεις της Αριστεράς στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και της ΑΣΟΕΕ, τη καθόλου ελεγχόμενη γενική συνέλευση στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ υπό την "αμεσοδημοκρατική" σκέπη της πρωτοβουλίας εξεγερμένων αναρχικών (συγγνώμη, εργατών ήθελα να πω). Και, γενικώς, όλη αυτή την πολιτικοποίηση περιωπής που ζήσαμε εκείνες τις μέρες. Από την οποία, φυσικά, δεν έμεινε τίποτα.
Όλα αυτά, βεβαίως, ουδόλως ενόχλησαν όσους "καθώς πρέπει" ακροαριστερούς και αναρχικούς σήμερα αντιμετωπίσουν με "επαναστατική υψηλοφροσύνη" τον "χύδην όχλο" να συρρέει αυθόρμητα κατά χιλιάδες στο Σύνταγμα, να διαμαρτύρεται, να συζητά, να αυτοοργανώνεται χωρίς να τους έχει την παραμικρή ανάγκη. Ποιούς; Αυτούς! Αυτούς που έχουν επωμισθεί στις πλάτες τους την καθοδήγηση του κινήματος, παρέχοντάς του την ανάλογη επαναστατική συνείδηση, την οποία με τόσο κόπο αγωνίζονται τόσα χρόνια να την αποκτήσουν και να τη μεταδώσουν.
Μήπως αντί για την υποτιθέμενη "ελληνοφρένεια" της πλατείας θα πρέπει να μιλήσουμε για την "παραφρένεια" της ακροαριστεράς. Τόσον καιρό αυτοί οι άνθρωποι κραυγάζουν να "βγει ο λαός στον δρόμο" και "να πάρει την κατάσταση στα χέρια του". Και τόσον καιρό ο λαός δεν τους άκουγε. Τώρα που ο λαός αρχίζει να βγαίνει στους δρόμους οι ειδικοί της επανάστασης "ξινίσανε τα μούτρα τους" και αποφάσισαν ότι ο λαός αυτός δεν τους κάνει. Τότε ποιον λαό καλούσαν τόσο καιρό να βγει στους δρόμους; Όλοι αυτοί οι επαναστατικά μορφωμένοι άνθρωποι δεν ξέρουνε ποιο είναι σήμερα το πολιτικό επίπεδο και η κοινωνική συνείδηση του λαού. Απορεί κανείς μήπως τόσα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι είχανε πάει διακοπές στις νήσους Βανουάτου ή ζούσανε στον Σείριο. Πώς περιμένανε να βγει ο κόσμος στους δρόμους; Με την κόκκινη σημαία στο δεξί χέρι, το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" στο αριστερό, το καλάσνικωφ στον ώμο και τα φυσεκλίκια σταυρωτά στο στήθος; Και με αυτούς καθοδηγητές; Δεν ξέρει ότι τόσα χρόνια ο κόσμος όλο και περισσότερο βρίζει τα κόμματα και αδιαφορεί για τις ιδεολογίες; Δεν ξέρει ότι η ίδια η καθεστωτική Αριστερά έχει συμβάλει σημαντικά με τον κατεξεφτελισμό του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Και δεν ξέρουν, επίσης, ότι και αυτοί έχουν βάλει όσο μπορούσαν το χεράκι τους σε αυτόν τον εκμαυλισμό των επαναστατικών ιδεών και ηθών;
Εάν, λοιπόν, θέλουνε να δώσουν μαθήματα σε εμάς -τους "λοβοτομημένους" και "ριψάσπιδες" κομμουνιστές, που οπορτουνιστικά συμβιβαστήκαμε και ξεχάσαμε και αρχές και αξιοπρέπεια, όταν αποφασίσαμε να βαδίσουμε και μαζί με το λαό και μαζί με τις ιδέες μας- με το τρίπτυχο "άμεση δημοκρατία", "ήθος και πολιτισμός", "νέα ποιότητα και ωριμότητα", ας κοιτάξουν το χάλι του δικού τους ακροαριστερού και αναρχικού χώρου για δουν κατά πόσο, αντιστρόφως, βρίθει από γραφειοκρατία, ολοκληρωτισμό, παραγοντισμό, αρχηγισμό, βλαχοδημαρχισμό, συκοφαντία, ανθρωποφαγία, βιαιοπραγία, χυδαιότητα, κλίκα, ατομικισμό, αμορφωσιά, δογματισμό, προχειρολογία, σεχταρισμό, μικρομεγαλισμό. Πλήν τιμητικών εξαιρέσεων πάντα.
Εάν ο κόσμος ήξερε αυτά που ξέρουμε εμείς που έχουμε ζήσει σε αυτό τον "επαναστατικό" χώρο και ορισμένοι από εμάς -μεταξύ των οποίων και ο γράφων- έχουμε γίνει για ένα διάστημα και μέρος του, τότε να είμαστε κι ευχαριστημένοι που δεν μας παίρνει με τις πέτρες ή δεν μας καλούσε για να γελάσει. Ή μήπως κάνω λάθος; Κάνω;
Προτού οι "επαγγελματίες της επανάστασης" βγάλουν τη χολή τους πάνω σε αυτές τις λαϊκές και δίκαιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας -σαν τις γριές γεροντοκόρες που βλέπουν τα νεανικά ζευγαράκια να φιλιούνται και λένε "πώς κατάντησε η σημερινή νεολαία"- καλύτερα να αναλογιστούν τι είναι αυτό που κάνει σημαντική μερίδα του λαού να απαξιώνει την Αριστερά και να έχει καταδικάσει τις δεκάδες "επαναστατικές πρωτοπορίες" σε ουραγούς.
Και ξέρετε και κάτι, αγαπητοί, "συνεπείς και αμόλυντοι" επαναστάτες; Καλύτερα που δεν παρεμβαίνετε στο Σύνταγμα! Γιατί αν παίρνατε εσείς τον έλεγχο στα χέρια σας θα την κάνατε για άλλη μια φορά... να μην πω τι.
Και ένα τελευταίο. Πώς μπορεί να αισθάνεται κανείς όταν βλέπει ότι μαζί με την κυβέρνηση υπάρχει και μια μερίδα "υπερεπαναστατών" που θα επιθυμούσαν ολόψυχα να μην είχαν ξεσπάσει αυτές οι διαμαρτυρίες και εύχονται να "ξεφουσκώσουν" το γρηγορότερο; Τη θέση που βρίσκονται, την καταλαβαίνουν;
Ανδρέας Δαμασκηνός
  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.