Ευρωομόλογα για κάθε νόσο και κάθε μαλακία

Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε μια αναζωπύρωση της συζήτησης σχετικά με το ευρωομόλογο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα μάλιστα, το ευρωομόλογο παρουσιάζεται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (αλλά και από τμήμα της αριστεράς!) ως ο "από μηχανής σωτήρας" που θα μας σώσει. Όπως εύστοχα παρατηρούν και τα "Νέα":

Ευρωομόλογο: Δυο κόμματα εμάλωναν...

Ευρύτατο πεδίο πολιτικής συναίνεσης διαμορφώνεται γύρω από το ευρωομόλογο, καθώς όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, συμφωνούν και πιέζουν, το καθένα με τον τρόπο του και τις δυνατότητές του, προς αυτήν την κατεύθυνση την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλά, ακόμη και μπροστά σε αυτόν τον κοινό στόχο, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κατάφεραν να αναδείξουν τη διαφωνία τους... 

Επί της ουσίας, όπως αναγνωρίζουν επιτελικά στελέχη τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, δεν υπάρχει αντιπαράθεση και γι' αυτό η διαφωνία επικεντρώθηκε στο ποιο κόμμα έχει την πατρότητα της πρότασης - εν ολίγοις, ποιος εμφάνισε πρώτος στο τραπέζι το ευρωομόλογο ως αντίδοτο στην κρίση χρέους που προκαλεί ασφυξία στη χώρα. Τα ίδια στελέχη εκτιμούν ότι ο καβγάς φούντωσε στην παρούσα συγκυρία κυρίως επειδή η ιδέα του ευρωομολόγου κερδίζει συνεχώς έδαφος στην ευρωπαϊκή σκηνή και είναι ορατό το ενδεχόμενο να προστεθεί προσεχώς στα όπλα κατά των κερδοσκοπικών πιέσεων προς τις χώρες του ευρώ, έστω κι αν αντιδρούν σθεναρά οι Γερμανοί.

Το θέμα δεν είναι καινούργιο, ωστόσο έως τώρα είχε "παγώσει" λόγω της άρνησης της Γερμανίας. Αν και έχουμε ξαναναφερθεί στο ευρωομόλογο, αξίζει να το ξαναθυμηθούμε, για να καταλάβουμε και το γιατί διαφωνεί η Γερμανία:

Καταρχήν λοιπόν, να πο;yμε ότι κάθε κράτος εκδίδει αυτή τη στιγμή τα δικά του ομόλογα, με διαφορετικά προφανώς επιτόκια. Οι κεφαλαιοκράτες που θα αγοράσουν αυτά τα ομόλογα, ουσιαστικά δίνουν λεφτά στο κράτος αυτό, και όταν η διάρκεια του ομολόγου τελειώσει (πχ μετά από 6 μήνες ή 1 έτος, κτλ), οι κεφαλαιοκράτες αυτοί πρέπει να πάρουν πίσω τα λεφτά τους + τον τόκο.

Ανάλογα με το πόσο αξιόπιστο θεωρείται ένα κράτος, έχει και διαφορετικό τόκο.

Για παράδειγμα, η Γερμανία θεωρείται σχετικά αξιόπιστο κράτος, και έτσι δεν υπάρχει μεγάλος τόκος, μιας και όσοι επενδύουν σε γερμανικά ομόλογα ουσιαστικά παίρνουν μικρό "επενδυτικό ρίσκο", και άρα έχουν και μικρές αποδόσεις.

Αντίθετα, κράτη όπως η Ελλάδα δε θεωρούνται και τόσο αξιόπιστα, οπότε το να επενδύσει κανείς σε αυτά τα ομόλογα θεωρείται πιο ρισκαδόρικο (αν και όπως φάνηκε η ΕΚΤ, η FED, κτλ καλύπτουν τους επενδυτές πλήρως, μην αφήνοντας τους να χρεωκοπήσουν, παρότι τα ρίσκα που πήραν δεν τους βγαίνουν) - εξ ου και τα μεγαλύτερα επιτόκια.

Τα "μικρότερα" κράτη της ευρωζώνης χρεωκοπούν το ένα μετά το άλλο, και ο μόνος λόγος που αυτό δεν ανακοινώνεται επίσημα είναι διότι οι τράπεζες θέλουν να το καθυστερήσουν, έως ότου καταφέρουν να αρπάξουν αρκετά "πακέτα σωτηρίας" ώστε να αντέξουν τις απώλειες που θα έχουν από τα ομόλογα που έχουν αγοράσει και δε μπορούν να αποπληρωθούν πλήρως (για την ακρίβεια βέβαια, το αρχικό κεφάλαιο έχει αποπληρωθεί στο πολλαπλάσιο, απλά έχουν συσσωρευτεί τόκοι επί τόκων). Όταν οι τράπεζες είναι έτοιμες, θα αρχίσουν σιγά-σιγά να δέχονται κουρέματα, αναδιαρθρώσεις στην αποπληρωμή, και τελικά και τη χρεωκοπία. Αυτό τουλάχιστον είναι το σχέδιο τους.

Από τη στιγμή που τα μικρότερα κράτη θεωρούνται χρεωκοπημένα, τους επιβάλλονται τεράστια επιτόκια, κάτι που τα επιβαρύνει ακόμα πιο πολύ (εξ ου και η άνοδος των spreads - το spread είναι η διαφορά επιτοκίων ανάμεσα στο επιτόκιο της Γερμανίας, που θεωρείται η "βάση μέτρησης", και το επιτόκιο της κάθε χώρας). Πλέον, ακόμα και η Γαλλία έχει μεγάλη άνοδο στα spreads της.

Έτσι, τα μικρότερα κράτη βλέπουν με "καλό μάτι" το ευρωομόλογο, δηλαδή την έκδοση ενός κοινού ομολόγου όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Αν συμβεί αυτό, τότε το επιτόκιο αυτού του ευρωομολόγου θα είναι ο "μέσος όρος" των επιτοκίων των κρατών. Θα μειώνει δηλαδή τα επιτόκια για τα χρεωκοπημένα κράτη, αλλά θα τα ανεβάζει για τη Γερμανία.

Γι' αυτό και δεν τα θέλουν οι Γερμανοί. Μάλιστα, εδώ δε μιλάμε για "πακέτα σωτηρίας" που υποτίθεται ότι είναι για τα κράτη, αλλά στην πραγματικότητα είναι για τους πιστωτές τους (δηλαδή τις τράπεζες, με τις γερμανικές τράπεζες να κατέχουν προφανώς περίοπτη θέση).

Η Γερμανία ως τώρα δέχεται τα "πακέτα σωτηρίας", διότι τα λεφτά αυτά σώζουν [και] τις δικές της τράπεζες. Και βέβαια, με την εκβιαστική στάση της, έχει καταφέρει να θέσει τα υπόλοιπα κράτη στο έλεος της, και να τα "προτεκτορατοποιεί".

Το οικονομικό κόστος είναι πάντως τεράστιο, και διαρκώς μεγαλώνει (ειδικά μετά και την Ιταλία γιγαντώθηκε - και φανταστείτε για τι ποσά θα μιλάμε αν συμπεριλάβουμε και τη Γαλλία). Δεν είναι τυχαίο που πλέον τα επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας έχουν αυξηθεί, και για πρώτη φορά είναι πιο μεγάλα από αυτά της Αγγλίας, διότι οι επενδυτές αμφισβητούν την ικανότητα της Γερμανίας να καλύψει όλα αυτά τα έξοδα.

Με το ευρωομόλογο, η Γερμανία ουσιαστικά θα επιδοτεί τα χρεωκοπημένα κράτη, και έτσι έχει ακόμα περισσότερες αντιρρήσεις από τα "πακέτα σωτηρίας". Τουλάχιστον τα "πακέτα σωτηρίας" σώζουν και τις δικές της τράπεζες, ενώ τα ευρωομόλογα βοηθούν τα μικρότερα κράτη, εις βάρος της Γερμανίας (που θα δεχτεί έτσι εμμέσως πλην σαφώς μία ακόμα αύξηση στα επιτόκια δανεισμού της). Γι' αυτό και στη Γερμανία 'παίζουν" πολύ σενάρια αποβολής χωρών όπως η Ελλάδα, ή εισαγωγή "δύο ευρώ" (ένα δυνατό και ένα ανίσχυρο), κτλ:

Herald Tribune: «Η Ελλάδα νιώθει να σπρώχνεται προς την έξοδο της ευρωζώνης»

 Δημοσίευμα με τίτλο «Η Ελλάδα υπό πολιορκία, νιώθει να σπρώχνεται προς την έξοδο της ευρωζώνης», στο οποίο περιέχονται σχόλια και εκτιμήσεις επιφανών Γερμανών οικονομικών αναλυτών που υποστηρίζουν ότι «η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν προς όφελος όλων», φιλοξενεί η εφημερίδα International Herald Tribune
...
«Θα ήταν καλύτερο για όλους τους ενδιαφερομένους, και ειδικότερα για την Ελλάδα, εάν η χώρα εγκατέλειπε προσωρινά την ευρωζώνη», σημειώνει ο Sinn και προσθέτει ότι «η συνεχής χορήγηση χρημάτων στην Ελλάδα, περιορίζει τα κίνητρα της χώρας για να αναδιοργανώσει την οικονομία της, ενώ την ίδια στιγμή το γεγονός αυτό ωθεί την Ευρώπη στο να λειτουργεί ως ένα είδος ένωσης μεταφοράς χρημάτων, όπου οι ισχυρότερες χώρες βοηθούν τις ασθενέστερες» (σ.σ. κάτι το οποίο προφανώς η Γερμανία δεν το πολυθέλει - τουλάχιστον όχι μέχρι να πάρει τα αντίστοιχα ανταλλάγματα στο πολλαπλάσιο)

Για να δεχτεί λοιπόν η Γερμανία, ΑΝ δεχτεί, τα ευρωομόλογα, θα πρέπει τα υπόλοιπα κράτη να τις δώσουν τεράστια ανταλλάγματα. Κυριολεκτικά θα ζητήσουν "γη και ύδωρ", και έως ότου το πάρουν, θα συνεχίσουν να αρνούνται.

Εκτός και αν νομίζετε ότι η Γερμανία θα επιδοτήσει τα μικρότερα κράτη επειδή είναι αλληλέγγυα, ή ότι στην ευρωζώνη είναι όλοι "εταίροι" που "αγαπούν" ο ένας τον άλλο.

Αυτά είναι παραμύθια - τα κράτη βρίσκονται πάντα σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, και γι' αυτό και η ΕΕ-ευρωζώνη δεν μεταρυθμίζονται προς μια πιο προοδευτιή κατεύθυνση, αλλά αντίθετα διαρκώς πηγαίνουν "από το κακό στο χειρότερο".

Η ΕΕ-ευρωζώνη ήταν δημιούργημα της Γερμανίας και της Γαλλίας κυρίως, με βασικό σκοπό να θέσουν υπό τον έλεγχο τους να μικρότερα κράτη, και να αντιμετωπίσουν καλύτερα την επιρροή των ΗΠΑ.

Η ΕΕ-ευρωζώνη λοιπόν είτε θα πρέπει να διαλυθεί, είτε θα πρέπει να κάνει το "επόμενο λογικό βήμα", δηλαδή την πλήρη προτεκτορατοποίηση των μικρότερων κρατών, σε συνδυασμό πάντα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" των εργατών τους, "ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα τους".

Οι λαοί ξεκάθαρα θα πρέπει να επιλέξουν την πρώτη επιλογή, ώστε να ρίξουν το βάρος αυτής της κρίσης στους τραπεζίτες που τη δημιούργησαν, να σταματήσουν την προτεκτορατοποίηση τους, και να μπορέσουν στη συνέχεια να αναμετρηθούν με τη ντόπια άρχουσα τάξη των χωρών τους, χωρίς να έχουν να ανησυχούν για τις άρχουσες τάξεις των υπόλοιπων χωρών, που βέβαια θα έχουν πελαγώσει με τις χρεωκοπίες των τραπεζών τους.

Εδώ θα παραθέσουμε και ένα άρθρο με δηλώσεις του Σόρος για το θέμα, όπου τάσσεται υπέρ του να φύγουν Ελλάδα και Πορτογαλία από το ευρώ, να εκδοθεί ευρωομόλογο, ενώ έχει πιάσει και το νόημα για το ότι η Κίνα θα στηρίξει τελικά το ευρώ ως "αντι-δολάριο" (μιας και θέλει να φύγει μακρυά από τα δολάρια των ΗΠΑ που διαρκώς πληθωρίζονται):

Σόρος: Η Ελλάδα και η Πορτογαλία να εξέλθουν από Ε.Ε. και ευρωζώνη

 Ο Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος επενδυτής Τζορτζ Σόρος, εκτιμά ότι η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα πρέπει να εξέλθουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη εξαιτίας του μεγάλου χρέους τους.

«Έχει γίνει τέτοια κακοδιαχείριση του ελληνικού προβλήματος που ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει επί του παρόντος (η χώρα) θα ήταν μία ειρηνική έξοδος» της Ελλάδας τόσο από την ΕΕ όσο και από την ευρωζώνη, είπε ο Σόρος σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα στο γερμανικό περιοδικό Spiegel.

Ο Σόρος προτείνει να συμβεί το ίδιο και με την Πορτογαλία.

«Η ΕΕ και το ευρώ θα επιβιώσουν» προσθέτει.

Ο Σόρος επισημαίνει ότι ήρθε η ώρα να αποδεχτούν οι χώρες μέλη της ευρωζώνης τηνεισαγωγή ευρωομολόγων.

«Είτε μας αρέσει είτε όχι, το ευρώ υφίσταται. Και για να λειτουργεί σωστά, οι χώρες που το έχουν ως κοινό νόμισμα θα πρέπει να είναι σε θέση να επαναχρηματοδοτήσουν ένα μεγάλο μέρος του χρέους τους κάτω από τις ίδιες συνθήκες».

Το Βερολίνο αντιτίθεται στην εισαγωγή των ευρωομολόγων, αλλά ο Σόρος προτείνει η Γερμανία, ως ο ισχυρότερος εταίρος στην Ευρώπη στον οικονομικό τομέα, να καθορίσει εκείνη τους κανόνες εισαγωγής τους.

Ο Σόρος ο οποίος κέρδισε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια στοιχηματίζοντας εις βάρος της βρετανικής λίρας το 1992, λέει ακόμη ότι δεν έχει πρόθεση να στοιχηματίσει κατά του ευρώ.

«Σαφώς και δεν στοιχηματίζω κατά του ευρώ. Επειδή οι Κινέζοι ενδιαφέρονται πολύ για ένα εναλλακτικό νόμισμα του δολαρίου και θα κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να βοηθήσουν τους Ευρωπαίους να το σώσουν» εξηγεί.

Ο Σόρος κάνει λόγο για "κακοδιαχείριση" στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά προφανώς ξέρει και ίδιος ότι δεν είναι έτσι: Ο βασικός λόγος που η άρχουσα τάξη συμπεριφέρεται έτσι, είναι διότι οι τράπεζες δεν είναι ικανές να αντέξουν τις ζημιές που θα έχουν αν παραδεχτούν την αλήθεια, ότι δηλαδή η Ελλάδα είναι χρεωκοπημένη. Και έτσι το καθυστερούν, "τραβώντας το από τα μαλλιά", για να έχουν χρόνο να σωθούν οι ίδιες εις βάρος μας, αρπάζοντας ότι βρίσκουν μπροστά τους.

Για την πρόταση του να αποβληθούν Ελλάδα και Πορτογαλία, αυτό θα γίνει αφού πρώτα οι τράπεζες είναι έτοιμες να αντέξουν αυτό το "σοκ". Γι' αυτό και πρέπει να το κάνουμε εμείς, ΤΩΡΑ, με τους δικούς μας όρους, όσο είναι ακόμα καιρός.

Όσο για το ευρωομόλογο, παρατηρούσα ένα σωρό site που υποστηρίζουν από Σαμαρά μέχρι Καρατζαφέρη (και βάλε) να δηλώνουν ότι το θέλουν, και μετά να "παγώνουν", διότι ξαφνικά βρέθηκαν να υποστηρίζουν το ίδιο πράγμα με το "Σατανά" Τζωρτζ Σόρος.

Πράγμα λογικό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι όλοι τους συμφωνούν σε ένα τουλάχιστον πράγμα, ότι θέλουν να συνεχιστεί ο καπιταλισμός. Αυτοί όμως δεν το βλέπουν έτσι, διότι "για όλα φταίει ο Σόρος", είναι "μια παγκόσμια συνωμοσία του Σόρος", κτλ.

Στην πράξη, όπως σωστά παρατηρεί και ο Ρ. Βρανάς στα "Νέα":

...Και επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι τις περισσότερες φορές προτιμούν τα εύκολα, τους έρχεται πιο εύκολο να «σκεφτούν» πως όλα είναι ψέματα, παρά να αναζητήσουν ανάμεσα σε κάθε ψέμα την αλήθεια. Και ακόμη και όταν μπαίνουν στον κόπο να την αναζητήσουν, προτιμούν το κυνηγητό των συνωμοτών και των σφετεριστών και τα συρτάρια με διπλό πάτο.

Η αλήθεια είναι πως η αλήθεια φαίνεται σήμερα πιο απίστευτη από όσο φαινόταν σε προηγούμενες ιστορικές εποχές. Οχι όμως όπως την εννοούν οι συνωμοσιολόγοι, διευκρινίζει ο Ροζέ Πολ-Ντρουά. Τις περισσότερες φορές είναι χαοτική. Συστρέφεται μέσα στους μαιάνδρους του συμπτωματικού, αποκαλύπτεται αφόρητη ή καταθλιπτική. Και όσο πιο δύσκολα είναι αντιληπτή τόσο πιο εύκολα γίνεται θερμοκήπιο συνωμοσιολόγων: παρηγορούν ανέξοδα το ασθενές πνεύμα, διευκολύνουν τη ζωή με σαφήνεια, έστω και αν αυτή είναι ψευδής. Είναι χίλιες φορές πιο εύκολο να αποδώσει κανείς την τρέχουσα οικονομική κρίση σε μια συνωμοσία των «πεφωτισμένων», παρά να σκύψει πάνω από κλασικά οικονομικά εγχειρίδια. Ισως μάλιστα έτσι γίνεται πιο πιστευτός. 

Στο χάος του πραγματικού κόσμου μας, το αληθινό πρόβλημα δεν είναι πως δεν πιστεύουμε τίποτα, αλλά πως έχουν δει πια τα μάτια μας τόσα πολλά ώστε είμαστε πρόθυμοι να πιστέψουμε ακόμη και τα πιο απίστευτα. «Οταν είμαστε κουρασμένοι», έλεγε ο Νίτσε, «μας επιτίθενται ιδέες που είχαμε από καιρό κατατροπώσει».